του Σεβ.Μητροπολίτη Αντινόης Παντελεήμονα
µαρτυρίου, δίνοντας το αιώνιο παράδειγµα στους µαθητές Του. Όχι γιατί ο ίδιος χρειαζόταν το µαρτύριο, αλλά, επειδή µε την υπακοή Του, που Τον οδήγησε στο Μαρτύριο του Σταυρού, ικανοποιήθηκε η Θεία Δικαιοσύνη. Με τέτοια Θυσία αποκαταστάθηκε η σχέση του ανθρώπου µε τον Θεό. Ο Θεός µε την άκρα ταπείνωσή Του γίνεται άνθρωπος τέλειος και ανεβάζει τον άνθρωπο στα ύψη της θέωσης. Οι άγιοι της Εκκλησίας υπήρξαν εκείνοι οι οποίοι ακολούθησαν τον Χριστό στα Πάθη του Σταυρού. Με το µαρτυρικό θάνατό τους πρόσφεραν στον Βασιλέα της δόξης το µαρτύριο της οµολογίας της Πίστεως τους µε την προσφορά της ίδιας τους της ζωης. Ο σωµατικός θάνατος γι’ αυτούς ήταν απλά ένα βήµα από το πρόσκαιρο κόσµο στη ζωή. Μπροστά στην απόλαυση της αιώνιας µακαριότητας της Ουράνιας Βασιλείας θεωρούσαν τα πάντα µάταια και το σωµατικό πόνο πρόσκαιρο. Καµιά δύναµη του κόσµου αυτού δεν ήταν δυνατό να χωρίσει την αγάπη των Μαρτύρων της Πίστεως από τον αγαπηµένο Χριστό. Σ’ αυτούς εφαρµόσθηκαν τα ιερά λόγια του Απόστολου Παύλου: «Οι άγιοι δια της πίστεως ηγωνίσθησαν κατά των κοσµικών εξουσιών, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόµατα λεόντων, έσβυσαν δύναµιν πυρός, έφυγον στόµατα µαχαίρας, ενεδυναµώθησαν από ασθένειας, εγενήθησαν ισχυροί εις τον πόλεµον κατά του Διαβόλου µε την δύναµιν του Χριστού κατενίκησαν τας παρεµβολάς των αλλοτριών ... άλλοι δε ετυµπανίσθησαν, άλλοι δε εµπαιγµών και µαστίγων πείραν έλαβον, ακόµα δε δεσµών και φυλακής ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, επειράσθησαν, απέθανον µε τον φόνον µάχαιρας, περιήλθον εν µηλωταίς, εν αιγείοις δέρµασι, υστερούµενοι, θλιβούµενοι, κακουχούµενοι, πλανώµενοι εις έρηµους τόπους και όρη, ζώντες εις τα σπήλαια και ταις οπαίς της γης». Και όλα αυτά τα οποία υπέστησαν οι µάρτυρες, ενώ φαίνονται και ακούγονται τροµερά, όταν συµβούν σε άνθρωπο, εντούτοις για τον κόσµο, που ζει µακρυά από τον Θεό, δεν είναι άξιος για τέτοιες τιµές και δόξες. Οι άγιοι µάρτυρες της Πίστεώς µας έφεραν καρπόν πνευµατικό. Γι’ αυτό και ο Κύριος επέτρεψε να υποστούν διάφορα µαρτύρια, για να αποδώσουν περισσότερους τους καρπούς της υποµονής, του θάρρους, της καρτερίας, της αγάπης και της συγχώρησης. Αναδείχτηκαν κλήµατα καρποφόρα, ενωµένοι µε την πηγή της Ζωής, τον Χριστό. Μ’ αυτή την Ορθόδοξο Πίστη και οµολογία ήταν στολισµένη και η σηµερινή εορτάζουσα αγία Παρασκευή η οποία έζησε την εποχή κατά την οποία Αυτοκράτορας της Ρώµης ήταν ο Αδριανός. Οι γονείς της, Αγάθων και Πολιτεία, ήταν ευσεβείς χριστιανοί, ενάρετοι και πλούσιοι. Οµως στερούνταν τη χαρά ενός παιδιού και αυτό τους προξενούσε µεγάλη λύπη. Παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Και