Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

ΑΝΑΣΤΗΤΩ Ο ΘΕΟΣ

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Χριστός Ανέστη!

Ο αναστάσιμος παιάνας της Εκκλησίας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν  ζωήν χαρισάμενος», ψάλλεται μεγαλοπρεπώς και πανηγυρικώς κι εφέτος, σε κάθεορθόδοξη γειτονιά του κόσμου και προσφέρει μήνυμα ελπίδας και ζωής.

Χριστός Ανέστη!

Είναι το μήνυμα, που πλημμυρίζει την ψυχή μας, από χαρά και ειρήνη.  Είναι το μήνυμα, που έρχεται από τον τάφο της Αναστάσεως.  Είναι  μήνυμα προσωπικό, για κάθε άνθρωπο, και του ζητά να επιστρέψει στο Θεό της θυσίας και της αγάπης. Είναι μήνυμα εκ του κενού τάφου που εκπέμπει ήθος για πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου.  Είναι μήνυμα σωτηρίας της ψυχής. Είναι μήνυμα ζωής αιωνίου εις την Ουράνια Βασιλεία του Θεού.

Σήμερα, αισθανόμεθα ανεκλάλητη χαρά και απέραντη  ευγνωμοσύνη, διότι η Λαμπροφόρος Ανάσταση του Σωτήρα Χριστού μας δώρισε την αποκατάστασή μας από τον θάνατο στη ζωή.

Σήμερα, προσφέρουμε την πιο λαμπρή μαρτυρία σ’ ολόκληρο τον κόσμο καθώς διακηρύσσουμε την πίστη μας στον Σωτήρα μας.

Σήμερα, οι καρδιές μας αναζωογονούνται με τον θρίαμβο όλων των αιώνων. Χριστός Ανέστη! Σήμερα, νικήθηκε και καταπατήθηκε ο θάνατος.  

Σήμερα, καταργήθηκαν οι δαιμονικές δυνάμεις και αποκαταστάθηκε  για πάντα η κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό.

Σήμερα είναι «η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή».

Σήμερα, κυριαρχεί ατμόσφαιρα χαράς και αγάπης παντού και ο ευφρόσυνος αναστάσιμος χαιρετισμός Χριστός Ανέστη, ηχεί στην οικουμένη και η ναυς της Εκκλησίας πλέει σε ωκεανούς ευφορίας.

Σήμερα, γιορτάζομε το ξεπέρασμα του κακού, της αδικίας, του μίσους, της δουλείας εις τον θάνατο. Σήμερα το σκοτάδι παραχωρεί τη θέση του εις το φως και την λαμπρότητα του ανθρώπινου προσώπου. Σήμερα όλοι οι λαοί έχουμε την δυνατότητα να λαμπρυνθούμε με την Αναστάσιμη λαμπρότητα.

Σήμερα, η Εκκλησία μας προσκαλεί όλους τους λαούς και όλους εμάς να λαμπρυνθούμε, καθώς ο υμνωδός λέγει: «Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα, Κυρίου Πάσχα».  

Σήμερα, εγκαταλείπουμε το σκοτάδι και την κατήφεια των καιρών μας, γιατί λάβαμε το Αναστάσιμο Φως.

Ο Αναστημένος Χριστός, φωτίζει και λαμπρύνει όλους τους ανθρώπους, καθώς είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου».

Η Ανάσταση του Χριστού διασφαλίζει τη σωτηρία της ψυχής μας, διότι είναι απολύτως έργο του Θεού, που απορρέει από την άπειρη αγάπη Του, για εμάς και συγχρόνως εκπλήρωσε την θεϊκή υπόσχεσή Του για λύτρωση.

Η Ανάσταση του Κυρίου είναι για όλους μας, ανεξά­ντλητη πηγή χάριτος και δωρεών. Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα  της ημέρας της Ανα­στάσεως λέγει: «Και εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν, και χάριν αντί χάριτος». (Ιωάν. Α΄, 16). Ο Κύριος, δια του σταυρικού Του θανάτου, έλαβε τις αμαρτίες μας. «Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει», λέγει ο Απ. Παύλος. (Α΄ Κορ. ΙΕ΄, 17). Θυσίασε τον εαυτόν Του, για τη δική μας σωτηρία. Έχυσε το αίμα Του για να μας καθαρίσει τις δικές μας αμαρτίες.

Δια της Αναστάσεως λαμβάνουμε «χάριν αντί χάριτος». Λαμβάνουμε πλήθος χαρίτων και δωρεών. Γράφει ο των Εθνών Απόστολος: «Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ, δια του θανάτου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού». (Ρωμ. Ε’, 10). Εάν δια του θανάτου κερδίσαμε τόση χάρη, φαντάζεσθε τι κερδίζουμε δια της Αναστά­σεώς Του; Εάν δια του Σταυρού υπάρχει χάρις, δια της Αναστάσεως έχουμε «χάριν αντί χάριτος».

