ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Τη σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά την Πεντηκοστήν, την των απανταχού της

οικουμένης εν Ασία, Λιβύη, και Ευρώπη, Βορρά τε και Νότω, Αγίων πάντων

 εορτήν εορτάζομεν.

Η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή είναι αφιερωμένη σε όλους τους αγίους της Εκκλησίας. Είναι αφιερωμένη στους μαθητές και αποστόλους, οι οποίοι μετά την Πεντηκοστή έγιναν Μάρτυρες της αλήθειας και της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός «έως εσχάτου της γης». Είναι επίσης αφιερωμένη  στους πατέρες και διδασκάλους, στους οσίους και δικαίους, στους μάρτυρες και ομολογητές όλων των αιώνων και όλων των εποχών, «των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων αγίων».  

Με την Κυριακή των αγίων Πάντων, ολοκληρώνεται ο κινητός κύκλος των εορτών, που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Την περίοδο αυτή τόσο με τους ύμνους του Τριωδίου, όσο και με του Πεντηκοσταρίου η Εκκλησία μας παρουσίασε όλο το  έργο της θείας οικονομίας, που έχει ως κέντρο το γεγονός της Ανάστασης.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Μέσα από το υπερθαύματο θαύμα, που έγινε σε ένα κάτοικο της πόλεως της Ιεριχούς, από τον Ιησού Χριστό, που περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, διαπιστώνουμε ότι ο άνθρωπος μεταβαίνει από το κτιστό φως στο άκτιστο φως, δια του ανεσπέρου Φωτός, όταν ο άνθρωπος κατορθώσει να συναντήσει τον Θεό. Αυτή την συνάντηση με τον Θεάνθρωπο Χριστό είχε στην Ιεριχώ, ο «εκ γενετής τυφλός», ο οποίος έλαβε το κτιστό φως, για να βλέπει τον ορατό κόσμο, και συγχρόνως έλαβε, κατά χάριν, και το άκτιστο Φως, με το οποίο πλέον ορά τα αόρατα και θεάται τον Θεάνθρωπο, που είναι το «Φως του κόσμου», που είναι το «ανέσπερο Φως» που «έλαμψε εν ταις καρδίαις υμών» (Β΄ Κορ. 4,6).

Ο Χριστός, λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «ην το Φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιω,1,19). Ο ίδιος ο Χριστός λέγει: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιω. 8,12). Αυτό ακριβώς συνέβη στον έως τώρα τυφλό. Δεν πρόκειται πλέον να περπατάει «εν τη σκοτία» με συνοδοιπόρο το σκότος, διότι ικέτευσε και έλαβε «το Φως το αληθινόν», προσευχήθηκε και απέκτησε «το φως της ζωής», το οποίο τον επανέφερε στην προπτωτική κατάσταση, δηλαδή, απέκτησε, εκ νέου, την αναμαρτησία και κυρίως βιώνει την θέα του Θεού, όπως οι πρωτόπλαστοι προπάτορες μας, οι οποίοι εκείνη την περίοδο, προ της παρακοής και της πτώσεως αυτών, εκ του παραδείσου της τρυφής,   συνομιλούσαν με τον ίδιο τον Θεό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Γύναι, πίστευσόν μοι!

Έρχεται ώρα και νυν εστίν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί
προσκηνύσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία»

Στην Ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής ο Χριστός, δεν συναντάται,  εν πνεύματι και αληθεία μόνο με τη Σαμαρείτιδα, αλλά στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας συναντάται με ολόκληρη την αλλοτριωμένη ανθρωπότητα.  Γιατί, ο Χριστός, δεν είναι κάποιος  Ιουδαίος, που συναντάται και διαλέγεται με μια Σαμαρείτιδα.  Είναι ο Υιός του Θεού, που κοινωνεί και επικοινωνεί με τους ανθρώπους προσφέροντας την άδολη και αυθεντική, οντολογική Του αγάπη.