ο Πανάγαθος Θεός άκουσε τις προσευχές τους και η Πολιτεία γέννησε την έκτη ηµέρα της εβδοµάδας παιδί. Γι’ αυτό τον λόγο, όταν βαπτίστηκε η αγία ονοµάστηκε Παρασκευή. Από τα πρώτα βήµατά της οδηγήθηκε σε κάθε έργο θεάρεστο. Η καρδιά της φλογιζόταν από την αγάπη στην παρθενική και αγνή ζωή, κατά µίµηση της Αειπαρθένου Μαρίας. Γι’ αυτό τον λόγο γρηγορούσε να διατηρεί καθαρά όχι µόνον τα µάτια της, που είναι οι πόρτες των αισθήσεων, αλλά και το στόµα της από κάθε είδος αισχρολογίας. Έργο της πνευµατικό είχε να στολίζει τη ψυχή της µε νηστεία, µε εγκράτεια, µε σιωπή, µε προσευχή, µε παρθενία, µε ελεηµοσύνες και µε κάθε έργο αγαθό. Πολλοί άρχοντες επιθύµησαν να την πάρουν νύφη τους, αλλά αυτή επειδή αγαπούσε την παρθενική ζωή και επειδή ήθελε να µείνει καθαρή και αµόλυντη νύµφη του Χριστού δεν ήθελε να παντρευτεί. Και οι γονείς της χαίρονταν για τη στάση της αυτή και για τις πολλές αρετές της. Όταν έγινε η αγία 20 ετών πέθαναν οι γονείς της. Τότε µοίρασε όλη την περιουσία της στους φτωχούς. Έπειτα έγινε µοναχή και ήταν σε υποταγή. Η αγάπη της όµως στον Χριστό φλόγιζε την καρδιά της καθηµερινά όλο και περισσότερο. Γι’ αυτό τον λόγο έλαβε ευχή από την Ηγουµένη και βγήκε για να κηρύξει σε κάθε πόλη και χώρα το όνοµα του αληθινού Θεού. Την εποχή εκείνη Βασιλιάς της Ρώµης ήταν ο Αντωνίνος. Οι Εβραίοι βλέποντας την πίστη των χριστιανών να πληθαίνει διάβαλαν την αγία στο Βασιλέα. Η αγία συνελήφθη αµέσως και οδηγήθηκε µπροστά στο Βασιλιά, ο οποίος εξεπλάγη από την ωραιότητα της αγίας. Προσπάθησε µε κολακείες να πείσει την αγία να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά αυτή παρέµεινε σταθερή και ακλόνητη οµολογώντας τον Χριστό σαν τον µόνον αληθινό Θεό. Στο άκουσµα της οµολογίας της ο Αυτοκράτορας διάταξε να πυρακτώσουν µια σιδερένια περικεφαλαία και να την βάλουν στο κεφάλι της αγίας. Αλλά, ο Θεός προστάτευσε την δούλη του, όπως και τους τρεις Παίδας στην καµίνο της Βαβυλώνας, και φαινόταν να είχε η αγία δροσιά στο κεφάλι της. Πολλοί Έλληνες βλέποντας το θαύµα πίστεψαν και ο βασιλιάς διάταξε να τους θανατώσουν. Η αγία φυλακίστηκε και κατά το µεσονύκτιο την ώρα της προσευχής φάνηκε Άγγελος Κυρίου ενισχύοντάς την. Το πρωϊ διάταξε ο Βασιλιάς να φέρουν την Αγία και όταν αρνήθηκε να υπακούσει στα προστάγµατά του, διάταξε να την κρεµάσουν από τις τρίχες της κεφαλής της, έπειτα να κατακαίνε µε αναµένες λαµπάδες τις µασχάλες της και όλο της το σώµα. Η αγία όµως υπέµεινε ανδρείως. Ο βασιλιάς βλέποντας ότι δεν βλάπτεται η µάρτυς, διάταξε να βράσουν ένα καζάνι γεµάτο από λάδι και πίσσα και έπειτα να ρίξουν µέσα την αγία. Η αγία όταν ρίχτηκε έµεινε αβλαβής. Βλέποντας αυτό, ο Βασιλιάς