ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου
«Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν»
Οι Άγιοι Πατέρες τοποθέτησαν τον Σταυρό, εν τω μέσω της Αγίας Σαρακοστής, για να θυμίζει στους πιστούς το Άγιο Πάθος του Χριστού, το οποίο το μεταμόρφωσε το επικατάρατο δέντρο, σε «ξύλον ζωής», σε «τρισμακάριστον και πανσεβάσμιον ξύλον», που επέφερε την καταπάτηση του θανάτου και αναδείχθηκε, ως παντοδύναμο όπλο κατά των δαιμόνων.
Οι πιστοί αυτή την περίοδο, έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση, για να βαδίσουν τον δύσβατο και ανηφορικό δρόμο, που οδηγεί στο Άγιο Πάθος του Κυρίου μας, με τελικό προορισμό την ένδοξη Ανάστασή Του.
Οι πιστοί προσκυνούν τον Σταυρό, παίρνοντας δύναμη από τον Εσταυρωμένο Ιησού, ο οποίος πορεύθηκε στο εκούσιο Πάθος, για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος από τα δεσμά του θανάτου
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει ότι ο «Κύριος τον μεν εαυτό του έδωσε σε θάνατο υπέρ ημών, σ’ εμάς δε παραγγέλλει να είμαστε έτοιμοι για θάνατο, όχι υπέρ Εκείνου, αλλά υπέρ ημών των ιδίων». Ότι ο θάνατος είναι υπέρ των εαυτών μας, το διδάσκει ο λόγος του Κυρίου, που είπε, ότι «όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα την χάση και όποιος την χάση εξ’ αιτίας εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα την σώσει» (Μάρκ. 8, 35).
Ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, υψώνεται, για προσκύνηση, για να φέρει ανακούφιση, παρηγοριά, αναζωογόνηση και αναθέρμανση της ελπίδας των πιστών, ότι θα βιώσουν το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού.
Ο Τίμιος Σταυρός, αναπαύει τους πιστούς από τον κοπιώδη πνευματικό αγώνα της Μεγάλης Σαρακοστής και ενισχύει την πορεία τους, στην Σταύρωση και την Ανάσταση.
Ο Τίμιος Σταυρός, μετά την Θεία Σταύρωση του Θεανθρώπου, αποτελεί για τους χριστιανούς αιτία καυχήσεως. Ο Απόστολος Παύλος γράφει χαρακτηριστικά στην Γαλάτας επιστολή του: «Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι, ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6,14).Καυχώμεθα, ως χριστιανοί, γιατί πάνω στο Σταυρό, που ήταν όργανο καταδίκης των χειρότερων κακούργων και εγκληματιών, σταυρώθηκε ο Θεάνθρωπος Κύριός μας. Δεν είναι, επομένως, παράδοξο να τιμούμε το όργανο της ατιμώσεως, διότι γνωρίζουμε, ότι για τον καθέναν από εμάς επάνω στον Σταυρό σταυρώθηκε η αμαρτία, που μας χωρίζει από το Θεό. Σταυρώθηκε ο εγωισμός, που μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτάρκεις. Σταυρώθηκε το ψέμα, που παρουσιάζεται ως αλήθεια. Σταυρώθηκε η καταισχύνη του θανάτου.
Καυχώμεθα, γιατί πάνω στο Σταυρό, ο Χριστός ανέλαβε όλη την αποτυχία της πεπτωκυίας φύσεώς μας, ακόμη και τον θάνατό της, με τη θέλησή Του, υπακούοντας στον Πατέρα Του και εγκαινιάζοντας έναν καινούριο τρόπο ζωής, για τον άνθρωπο. Ο Σταυρός είναι καύχημα, γιατί αποκαλύπτει, ότι η αληθινή χαρά και ζωή βρίσκονται στη θυσία, στην αγάπη και στην διακονία του συνανθρώπου.