 Ο Χριστός στη συνάντηση Του με τη Σαμαρείτιδα κατευθύνει την πορεία της διδασκαλίας Του, έτσι ώστε, να της δώσει την δυνατότητα να ελέγξει τον εγωκεντρισμό της, ο οποίος της έχει διαφθείρει την ανθρώπινη εικόνα της,  και της ζητάει να του δώσει κάτι, εν προκειμένω να πιει νερό, από το φρέαρ του Ιακώβ. Δηλαδή η γυναίκα αυτή, πρέπει να φύγει από το «Εγώ» της και να αποδεχθεί το «Εσύ». Η απάντησή της στο αίτημα του Χριστού εμπεριέχει μίσος (εθνικό) και πολύ  εγωκεντρισμό, γι’ αυτό και αρνείται να προσφέρει το οτιδήποτε, ακόμα και λίγο το νερό, το οποίο δεν της ανήκει, διότι και εκείνη το αντλεί, από το φρέαρ του Ιακώβ και όχι από το δικό της φρέαρ. «Λέγει αυτή ο Ιησούς: Δος μοι πιείν. Λέγει ουν αυτώ η γυνή η Σαμαρείτις: πώς συ Ιουδαίος ων παρ’ εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος; Ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις».

Η ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Η ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η Εκκλησία αφιερώνει τη σημερινή Κυριακή στις Μυροφόρες μαθήτριες του Κυρίου, διότι είναι οι πρώτες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αφού αυτές πήγαν «λίαν πρωί της μιας των σαββάτων» στο μνημείο του Χριστού, το οποίο βρήκαν κενό, αλλά άκουσαν από τον άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως και μετά αξιώθηκαν να ιδούν τον Αναστάντα Χριστό, ο οποίος τους έδωσε την εντολή να μεταφέρουν το αναστάσιμο γεγονός και στους αποστόλους .

Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ

ΑΝΑΣΤΗΤΩ Ο ΘΕΟΣ

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Χριστός Ανέστη!

Ο αναστάσιμος παιάνας της Εκκλησίας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν  ζωήν χαρισάμενος», ψάλλεται μεγαλοπρεπώς και πανηγυρικώς κι εφέτος, σε κάθεορθόδοξη γειτονιά του κόσμου και προσφέρει μήνυμα ελπίδας και ζωής.

Χριστός Ανέστη!

Είναι το μήνυμα, που πλημμυρίζει την ψυχή μας, από χαρά και ειρήνη.  Είναι το μήνυμα, που έρχεται από τον τάφο της Αναστάσεως.  Είναι  μήνυμα προσωπικό, για κάθε άνθρωπο, και του ζητά να επιστρέψει στο Θεό της θυσίας και της αγάπης. Είναι μήνυμα εκ του κενού τάφου που εκπέμπει ήθος για πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου.  Είναι μήνυμα σωτηρίας της ψυχής. Είναι μήνυμα ζωής αιωνίου εις την Ουράνια Βασιλεία του Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Τιμάμε σήμερα Κυριακή Δ΄ των Νηστειών την ιερή και πανσέβαστο μνήμη, ενός κορυφαίου σοφού ασκητού, ο οποίος γενόμενος «μιμητής Χριστού», την ανθρώπινη γνώση, που απέκτησε, από τον ανώτερο κύκλο μορφώσεως που σπούδασε, την μεταποίησε σε αγιοπνευματική σοφία, η οποία τον ανέβασε στις υψηλές κορυφές της αγιότητας και της πατερικής γραμματολογίας.

Αναφερόμαστε στην φωτεινή θαυματουργική προσωπικότητα του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Σιναΐτου, που δια της χαριτόβρυτης σοφίας και της θεόπνευστης οντολογικής εμπειρίας του «Όντος Θεού», συμβάλλει, στην πνευματική ανύψωση του ανθρώπου, δια του θεόπνευστου έργου «Κλίμαξ» που συνέγραψε ο Όσιος με δεσπόζον θέμα τις αρετές, τις οποίες αναπτύσσει κλιμακωτά, σύμφωνα με τον τίτλο, που φέρει το θεόπνευστο ιερό κείμενο, που άφησε ως παρακαταθήκη στην Εκκλησία του Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Πρωτ. Γεωργίου Σούλου.

Αγαπητοί μου καλή Σαρακοστή!

