Η ΘΕΙΑ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ

Η ΘΕΙΑ ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου…»

Εορτάζουμε και τούτη τη χρονιά την Θεία Ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, εν μέσω πνευματικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, που μαστίζει σχεδόν όλη την υφήλιο και ιδιαίτερα την ελληνική κοινωνία, αλλά και τη φοβερή οδύνη των αιματηρών συγκρούσεων που κάθε τόσο πληγώνουν τον πλανήτη μας και δείχνουν, ότι η σκληρότητα και θηριωδία των ανθρώπων δεν έχουν όρια.

Για αυτούς τους λόγους είναι καιρός να αντιληφθούμε την αυθεντική αλήθεια, που αποκαλύπτεται με την Θεία Ενανθρώπιση του Χριστού και τον ερχομό Του στη γη. Ότι, δηλαδή, παρά τα όσα φρικτά και απάνθρωπα συμβαίνουν στον πλανήτη μας, η ύπαρξη του ανθρώπου, μέσα στην κτίση του σύμπαντος κόσμου, είναι το πιο εκλεκτό  δημιούργημα του Θεού, αφού ο ίδιος ο Δημιουργός λαμβάνει την ανθρώπινη φύση και γίνεται Θεάνθρωπος. Ακόμη και ο πιο τολμηρός νους δεν είχε ποτέ υποπτευθεί ότι ο Ίδιος ο απρόσιτος και

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄  ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«απεκρίθη ουν αιτώ ο Κύριος και είπεν· υποκριτά, έκαστος υμών τω σαββάτῳ ου λύει τον βουν αυτού ή τον όνον  από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει;»  (Λουκ. ιγ΄15,)

Η διήγηση της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής μας περιγράφει τη θεραπεία της συγκύπτουσας, γυναίκας,  η οποία ήταν κυρτωμένη και ταλαιπωρούνταν επί δεκαοκτώ έτη. Όταν την είδε ο Χριστός, ένα Σάββατο που δίδασκε στη Συναγωγή, την σπλαχνίστηκε, μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, και με ένα Του λόγο, χωρίς αυτή να το ζητήσει, τη θεράπευσε.

Ωστόσο το θαύμα αυτό, αντί να κάνει τους σκληρόκαρδους φαρισαίους να χαρούν μαζί με όλο το λαό, για τα θαυμαστά έργα του Θεού, προξένησε την αγανάκτηση του Αρχισυνάγωγου, ο οποίος απευθυνόμενος στο πλήθος τους κάλεσε να προσέρχονται τις άλλες μέρες για να θεραπεύονται και να μη «καταλύουν» την αργία του Σαββάτου.

 Όμως, ο Ιησούς, μη πτοούμενος, από το εκρηκτικό και απρεπές ύφος του Αρχισυναγώγου, του απαντά: «Υποκριτά! Ο καθένας δεν λύνει το Σάββατο το βόδι του ή το γαϊδουράκι του για να πάει να το ποτίσει; Αυτή η γυναίκα, που δεν είναι ζώο,  αλλά παιδί του Αβραάμ, δεν έπρεπε να λυθεί από τα δεσμά που επί δεκαοχτώ χρόνια την είχε δέσει ο διάβολος, επειδή σήμερα είναι Σάββατο»;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα».

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή περιγράφει δύο θαύματα του Ιησού Χριστού. Το ένα είναι η θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός και το άλλο η ανάσταση της θυγατέρας του Αρχισυναγώγου Ιαείρου. Η αιμορροούσα ήταν μια απλή γυναίκα μέσα στο πλήθος, που ακολουθούσε τον Χριστό, ενώ ο Ιάειρος ήταν αξιωματούχος της Συναγωγής.  

Ο καθένας προσεγγίζει τον Χριστό, με διαφορετικό τρόπο. Η αιμορροούσα γυναίκα δεν τολμά να ζητήσει από τον Κύριο να τη θεραπεύσει, απλά Τον πλησιάζει και ακουμπά την άκρη των ιματίων Του, και το θαύμα γίνεται. Ο Αρχισυνάγωγος ζητά από τον Χριστό,  να μεταβεί στο σπίτι του, δια να θεραπεύσει τη μονάκριβη κόρη του, η οποία ώσπου να φθάσει ο Χριστός στο σπίτι, είχε ήδη αποθάνει.  Όμως ο Χριστός πηγαίνει και ανασταίνει την δωδεκάχρονη κόρη του Ιαείρου, καθώς λέγει η περικοπή, ότι «επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα», εξ’ αιτίας της βαθιά ριζωμένη πίστης του πονεμένου πατέρα και Αρχισυνάγωγου Ιαείρου. Εξ’ ίσου βαθιά ήταν και πίστη της αιμορροούσης γυναικός.   

