ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«Άφρων, ταύτη τη νυκτί τη ψυχή σου απαιτούσιν από σου.

Ά δε ητοίμασας τίνι έσται;»

Την περασμένη Κυριακή η ευαγγελική περικοπή πρόβαλε ως πρότυπο ζωής, προς ένταξη στη Βασιλεία του Θεού τον καλό Σαμαρείτη, τον εύσπλαχνο και ανιδιοτελή άνθρωπο της έμπρακτης αγάπης και φιλανθρωπίας. Αντίθετα η σημερινή Κυριακή προβάλλει, ως πρότυπο προς αποφυγήν, τον «άφρονα πλούσιο», διότι η ανέλπιστη άφθονη καρποφορία, που του απέδωσε η γη, αντί να του δημιουργήσουν αντίστοιχη ευφορία με αυτήν, έφθασε σε επίπεδο δυστυχίας και βασανιζόταν για το πού θα  αποθήκευε τόση άφθονη παραγωγή αγαθών.

Η λύση που βρήκε, ήταν η πιο απίθανη, που μόνο ένας νοσηρός νους, ένα αρρωστημένο μυαλό, μπορεί να σκεφθεί. Τι σκέφθηκε; «Θα γκρεμίσω τις υπάρχουσες αποθήκες μου και θα κτίσω άλλες μεγαλύτερες, και θα συγκεντρώσω εκεί όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου. Και θα πω εις την ψυχήν μου· Ψυχή, έχεις πολλά αγαθά αποθηκευμένα για πολλά έτη, απόλαυσε την ζωήν, αναπαύου, φάγε, πίε, ευφραίνου».

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ΛΟΥΚΑ

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτη

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο Κύριος στη σημερινή περικοπή από το Ιερό Ευαγγέλιο, διηγείται την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, εις απάντηση εις την εκφρασθείσα ειρωνική απορία ενός νομοδιδασκάλου του Μωσαϊκού Νόμου, ο οποίος «προσήλθε τω Ιησού εκπειράζων αυτόν και λέγων, διδάσκαλε, τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω και τις εστί μου πλησίον».

Μην ανησυχείς, απαντά ο Χριστός, μόνο ξεκίνα να  «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της ισχύος σου και εξ όλης της διανοίας σου, και τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Μελετώντας το ιερό κείμενο της περικοπής παρατηρούμε ότι ο Ιησούς ομιλεί αόριστα ότι κάποιος «άνθρωπος», περιέπεσε σε ληστεία. Δεν αναφέρει την ταυτότητα του κακοποιημένου ανθρώπου, διότι δεν θέλει να χαρακτηρίσει, να κατηγοριοποιήσει ή να ορίσει συγκεκριμένη προέλευση, τάξη ή εθνικότητα του ανθρώπου, που «περιέπεσε» στους ληστές.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«Η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην»

 «μη φοβού, μόνον πίστευε, και σωθήσεται»

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή περιγράφονται δύο θαύματα τα οποία, τελέσθηκαν από τον Σωτήρα Χριστό, εξ’ αιτίας της ζώσας πίστης των πονεμένων εκείνων ανθρώπων. Το πρώτο είναι η θεραπεία της αιμορροούσης γυναίκας και το δεύτερο η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου. Και τα δύο θαύματα ο Κύριος τα εποίησε με τον λόγο Του και φανερώνουν, ότι ο των όλων Κύριος δεν κάνει ουδεμία διάκριση, διότι «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν».