Καυχώμεθα, στον Σταυρό του Κυρίου, διότι τον ατενίζουμε, ως την λύση του αδιεξόδου μας, διότι, όσο απομακρυνόμεθα από τον Χριστό, τόσο αιχμαλωτιζόμεθα στην αμαρτία, στη φιλαυτία, στο μίσος και κατά συνέπεια σε κάθε πάθος. «Σταυρός είναι το να σταυρώσουμε την σάρκα μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες μας», γράφει ο Απ. Παύλος (Γαλ. 5, 24).Δια τούτο, συνεχίζει, κηρύσσουμε «Χριστόν εσταυρωμένο», γιατί ο λόγος του Σταυρού είναι αφενός, γι’ αυτούς που χάνονται μωρία και αφετέρου για εμάς, που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού.«Ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δὲ σῳζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστί», (Α’ Κορ. 1, 18).Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ερμηνεύοντας αυτό το χωρίο του Απ. Παύλου, λέγει: «Τούτο είναι η σοφία και δύναμις του Θεού, το να νικήσει δι’ ασθενείας, το να υψωθεί δια ταπεινώσεως, το να πλουτίσει δια πτώχειας. Όχι μόνο δε ο λόγος και το μυστήριο του Σταυρού, αλλά και ο τύπος είναι θείος και προσκυνητός, διότι είναι σφραγίς ιερά, σωστική και σεβαστή, αγιαστική και τελεστική των υπερφυών και απορρήτων αγαθών, που ενεργήθηκαν στο γένος των ανθρώπων από τον Θεό, αναιρετική κατάρας και καταδίκης, καθαιρετική φθοράς και θανάτου, παρεκτική αϊδίου ζωής και ευλογίας, σωτηριώδες ξύλο, βασιλικό σκήπτρο, θείο τρόπαιο κατά ορατών και αοράτων εχθρών, έστω και αν οι οπαδοί των αιρετικών φρενοβλαβώς δυσαρεστούνται».
Το γεγονός ότι η Εκκλησία καθιέρωσε την Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, γνωστής και ως Γ΄ των Νηστειών, να προβάλλει το Σταυρό, ως πηγή δύναμης και ζωής στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, που είναι το ήμισυ της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σημαίνει, ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς σταυρό μέσα στη γήινη και παροδική ζωή.
Ο Σταυρός εκείνων που πιστεύουν στον Θεό, κάνει τον Θεό ορατό σε αυτούς, διά των πραγμάτων, ωσάν μια πολύ μεγάλη αιτία χαράς, ενώ ο Σταυρός εις εκείνους που ζουν στον αδιαφανή κόσμο της αμαρτίας, είναι μία απογοήτευση. Για εκείνον που πιστεύει αληθινά στον Θεό ο Σταυρός είναι διαφανής, διότι δι’ Αυτού, βλέπει τον Θεό. Για τους άλλους συμβαίνει το αντίθετο.
Προβάλλεται σήμερα, για προσκύνηση ο Τίμιος Σταυρός, δια να μας θυμίζει, ότι ο δρόμος που οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, διέρχεται μέσα από σταύρωμα, το οποίο μας οπλίζει με δύναμη, με θάρρος και μας αποκαλύπτει, ότι η σταύρωση αυτή, στην πραγματικότητα είναι ένας ζωηφόρος θάνατος και μια σταυρόμορφη ανάσταση, με όλο τον πλούτο και το βάθος, που υποδηλώνει με τις εκφράσεις αυτές η εκκλησιαστική σοφία και εμπειρία.
Η Εκκλησία υψώνει το Σταυρό του Κυρίου σήμερα, που βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να τον προσκυνήσουμε, ώστε ενδυναμωμένοι να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα, που θα μας φέρει έτοιμους στη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα.
Οι πιστοί αυτή την περίοδο, έχουν ανάγκη από ενθάρρυνση, για να βαδίσουν τον δύσβατο και ανηφορικό δρόμο, που οδηγεί στο Άγιο Πάθος του Κυρίου μας, με τελικό προορισμό την ένδοξη Ανάστασή Του.