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

 «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»

Η ­αποστολική περικοπή της Κυριακής Γ΄ Λουκά είναι από την Β΄ πρὸς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εις την οποία ο Α­­πό­στολος Παύλος, υπερασπίζεται την αποστολική του ιδιότητα,  σε όσους την αμφισβητούσαν και προσπαθούσαν να τον μειώσουν την αποδοχή του  από τους χριστιανούς. Το πιο σημαντικό επιχείρημα υπεράσπισής του είναι το «όραμα», που είδε λίγο πριν φθάσει στη Δαμασκό και τον οδήγησε, τελικά, στην πλήρη μεταστροφή και ένταξή του στην ομάδα των πρώτων χριστιανών με αποκλειστική πια ασχολία τη διάδοση του λόγου του Θεού.  Ο  ου­­­ρανοβάμων Απόστολος σιω­πούσε, για δεκατέσσερα έτη και όταν αναγκάσθηκε να το δημοσιοποιήσει,  τα περιέγραψε με απλότητα και μετριοφροσύ­νη Το γεγονός της μεταστροφής,  εκτός από τις επιστολές του ιδίου του Παύλου, το αναφέρει και το Βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων».  

Όμως το άξιο θαυμασμού είναι ότι, ενώ ο παντοδύναμος Κύριος, έκανε στον Σαύλο και κατόπιν  Παύλο, την ύψιστη τιμή, αφού «αρπα­γέντα τον τοιούτον, έως τρίτου ουρανού και ήκουσε άρρητα ρήματα», ουδαμώς παρεμβαίνει, ώστε να μην περάσει μία μεγάλη δοκι­μασία, από βαριά ασθένεια. Μία ­χρόνια ασθένεια από την οποία δεν θεραπευόταν  και δεν μπορούσε να ­απαλλαγεί, παρά την έντονη προσευ­χή που έ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ (ΣΠΟΡΕΩΣ)

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού»

Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας είναι μία από τις παραβολές, που κήρυξε ο Χριστός και ονομάζεται ως η «Παραβολή του σπορέως». Στην Παραβολή του σπορέως, καθώς ο γεωργός έσπερνε σπόρους στο χωράφι του, άλλοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο του χωραφιού, καταπατήθηκαν από τους διαβάτες και τους κατέφαγαν τα πουλιά του ουρανού. Άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, και αφού φύτρωσαν, ξεραθήκαν, επειδή δεν είχαν υγρασία. Άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια τελείως. Και άλλοι σπόροι έπεσαν στην εύφορη γη και έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο.

Οι μαθητές Του ρωτούσαν τι μπορεί να σημαίνει αυτή η παραβολή και Εκείνος τους είπε: «Σ’ εσάς έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, αλλά στους λοιπούς λέγονται με παραβολές».  Συνέχισε λέγων: «έστι δε αύτη η παραβολή· ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού».

Την ίδια ονομασία με την συγκεκριμένη Παραβολή, έχει και η σημερινή Κυριακή που λέγεται «Κυριακή του Σπορέως», διότι διαβάζεται η σχετική παραβολή στους Ναούς μας. Επίσης από  την παρούσα Κυριακή γίνεται η έναρξη του θείου κηρύγματος, με αφορμή την παραβολή του «σπορέως», διότι μας διδάσκει

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Α΄ Λουκά αναφέρεται στην άμεση ανταπόκριση στο κάλεσμα, που δέχθηκαν από τον Χριστό, οι πρώτοι τέσσερις μαθητές Του. Πρόκειται για τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τους, υιούς του Ζεβεδαίου Ιάκωβο και Ιωάννη. Τούτοι μετά την αίσια έκβαση που είχε το ψάρεμα της ημέρας, κατόπιν της θαυματουργικής ενέργειας του Χριστού, επηρεάσθηκαν  και  άφησαν κάθε ασχολία με το βιοποριστικό τους επάγγελμα, που ήταν το ψάρεμα και ακολούθησαν τον Χριστό.