Όλα όσα απο­λαμβάνουμε είναι δώρα και καρποί της Αναστάσεως. Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότης, εγκράτεια, προσευχή, γαλήνη, μετάνοια κ.τ.λ. Όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας είναι καρποί της Αναστάσεως, τα οποία προήλθαν, εκ του κενού τάφου.

Η Ανάσταση του Κυρίου εγγυάται την ανάσταση όλων των ανθρώπων.  Η Ανάσταση του Χριστού είναι η απαρχή της νέας ζωής. Ζωής αληθινής. Ζωής αφθάρτου και αθανάτου, εις την οποία θα συναντηθούν μετά των οικείων τους όλα τα τέκνα του Θεού, όσα εχωρίσθησαν και όσα θα χωρισθούν δια του θανάτου.

Η Ανάσταση του Χριστού δικαιώνει τη μοναδικότητα και αποκλειστικότητά Του, ως Σωτήρα που ζωοποιεί αληθινά και μεταγγίζει την Ζωή Του, στη φθαρτή ζωή μας. 

Η Ανάσταση του Χριστού, γίνεται δυνατότητα ανάστασης του ανθρώπου και όλης της κτίσης και αποκτά νόημα μέσα στο πλαίσιο της αγιοπνευματικής ζωής, η οποία πρέπει να είναι συσταύρωση, για να ακολουθήσει η συνανάσταση με τον Χριστό. 

Η Εκκλησία, προβάλλουσα την Ανάσταση του Χριστού, δεν προσφέρει επιστημονικές αποδείξεις του υπερφυούς αυτού γεγονότος. Καλεί όλους, με την προτροπή «εξέρχεσθε οι πιστοί εις την Ανάστασιν», σε βιωματική εμπειρία του. Τα υπέρλογα γεγονότα προσεγγίζονται με την πίστη. Και η πίστη δεν επιδέχεται επιστημονική τεκμηρίωση. Μάρτυρες της Ανάστασης οι Απόστολοι, οι Μυροφόρες γυναίκες, η πρώτη Εκκλησία, αφού συναναστράφηκαν με τον Χριστό, μετά την Ανάστασή του, καλούν και εμάς σε μια τέτοια εμπειρία της Ανάστασης.

Μια εμπειρία, που θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε την παλιγγενεσία, που έφερε στον κόσμο το μοναδικό και ανεπανάληπτο ιστορικό αυτό γεγονός.

Με την Ανάστασή του, ο Χριστός «ωδοποίησε πάση σαρκί την εκ νεκρών ανάστασιν». Η νίκη του Χριστού είναι και νίκη όλου του ανθρωπίνου γένους κατά του θανάτου και του Άδη. Το δέσμιο θάνατο και τον Άδη καταπατεί όχι μόνο ο Χριστός, όπως παραστατικά εικονίζεται στην ορθόδοξη εικονογραφία, αλλά και ολόκληρο το συνανιστάμενο γένος των Ανθρώπων. Με την Ανάσταση πραγματώνεται ο λόγος του Κυρίου: «Εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν» (Ιωάν. 10, 10).

Η Ανάσταση του Χριστού κατέστη, ύστερα, και το θεμέλιο της αισιοδοξίας, της δημιουργικότητας και της ελπίδας στην παρούσα ζωή. Με την Ανάσταση, όλα, όσα συμβαίνουν στον κόσμο τούτο, παίρνουν άλλη διάσταση. Οι θλίψεις αντιμετωπίζονται ως παροδικές. Το βάρος των καθημερινών δεινών μας, που προέρχονται από την αδικία, τους κατατρεγμούς, την ασθένεια και τις στερήσεις, ελαφρύνεται με την ελπίδα και την προσδοκία της αιώνιας ζωής. Οι χαρές του κόσμου τούτου καθαγιάζονται και βιώνονται ως πρόγευση της αιώνιας χαράς. Δώρο της Ανάστασης του Χριστού είναι και η συγγνώμη, που ανέτειλε από τον τάφο, η αγάπη και η συγχώρηση του Θεού προς τον άνθρωπο, που καλεί και σε αγάπη του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο. Μέσα στην ατμόσφαιρα της νίκης, της χαράς και του φωτός, που ανέτειλε από τον τάφο και διεχύθη σε όλο τον κόσμο, δεν έχουν θέση μικρότητες και μνησικακίες, μίση και πάθη. Η Εκκλησία προτρέπει σήμερα όπως «συγχωρήσωμεν πάντα τη αναστάσει και αλλήλους περιπτυξώμεθα». ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!