Αιτία της πραγμάτωσης αυτών των θαυμάτων ήταν η θερμή πίστη, που επέδειξαν τόσο η γυναίκα, που αιμορραγούσε, όσο και ο πονεμένος πατέρας, επιβεβαιώνοντας την ευαγγελική ρήση, που λέγει ότι «ο πιστεύσας και βαπτισθείς σωθήσεται, ο δε απιστήσας κατακριθήσεται».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής αναφέρει ότι   μόλις έφτασε ο Κύριος στη χώρα των Γαδαρηνών, Τον συνάντησε κάποιος άνθρωπος που είχε κυριευθεί από πολλά δαιμόνια επί πολλά χρόνια και είχε καταντήσει θηρίο ανήμερο. Αυτό το ανήμερο θηρίο που τρομοκρατούσε τον κόσμο, όταν αντίκρισε τον Χριστό,  τρομοκρατήθηκε και από το φόβο του και παρακαλούσε τον Χριστό, να μην βασανίσει την λεγεώνα (ταξιαρχία), που βρισκόταν μέσα στον δυστυχισμένο Γαδαρηνό.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

«Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι»

Ο Ιησούς κατευθύνεται προς την πόλη της Ναΐν, μαζί με τους μαθητές του, ενώ τους ακολουθούσε και πολύ πλήθος. Καθώς πλησίαζαν την πύλη της πόλης, συναντά μια μεγάλη ανθρώπινη πομπή που συνόδευε νεκρό, το μονάκριβο υιό μιας χήρας μάνας. Όταν είδε τη χήρα ο Κύριος, τη σπλαχνίστηκε και της είπε «μην κλαις», έπειτα προχώρησε, ακούμπησε τη σορό, και, αφού στο μεταξύ αυτοί που βαστούσαν το φέρετρο σταμάτησαν είπε, «νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι» και ανακάθισε ο νεκρός κι άρχισε να μιλάει. Ο Ιησούς τότε τον παρέδωσε στη μητέρα του. Τότε όλους τους κυρίεψε δέος και δόξασαν το Θεό λέγοντας: «Μεγάλος προφήτης εμφανίστηκε ανάμεσά μας! Ο Θεός ήρθε να σώσει το λαό του»!

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ

«καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως».

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας είναι ένα τμήμα από την «επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου», την οποία  ο Κύριος στο όρος της Γαλιλαίας παραδίδει στους μαθητές του και στον λαό που τον ακούσει με πολύ προσοχή, τον τέλειο νόμο της Καινής Διαθήκης. Στο τμήμα αυτό της «επί του όρους ομιλίας» ο Κύριος κάνει μία σύγκριση ανάμεσα στην υποκριτική αγάπη του κόσμου και στην αυθεντική αγάπη που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Ο Χριστός, λέγοντας «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως», ζητά την ανιδιοτελή αγάπη, και όχι την ψεύτικη συμφεροντολογική αγάπη του κόσμου, η οποία δεν έχει πνευματική αξία. Διότι ποια αξία έχει να κάνεις το καλό επειδή περιμένεις ανταπόδοση; Η αγάπη αξίζει µόνο όταν την κάνεις για τον Θεό, χωρίς να υπολογίζεις ποιος είναι ο αποδέκτης της αγάπης σου. Η αγάπη που ζητά ο Χριστός πρέπει να αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους δύστροπους, τους άδικους ή ακόμα και τους εχθρούς.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Όταν ο Χριστός ξεκίνησε την πορεία του, για να διδάξει τον κόσμο, ολοκληρώνοντας την αποστολή του, ως αυθεντικός διδάσκαλος αποφάσισε να έχει κοντά του μαθητές, τους οποίους θα εκπαίδευε, προκειμένου να τους αφήσει, δια να συνεχίσουν το έργο της διδασκαλίας Του, «εις πάντα τα έθνη». Για τον λόγο αυτόν ο Χριστός επέλεξε για μαθητές του απλούς ανθρώπους της ζωής και του μόχθου. Έτσι, μέσα από τα λόγια και τις πράξεις τους, θα βοηθούσαν  τους ανθρώπους να αισθάνονταν την παρουσία του Χριστού δίπλα τους. Προετοίμασε λοιπόν τους μαθητές του για να γίνουν «αλιείς ανθρώπων», όπως είπε στον Πέτρο και στον αδερφό του Ανδρέα, που ήταν ψαράδες, όταν τους κάλεσε κοντά του. Τα ίδια λόγια είπε και σε άλλα δυο αδέρφια, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, εννοώντας ότι θα τους μάθει να κερδίζουν τις καρδιές των ανθρώπων. Όταν, πάλι, ένας άλλος μαθητής, ο Φίλιππος, έφερε έναν καλό φίλο του, το Ναθαναήλ, για να γνωρίσει τον Ιησού, Εκείνος κέρδισε την εμπιστοσύνη του Κυρίου, που του είπε: «Να ένας καλός Ισραηλίτης που στην καρδιά του δεν έχει πονηριά».