Ο Χριστός θέλοντας να εκπληρώσει την σωτηριολογική Του αποστολή, επέλεξε την διδακτική μέθοδο, γι’ αυτό και ως αυθεντικός Διδάσκαλος αποφάσισε να έχει μαζί Του μαθητές, οι οποίοι θα μαθήτευαν κοντά Του, προκειμένου να συνεχίσουν το έργο της διδασκαλίας και της σωτηρίας Του, «εις πάντα τα έθνη» και να γίνουν «αλιείς ανθρώπων», δηλαδή κήρυκες του Θείου Λόγου και Απόστολοι και Ευαγγελιστές της οικουμένης. Αυτό εννοούσε ο Χριστός, όταν  καθησύχασε τον ταγμένο Σίμωνα λέγοντάς του, «μη φοβού από του νυν ανθρώπους έσει ζωγρών».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Σήμερα είναι η Κυριακή μετά την Ύψωσιν  του Τιμίου Σταυρού  που συμπίπτει με την «απόδοση της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού».  Έτσι, για μια ακόμη φορά μας δίδεται η δυνατότητα για να προβληματιστούμε πάνω στο μέγιστο μυστήριο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου μας, το οποίο είναι ένα υπαρκτό ιστορικό γεγονός.

Ο Χριστός σταυρώθηκε στην Ιουδαία όταν ηγεμών ήταν ο Πόντιος Πιλάτος και συνεπώς το γεγονός της Σταυρικής θυσίας του Ιησού το φανερώνει  η ιστορική αλήθεια.  που παρέχει τη δυνατότητα σε όποιον ενδιαφέρεται να το ερευνήσει. Συνεπώς, η αποδοχή της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού και των παθών Του είναι, ιστορικά, αναμφισβήτητη. Η Εκκλησία το πιστοποιεί με τον επισημότερο και αυθεντικότερο τρόπο, δια του Συμβόλου  της Πίστεως: «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς».(αρθ. 4^ο & 5^ο   )

Ο Θεάνθρωπος, Υιός και Λόγος του Θεού, δια του Σταυρού «αίρει την αμαρτία του κόσμου» και κατά συνέπεια καταργείται από τον άνθρωπο όλο «το σώμα της αμαρτίας». Ό,τι απώλεσε ο άνθρωπος με την ανυπακοή των πρωτοπλάστων, το κέρδισε πολλαπλάσια, με τη έως θανάτου υπακοή του Χριστού, του νέου Αδάμ. Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι «ει γάρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ, δια του θανάτου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού». Δηλαδή, «Παρ’ ότι ήμασταν εχθροί με τον Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί Του ο σταυρικός θάνατος του Υιού Του. Και όπως η παρακοή του ενός ανθρώπου έκανε όλη την ανθρωπότητα αμαρτωλή, έτσι και με την υπακοή του ενός θα αναγνωριστούν όλοι, ως δίκαιοι από τον Θεό» (Ρωμ. 5, 10. 19). «Άρα ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2, 19).

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο μήνας Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του εκκλησιαστικού έτους και είναι αφιερωμένος στο Σταυρό του Κυρίου μας. Στις 14 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Έτσι σ’ όλο το μήνα το θέμα του Σταυρού κυριαρχεί στα αναγνώσματα και στους ύμνους των ακολουθιών. Ο Σταυρός του Κυρίου είναι το σύμβολο θυσίας και αγιασμού και μαζί με την Ανάσταση συναποτελεί τους πυλώνες, πάνω στους οποίους στηρίζεται η ζωή των πιστών χριστιανών.

Η Ανάσταση έπεται και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση. Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και είναι σπουδαία η σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας. Δηλαδή, ο άνθρωπος θα δικαιωθεί ή θα κατακριθεί, ανάλογα με το πόσο θεοκεντρικά και θεολογικά βίωσε το Μυστήριο του Σταυρού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Τη σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά την Πεντηκοστήν, την των απανταχού της

οικουμένης εν Ασία, Λιβύη, και Ευρώπη, Βορρά τε και Νότω, Αγίων πάντων

 εορτήν εορτάζομεν.

