ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ - ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΟΙ

Ευρωπαίοι Ορθόδοξοι-Ρωμαιοκαθολικοί: "Η αγορά δεν αποτελεί μία τυφλή και ανώνυμη δύναμη"Γραφείο Ειδήσεων Amen.gr

ποστολή

Συνήλθε το 3o Φόρουμ των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Ευρώπης και του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Επισκοπικών Συνελεύσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Council of European Bishops’ Conferences of Roman Catholic Church) στην Λισαβώνα της Πορτογαλίας από 5 έως και 8 Ιουνίου 2012 για να ασχοληθεί με το ζήτημα «Η οικονομική κρίση και η φτώχεια: Προκλήσεις διά την Ευρώπην σήμερον». Την συνάντηση φιλοξένησε εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ο Καρδινάλιος José da Cruz Policarpo, Πατριάρχης της Λισαβώνας. Την Ορθόδοξη Εκκλησία, κατά την συνάντηση της Λισαβώνας, εκπροσώπησαν ο Μητροπολίτης Σασίμων Γεννάδιος (Ορθόδοξος Συμπρόεδρος) και ο Τριτεύων των Πατριαρχικών Διακόνων Θεόδωρος Μεϊμάρης (Ορθόδοξος Γραμματεύς του Φόρουμ), εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Ηγούμενος Φιλάρετος Bulekov, Αναπληρωτής Πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Διεκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας, ο Επίσκοπος Ὲγρας Πορφύριος, εκ του Πατριαρχείου Σερβίας, ο Επίσκοπος Ισπανίας και Πορτογαλίας Τιμόθεος, εκ του Πατριαρχείου Ρουμανίας, ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασίλειος, εκ της Εκκλησίας Κύπρου, ο Αρχιμ. Αθανάσιος Nos, εκ της Εκκλησίας της Πολωνίας, ο Επίσκοπος Κροΐας Αντώνιος, εκ της Εκκλησίας Αλβανίας και ο Μητροπολίτης Μιχαλουπόλεως Γεώργιος, εκ της Εκκλησίας Τσεχίας και Σλοβακίας. Υπό την ιδιότητα του συμβούλου εκλήθησαν οι Επίσκοπος Σινώπης Αθηναγόρας, ο κ.Χρήστος Τσιρώνης, Λέκτορας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και Δρ. Λουκάς Ανδριανός, υπεύθυνος του Ινστιτούτου Θεολογίας και Οικολογίας της Ορθόδοξης Ακαδημίας Κρήτης. Χαιρετισμό προς τους συνέδρους απηύθηνε ο επιχώριος  Μητροπολίτης Ισπανίας και Πορτογαλίας Πολύκαρπος εκ της δικαιοδοσίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Αδυναμία να προσέλθουν στην συνάντηση δήλωσαν οι εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Γεωργίας Αρχιμ. Abibos Tariadisi και της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Περιστερίου Χρυσόστομος.   Εκ μέρους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας συμμετείχαν ο Καρδινάλιος Péter Erdö, Αρχιεπίσκοπος Βουδαπέστης-Πρόεδρος του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Επισκοπικών Συνελεύσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Ρωμαιοκαθολικός Συμπρόεδρος), οι Αρχιεπίσκοποι Ντιζόν Ronald Minnerath, Μίνσκ Tadeusz Kondrusiewicz και Paolo Pezzi εκ Ρωσίας, οι Επίσκοποι Johan Bonny εκ Βελγίου, Pero Sudar εκ Σαράγιεβο, Franz-Peter Tebartz-van-Elst εκ Βελγίου, Hugh Gilbert εκ Σκωτίας, Mansueto Bianchi εξ Ιταλίας, οι Αιδεσιμ. Duarte da