Οι πιστοί προσκυνούν τον Σταυρό, παίρνοντας δύναμη από τον Εσταυρωμένο Ιησού, ο οποίος πορεύθηκε στο εκούσιο Πάθος, για να λυτρώσει το ανθρώπινο γένος από τα δεσμά του θανάτου
Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει ότι ο «Κύριος τον μεν εαυτό του έδωσε σε θάνατο υπέρ ημών, σ’ εμάς δε παραγγέλλει να είμαστε έτοιμοι για θάνατο, όχι υπέρ Εκείνου, αλλά υπέρ ημών των ιδίων». Ότι ο θάνατος είναι υπέρ των εαυτών μας, το διδάσκει ο λόγος του Κυρίου, που είπε, ότι «όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του θα την χάση και όποιος την χάση εξ’ αιτίας εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα την σώσει» (Μάρκ. 8, 35).
Ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός, υψώνεται, για προσκύνηση, για να φέρει ανακούφιση, παρηγοριά, αναζωογόνηση και αναθέρμανση της ελπίδας των πιστών, ότι θα βιώσουν το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού.
Ο Τίμιος Σταυρός, αναπαύει τους πιστούς από τον κοπιώδη πνευματικό αγώνα της Μεγάλης Σαρακοστής και ενισχύει την πορεία τους, στην Σταύρωση και την Ανάσταση.
Ο Τίμιος Σταυρός, μετά την Θεία Σταύρωση του Θεανθρώπου, αποτελεί για τους χριστιανούς αιτία καυχήσεως. Ο Απόστολος Παύλος γράφει χαρακτηριστικά στην Γαλάτας επιστολή του: «Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι, ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, δι’ ου εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Γαλ. 6,14).Καυχώμεθα, ως χριστιανοί, γιατί πάνω στο Σταυρό, που ήταν όργανο καταδίκης των χειρότερων κακούργων και εγκληματιών, σταυρώθηκε ο Θεάνθρωπος Κύριός μας. Δεν είναι, επομένως, παράδοξο να τιμούμε το όργανο της ατιμώσεως, διότι γνωρίζουμε, ότι για τον καθέναν από εμάς επάνω στον Σταυρό σταυρώθηκε η αμαρτία, που μας χωρίζει από το Θεό. Σταυρώθηκε ο εγωισμός, που μας κάνει να πιστεύουμε ότι είμαστε αυτάρκεις. Σταυρώθηκε το ψέμα, που παρουσιάζεται ως αλήθεια. Σταυρώθηκε η καταισχύνη του θανάτου.
Καυχώμεθα, γιατί πάνω στο Σταυρό, ο Χριστός ανέλαβε όλη την αποτυχία της πεπτωκυίας φύσεώς μας, ακόμη και τον θάνατό της, με τη θέλησή Του, υπακούοντας στον Πατέρα Του και εγκαινιάζοντας έναν καινούριο τρόπο ζωής, για τον άνθρωπο. Ο Σταυρός είναι καύχημα, γιατί αποκαλύπτει, ότι η αληθινή χαρά και ζωή βρίσκονται στη θυσία, στην αγάπη και στην διακονία του συνανθρώπου.