Η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή είναι αφιερωμένη σε όλους τους αγίους της Εκκλησίας. Είναι αφιερωμένη στους μαθητές και αποστόλους, οι οποίοι μετά την Πεντηκοστή έγιναν Μάρτυρες της αλήθειας και της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός «έως εσχάτου της γης». Είναι επίσης αφιερωμένη  στους πατέρες και διδασκάλους, στους οσίους και δικαίους, στους μάρτυρες και ομολογητές όλων των αιώνων και όλων των εποχών, «των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων αγίων».  

Με την Κυριακή των αγίων Πάντων, ολοκληρώνεται ο κινητός κύκλος των εορτών, που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Την περίοδο αυτή τόσο με τους ύμνους του Τριωδίου, όσο και με του Πεντηκοσταρίου η Εκκλησία μας παρουσίασε όλο το  έργο της θείας οικονομίας, που έχει ως κέντρο το γεγονός της Ανάστασης.

ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Την δέκατη ημέρα από την Ανάληψη του Κυρίου, η ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει το οντολογικό γεγονός της Πεντηκοστής, κατά την οποία το Πανάγιο  Πνεύμα κατήλθε και κάθισε στις κεφαλές των μαθητών του Χριστού, εν είδη πυρήνων γλωσσών, χορηγώντας τους  την Θεία Επιφοίτησή Του. Η ημέρα της Επιφοίτησης των μαθητών, από το Άγιο Πνεύμα, είναι το σημείο έναρξης της  ιστορικής συγκρότησης της Εκκλησίας σε Θεανθρώπινο Σώμα,  γι᾽ αυτό η ημέρα της Πεντηκοστή εορτάζεται, ως η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας του Χριστού.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Με πίστη, ευλάβεια και κατάνυξη οι ορθόδοξοι χριστιανοί εκκλησιάζονται την ιερή ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου  εις τους ναούς, για να δοξολογήσουν με ωδές τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου Χριστό και να υμνήσουν την Ανάληψή Του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υμνεί και δοξολογεί, με βαθυστόχαστους ύμνους την επάνοδό του εκ νεκρών Αναστημένου Κυρίου στον αέναο τόπο της άφατης μεγαλοσύνης Του, εις τα δεξιά του Πατέρα Θεού, ως αιώνιος μεσίτης μας (Α΄Τιμ.2,5).  

Ο Αναστάς εκ νεκρών Χριστός, μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν αποχώρησε από τον κόσμο, αλλά παρέμεινε σαράντα ημέρες, κατά τις οποίες εμφανιζόταν συχνά στους μαθητές Του (Πράξ.1,3), διότι  έπρεπε οι δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να εμπεδώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Σταυρωθέντος και Ταφέντος Διδασκάλου τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν το οντολογικό γεγονός της Αναστάσεώς και εν συνεχεία να κηρύξουν αυτήν, εις «πάντα τα έθνη», καθώς τους παρήγγειλε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Μέσα από το υπερθαύματο θαύμα, που έγινε σε ένα κάτοικο της πόλεως της Ιεριχούς, από τον Ιησού Χριστό, που περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, διαπιστώνουμε ότι ο άνθρωπος μεταβαίνει από το κτιστό φως στο άκτιστο φως, δια του ανεσπέρου Φωτός, όταν ο άνθρωπος κατορθώσει να συναντήσει τον Θεό. Αυτή την συνάντηση με τον Θεάνθρωπο Χριστό είχε στην Ιεριχώ, ο «εκ γενετής τυφλός», ο οποίος έλαβε το κτιστό φως, για να βλέπει τον ορατό κόσμο, και συγχρόνως έλαβε, κατά χάριν, και το άκτιστο Φως, με το οποίο πλέον ορά τα αόρατα και θεάται τον Θεάνθρωπο, που είναι το «Φως του κόσμου», που είναι το «ανέσπερο Φως» που «έλαμψε εν ταις καρδίαις υμών» (Β΄ Κορ. 4,6).