Σήμερα, είναι η Α Κυριακή της Μ. Σαρακοστής. Είναι η   Α  Κυριακή των Νηστειών. Ως γνωστόν, η περίοδος της Μ. Σαρακοστής αποτελείται από πέντε Κυριακές (Α, Β, Γ, Δ, και Ε), ακολουθεί η Κυριακή των Βαΐων και μετά η Κυριακή της Ζωηφόρου Αναστάσεως του Χριστού μας.

Διανύουμε την πνευματικότερη περίοδο του εορτολογίου μας, κατά την οποία η Αγία Εκκλησία μας, μας καλεί να αγωνισθούμε πνευματικά, στο στάδιο αθλήσεως των αρετών. Μία δε από τις αρετές που πρέπει να προπονηθούμε, με ιδιαίτερη προσοχή είναι η Νηστεία.

Σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, εορτάζει την ονομαστική της εορτή. Είναι η Κυριακή της Ορθοδοξίας. Σήμερα, λοιπόν, που γιορτάζουμε την περιφανή νίκη της Ορθοδοξίας μας κατά της φοβερής αιρέσεως της Εικονομαχίας, που ενάμισυ περίπου αιώνα ταλάνισε την Εκκλησία μας και τους  ορθοδόξους χριστιανούς. Σήμερα που πανηγυρικά εορτάζουμε την επικράτηση της Ορθοδοξίας εναντίον όλων των αιρέσεων, που ανεφύησαν, στην ιστορική διαδρομή της Εκκλησίας, σήμερα, που κατά τον ιερόν υμνογράφο είναι «ημέρα χαρμόσυνος και ευφροσύνης ανάπλεως». Σήμερα που «αστράπτει και λάμπει η Εκκλησία του Χριστού» με την λαμπρότητα «των αληθεστάτων δογμάτων» και με τα σπουδαία πνευματικά της κοσμήματα, τις ολόφωτες ιερές Εικόνες της, σήμερα που ακούσαμε στο Αποστολικό Ανάγνωσμα τα λαμπρά κατορθώματα της Πίστεώς μας, πού επετεύχθησαν διαχρονικά με τη δύναμη και την κραταίωση των πιστών από τον μόνον αληθινό Κύριο και Θεό μας. Σήμερα επιτρέψτε και εις εμέ ελάχιστον, να εκφράσω μερικές σκέψεις, για το σημερινό μεγαλειώδες πανορθόδοξο εόρτιο γεγονός της Αναστυλώσεως των ιερών εικόνων και συνάμα να θίξουμε ακροθιγώς το θεολογικό νόημα της εικόνας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Έναρξη της Μεγάλης Σαρακοστής, από αύριο και η Εκκλησία ποιεί ανάμνηση της «από του Παραδείσου της τρυφής εξορία του Πρωτοπλάστου Αδάμ», η οποία επεκτάθηκε σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Αυτή η συμπεριφορά διακατέχεται από ένα είδος αγνόησης και αγνωμοσύνης του ανθρώπου προς την αγάπη του Θεού, καθώς και αλαζονείας, για αυτονόμηση. Δηλαδή την τάση του ανθρώπου να ζει χωρίς την παρουσία του Θεού, η οποία του εξασφαλίζει την πληρότητα και την αγιότητα. Η απομάκρυνση του ανθρώπου από την όντως ζωή, που είναι ο Θεός, τον προσγείωσε στην κυριολεξία και βρίσκεται πλέον υπό το κράτος του θανάτου, εξαιτίας της αμαρτίας, η οποία, τελικά, απομακρύνει τον άνθρωπο από την εν Αυτώ ζωή, ζώντας σε μία βασανιστική, ταλαίπωρη και επώδυνη εξορία, οδυρόμενος, καθώς μας το περιγράφει ο ποιητής. Εκάθισεν Αδάμ, απέναντι του Παραδείσου, και την ιδίαν γύμνωσιν θρηνών ωδύρετο»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου, εμοί εποιήσατε»  

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, όπως την παραθέτει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, μας ομιλεί για τη δεύτερη Θεοφάνεια του Θεού, εις τους ανθρώπους, η οποία φλόγιζε τις ψυχές των Αποστόλων κατά ένα ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο, για να Τον δουν, να έρχεται και πάλιν ένδοξος, θριαμβευτής, νικητής, βασιλεύς αιώνιος, «εν πάσῃ τη δόξῃ και τη δυνάμει αυτού».

Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας, ο Χριστός θα εμφανιστεί στους ανθρώπους δύο φορές και ότι η δεύτερη Παρουσία Του θα είναι ασύγκριτα πιο λαμπρή και πιο ένδοξη από την πρώτη. Διότι στην πρώτη φανερώθηκε σε όλη την έκτασή της η υπομονή του Χριστού, ενώ στη δεύτερη θα φανερωθεί όλη η δύναμη και η δόξα της Βασιλείας Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στην επίσης καταπληκτική και διδακτική παραβολή του ασώτου υιού (Λουκ.15,13-32). Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, όρισαν να είναι αφιερωμένη η δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου στην συγκεκριμένη  παραβολή του Κυρίου, για να τονισθεί στους πιστούς η απύθμενη αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο και το πλούσιο έλεος της συγχώρεσης, που δίνει στους μετανοούντες ανθρώπους.

Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα από το ευαγγελικό Ανάγνωσμα, θεωρείται από τα ωραιότερα κείμενα της παγκόσμιας φιλολογίας. Περιγράφει έναν πατέρα, ο οποίος είχε  δύο υιούς στους οποίους μοίρασε την πατρική περιουσία. Κατόπιν ο μεγαλύτερος έμεινε στο σπίτι, ενώ ο νεότερος πήρε το μερίδιό του και έφυγε σε μακρινή χώρα. Εκεί, εξόδευσε όλα όσα του δόθηκαν, δυστύχησε και υπόφερε, μη υπομένοντας τη ντροπή από τη φτώχεια. (Λουκά 15: 11 κ.ε.)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«Άφρων, ταύτη τη νυκτί τη ψυχή σου απαιτούσιν από σου.

Ά δε ητοίμασας τίνι έσται;»

Την περασμένη Κυριακή η ευαγγελική περικοπή πρόβαλε ως πρότυπο ζωής, προς ένταξη στη Βασιλεία του Θεού τον καλό Σαμαρείτη, τον εύσπλαχνο και ανιδιοτελή άνθρωπο της έμπρακτης αγάπης και φιλανθρωπίας. Αντίθετα η σημερινή Κυριακή προβάλλει, ως πρότυπο προς αποφυγήν, τον «άφρονα πλούσιο», διότι η ανέλπιστη άφθονη καρποφορία, που του απέδωσε η γη, αντί να του δημιουργήσουν αντίστοιχη ευφορία με αυτήν, έφθασε σε επίπεδο δυστυχίας και βασανιζόταν για το πού θα  αποθήκευε τόση άφθονη παραγωγή αγαθών.

Η λύση που βρήκε, ήταν η πιο απίθανη, που μόνο ένας νοσηρός νους, ένα αρρωστημένο μυαλό, μπορεί να σκεφθεί. Τι σκέφθηκε; «Θα γκρεμίσω τις υπάρχουσες αποθήκες μου και θα κτίσω άλλες μεγαλύτερες, και θα συγκεντρώσω εκεί όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου. Και θα πω εις την ψυχήν μου· Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα για πολλά έτη, απόλαυσε την ζωήν, αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου».

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο Κύριος στη σημερινή περικοπή από το Ιερό Ευαγγέλιο, διηγείται την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, εις απάντηση εις την εκφρασθείσα ειρωνική απορία ενός νομοδιδασκάλου του Μωσαϊκού Νόμου, ο οποίος «προσήλθε τω Ιησού εκπειράζων αυτόν και λέγων, διδάσκαλε, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω και τις εστί μου πλησίον».