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο Τίμιος Σταυρός είναι το κορυφαίο σύμβολο θυσίας και αγιασμού, για την Εκκλησία του Σταυρωμένου και εν ταυτώ Αναστημένου Χριστού, διότι ο Σταυρός μαζί με την Ανάσταση είναι οι δύο σημαντικοί πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται η ζωή όσων «εις Χριστόν» έχουν βαφτισθεί και ενδυθεί. Ο απόστολος Παύλος αναφερόμενος στο Σταυρό, δεν κρύβει την καύχησή του, για το Ιερό Σύμβολο. Στις επιστολές του συναντάμε πλείστα χωρία στα οποία εξυμνεί τη σημασία του Σταυρού, για τη σωτηρία του ανθρώπου και του κόσμου. Αλλά και οι αποστολικοί Πατέρες ομιλούν και αυτοί με σεβασμό και τιμή προς το Ιερό Σύμβολο, μέσω του οποίου επιτεύχθηκε η σωτηρία του ανθρώπου, με την απολυτρωτική θυσία του Χριστού.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΝΩΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΑΝΩΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ

Γράφει: Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος

τέως Διευθυντής Σχολικής Μονάδος Π.Ε.

Ο διεθνούς φήμης και διαπρεπής γλωσσολόγος Μάικλ Βεντρίς, προσφέροντας μια μοναδική υπηρεσία στην Ελλάδα, κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει, μετά από πολύχρονες έρευνες, τη Γραμμική γραφή Β. Μετά το πέρας της επίπονης αυτής προσπάθειας δήλωσε (αναφώνησε μάλλον), ότι «η αρχαία Ελληνική Γλώσσα ήτο και είναι η ανωτέρα όλων των παλαιοτέρων και νεοτέρων γλωσσών».

Δεν είναι τυχαίο, ούτε βέβαια ξαφνικά οι ξένοι αποφάσισαν να γίνουν φιλέλληνες ή γιατί αγάπησαν κεραυνοβόλα την Ελλάδα και στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς τα Αρχαία Ελληνικά. Αυτό συμβαίνει διότι έχουν αντιληφθεί και γνωρίζουν οι ειδικοί, ότι το μέλλον - και από πλευράς υπολογιστών (Η/Υ) και από πλευράς σκέψεων και νοημάτων - βρίσκεται στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ 

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

τέως Διευθυντής Σχολικής Μονάδος Π.Ε.

Συχνά μερικοί «ροβεσπιέροι» ⁽¹⁾ της πολιτικής και πανεπιστημιακής κοινότητας της ολίγον Αριστεράς, υποτροπιάζουν στο σύνδρομο της ιδεοληψίας και επαναφέρουν με διάφορους τρόπους το θέμα της αποεθνοποίησης και αποχριστιανοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, είτε παραχαράσσοντας την Ιστορία της πατρίδας μας, είτε ζητούν την κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών από το Ελληνικό Σχολείο! Οι γνωστοί ούτοι «ροβεσπιέροι» προβάλλουν, άλλοτε με εμφανή και άλλοτε με λανθάνουσα αλαζονεία και αθεράπευτη ιδεοληπτική συμπτωματολογία, ένα θέμα απολύτως λελυμένο, από την συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών, που είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, μεταξύ δε αυτών και πολλών ψηφοφόρων, που ψηφίζουν Αριστερές κομματικές δυνάμεις,  σε μια εποχή επιτακτικής αναζήτησης λύσεων ζωτικών και βιοποριστικών ανυπέρβλητων προβλημάτων των πολιτών της πανταχόθεν λεηλατημένης Ελλάδας, σε μια εποχή  αμφισβήτησης κάθε ιδεολογικής αναφοράς, προφανώς διότι οι συγκεκριμένοι ιδιότυποι διανοούμενοι  της Αριστεράς, έχουν «κάψει» τα εγκεφαλικά τους κύτταρα και δεν παράγουν ιδέες και σκέψεις για τα προβλήματα του λαού και μηρυκάζουν τις εν τη πράξει και εν τοις πράγμασι αποτυχημένες ιδέες και ενέργειες των μεντόρων τους, καθότι, αν και μορφωμένοι και επιστήμονες, στερούνται  μορφής, προσώπου και προσωπικότητας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ

