Είναι γεγονός ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο και δεδομένο για τον άνθρωπο, τίποτα δεν είναι δεδομένο ακόµη κι αν υποθέσουµε, ότι θα ζούσαµε στον καλύτερο δυνατό κόσµο. Ο κόσµος που ζούμε καθορίζεται α) από ποικιλία και ετερογένεια όσον αφορά τις απαρχές του και β) από το τεράστιο κίνηµα οµογενοποίησης που αρχίζει µε την ευρωπαϊκή επέλαση και επέκταση στο τέλος του 15ου αιώνα και περνάει σε µία εντελώς διαφορετική κατάσταση μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεµο και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια.
H ευρωπαϊκή επέλαση ή επέκταση, όλο το διάστηµα των πέντε αιώνων, ήταν κυρίως αποικιακή ή ηµιαποικιακή με αποτέλεσμα την καθολική εξόντωση των ιθαγενών στη Bόρειο Aµερική, στην Aυστραλία, στη Nέα Zηλανδία, στη Σιβηρία και σε μεγάλο βαθµό στη Λατινική Aµερική, είτε με τη µορφή της άµεσης ή έµµεσης καθυπόταξης των τοπικών πληθυσµών.
Συνεπώς, η ευρωπαϊκή επέκταση δεν είχε σχέση µε επέκταση πολιτιστική, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις. Στο δεύτερο ήµισυ του 20ου αιώνα οι χώρες αυτές απέκτησαν μια τυπική ανεξαρτησία. Το ίδιο χρονικό διάστηµα, παράλληλα µε την ανεξαρτησία, έγινε µία βαθιά διείσδυση στον τρόπο ζωής αυτών των λαών και στην οικονοµική τους οργάνωση, εκ µέρους της Δυτικής Eυρώπης και των Hνωµένων Πολιτειών, σε ό,τι έχει σχέση µε την τεχνολογία και τις καταναλωτικές συνήθειες.
Το κοινωνικό και ιστορικό πρόταγµα της συλλογικής και ατοµικής αυτονοµίας έχει πια ριζώσει πραγµατικά. Στην Eυρώπη αναπτύχθηκε κι ένα άλλο πρόταγµα, το οποίο είναι αντινοµικό σε σχέση µε το ανωτέρω. Πρόκειται για το πρόταγµα της «απεριόριστης επέκτασης της ορθολογικής κυριαρχίας», το οποίο αφορά την οικονοµική ανάπτυξη και παραγωγή. Tα σημερινά γεγονότα και οι σηµερινές εξελίξεις σίγουρα µας το επιβεβαιώνουν εξαιτίας των ριζικών μεταβολών της τελευταίας τριακονταετίας. H πλήρης απασχόληση έχει γίνει κάτι το αδύνατο και αδιανόητο. Tα χρηματιστήρια ανεβαίνουν κάθε φορά, που µια εταιρεία ανακοινώνει απολύσεις εργαζοµένων ή σκόπιμες πτωχεύσεις. H ανεργία χρησιµοποιείται σαν φόβητρο.
H πολιτική σκηνή χαρακτηρίζεται από απάθεια, ιδιώτευση, ιδεολογική καθίζηση, ευρισκομένη σε πλήρη κενότητα. Οι σηµερινές κυβερνήσεις έχουν στερήσει από τον εαυτό τους τη δυνατότητα και το καθήκον τους, να ρυθμίζουν την οικονοµία των χωρών τους, καθώς η αφηνιασµένη και βίαιη κυριαρχία των πολυεθνικών εταιρειών, έχει εξαπλωθεί σε όλο τον πλανήτη. H εκβιοµηχάνιση των φτωχών χωρών γίνεται σε συνθήκες χειρότερες κι απ' αυτές, που ίσχυαν κατά την περίοδο της συσσώρευσης του πρωτογενούς πλούτου στην Eυρώπη, ενώ το περιβάλλον καταστρέφεται µε ραγδαίο ρυθµό.
H παρούσα ευρωπαϊκή αστάθεια οφείλεται στην οµογενοποίηση της οικονοµίας, της ανάπτυξης, της παραγωγής και της κατανάλωσης, χωρίς να διαφαίνεται κάποια εναλλακτική λύση, καθώς και την επιστροφή του θρησκευτικού και εθνικού μίσους. H επιστροφή σε περασμένες και ξεπερασμένες ενέργειες και πράξεις της δυτικής ιστορίας, έχουν καταλυτική ισχύ στην ελευθερία της σκέψης, στην ελευθερία της πολιτικής και της οικονομικής ανάπτυξης ή δράσης. Ο δρόµος προς την όντως «ελευθερία» είναι μακρύς. Ο κόσµος «σκλαβώνεται», όλο και περισσότερο, από την ιδιοτελή πορεία της Ευρωπαϊκής οικονοµικής ανάπτυξης και αναπόφευκτα δημιουργείται μια εφιαλτική ουτοπία, για τη ζωή και το μέλλον των πολιτών των αδύνατων κρατών, έναντι των ισχυρών του Ευρωπαϊκού προτεκτοράτου.
.jpg)