Cunha, Γενικός Γραμματέας του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Επισκοπικών Συνελεύσεων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας (Ρωμαιοκαθολικός Γραμματεύς του Φόρουμ), Borys Gudziak εξ Ουκρανίας, Manuel Barrios Prieto εξ Ισπανίας και κ. Manuel Barbosa εκ Πορτογαλίας. Ως εκπρόσωποι του Βατικανού προσήλθαν οι Αιδεσιμ. Bernard Munono Muyembe, εκ του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Δικαιοσύνη και την Ειρήνη, και ο Καθ. Bruni Luigino, εκ της Επιτροπής «Congregation for the Doctrine of the Faith».    Οι εργασίες της συνάντησης περιλάμβαναν τέσσερεις θεματικές υποενότητες: Α) «Αναζητώντας τα αίτια της οικονομικής κρίσεως: α) Το φαινόμενο της φτώχειας σε σχέση προς την κοινωνική δικαιοσύνη», με εισηγήσεις από τους Franz-Peter Tebartz-van-Elst και Χρήστο Τσιρώνη, Β) «Αναζητώντας τα αίτια της οικονομικής κρίσεως: β) Η εκκοσμίκευση, η παγκοσμιοποίηση και η πνευματική πτωχεία σε σχέση με την παρούσα κρίση», που εισηγήθηκαν οι Paolo Pezzi και Σινώπης Αθηναγόρας, Γ) «Αναζητώντας λύσεις: αγάπη, βιώσιμη ανάπτυξη, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη», υποενότητα την οποία ανέπτυξαν οι Hugh Gilbert και Μητροπολίτης Μιχαλουπόλεως Γεώργιος, και  Δ) «O ρόλος των Εκκλησιών: λόγοι και πράξεις», με εισηγήσεις από τους Ronald Minnerath και Ηγούμενο Φιλάρετο Bulekov.  Στο κοινό Ανακοινωθέν τονίσθηκαν, μεταξύ άλλων, τα εξής σημεία: 1) Η Ευρώπη σήμερα διέρχεται μία ιδιαίτερως σοβαρή κρίση, με τους πολίτες της να υφίστανται τις επιπτώσεις από την ραγδαίως αυξανόμενη ανεργία και την έλλειψη προοπτικής για το μέλλον. Λαμβανομένης υπόψιν της κατάστασης, οι Εκκλησίες επιθυμούν να στείλουν προς πάσα κατεύθυνση ένα μήνυμα εμπιστοσύνης και ελπίδας προς τους πιστούς και όλους τους πολίτες της Γηραιάς Ηπείρου. Απαραίτητη κρίνεται η επίδειξη εκ μέρους των πιστών της απαραίτητης εμπιστοσύνης προς την Θεία Πρόνοια και προς την δυνατότητα να διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος. 2) Διαμέσου της ιστορίας η Ευρώπη γνωρίζει να προσαρμόζει την πορεία του πεπρωμένου της αντλώντας δύναμη και σοφία απο τις πηγές της Χριστιανικής σκέψης και της ηθικής της Βίβλου, την μοναστική και την πατερική παράδοση και την Κοινωνική Διδασκαλία της Εκκλησίας, που συνιστούν τον αδιαπραγμάτευτο θησαυρό για το σύνολο του ευρωπαϊκού πληθυσμού. 3) Το μήνυμα των Εκκλησιών αφορά τη θέση και το ρόλο του ανθρώπινου προσώπου στην δημιουργία, την κοινωνία και ιδιαιτέρως στην οικονομική ζωή. Οι Χριστιανικές Εκκλησίες διδάσκουν ότι ο άνθρωπος αποκτά την πληρότητά του μόνον όταν ευρίσκεται σε σχέση και κοινωνία προς τον Θεόν. Προς τούτο, ο άνθρωπος καλείται να ανακαλύψει τον συνδετικό κρίκο που τον ενώνει  με τους συνανθρώπους του διά μέσου της κοινωνίας με τον Δημιουργό του. 4) Ως συνέπεια της διαδικασίας της εκκοσμίκευσης, πολλοί Ευρωπαίοι έχουν απομακρυνθεί από τον ουσιώση σύνδεσμο με τον Θεό και προσπαθούν να εύρουν το νόημα της ζωής αποκλειστικά και μόνο σε ενδοκοσμικό επίπεδο. Οι ιδεολογίες του υλισμού και του ευδαιμονισμού διατυπώνουν τις περιοριστικές αντιλήψεις τους περί του ανθρωπίνου βίου στοχεύοντας στην προαγωγή της ιδέας ότι α) η ευτυχία επιτυγχάνεται διά μέσου της συσσώρευσης πλούτου, β) η ελευθερία συνίσταται στην ικανοποίηση όλων ανεξαιρέτως των επιθυμιών και γ) η κοινωνική ζωή επιτυγχάνεται μέσα από την ευθυγράμμιση όλων των ιδιωτικών συμφερόντων. 