Το Γενέσιον της Θεοτόκου

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Σύμπας ο ορθόδοξος λαός καλείται την φετινή Κυριακή της 8^ης Σεπτεμβρίου του δισχιλιοστού δεκάτου τρίτου σωτηρίου έτους,  να εορτάσει συγκυριακά  αφ’ ενός μεν, τα προεόρτια της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού  και αφ’ ετέρου δε, την Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Η Αγία Εκκλησία προβαίνει στην προετοιμασία των πιστών, δια να φθάσουν να τιμήσουν και να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου, ώστε να αντλήσουν δύναμη και χάρη από αυτόν. Η μεγάλη αυτή εορτή δίνει επίσης την ευκαιρία σε όλους μας να σκεφτούμε τις αλήθειες της πίστης μας, οι οποίες είναι συνυφασμένες με τη θεολογία του Σταυρού.

Η Ορθόδοξος Εκκλησίας μας, η οποία διασώζει ανόθευτη την βιβλική και πατερική διδασκαλία, αποδίδει την προσήκουσα τιμή στο Σταυρό του Χριστού, ως το κατ’ εξοχήν όργανο και σύμβολο της απολυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Σε αντίθεση με τα ποικίλα ετερόδοξα δόγματα, δεν αποδίδουν καμία τιμή στον Τίμιο Σταυρό, όπως ο Προτεσταντισμός, είτε τον πολεμά ευθέως, ως ειδωλολατρικό σύμβολο, όπως οι Mάρτυρες του Ιεχωβά.

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΙΩΝΟΣ

ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΙΝΔΙΚΤΙΩΝΟΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Σήμερα 1^η  Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει την Αρχή της Ινδικτιώνος, δηλαδή την αρχή του νέου Εκκλησιαστικού έτους. Ο όρος Ινδικτιών προέρχεται από την λατινική λέξη «indictio», η οποία σημαίνει ορισμός. Δηλαδή την έναρξη του εκκλησιαστικού έτους. Ο όρος προήλθε από την συνήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων να ορίζουν δια θεσπίσματος για διάστημα δεκαπέντε ετών το ποσόν του ετησίου φόρου, που εισέπρατταν αυτήν την εποχή, για την συντήρηση του στρατού. Κατ’ επέκταση καθιερώθηκε να ονομάζονται ινδικτιώνες και οι δεκαπενταετείς αυτοί κύκλοι που άρχισαν επί Καίσαρος Αυγούστου, τρία χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού.

Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Η ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Οι «εν Χριστώ αδελφοί» και συνάνθρωποί μας είναι οι άμεσοι καθρέφτες της συνείδησής μας και συμβάλλουν στην αυτοπραγμάτωση και ολοκλήρωση του εαυτό μας. Αν στόχος μας είναι να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τότε η συναναστροφή με τους συνανθρώπους μας, συντελεί στην προσπάθεια εξισορρόπησης του υποσυνειδήτου μας.

Όταν, όμως στις σχέσεις με τους συνανθρώπους μας κυριαρχεί ο φθόνος και η ζήλεια, τότε ουδέποτε θα εξισορροπήσουμε το είναι της συνειδήσεώς μας, ούτε θα διαγνώσουμε και θα θεραπεύσουμε τα απάνθρωπα αισθήματα, που δεσπόζουν εντός μας και συμπεριφερόμαστε με φαρισαϊσμό και υποκρισία.

Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της σύγχρονης εποχής, ο Κωνσταντίνος Καβάφης, θέλοντας να καυτηριάσει αυτού του είδους συμπεριφοράς μεταξύ των ανθρώπων, εμπνεύστηκε και συνέγραψε δύο ποιήματα στα οποία με εύγλωττο ύφος παρουσιάζει τα ευάλωτα του

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«Βλέπων δε τον άνεμον ισχυρόν (ο Πέτρος) εφοβήθη, και αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξε λέγων: Κύριε, σώσον με»

Ένα εξαιρετικά θαυμαστό γεγονός περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, το οποίο κάνει τους μαθητές του Κυρίου να μείνουν έκθαμβοι για μία ακόμη φορά μπροστά στη θεϊκή ενέργεια του Διδασκάλου τους.

Ο Κύριος έχει διαλύσει τα πλήθη που Τον ακολουθούσαν, έχει στείλει τους μαθητές Του με πλοιάριο, παρ᾽ όλη τη θαλασσοταραχή, στην απέναντι όχθη από εκεί που βρίσκονταν, έχει αποσυρθεί σε πολύωρη προσευχή στο όρος, και ξαφνικά εμφανίζεται ξημερώματα στους ταλαιπωρημένους από την ταραγμένη θάλασσα μαθητές Του, περπατώντας πάνω στα κύματα.

ΠΕΡΙ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο Αριστοτέλης πριν από αιώνες  στο έργο του «Μετά τα Φυσικά» έλεγε: «Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια φυσική επιθυμία για γνώση». Αυτή η επιβλητική δήλωση επικράτησε στο πέρασμα των χρόνων βρίσκοντας την απόλυτη έκφρασή της στη  συγκαιρινή πραγματικότητα. Και αυτή η επιθυμία για γνώση όχι μόνο του εαυτού μας αλλά και του κόσμου που μας περιβάλλει αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κίνητρα δημιουργίας πολιτισμού και καλλιέργειας της λογικής μας ικανότητας. Ωστόσο, παρά τα πολύ σημαντικά βήματα που έχουν γίνει ως σήμερα προς την κατάκτηση της ουσιαστικής γνώσης, δεν παύουν να ισχύουν έννοιες όπως η «ημιμάθεια» ή η «αμάθεια» για πάρα

ΠΕΡΙ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ

ΠΕΡΙ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η μισαλλοδοξία συνδέεται στενά με μια υπερδιογκωμένη αυτοεκτίμηση και υπερηφάνεια, σε προσωπικό, εθνικό ή θρησκευτικό επίπεδο. Αυτές οι έννοιες διδάσκονται και μαθαίνονται σε νεαρή ηλικία. Ως εκ τούτου, πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην περισσότερη και καλύτερη εκπαίδευση. Η εκπαίδευση αποτελεί δια βίου εμπειρία και αρχίζει ή τελειώνει στο σχολείο. Οι προσπάθειες ανάπτυξης της ανεκτικότητας μέσω της εκπαίδευσης δεν θα πετύχουν, εάν δεν αφορούν σε όλες τις ηλικιακές ομάδες κι αν δεν λαμβάνουν χώρα παντού: στο σπίτι, στο σχολείο, στο χώρο εργασίας, στην επιβολή του νόμου, αλλά και στην ψυχαγωγία ή στην πληροφόρηση.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η πηγή της ζωής, εν μνημείῳ τίθεται,

και κλίμαξ προς ουρανόν, ο τάφος γίνεται.

Ο θάνατος της Υπεραγίας Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας λέγεται Κοίμηση. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος στην Αποκάλυψη μιλάει για τον πρώτο και τον δεύτερο θάνατο: «επί τούτων ο δεύτερος θάνατος ουκ έχει εξουσίαν, αλλ᾿ έσονται ιερείς του Θεού και του Χριστού, και βασιλεύσουσι μετ᾿ αυτού χίλια έτη» (Αποκ.20,6). Ο πρώτος μόνον θάνατος, ο οποίος είναι αναπόφευκτος για όλους τους ανθρώπους, περιμένει και τους αγίους και τους δικαίους. Αλλά ο δεύτερος, ο φοβερός και αιώνιος θάνατος, περιμένει τους μεγάλους και αμετανόητους αμαρτωλούς, οι οποίοι αρνήθηκαν την αγάπη και τη δικαιοσύνη του Θεού και είναι καταδικασμένοι να βρίσκονται αιωνίως υπό τη δυναστεία  του διαβόλου και των αγγέλων του.

