ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής αναφέρει ότι   μόλις έφτασε ο Κύριος στη χώρα των Γαδαρηνών, Τον συνάντησε κάποιος άνθρωπος που είχε κυριευθεί από πολλά δαιμόνια επί πολλά χρόνια και είχε καταντήσει θηρίο ανήμερο. Αυτό το ανήμερο θηρίο που τρομοκρατούσε τον κόσμο, όταν αντίκρισε τον Χριστό,  τρομοκρατήθηκε και από το φόβο του και παρακαλούσε τον Χριστό, να μην βασανίσει την λεγεώνα (ταξιαρχία), που βρισκόταν μέσα στον δυστυχισμένο Γαδαρηνό.

Τον παρακαλούσαν να τους επιτρέψει να μπουν στους χοίρους, που έβοσκαν πιο πέρα. Ο Κύριος θέλοντας παράλληλα με τη θεραπεία του ανθρώπου εκείνου, να καυτηριάσει την παράνομη εκτροφή των χοίρων, από τους Γαδαρηνούς, επέτρεψε η λεγεώνα των δαιμόνων να βγει από τον άνθρωπο και να εισέλθει στα παράνομα ζώα, τα οποία έπεσαν με ορμή από τον γκρεμό και πνίγηκαν στη λίμνη όλα.

Μέσα από αυτό το θαύμα μπορεί να δει κανείς σε ποια κατάσταση οδηγεί ο διάβολος όποιον άνθρωπο κυριεύει. Τα ακάθαρτα πνεύματα όταν εισέρχονται στον άνθρωπο, του σαλεύουν το νου και την ψυχή, τον απογυμνώνουν απ’ τη χάρη του Θεού.

Μετά το θαύμα της απαλλαγής εκείνου του ανθρώπου, από την λεγεώνα των δαιμόνων, άλλαξαν όλα. Το ανήμερο θηρίο έγινε  ταπεινός μαθητής του Κυρίου, ενώ οι χοιροβοσκοί και οι άλλοι κάτοικοι της περιοχής, ενώ ως εκείνη τη στιγμή ζούσαν ήρεμοι και εφησυχασμένοι στον παράνομο βίο τους, μετά το θαύμα τρομοκρατήθηκαν και απαίτησαν να φύγει ο Χριστός από τον τόπο τους, διότι η παρουσία Του ήλεγχε τις ανομίες τους,  καθότι το χοιρεμπόριο ήταν παράνομο.

Μετά από αυτό το πραγματικό γεγονός, που συνέβη στα Γάδαρα, διαπιστώνουμε ότι οι δαιμονικές δυνάμεις κρατούν τον άνθρωπο αιχμάλωτο, τον δυναστεύουν και τον εξουσιάζουν. Αλλά ο Χριστός που ήλθε στον κόσμο, όχι μόνο ως  ελευθερωτής των ανθρώπων από την ασθένεια, τον πόνο, την αμαρτία και τον θάνατο, αλλά ήλθε για να απελευθερώσει τον άνθρωπο και από αυτόν τον ίδιο τον αρχέκακο διάβολο, τον απαρχής «ανθρωποκτόνον». Ο Άναρχος και Παντοδύναμος Θεός, έγινε άνθρωπος και έδωσε στον πεπερασμένο άνθρωπο τη δυνατότητα της αθανασίας, με τη μετοχή του στη Θεία ζωή.

Βέβαια οι άνθρωποι στο κάλεσμα του Θεού, για μετοχή στη Θεία ζωή, δεν ανταποκρίνονται με τον ίδιο τρόπο, όπως εξάγεται από την σημερινή ευαγγελική περικοπή. Διαφορετικά επέδρασε η παρουσία του Χριστού στον δαιμονισμένο που θεραπεύθηκε και αλλιώτικα  στους κατοίκους της περιοχής.

Ο δαιμονισμένος μετά την συνάντησή του με τον ελευθερωτή και σωτήρα Χριστό μεταβάλλεται ριζικά και από αντικοινωνικός και γυμνός, γίνεται «ιματισμένος και σωφρονών».  Από ακοινώνητος που ζούσε στα μνήματα και στις ερήμους, βρίσκεται τώρα σε κοινωνία με τους συνανθρώπους του και αντί της επιθετικότητας και της καταστροφικής μανίας που είχε, ως τη στιγμή που συνάντησε τον Χριστό, γίνεται τώρα  πηγή σωτηρίας των άλλων. 

Σε αντίθεση με τον «ιματισμένο και σώφρονα» πρώην δαιμονισμένο, που επιθυμεί μόνιμη κοινωνία πια και με τον Χριστό, οι άλλοι, οι κάτοικοι της περιοχής πανικοβάλλονται και απαιτούν την απομάκρυνση του Χριστού, από την χώρα τους, γιατί ένοιωσαν την αμαρτία τους, αλλά δεν μετανόησαν. Γιατί είδαν τη δύναμη του Χριστού, κατά του γεννήτορα της αμαρτίας και τρομοκρατήθηκαν. Ήλθαν να συναντήσουν τον Ιησού, όχι για να τον ευχαριστήσουν, για τη θεραπεία του συνανθρώπου τους, αλλά για να του πουν, ότι πρέπει  να εγκαταλείψει τον τόπο τους. Ο φόβος μπροστά στη δύναμη του Ιησού δεν τους οδηγεί στην αναγνώριση της μεσσιανικής εξουσίας του και στην δοξολογία του Θεού, αλλά στην αρνητική τοποθέτηση απέναντι του.  