5) Οι Εκκλησίες παρατηρούν ότι η παρούσα κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά ανθρωπολογική και πνευματική, καθώς συμπεριλαμβάνει την πολιτιστική και την ηθική σφαίρα, χωρίς βεβαίως να περιορίζεται μόνον στις τελευταίες. Η παρατήρηση αυτή συνάγεται εκ του γεγονότος ότι η δημοσιοοικονομία απέχει πόρρω από την πραγματική οικονομία. Επιπλέον, η οικονομία δεν ευρίσκεται υπό τον έλεγχο της πολιτικής και η πολιτική είναι απομακρυσμένη από την ηθική. 6) Η κοινωνία πρέπει να οργανωθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να υπηρετεί τον άνθρωπο, ο οποίος από τη φύση του αποτελεί κοινωνικό ον που ολοκληρώνεται πρωτίστως μέσα στην οικογένεια. Απορρίπτουμε τον ατομικισμό που απομονώνει τα πρόσωπα κρατώντας τα σε απόσταση. Κάθε άνθρωπος έχει τον προορισμό του που ορίζεται σε σχέση προς την απέραντη αγάπη του Θεού και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο χειραγωγήσης ανάλογα με τα συμφέροντα των πλέον ισχυρών της γης. Από την πλευρά τους, οι Χριστιανοί καλούνται να συνεργάζονται με όλους τους συνανθρώπους τους που διακατέχονται από καλή θέληση ώστε να δημιουργήσουν μία πλέον δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία. 7) Εάν οι Ευρωπαίοι επιθυμούν να υπερβούν την κρίση, σε αλληλεγγύη με τον υπόλοιπο κόσμο, τότε θα πρέπει να κατανοήσουν ότι χρειάζεται μία ριζική αλλαγή στον τρόπο ζωής τους. Για τους πιστούς, τούτο σχετίζεται με την επανάκτηση της προσωπικής σχέσης των με τον Τριαδικό Θεό που αποτελεί κοινωνία αγάπης. Μία τέτοια σχέση πρέπει να κινηθεί πέραν από το επίπεδο της ανθρώπινης σοφίας και της υιοθέτησης απλώς και μόνον ηθικών τινών επιταγών. Η κρίση μπορεί να γίνει ευκαιρία για την ανάπτυξη ενός υγιούς αισθήματος επίγνωσης της κατάστασης. Οι Ευρωπαίοι καλούνται να προσδώσουν νόημα στις οικονομικές πράξεις υπό το πρίσμα μίας ολικής και όχι μερικής θεώρησης περί του ανθρώπινου προσώπου και της αξιοπρέπειάς του. Τοποθετώντας το ανθρώπινο πρόσωπο στην θέση που του αρμόζει, υποτάσσοντας την οικονομία στις προτεραιότητες της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης, κατευθύνοντας τον πολιτισμό προς την αναζήτηση της αλήθειας, δίνοντας την πρέπουσα θέση στην κοινωνία και την δυνατότητα στους πολίτες να ενεργούν προς επίτευξιν του ευ είναι των συνανθρώπων των, οι Ευρωπαίοι θα δημιουργήσουν τις συνθήκες για την ανάδυση ενός νέου τύπου σχέσεων εν σχέσει προς το χρήμα, την παραγωγή και την κατανάλωση. Τα προαναφερθέντα συνιστούν αυτό που η Χριστιανική ασκητική παράδοση ορίζει μέσα από την πράξη της νηστείας και της κοινωνίας των αγαθών. Οι Εκκλησίες ενθαρρύνουν τους Χριστιανούς να εντείνουν από κοινού την διακονική τους προσφορά τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο ώστε να βοηθήσουν όσους διαβιούν σε δύσκολες συνθήκες και να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη μίας πιο δίκαιης κοινωνίας. 