Η Παρθένος Μαρία, ο άχραντος ναός του Σωτήρος, υπήρξε το κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος και από την καθαγιασμένη μήτρα της έλαβε το ανθρώπινο σώμα ο Υιός του Θεού, ο Οποίος κατήλθε από τους Ουρανούς,

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής περιγράφει δύο θαύματα του Χριστού. Το ένα είναι η θεραπεία δύο τυφλών, οι οποίοι αμέσως απέκτησαν το φως των οφθαλμών τους και άρχισαν να βλέπουν και να θαυμάζουν την ωραιότητα της κτίσεως και του κόσμου, που δημιούργησε ο Παντοδύναμος Τριαδικός Θεός και το άλλο θαύμα είναι η θεραπεία ενός κωφού, ο οποίος, αν και δεν ζήτησε εκφώνως τη δική του θεραπεία,  βλέποντας την ευεργεσία του θαύματος στους δύο τυφλούς, αναφώνησε, ευχαριστήριο δοξασμό προς τον Κύριο. Ο ιαθείς κωφός δεν άκουγε εξ’ αιτίας δαιμονικής προσβολής και όχι κάποιας σωματικής πάθησης. Και στα δύο αυτά θαύματα δωρίζεται, από τον Κύριο

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η Θεία Μεταμόρφωση του Χριστού ήταν ένα σημαντικό σημείο για τους Μαθητές του Χριστού, τους οποίους προετοίμασε, τόσο για τα Θεία Πάθη, όσο και για την Πεντηκοστή, καθώς ο Προφήτης Ησαΐας προείπε ότι «λόγο συντετμημένο θα δώσει ο Κύριος επί της γης» (Ησ. 10,25). Όντως, πρόκειται για εμπειρία του Θεού, με τη διαφορά ότι, εις την Μεταμόρφωση οι Μαθητές δεν ήταν ακόμη μέτοχοι της Αναστάσεως και της θέας του Θεού, καθώς ο υμνωδός λέγει συμπυκνωμένα σε έναν εκ των ύμνων της Εορτής: «Προ του τιμίου σταυρού σου και του πάθους, λαβών ους προέκρινας των ιερών μαθητών προς το Θαβώριον Δέσποτα, ανήλθες όρος, ίνα όταν σε ίδωσιν σταυρούμενον το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον τω δε κόσμω κηρύξωσιν, ότι συ υπάρχεις αληθώς του Πατρός το απαύγασμα».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η Ευαγγελική περικοπή της ΣΤ΄ Κυριακής του Ματθαίου αναφέρεται στο γεγονός της θεραπείας, από τον Χριστό ενός ασθενούς, που έπασχε από τη νόσο της παραλυσίας. Σε κάθε θαύμα που έκανε ο Χριστός, απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η πίστη εκείνου που το ζητούσε. Στο παρόν θαύμα της περικοπής, τόσο ο παράλυτος, όσο και οι άνθρωποι που τον μετέφεραν, είχαν μεγάλη πίστη μέσα τους και γι’ αυτό ο Κύριος, πριν ακόμα εκφράσουν με λόγια την επιθυμία τους, πραγματώνει τη θεραπεία του ασθενούς, διδάσκοντας ότι