Μην ανησυχείς, απαντά ο Χριστός, μόνο ξεκίνα να  «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Μελετώντας το ιερό κείμενο της περικοπής παρατηρούμε ότι ο Ιησούς ομιλεί αόριστα ότι κάποιος «άνθρωπος», περιέπεσε σε ληστεία. Δεν αναφέρει την ταυτότητα του κακοποιημένου ανθρώπου, διότι δεν θέλει να χαρακτηρίσει, να κατηγοριοποιήσει ή να ορίσει συγκεκριμένη προέλευση, τάξη ή εθνικότητα του ανθρώπου, που «περιέπεσε» στους ληστές.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«Η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην»

 «μη φοβού, μόνον πίστευε, και σωθήσεται»

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή περιγράφονται δύο θαύματα τα οποία, τελέσθηκαν από τον Σωτήρα Χριστό, εξ’ αιτίας της ζώσας πίστης των πονεμένων εκείνων ανθρώπων. Το πρώτο είναι η θεραπεία της αιμορροούσης γυναίκας και το δεύτερο η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου. Και τα δύο θαύματα ο Κύριος τα εποίησε με τον λόγο Του και φανερώνουν, ότι ο των όλων Κύριος δεν κάνει ουδεμία διάκριση, διότι «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».

Αιτία της πραγμάτωσης αυτών των θαυμάτων ήταν η θερμή πίστη, που επέδειξαν τόσο η γυναίκα, που αιμορραγούσε, όσο και ο πονεμένος πατέρας, επιβεβαιώνοντας την ευαγγελική ρήση, που λέγει ότι «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής αναφέρει ότι   μόλις έφτασε ο Κύριος στη χώρα των Γαδαρηνών, Τον συνάντησε κάποιος άνθρωπος που είχε κυριευθεί από πολλά δαιμόνια επί πολλά χρόνια και είχε καταντήσει θηρίο ανήμερο. Αυτό το ανήμερο θηρίο που τρομοκρατούσε τον κόσμο, όταν αντίκρισε τον Χριστό,  τρομοκρατήθηκε και από το φόβο του και παρακαλούσε τον Χριστό, να μην βασανίσει την λεγεώνα (ταξιαρχία), που βρισκόταν μέσα στον δυστυχισμένο Γαδαρηνό.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

«Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι»

Ο Ιησούς κατευθύνεται προς την πόλη της Ναΐν, μαζί με τους μαθητές του, ενώ τους ακολουθούσε και πολύ πλήθος. Καθώς πλησίαζαν την πύλη της πόλης, συναντά μια μεγάλη ανθρώπινη πομπή που συνόδευε νεκρό, το μονάκριβο υιό μιας χήρας μάνας. Όταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε «μην κλαις», έπειτα προχώρησε, ακούμπησε τη σορό, και, αφού στο μεταξύ αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν είπε, «νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι» και ανακάθισε ο νεκρός κι άρχισε να μιλάει. Ο Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του. Τότε όλους τους κυρίεψε δέος και δόξασαν το Θεό λέγοντας: «Μεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσά μας! Ο Θεός ήρθε να σώσει το λαό του»!

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ

«καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως».