8) Για την επίτευξη της ως άνω αλλαγής προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην εργασία και την υιοθέτηση πολιτικών που ευνοούν την δημιουργία θέσεων εργασίας. Κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι σε θέση να ζήσει με αξιοπρέπεια και να αναπτύξει τις δυνατότητές του μέσα από τον χώρο της εργασίας ευρισκόμενος σε αλληλεγγύη με τους συνανθρώπους του Κάθε μορφή διαφθοράς και καταχρήσεως εξουσίας πρέπει να εξαληφθεί. 9) Η αγορά δεν αποτελεί μία τυφλή και ανώνυμη δύναμη, αλλά τον χώρο όπου χρήσιμα αγαθά και υπηρεσίες ανταλάσσονται με σκοπό την υποστήριξη και προαγωγή της υλικής, κοινωνικής και πνευματικής ανάπτυξης των ανθρώπων. Η αγορά πρέπει να ρυθμίζεται κατά τρόπον που θα επιτρέπει την πλήρη ανάπτυξη του ανθρώπινου προσώπου. 10) Δεν είναι πλέον ανεκτή η κατασπατάληση των φυσικών πόρων και η μόλυνση του περιβάλλοντος που ζούμε, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Η κλήση του ανθρώπου είναι να καταστεί υπηρέτης και όχι εξουσιαστής- κυρίαρχος της κτίσης. Στις μέρες μας χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε το τι οφείλουμε στις επερχόμενες γενεές που δεν πρέπει να κληρονομήσουν ένα υποβαθμισμένο και μη κατοικίσιμο περιβάλλον. 11)  Στον παγκοσμιοποημένο κόσμο που ζούμε, η κινητήρια δύναμη που κυβερνά τις ζωές των ανθρώπων δεν θα πρέπει να είναι ούτε ο αδιόρατος εξαναγκασμός ούτε ο κοινοτικός εγωισμός, αλλά η επιρροή της πολιτικής και η διαφάνεια έναντι των επιλογών των κοινωνικών δυνάμεων που εκπροσωπούν τα διάφορα κράτη. 12) Επιθυμούμε να εκφράσουμε λόγον ενισχύσεως προς τις  κυβερνήσεις των Κρατών και προς όσους τυγχάνουν υπεύθυνοι στους οργανισμούς της Ευρώπης στην προσπάθειά τους να επιτύχουν ένα πλέον δίκαιο δρόμο με σκοπό την υπέρβαση της δημοσιονομικής και οικονομικής κρίσης, με έμφαση στις χώρες που υφίστανται τις πλέον οδυνηρές συνέπειες της παρούσας κρίσης.              Υπενθυμίζεται ότι τό Φόρουμ Διαλόγου ιδρύθηκε το 2007, με την Α΄ Συνάντηση να πραγματοποιείται τό 2008 στο Τορίνο της Ιταλίας με θέμα: «Η Οικογένεια: εν αγαθόν δια την ανθρωπότητα», για να ακολουθήσει η Β' Συνάντηση στη Ρόδο το 2010, με θέμα: «Σχέσεις Εκκλησίας καί Πολιτείας από ιστορικής καί θεολογικής επόψεως». Μάλιστα, ο Πάπας Ρώμης Βενέδικτος ΧVI, δέχθηκε την 23 Νοεμβρίου 2011 σε επίσημη ακρόαση στην αίθουσα «Πάπα Παύλου VI» του Βατικανού την Μικτή Αντιπροσωπεία του Φόρουμ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών υπό την ηγεσία των δύο Συμπροέδρων με σκοπό την επίδοση στον Πάπα του εκδοθέντος βιβλίου με τα πρακτικά του Β’ Φόρουμ. More Sharing ServicesS

ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

ΤΑ ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Θεία Λειτουργία, επί τη μνήμη των Αγίων ενδόξων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, τελέστηκε χοροστατούντος του εορτάζοντος τα ονομαστήριά του, Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και συγχοροστατούντων πολλών Ιεραρχών,  τη Δευτέρα, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. Παρέστη συμπροσευχόμενος ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος  καθώς και πλήθος προσκυνητών από την Πόλη, την Ελλάδα και το εξωτερικό.Τη Θεία Λειτουργία τέλεσε ο επίσης εορτάζων Αρχιμ. Βαρθολομαίος, Αρχιγραμματέας της Αγίας και Ιεράς Συνόδου. Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη συγχοροστάτησαν οι Μητροπολίτες Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, Γέρων Χαλκηδόνος Αθανάσιος, Γέρων Δέρκων Απόστολος, Πέργης Ευάγγελος, Ελβετίας Ιερεμίας, Θεοδωρουπόλεως Γερμανός, Τρανουπόλεως Γερμανός, Δωδώνης Χρυσόστομος, Ίμβρου και Τενέδου Κύριλλος, Πριγκηποννήσων Ιάκωβος, Προικοννήσου Ιωσήφ, Φιλαδελφείας Μελίτων, Σεβαστείας Δημήτριος, Πισιδίας Σωτήριος, Λαρίσης και Τυρνάβου Ιγνάτιος, Ιεραπύτνης και Σητείας Ευγένιος, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός, Ξάνθης Παντελεήμων, Ελασσώνος Βασίλειος, Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίος, Μύρω Χρυσόστομος, Γαλλίας Εμμανουήλ, Σασίμων Γεννάδιος, Δημητριάδος και Αλμυρού Ιγνάτιος, Μπουένος Άϊρες Ταράσιος, Αρκαλοχωρίου, Καστελίου και Βιάννου Ανδρέας, Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιος, Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνός, Λαγκαδά Ιωάννης, Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανος, Προύσης Ελπιδοφόρος και Αυστρίας Αρσένιος. Εκκλησιάσθησαν οι Μητροπολίτες Λύστρων Καλλίνικος, Μαντινείας και Κυνουρίας Αλέξανδρος, Ικονίου Θεόληπτος και Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού Κύριλλος, οι Θεοφιλ. Επίσκοποι Λαμψάκου Μακάριος, Λεύκης Ευμένιος, Συνάδων Διονύσιος, Ναζιανζού Θεοδώρητος, Σινώπης Αθηναγόρας και Διαυλείας Γαβριήλ, ο Θεοφιλ. Εψηφισμένος Επίσκοπος Πατάρων Ιωσήφ, ο Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Σελαλματζίδης, Επίτροπος του Παναγίου Τάφου στηνΠόλη,Κληρικοί της Αρχιεπισκοπής  Κωνσταντινουπόλεως, των ομόρων Ιερών Μητροπόλεων και εκ του εξωτερικού, Μοναχοί, Άρχοντες Οφφικιάλοι της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας, ο Πρέσβυς Θεοχάρης Λαλάκος, Επιτετραμένος στην Πρεσβεία της Ελλάδος στην Άγκυρα, οι κκ Νικόλαος Ματθιουδάκης, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη, μαζί με τη σύζυγο του κ. Αικατερίνη Βαρβαρήγου, Πρόξενο της Ελλάδος στην Αδριανουπόλη, Θεόδωρος Τσακίρης, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Σμύρνη, Βίκτωρ Μαλιγκούδης και Αθανάσιος Αστρακάς, Πρόξενοι, και Άγγελος Κοτρώνης, Δήμαρχος Ύδρας, με όμιλο προσκυνητών, η κ. Δέσποινα Λιάλιου, Αντιπρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης-Καθηγήτρια της Θεολογικής Σχολής αυτής, μαθητές και Εκπαιδευτικοί και παράγοντες των Κοινοτήτων και των Ιδρυμάτων της Ομογενείας. Μετά τη Θεία Λειτουργία ο Μητροπολίτης Γέρων Νικαίας Κωνσταντίνος, προσφώνησε τον εορτάζοντα Πατριάρχη και ο Επίσκοπος Βοσκρεσένσκυ Σάββας ανέγνωσε μήνυμα του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας Κυρίλλου και προσέφερε στον Παναγιώτατο δώρα εκ μέρους του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας. Στη συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ευχήθηκε στον Προκαθήμενο της Ορθοδοξίας. Αργότερα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης δέχθηκε στο Γραφείο του την Ιεραρχία του Θρόνου καθώς και τα μέλη της Πατριαρχικής Αυλής με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Στέφανο, Πρωτοσυγκελλεύοντα. Ακολούθως δέχθηκε σε κατ’ ιδίαν ακρόαση όλους τους Ιεράρχες που ταξίδεψαν στην Πόλη από το εξωτερικό. Την Κυριακή το απόγευμα στην Πατριαρχική Μονή Βαλουκλή τελέστηκε ο Εσπερινός της εορτής, στον οποίο χοροστάτησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Παρέστησαν ιεράρχες του Θρόνου, εκπρόσωπος του Πατριάρχου Μόσχας Κυρίλλου, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Πόλη Νικόλαος Ματθιουδάκης, Άρχοντες της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και πλήθος κόσμου από την Πόλη και το εξωτερικό. Στο τέλος του Εσπερινού ο Πατριάρχης προχείρισε και ένα νέο Άρχοντα Οφφικιάλο της Μ.τ.Χ.Ε.