Ο Χριστός, λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «ην το Φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιω,1,19). Ο ίδιος ο Χριστός λέγει: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιω. 8,12). Αυτό ακριβώς συνέβη στον έως τώρα τυφλό. Δεν πρόκειται πλέον να περπατάει «εν τη σκοτία» με συνοδοιπόρο το σκότος, διότι ικέτευσε και έλαβε «το Φως το αληθινόν», προσευχήθηκε και απέκτησε «το φως της ζωής», το οποίο τον επανέφερε στην προπτωτική κατάσταση, δηλαδή, απέκτησε, εκ νέου, την αναμαρτησία και κυρίως βιώνει την θέα του Θεού, όπως οι πρωτόπλαστοι προπάτορες μας, οι οποίοι εκείνη την περίοδο, προ της παρακοής και της πτώσεως αυτών, εκ του παραδείσου της τρυφής,   συνομιλούσαν με τον ίδιο τον Θεό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Γύναι, πίστευσόν μοι!

Έρχεται ώρα και νυν εστίν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί
προσκηνύσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία»

Στην Ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής ο Χριστός, δεν συναντάται,  εν πνεύματι και αληθεία μόνο με τη Σαμαρείτιδα, αλλά στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας συναντάται με ολόκληρη την αλλοτριωμένη ανθρωπότητα.  Γιατί, ο Χριστός, δεν είναι κάποιος  Ιουδαίος, που συναντάται και διαλέγεται με μια Σαμαρείτιδα.  Είναι ο Υιός του Θεού, που κοινωνεί και επικοινωνεί με τους ανθρώπους προσφέροντας την άδολη και αυθεντική, οντολογική Του αγάπη.

 Ο Χριστός στη συνάντηση Του με τη Σαμαρείτιδα κατευθύνει την πορεία της διδασκαλίας Του, έτσι ώστε, να της δώσει την δυνατότητα να ελέγξει τον εγωκεντρισμό της, ο οποίος της έχει διαφθείρει την ανθρώπινη εικόνα της,  και της ζητάει να του δώσει κάτι, εν προκειμένω να πιει νερό, από το φρέαρ του Ιακώβ. Δηλαδή η γυναίκα αυτή, πρέπει να φύγει από το «Εγώ» της και να αποδεχθεί το «Εσύ». Η απάντησή της στο αίτημα του Χριστού εμπεριέχει μίσος (εθνικό) και πολύ  εγωκεντρισμό, γι’ αυτό και αρνείται να προσφέρει το οτιδήποτε, ακόμα και λίγο το νερό, το οποίο δεν της ανήκει, διότι και εκείνη το αντλεί, από το φρέαρ του Ιακώβ και όχι από το δικό της φρέαρ. «Λέγει αυτή ο Ιησούς: Δος μοι πιείν. Λέγει ουν αυτώ η γυνή η Σαμαρείτις: πώς συ Ιουδαίος ων παρ’ εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος; Ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις».

Η ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Η ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η Εκκλησία αφιερώνει τη σημερινή Κυριακή στις Μυροφόρες μαθήτριες του Κυρίου, διότι είναι οι πρώτες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αφού αυτές πήγαν «λίαν πρωί της μιας των σαββάτων» στο μνημείο του Χριστού, το οποίο βρήκαν κενό, αλλά άκουσαν από τον άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως και μετά αξιώθηκαν να ιδούν τον Αναστάντα Χριστό, ο οποίος τους έδωσε την εντολή να μεταφέρουν το αναστάσιμο γεγονός και στους αποστόλους .

Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

ΑΝΑΣΤΗΤΩ Ο ΘΕΟΣ

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Χριστός Ανέστη!

Ο αναστάσιμος παιάνας της Εκκλησίας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν  ζωήν χαρισάμενος», ψάλλεται μεγαλοπρεπώς και πανηγυρικώς κι εφέτος, σε κάθεορθόδοξη γειτονιά του κόσμου και προσφέρει μήνυμα ελπίδας και ζωής.

Χριστός Ανέστη!

Είναι το μήνυμα, που πλημμυρίζει την ψυχή μας, από χαρά και ειρήνη.  Είναι το μήνυμα, που έρχεται από τον τάφο της Αναστάσεως.  Είναι  μήνυμα προσωπικό, για κάθε άνθρωπο, και του ζητά να επιστρέψει στο Θεό της θυσίας και της αγάπης. Είναι μήνυμα εκ του κενού τάφου που εκπέμπει ήθος για πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου.  Είναι μήνυμα σωτηρίας της ψυχής. Είναι μήνυμα ζωής αιωνίου εις την Ουράνια Βασιλεία του Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Τιμάμε σήμερα Κυριακή Δ΄ των Νηστειών την ιερή και πανσέβαστο μνήμη, ενός κορυφαίου σοφού ασκητού, ο οποίος γενόμενος «μιμητής Χριστού», την ανθρώπινη γνώση, που απέκτησε, από τον ανώτερο κύκλο μορφώσεως που σπούδασε, την μεταποίησε σε αγιοπνευματική σοφία, η οποία τον ανέβασε στις υψηλές κορυφές της αγιότητας και της πατερικής γραμματολογίας.

