Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Οι «εν Χριστώ αδελφοί» και συνάνθρωποί μας είναι οι άμεσοι καθρέφτες της συνείδησής μας και συμβάλλουν στην αυτοπραγμάτωση και ολοκλήρωση του εαυτό μας. Αν στόχος μας είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τότε η συναναστροφή με τους συνανθρώπους μας, συντελεί στην προσπάθεια εξισορρόπησης του υποσυνειδήτου μας.

Όταν, όμως στις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας κυριαρχεί ο φθόνος και η ζήλεια, τότε ουδέποτε θα εξισορροπήσουμε το είναι της συνειδήσεώς μας, ούτε θα διαγνώσουμε και θα θεραπεύσουμε τα απάνθρωπα αισθήματα, που δεσπόζουν εντός μας και συμπεριφερόμαστε με φαρισαϊσμό και υποκρισία.

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της σύγχρονης εποχής, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, θέλοντας να καυτηριάσει αυτού του είδους συμπεριφοράς μεταξύ των ανθρώπων, εμπνεύστηκε και συνέγραψε δύο ποιήματα στα οποία με εύγλωττο ύφος παρουσιάζει τα ευάλωτα του

ΠΕΡΙ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο Αριστοτέλης πριν από αιώνες  στο έργο του «Μετά τα Φυσικά» έλεγε: «Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια φυσική επιθυμία για γνώση». Αυτή η επιβλητική δήλωση επικράτησε στο πέρασμα των χρόνων βρίσκοντας την απόλυτη έκφρασή της στη  συγκαιρινή πραγματικότητα. Και αυτή η επιθυμία για γνώση όχι μόνο του εαυτού μας αλλά και του κόσμου που μας περιβάλλει αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα δημιουργίας πολιτισμού και καλλιέργειας της λογικής μας ικανότητας. Ωστόσο, παρά τα πολύ σημαντικά βήματα που έχουν γίνει ως σήμερα προς την κατάκτηση της ουσιαστικής γνώσης, δεν παύουν να ισχύουν έννοιες όπως η «ημιμάθεια» ή η «αμάθεια» για πάρα

Η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ

Η ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Έχουμε ήδη αποσύρει κάθε είδους ημερολογίου του περασμένου έτους 2011, αφού πλέον εισήλθαμε αισίως στο νέο έτος το 2012, όπου τα γεγονότα εξελίσσονται και καταγράφονται καθημερινά. Όλοι μας επωμισθήκαμε ένα ακόμη έτος, χωρίς να μπορούμε να γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει ή τι πρόκειται να συμβεί.  Αυτό το άγνωστο μας προκαλεί δικαιολογημένα φόβο και αγωνία, καθώς επιβεβαιώνεται το προ τριετίας σύνθημα «Merry crisis and a happy new fear», αφού ως Χώρα και Λαός είμαστε στον αστερισμό του «μνημονίου» και δεν μπορούμε ούτε να προγραμματίσουμε, αλλά ούτε να προβλέψουμε ή να οργανώσουμε το προσωπικό, το οικογενειακό και το κοινωνικό μας μέλλον.  

ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΕΣ

Είναι γεγονός ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο και δεδομένο για τον άνθρωπο, τίποτα δεν είναι δεδομένο ακόµη κι αν υποθέσουµε, ότι θα ζούσαµε στον καλύτερο δυνατό κόσµο. Ο κόσµος που ζούμε καθορίζεται α) από ποικιλία και ετερογένεια όσον αφορά τις απαρχές του και β) από το τεράστιο κίνηµα οµογενοποίησης που αρχίζει µε την ευρωπαϊκή επέλαση και επέκταση στο τέλος του 15^ου  αιώνα και περνάει σε µία εντελώς διαφορετική κατάσταση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεµο και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.

H ευρωπαϊκή επέλαση ή επέκταση, όλο  το διάστηµα των πέντε αιώνων, ήταν κυρίως αποικιακή ή ηµιαποικιακή με αποτέλεσμα  την  καθολική εξόντωση των ιθαγενών στη Bόρειο Aµερική, στην Aυστραλία,  στη Nέα Zηλανδία, στη Σιβηρία και σε μεγάλο βαθµό στη Λατινική Aµερική, είτε με τη µορφή της άµεσης ή έµµεσης καθυπόταξης των τοπικών πληθυσµών.  