ΠΗΓΗ: AMEN.GR , ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΝΙΚ. ΜΑΓΓΙΝΑΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Ο ενάρετος βίος στη καθημερινή μας ζωή θα πρέπει να αποτελεί προϋπόθεση, αλλά και εγγύηση, της ελευθέριας και της ποιότητας της ζωής μας. Ως άνθρωποι εκ της υποστάσεώς μας φέρουμε  ηθικές αρχές και αξίες, που μας επιτρέπουν να διαμορφώνουμε το αξιακό μας περιβάλλον με ευπρέπεια και πολιτισμό.

Είναι εξαιρετικά προνομιακή η  δυνατότητα του ανθρώπου, να μπορεί μέσα από τις γνώσεις και το μορφωτικό του επίπεδο να χρησιμοποιεί στην επικοινωνία του με τους άλλους επιχειρήματα, που μπορούν να πείθουν ή να προβληματίζουν, έχοντας ως απαράβατη αρχή τον σεβασμό της προσωπικότητας και των ατομικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, τις αρχές κοσμιότητας και ευπρεπούς συμπεριφοράς, σε κάθε συνάνθρωπο γενικά και ειδικά στους νέους, στους ηλικιωμένους, με γνώμονα τις πανανθρώπινες αξίες. Ο Σεβασμός είναι ανάγκη να επεκτείνεται προς την ιστορία μας, προς τους ήρωές μας, προς την ορθόδοξη χριστιανική μας πίστη, προς την ελληνική γλώσσα, στη σωστή χρήση της και τέλος σεβασμός προς κάθε κατεύθυνση.

Συνεπώς, αφού τα παραπάνω είναι απαραίτητα συστατικά του κοινωνικού προφίλ, για όλους, σε καμία περίπτωση δεν εξαιρούνται εκείνοι που ζητούν την εξουσιοδότηση των άλλων για να κυβερνούν ή να συγκυβερνούν μία χώρα και το λαό της. Το ήθος και η ηθική στην πολιτική στρατόσφαιρα είναι «εκ των ων ουκ άνευ» και αποτελεί, όχι μόνο  προϋπόθεση, αλλά και δέσμευση, για αυτούς που την ασκούν, αφού η συμπεριφορά τους και οι πράξεις τους διοχετεύονται και αντανακλώνται στη συμπεριφορά της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νέας γενιάς

Όποιοι επιλέγουν να γίνουν πολιτικοί θα πρέπει, εκτός από το να λένε πάντοτε την αλήθεια στους πολίτες, να είναι εξόχως προσεκτικοί στις πράξεις τους, στο λόγο τους και στις ενέργειές τους, ανεξάρτητα αν μιλούν σε στενό ή σε ευρύ περιβάλλον ή αν είναι on air ή of air στα Μέσα Επικοινωνίας. Να τους διακατέχει η αίσθηση και η συναίσθηση της υψηλής εθνικής τους αποστολής, οι οποίοι με το ήθος τους, θα γίνουν τα πολιτικά πρόσωπα, τα οποία θα είναι πρότυπα, προς μίμηση και όχι προς αποφυγή, για να αυξάνουν συνεχώς την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό του λαού προς αυτούς, που υπουργούν του θεσμούς της πολιτείας με συνέπεια, με ειλικρίνεια, με αίσθηση του μέτρου, της ανθρωπιάς, για τη στήριξη του κοινωνικού συνόλου.