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα (Ρωμ. Στ΄18-23) ο Απόστολος Παύλος διδάσκει για τη σκλαβιά της αμαρτίας και την «εν Χριστώ ελευθερία»,  λέγων προς τους αποδέκτες της Επιστολής του, ότι: «ελευθερωθέντες από της αμαρτίας εδουλώθητε τη δικαιοσύνη». Δηλαδή: «Αφού ελευθερωθήκατε από την αμαρτία, γίνατε δούλοι στην δικαιοσύνη». Δηλαδή, η προσαρμογή του ανθρώπου στην ενάρετη ζωή, δεν είναι σκλαβιά, αλλά ελευθερία. Διότι η απόλυτη ελευθερία προσφέρεται μέσα από το ζωοποιό μήνυμα της Αναστάσεως του Σταυρωμένου Χριστού,  με το οποίο ο άνθρωπος γίνεται πραγματικά ελεύθερος, και όταν ελευθερώνεται από τη μεγαλύτερη δουλεία, που είναι η δουλεία της αμαρτίας, τότε μπορεί να εφαρμόζει τις εντολές του Θεού και ν

ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

«ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού».

Είναι γεγονός ότι ο χριστιανισμός υπήρξε για ένα αρκετό διάστημα μία ουσιαστική πηγή ελευθερίας για τους άνδρες και τις γυναίκες. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που εξυμνεί ο υμνωδός την γυναικεία φύση.  Γράφει στην ακολουθία του Εσπερινού της εορτής της Αγίας Κυριακής, ότι πρέπει «ευχαριστήριον ύμνον μελῳδήσωμεν, το γαρ αόρατον κράτος της εναντίας δυνάμεως, εν γυναικείᾳ φύσει κατηγωνίσατο». Και αλλού, λέγει: «Δοξάζομέν σου, Χριστέ, την πολλήν ευσπλαγχνίαν και την αγαθότητα, την εις ημάς γενομένην∙ ότι και

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η αγία μας Εκκλησία, την επόμενη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή τιμά κι εορτάζει πάντες τους αγίους της. Τους μαθητές και αποστόλους του Χριστού, τους πατέρες και διδασκάλους, τους οσίους και τους δικαίους, τους μάρτυρες και τους ομολογητές όλων των αιώνων και όλων των εποχών.

Με τον εορτασμό των αγίων πάντων, διευρύνεται η ανθρώπινη κοινωνία. Η κοινωνία μαζί τους, μας επιτρέπει, να αποκτάμε τη δυνατότητα του δικού μας εξαγιασμού και

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΣΥΓΚΡΟΤΕΙ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Το γεγονός της Πεντηκοστής θεωρείται ως η αφετηρία της πορείας της Εκκλησίας, προς «πάντα τα Έθνη» για τον αγιασμό του ανθρώπου και της κτίσεως. Την ημέρα της Πεντηκοστής συνέβη η κάθοδος και η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, εις τους Μαθητάς και Αποστόλους, τους οποίους φώτισε το νου κα θέρμανε τον ζήλο, ώστε να γίνουν στη συνέχεια, οι διδάσκαλοι και οι διαφωτιστές του κόσμου.

Η Πεντηκοστή ήταν μια από τις μεγάλες γιορτές των Ισραηλιτών, την οποία γιόρταζαν πενήντα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Πατέρων θείων σήμερον, την μνήμην εορτάζοντες, ταις παρακλήσεσι τούτων, δεόμεθα πανοικτίρμον. Πάσης βλάβης αιρέσεων, ῥύσαι λαόν σου Κύριε, και πάντας καταξίωσον, Πατέρα, Λόγον δοξάζειν, και το πανάγιον Πνεύμα.

Η Εκκλησία τὴν πρώτη Κυριακή, μετά την εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου, τιμά δύο συναφή γεγονότα. Το ένα είναι η θεμελιώδης διδασκαλία ότι ο  Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, ο οποίος σαρκώθηκε, για τη σωτηρία του ανθρώπου και το άλλο σημαντικό γεγονός είναι οι θέσεις των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου το 325 μ.Χ., οι οποίοι διέσωσαν την αλήθεια της Θεανθρώπινης Υποστάσεως του Χριστού αλώβητη από την αίρεση του Αρείου. Αίρεση είναι η διεστραμμένη πίστη, κατά τα ανθρώπινα μέτρα και τις αντιλήψεις, που μαζί με την απιστία