Το υλικό συμφέρον, αν όχι πάντοτε, τις περισσότερες φορές τυφλώνει τον άνθρωπο και δεν του επιτρέπει να δει το πνευματικό του συμφέρον. Η ύλη τον κάνει να προτιμά την υποδούλωση στη δαιμονική δύναμη, παρά στην πνευματικότητα και στην ελευθερία που προσφέρει ο Θεός.

Τυφλοί ως προς το πνευματικό τους συμφέρον, οι άνθρωποι βλέπουν μπροστά τους μόνο το υλικό συμφέρον. Απορρίπτουν την ελευθερία του Θεού και  προτιμούν τη δουλεία του διαβόλου, ο οποίος μεταχειρίζεται μύριους τρόπους, προκειμένου να παρασύρει και να κρατήσει τους αμαρτωλούς στην αμαρτία.

Το μήνυμα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής είναι ένα μήνυμα απελευθέρωσης από την δαιμονική κυριαρχία, που εμφανίζεται σαν υλικό και οικονομικό συμφέρον, με αποτέλεσμα η κοινωνική αυτή συμβατικότητα, αλλά και άλλοι παράγοντες, να εμποδίζουν τον άνθρωπο να δεχθεί την θεία δωρεά, και την θεραπεία και παραμένει αμετανόητα αιχμάλωτος της δουλείας της αμαρτίας, παραμένει αμετανόητα αιχμάλωτος των  φθοροποιών δυνάμεων.

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σε κήρυγμά του στην σημερινή περικοπή, αναφερόμενος σε εκείνους που προτάσσουν το υλικό συμφέρον, όπως έκαναν οι Γαδαρηνοί, έναντι της πνευματικότητας, λέγει ότι αυτοί, «επειδή αμαρτάνουν αμετανοήτως, έχουν αθάνατον και αναπόβλητον την βλάβην,  δια των πονηρών επιθυμιών έχουν εξομοιωθεί με τον αρχέκακον εχθρό, διαφθείρουν, όχι μόνο τις ψυχές τους, αλλά και όσων τους συναναστρέφονται απρόσεκτα».

Αγαπητοί μου!

Η επιλογή της αμαρτίας, δεν είναι το συμφέρον μας,  αλλά η συμφορά και απώλεια της ψυχής μας. Όσοι νομίζουν ότι έχουν συμφέρον από την αμαρτία, είναι βέβαιο ότι οδηγούνται στην απώλεια και στη συμφορά. Είναι αλήθεια, ότι η πνευματική ζωή έχει πολλές δυσκολίες. Όμως όποιος δέχεται τον Σωτήρα Χριστό και την διδασκαλία της  Εκκλησίας Του θεραπεύεται ή μάλλον αποδαιμονοποιείται.

Σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να προβληματισθούμε, για το οντολογικό συμφέρον της ψυχής μας, το οποίο είναι ίδιο με του θεραπευμένου δαιμονισμένου. Και όπως εκείνος συντάχθηκε με τον Χριστό και θεραπεύθηκε, όπως εκείνος από γυμνός και ανήμερο θηρίο, έγινε «ιματισμένος και σώφρων», έτσι και εμείς να παρακαλούμε τον Κύριο να μας αποδαιμονοποιήσει και να μας κάνει ιματισμένους και σώφρονες.

Η μόνη λύση και θεραπεία είναι η επιστροφή προς τον Χριστό. Δηλαδή η εκκλησιοποίηση της ζωής μας, με την οποία ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος των εσχάτων και η Ευχαριστιακή κοινότητα είναι ο τόπος και ο χρόνος που ξεπερνά τα πεπερασμένα κοσμικά όρια. Αυτό επιτυγχάνουμε με την Εκκλησιοποίηση.

Εκκλησιοποιούμαστε όταν αρχίζουμε και προσευχόμαστε, όταν εκκλησιαζόμαστε, όταν εξομολογούμαστε, όταν κοινωνούμε, όταν θερμαίνουμε την καρδιά μας,  για τους συνανθρώπους μας, όταν θα βλέπουμε την ενεργοποίηση της Θείας Χάρης  στην ύπαρξή μας, δηλαδή τη βίωση της ελευθερίας την οποία έφερε Εκείνος. 

Ας αντιληφθούμε ότι τα κάθε είδους δαιμόνια φεύγουν, μόνο με την επενέργεια της δύναμης του Ιησού Χριστού, όπως μας περιέγραψε στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Λουκάς, καθώς  και με τη ζωοποιό  και οντολογική παρουσία του Ιησού Χριστού, που καθαγιάζει ολόκληρο το είναι μας. Τα δαιμόνια φεύγουν κάθε φορά που συμμετέχουμε στο Ιερό Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Φεύγουν κ,,3άθε φορά που μεταλαμβάνουμε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, «εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν την αιώνιον!»  ΑΜΗΝ!