Καυχώμεθα, στον Σταυρό του Κυρίου, διότι τον ατενίζουμε, ως την λύση του αδιεξόδου μας, διότι, όσο απομακρυνόμεθα από τον Χριστό, τόσο αιχμαλωτιζόμεθα στην αμαρτία, στη φιλαυτία, στο μίσος και κατά συνέπεια σε κάθε πάθος. «Σταυρός είναι το να σταυρώσουμε την σάρκα μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες μας», γράφει ο Απ. Παύλος (Γαλ. 5, 24).Δια τούτο, συνεχίζει, κηρύσσουμε «Χριστόν εσταυρωμένο», γιατί ο λόγος του Σταυρού είναι αφενός, γι’ αυτούς που χάνονται μωρία και αφετέρου για εμάς, που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού.«Ο λόγος γαρ ο του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δὲ σῳζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστί», (Α’ Κορ. 1, 18).Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ερμηνεύοντας αυτό το χωρίο του Απ. Παύλου, λέγει: «Τούτο είναι η σοφία και δύναμις του Θεού, το να νικήσει δι’ ασθενείας, το να υψωθεί δια ταπεινώσεως, το να πλουτίσει δια πτώχειας. Όχι μόνο δε ο λόγος και το μυστήριο του Σταυρού, αλλά και ο τύπος είναι θείος και προσκυνητός, διότι είναι σφραγίς ιερά, σωστική και σεβαστή, αγιαστική και τελεστική των υπερφυών και απορρήτων αγαθών, που ενεργήθηκαν στο γένος των ανθρώπων από τον Θεό, αναιρετική κατάρας και καταδίκης, καθαιρετική φθοράς και θανάτου, παρεκτική αϊδίου ζωής και ευλογίας, σωτηριώδες ξύλο, βασιλικό σκήπτρο, θείο τρόπαιο κατά ορατών και αοράτων εχθρών, έστω και αν οι οπαδοί των αιρετικών φρενοβλαβώς δυσαρεστούνται».
Το γεγονός ότι η Εκκλησία καθιέρωσε την Κυριακής της Σταυροπροσκυνήσεως, γνωστής και ως Γ΄ των Νηστειών, να προβάλλει το Σταυρό, ως πηγή δύναμης και ζωής στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, που είναι το ήμισυ της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, σημαίνει, ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη χωρίς σταυρό μέσα στη γήινη και παροδική ζωή.
Ο Σταυρός εκείνων που πιστεύουν στον Θεό, κάνει τον Θεό ορατό σε αυτούς, διά των πραγμάτων, ωσάν μια πολύ μεγάλη αιτία χαράς, ενώ ο Σταυρός εις εκείνους που ζουν στον αδιαφανή κόσμο της αμαρτίας, είναι μία απογοήτευση. Για εκείνον που πιστεύει αληθινά στον Θεό ο Σταυρός είναι διαφανής, διότι δι’ Αυτού, βλέπει τον Θεό. Για τους άλλους συμβαίνει το αντίθετο.
Προβάλλεται σήμερα, για προσκύνηση ο Τίμιος Σταυρός, δια να μας θυμίζει, ότι ο δρόμος που οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό, διέρχεται μέσα από σταύρωμα, το οποίο μας οπλίζει με δύναμη, με θάρρος και μας αποκαλύπτει, ότι η σταύρωση αυτή, στην πραγματικότητα είναι ένας ζωηφόρος θάνατος και μια σταυρόμορφη ανάσταση, με όλο τον πλούτο και το βάθος, που υποδηλώνει με τις εκφράσεις αυτές η εκκλησιαστική σοφία και εμπειρία.
Η Εκκλησία υψώνει το Σταυρό του Κυρίου σήμερα, που βρισκόμαστε στο μέσο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, για να τον προσκυνήσουμε, ώστε ενδυναμωμένοι να συνεχίσουμε τον πνευματικό μας αγώνα, που θα μας φέρει έτοιμους στη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα.
Σήμερα Κυριακή της
Σταυροπροσκυνήσεως, προσκυνούμε το Σταυρό του Κυρίου, για να λάβουμε χάρη και έλεος,
για να ζητήσουμε από τον Κύριο και Θεό μας, να συνεχίσει να είναι κοντά μας, να
συνεχίσει να μας ενισχύει με δύναμη, αν κουραστούμε ή λυγίσουμε, διότι ο Σταυρός του Χριστού, οδηγεί εις την «εν αυτώ» ζωή. Ο Σταυρός του Χριστού, υπόσχεται την προσωπική μας ανάσταση. Ο Σταυρός
του Χριστού, μας προσφέρει τη δυνατότητα να εισέλθουμε εις την Βασιλεία των
Ουρανών. Δια τούτο πάλιν και πολλάκις να λέμε, μετά του υμνογράφου, «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και
την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν»! ΑΜΗΝ!
.jpg)