πλησίασε και είπε στην αγία: «Ράντισε µε από το λάδι αυτό, ω Παρασκευή, για να δω εάν καίει η πίσσα και το λάδι». Τότε η αγία αφού γέµισε τα δύο χέρια της έριξεν στο πρόσωπο του βασιλιά. Αµεσως εκείνος κάηκε και τυφλώθηκε. Από τους φριχτούς πόνους εκείνος φώναξε να τον ελεήσει η αγία και πίστεψε στο Χριστό. Τότε, η Αγία αφού βγήκε από το καζάνι γιάτρεψε τον βασιλιά, ο οποίος βαπτίστηκε. Η αγία όταν ελευθερώθηκε πήγε σε άλλες Χώρες για να κηρύξει τον Χριστό. Μπαίνοντας σε κάποια πόλη στην οποία άλλος βασιλιάς βασίλευε, ο Ασκληπιός, συνελήφθη και παρουσιάστηκε στο δικαστήριο. Με θάρρος και πάλιν οµολόγησε τον Χριστό ως Αληθινό Θεό, τους δε θεούς των Ελλήνων ως ψευδείς. Όταν άκουσε αυτά ο Βασιλιάς καταδίκασε την αγία σε θάνατο στέλνοντάς την να καταφαγωθεί από µεγάλο φίδι. Όταν η αγία βρέθηκε µπροστά στο µεγάλο φίδι προσευχήθηκε και το σηµάδεψε µε το σηµείο του Σταυρού. Τότε ο φοβερός δράκοντας αφού σφύριξε δυνατά και περιστράφηκε γύρω από τον εαυτό του σχίσθηκε στα δύο. Όταν είδε ο Βασιλιάς το θαύµα αυτό και πολλοί από τους κατοίκους πίστεψαν στον Χριστό. Η αγία δεν έπαψε να κηρύττει τον λόγο του Θεού. Μπαίνοντας σε άλλη πόλη, άλλος βασιλιάς βασίλευε, Ταράσιος λεγόµενος. Μαθαίνοντας ο βασιλάς γι’ αυτήν την παρουσίασε στο δικαστήριό του. Η αγία χωρίς να πτοηθεί οµολογεί µε θάρρος τον Χριστό, και ο βασιλιάς µε θυµό διέταξε τους στρατιώτες να βράσουν λάδι, πίσσα και µόλυβδο κι έπειτα να ρίξουν µέσα την αγία. Άγγελος Κυρίου όµως κατάσβεσε τις φλόγες και δρόσισε το περιεχόµενο του καζανιού. Ενώ πολλοί πίστεψαν, ο βασιλιάς διέταξε να ξαπλώσουν την αγία κατά γης, έπειτα µε ωµά νεύρα βοδιών να την µαστιγώσουν χωρίς έλεος. Τρεις φρουρές στρατιωτών αλλάχτηκαν και όµως η Αγία έµεινε σταθερή στην πίστη της και έλαµπε πάρα πολύ το πρόσωπο της από τη χαρά του µαρτυρίου. Ο Βασιλιάς από ντροπή διέταξε να φυλακίσουν την αγία και εκεί να την καρφώσουν, έπειτα να βάλουν µία µεγάλη πλάκα στο στήθος της. Την νύχτα εκείνη εµφανίστηκε στην αγία ο Χριστός ενθαρρύνοντάς την, γιάτρεψε τις πληγές της και την ελευθέρωσε από τα δεσµά. Την επόµενη µόλις την είδε ο Βασιλιάς θαύµασε και µε κολακεία προσπάθησε να πείσει την αγία να θυσιαστεί στους θεούς. Η µάρτυς σφράγισε την πίστη της µε την θυσία της ζωής της. Η σταθερή πίστη της Αγίας και η αγάπη της για τον Χριστό την οδήγησε στην θυσία της ζωής της. Θυσίασε την µάταιη ζωή και κέρδισε την αιώνια ζωή. Η ζωή και το µαρτύριο της αγίας Παρασκευής πρέπει να µας δώσουν την αφορµή να µιµηθούµε τη Χριστιανική της συµπεριφορά και οµολογία. Ας γίνουµε µιµηταί των αγίων της Εκκλησίας µας. Έτσι θα τιµούµε την µνήµη όλων εκείνων που θυσιάσθηκαν στο βωµό του Μαρτυρίου. ΠΗΓΗ: amen.gr
.jpg)