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας είναι ένα τμήμα από την «επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου», την οποία  ο Κύριος στο όρος της Γαλιλαίας παραδίδει στους μαθητές του και στον λαό που τον ακούσει με πολύ προσοχή, τον τέλειο νόμο της Καινής Διαθήκης. Στο τμήμα αυτό της «επί του όρους ομιλίας» ο Κύριος κάνει μία σύγκριση ανάμεσα στην υποκριτική αγάπη του κόσμου και στην αυθεντική αγάπη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Ο Χριστός, λέγοντας «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως», ζητά την ανιδιοτελή αγάπη, και όχι την ψεύτικη συμφεροντολογική αγάπη του κόσμου, η οποία δεν έχει πνευματική αξία. Διότι ποια αξία έχει να κάνεις το καλό επειδή περιμένεις ανταπόδοση; Η αγάπη αξίζει µόνο όταν την κάνεις για τον Θεό, χωρίς να υπολογίζεις ποιος είναι ο αποδέκτης της αγάπης σου. Η αγάπη που ζητά ο Χριστός πρέπει να αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους δύστροπους, τους άδικους ή ακόμα και τους εχθρούς.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Όταν ο Χριστός ξεκίνησε την πορεία του, για να διδάξει τον κόσμο, ολοκληρώνοντας την αποστολή του, ως αυθεντικός διδάσκαλος αποφάσισε να έχει κοντά του μαθητές, τους οποίους θα εκπαίδευε, προκειμένου να τους αφήσει, δια να συνεχίσουν το έργο της διδασκαλίας Του, «εις πάντα τα έθνη». Για τον λόγο αυτόν ο Χριστός επέλεξε για μαθητές του απλούς ανθρώπους της ζωής και του μόχθου. Έτσι, μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους, θα βοηθούσαν  τους ανθρώπους να αισθάνονταν την παρουσία του Χριστού δίπλα τους. Προετοίμασε λοιπόν τους μαθητές του για να γίνουν «αλιείς ανθρώπων», όπως είπε στον Πέτρο και στον αδερφό του Ανδρέα, που ήταν ψαράδες, όταν τους κάλεσε κοντά του. Τα ίδια λόγια είπε και σε άλλα δυο αδέρφια, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, εννοώντας ότι θα τους μάθει να κερδίζουν τις καρδιές των ανθρώπων. Όταν, πάλι, ένας άλλος μαθητής, ο Φίλιππος, έφερε έναν καλό φίλο του, το Ναθαναήλ, για να γνωρίσει τον Ιησού, Εκείνος κέρδισε την εμπιστοσύνη του Κυρίου, που του είπε: «Να ένας καλός Ισραηλίτης που στην καρδιά του δεν έχει πονηριά».

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν (ο Πέτρος) εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων: Κύριε, σώσον με»

Ένα εξαιρετικά θαυμαστό γεγονός περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το οποίο κάνει τους μαθητές του Κυρίου να μείνουν έκθαμβοι για μία ακόμη φορά μπροστά στη θεϊκή ενέργεια του Διδασκάλου τους.

Ο Κύριος έχει διαλύσει τα πλήθη που Τον ακολουθούσαν, έχει στείλει τους μαθητές Του με πλοιάριο, παρ᾽ όλη τη θαλασσοταραχή, στην απέναντι όχθη από εκεί που βρίσκονταν, έχει αποσυρθεί σε πολύωρη προσευχή στο όρος, και ξαφνικά εμφανίζεται ξημερώματα στους ταλαιπωρημένους από την ταραγμένη θάλασσα μαθητές Του, περπατώντας πάνω στα κύματα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής περιγράφει δύο θαύματα του Χριστού. Το ένα είναι η θεραπεία δύο τυφλών, οι οποίοι αμέσως απέκτησαν το φως των οφθαλμών τους και άρχισαν να βλέπουν και να θαυμάζουν την ωραιότητα της κτίσεως και του κόσμου, που δημιούργησε ο Παντοδύναμος Τριαδικός Θεός και το άλλο θαύμα είναι η θεραπεία ενός κωφού, ο οποίος, αν και δεν ζήτησε εκφώνως τη δική του θεραπεία,  βλέποντας την ευεργεσία του θαύματος στους δύο τυφλούς, αναφώνησε, ευχαριστήριο δοξασμό προς τον Κύριο. Ο ιαθείς κωφός δεν άκουγε εξ’ αιτίας δαιμονικής προσβολής και όχι κάποιας σωματικής πάθησης. Και στα δύο αυτά θαύματα δωρίζεται, από τον Κύριο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η Ευαγγελική περικοπή της ΣΤ΄ Κυριακής του Ματθαίου αναφέρεται στο γεγονός της θεραπείας, από τον Χριστό ενός ασθενούς, που έπασχε από τη νόσο της παραλυσίας. Σε κάθε θαύμα που έκανε ο Χριστός, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η πίστη εκείνου που το ζητούσε. Στο παρόν θαύμα της περικοπής, τόσο ο παράλυτος, όσο και οι άνθρωποι που τον μετέφεραν, είχαν μεγάλη πίστη μέσα τους και γι’ αυτό ο Κύριος, πριν ακόμα εκφράσουν με λόγια την επιθυμία τους, πραγματώνει τη θεραπεία του ασθενούς, διδάσκοντας ότι