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ

Στη συνείδηση της Ορθοδόξου Εκκλησίας η Παρθένος Μαρία κατέχει ιδιαίτερη και ξεχωριστή θέση, που είναι καρπός άδολης και καρδιακής αγάπης του λαού του Θεού προς το πρόσωπό της. Η θέση αυτή δεν την αυτονομεί, δεν την εξυψώνει υπερβαλλόντως και αναρμόστως, προκαλώντας εσωτερικές αμφιβολίες και αντεγκλήσεις, αλλά την καθιστά αυτή που ακριβώς είναι, σε σχέση πάντα με τον Ιησού Χριστό, τον Υιό και Θεό της. Γι’ αυτό «η τιμή που δείχνουμε στην Θεοτόκο όχι μόνο δε μειώνει την λατρεία μας προς τον Θεό, αλλά, ακριβώς, έχει το αντίθετο αποτέλεσμα: όσο περισσότερο τιμούμε τη Θεοτόκο, τόσο περισσότερο συνειδητοποιούμε τη μεγαλειότητα του Υιού της, επειδή τιμούμε τη Μητέρα ακριβώς λόγω του Υιού», λέγει ο Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ.

Η Ορθόδοξη Θεολογία, λοιπόν, έρχεται να συνεχίσει και να εμπλουτίσει την Ορθόδοξη παράδοση, μια παράδοση που, το ένα και μοναδικό πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, το πολλαπλασιάζει και το μετασχηματίζει αποδίδοντας σ’ αυτό ονόματα και ιδιότητες, ανάλογα με την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα κάθε περιοχής, χωρίς να καταστρέφει ούτε στιγμή τη μοναδικότητά του.

ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

ΑΦΥΠΝΙΣΗ  ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

ΤΟΥ ΠΡΩΤ.  ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΛΟΥ

«Προς ζωήν αγαθήν, η παιδεία και η αρετή μάλιστα άγουσιν»
Η μόρφωση και η άσκηση της αρετής οδηγούν προπαντός σε έντιμη ζωή.
Αριστοτέλης

Σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, που απαιτεί ιδιαίτερη και συνεχή εγρήγορση της συνείδησης, αλλά και σε κάθε επίδοση υπεισέρχεται ο παράγοντας  ενδιαφέρον ή «διαφέρον», για να διαδραματίσει ένα αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου.

Το ενδιαφέρον είναι μία πολύ σημαντική ορμή της ψυχής η οποία παίρνει κάθε φορά δυναμική και σκόπιμη έκφραση σύμφωνα με τις εξωτερικές επιδράσεις και τους εξωτερικούς ερεθισμούς. Με άλλα λόγια είναι εσωτερικό ελατήριο, που κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις της

Μετενσάρκωση - Το Βαρύ πυροβολικό της "Νέας Εποχής"

Eδώ και κάποιες δεκαετίες κάποιες νέες θεωρίες έχουν εισβάλλει στη χώρα μας, μέσα στα πλαίσια της νεοεποχίτικης προπαγάνδας. H «Nέα Eποχή» είναι ένα σύστημα ιδεολογιών, που βασίζεται στον συγκρητισμό και στην αναβίωση αρχαίων (παγανιστών – ειδωλολατρικών) λατρειών. Tο “βαρύ πυροβολικό” λοιπόν της «Nέας Eποχής» για τα τελευταία χρόνια είναι η θεωρία της μετενσάρκωσης. Πολλοί είναι αυτοί που θα σκεφτούν ότι η θεωρία αυτή χρονολογείται από την προ Xριστού εποχή· και θα έχουν δίκιο, αλλά εν μέρει. H θεωρία της μετενσάρκωσης αναπτύχθηκε από τους αρχαίους Aιγυπτίους και από τους Bαβυλώνιους στη Mεσοποταμία. Έπειτα, την αποδέχτηκαν και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας. Παρόμοια την εννοούσαν και άλλες θρησκείες όπως ο Bουδισμός και ο Iνδουισμός. Πίστευαν ότι η ψυχή του ανθρώπου προέρχεται από φυτά, ψάρια, ζώα κ.λπ. ή ότι η ψυχή μπορεί να μετενσαρκωθεί σε αντίστοιχα είδη π.χ. σε κάμπια. Mέχρι την εμφάνιση των «νεοεποχίτικων» διδασκαλιών πριν από λίγες δεκαετίες, η θεωρία της μετενσάρκωσης ήταν συνυφασμένη με την παραπάνω αρχή.