Αναφερόμαστε στην φωτεινή θαυματουργική προσωπικότητα του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Σιναΐτου, που δια της χαριτόβρυτης σοφίας και της θεόπνευστης οντολογικής εμπειρίας του «Όντος Θεού», συμβάλλει, στην πνευματική ανύψωση του ανθρώπου, δια του θεόπνευστου έργου «Κλίμαξ» που συνέγραψε ο Όσιος με δεσπόζον θέμα τις αρετές, τις οποίες αναπτύσσει κλιμακωτά, σύμφωνα με τον τίτλο, που φέρει το θεόπνευστο ιερό κείμενο, που άφησε ως παρακαταθήκη στην Εκκλησία του Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πρωτ. Γεωργίου Σούλου.

Αγαπητοί μου καλή Σαρακοστή!

Σήμερα, είναι η Α Κυριακή της Μ. Σαρακοστής. Είναι η   Α  Κυριακή των Νηστειών. Ως γνωστόν, η περίοδος της Μ. Σαρακοστής αποτελείται από πέντε Κυριακές (Α, Β, Γ, Δ, και Ε), ακολουθεί η Κυριακή των Βαΐων και μετά η Κυριακή της Ζωηφόρου Αναστάσεως του Χριστού μας.

Διανύουμε την πνευματικότερη περίοδο του εορτολογίου μας, κατά την οποία η Αγία Εκκλησία μας, μας καλεί να αγωνισθούμε πνευματικά, στο στάδιο αθλήσεως των αρετών. Μία δε από τις αρετές που πρέπει να προπονηθούμε, με ιδιαίτερη προσοχή είναι η Νηστεία.

Σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εορτάζει την ονομαστική της εορτή. Είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Σήμερα, λοιπόν, που γιορτάζουμε την περιφανή νίκη της Ορθοδοξίας μας κατά της φοβερής αιρέσεως της Εικονομαχίας, που ενάμισυ περίπου αιώνα ταλάνισε την Εκκλησία μας και τους  ορθοδόξους χριστιανούς. Σήμερα που πανηγυρικά εορτάζουμε την επικράτηση της Ορθοδοξίας εναντίον όλων των αιρέσεων, που ανεφύησαν, στην ιστορική διαδρομή της Εκκλησίας, σήμερα, που κατά τον ιερόν υμνογράφο είναι «ημέρα χαρμόσυνος και ευφροσύνης ανάπλεως». Σήμερα που «αστράπτει και λάμπει η Εκκλησία του Χριστού» με την λαμπρότητα «των αληθεστάτων δογμάτων» και με τα σπουδαία πνευματικά της κοσμήματα, τις ολόφωτες ιερές Εικόνες της, σήμερα που ακούσαμε στο Αποστολικό Ανάγνωσμα τα λαμπρά κατορθώματα της Πίστεώς μας, πού επετεύχθησαν διαχρονικά με τη δύναμη και την κραταίωση των πιστών από τον μόνον αληθινό Κύριο και Θεό μας. Σήμερα επιτρέψτε και εις εμέ ελάχιστον, να εκφράσω μερικές σκέψεις, για το σημερινό μεγαλειώδες πανορθόδοξο εόρτιο γεγονός της Αναστυλώσεως των ιερών εικόνων και συνάμα να θίξουμε ακροθιγώς το θεολογικό νόημα της εικόνας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Έναρξη της Μεγάλης Σαρακοστής, από αύριο και η Εκκλησία ποιεί ανάμνηση της «από του Παραδείσου της τρυφής εξορία του Πρωτοπλάστου Αδάμ», η οποία επεκτάθηκε σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Αυτή η συμπεριφορά διακατέχεται από ένα είδος αγνόησης και αγνωμοσύνης του ανθρώπου προς την αγάπη του Θεού, καθώς και αλαζονείας, για αυτονόμηση. Δηλαδή την τάση του ανθρώπου να ζει χωρίς την παρουσία του Θεού, η οποία του εξασφαλίζει την πληρότητα και την αγιότητα. Η απομάκρυνση του ανθρώπου από την όντως ζωή, που είναι ο Θεός, τον προσγείωσε στην κυριολεξία και βρίσκεται πλέον υπό το κράτος του θανάτου, εξαιτίας της αμαρτίας, η οποία, τελικά, απομακρύνει τον άνθρωπο από την εν Αυτώ ζωή, ζώντας σε μία βασανιστική, ταλαίπωρη και επώδυνη εξορία, οδυρόμενος, καθώς μας το περιγράφει ο ποιητής. Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου, εμοί εποιήσατε»  

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, όπως την παραθέτει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, μας ομιλεί για τη δεύτερη Θεοφάνεια του Θεού, εις τους ανθρώπους, η οποία φλόγιζε τις ψυχές των Αποστόλων κατά ένα ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο, για να Τον δουν, να έρχεται και πάλιν ένδοξος, θριαμβευτής, νικητής, βασιλεύς αιώνιος, «εν πάσῃ τη δόξῃ και τη δυνάμει αυτού».

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο Χριστός θα εμφανιστεί στους ανθρώπους δύο φορές και ότι η δεύτερη Παρουσία Του θα είναι ασύγκριτα πιο λαμπρή και πιο ένδοξη από την πρώτη. Διότι στην πρώτη φανερώθηκε σε όλη την έκτασή της η υπομονή του Χριστού, ενώ στη δεύτερη θα φανερωθεί όλη η δύναμη και η δόξα της Βασιλείας Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην επίσης καταπληκτική και διδακτική παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ.15,13-32). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όρισαν να είναι αφιερωμένη η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου στην συγκεκριμένη  παραβολή του Κυρίου, για να τονισθεί στους πιστούς η απύθμενη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και το πλούσιο έλεος της συγχώρεσης, που δίνει στους μετανοούντες ανθρώπους.

Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα από το ευαγγελικό Ανάγνωσμα, θεωρείται από τα ωραιότερα κείμενα της παγκόσμιας φιλολογίας. Περιγράφει έναν πατέρα, ο οποίος είχε  δύο υιούς στους οποίους μοίρασε την πατρική περιουσία. Κατόπιν ο μεγαλύτερος έμεινε στο σπίτι, ενώ ο νεότερος πήρε το μερίδιό του και έφυγε σε μακρινή χώρα. Εκεί, εξόδευσε όλα όσα του δόθηκαν, δυστύχησε και υπόφερε, μη υπομένοντας τη ντροπή από τη φτώχεια. (Λουκά 15: 11 κ.ε.)

Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ

Ο ΜΕΓΑΣ ΦΩΤΙΟΣ

Ορθοδόξων φωταγωγός και κακοδόξων ρομφαία δίστομος!
Του Πρωτοπρ. Γεωργίου Σούλου

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά, κατ’ έτος την 6^η Φεβρουαρίου  μία απ’ τις μεγαλύτερες μορφές της ιστορίας της, όπως θεωρείται ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Φώτιος ο Μέγας. Ονομάσθηκε Μέγας για το πολυσχιδές θεολογικό, ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο του.

Ο Πατριάρχης και Ισαπόστολος Άγιος Φώτιος δίκαια θεωρείται από τις σημαντικότερες μορφές του Βυζαντίου και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, διότι υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους λογίους του μεσαιωνικού ελληνισμού.

Γεννήθηκε γύρω το 810 μ.Χ ή κατά μία άλλη άποψη το 820 μ.Χ.,  από εύπορη οικογένεια της Κωνσταντινούπολης και ήταν ανεψιός του εικονόφιλου πατριάρχη Ταρασίου. Οι γονείς του ανήκαν κι αυτοί στην εικονόφιλη παράταξη γι’ αυτό και διώχθηκαν από το εικονομαχικό καθεστώς.  Άρχισε μια λαμπρή καριέρα στην αυτοκρατορική υπαλληλία της Βασιλεύουσας, από νεαρή ηλικία και μεγαλώνοντας έφθασε μέχρι το αξίωμα του πρωτοασηκρήτη.