Δυστυχώς γεγονότα και ενέργειες, όχι μόνο των πρόσφατων ημερών, αλλά των πρόσφατων χρόνων, δεν μας επιτρέπουν, να είμαστε ευτυχείς και ευχαριστημένοι με το πολιτικό προσωπικό της πατρίδας μας, πλην μερικών εξαιρέσεων.

Η συμπτωματολογία της νεωτερικής αντίληψης επηρέασε σταδιακά το πολιτικό γίγνεσθαι, δημιουργώντας κοινωνική αντιπαλότητα ανάμεσα στο παραδοσιακό και το μοντέρνο. Αφετηρία της ρήξης θεωρείται το πνεύμα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, με συνέπεια να επέλθει διάρρηξη των σχέσεων κράτους και κοινωνίας, που επηρέασε, ακόμα, και τη θρησκευτική δοξασία των ανθρώπων.

Αυτό το νέο ρεύμα οδήγησε τους επιστήμονες και ιδιαίτερα τους κοινωνιολόγους, όπως τον Dr. Durkheim, να στραφούν προς την επιστημονική αναζήτηση μίας κανονιστικής ηθικής της Νεωτερικότητας, που θα διατηρούσε την κοινωνική συνοχή και θα έλυνε τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα.

Όμως η νεωτερικότητα μας ενέπαιξε με την υπόσχεση της ελευθερίας και της ικανοποίησης της επιθυμίας μέσα σε ένα κύκλο διευρυνόμενης συνεχούς ανάπτυξης, που παρουσιάστηκε ως φυσική και νομοτελειακή. Η νεωτερικότητα μας υποσχέθηκε ταυτόχρονα το τεχνολογικό και το αναπτυξιακό μέρισμα της αγοράς και της ανταγωνιστικότητας, μαζί με το κοινωνικό μέρισμα της πολιτικής. Μια υπόσχεση από την οποία απουσίαζε κάθε στοχασμός για τα υπαρξιακά ζητήματα του ανθρώπου, καθώς στο παρελθόν είχαν πλεονάσει τόσο τα προβλήματα της ένδειας και του αναλφαβητισμού, όσο και της πνευματικής δουλείας, που κορυφώθηκε με τα έργα και τις ημέρες της Ιεράς Εξέτασης και των θρησκευτικών πολέμων, που μετέβαλαν τον άνθρωπο σε ένα ανελεύθερο ενεργούμενο, υπό το καθεστώς ενός αστόχαστου και ανεύθυνου καταναγκασμού. Η μερική επιτυχία της νεωτερικότητας στους πολιτικούς θεσμούς, στην περιπέτεια της γνώσης, της ελευθερίας και της απελευθέρωσης, αλλά και στις απολαβές των τεχνολογικών υπηρεσιών και του οικονομικού μερίσματος, μας ξεγέλασε. Έκρυψε πολύ καλά τον στοχασμό των φιλοσόφων και των στοχαστών της λεγόμενης κοινωνικής δικαιοσύνης. Μας ελλόχευσε ένα βίαιο εγχείρημα συγκάλυψης της πνευματικής, υπαρξιακής και οντολογικής ανασφάλειας του ανθρώπου αλλά και της τραγικότητας της ίδιας της νεωτερικότητας και του συστήματος. Υπήρχε μια εσωτερική και εξωτερική αποξένωση του ανθρώπινου παράγοντα από την ανάγκη για στοχασμό, ανάληψη ευθύνης και δράσης.

Τώρα συνειδητοποιούμε οι περισσότεροι, όλο και πιο πολύ,  ότι δεν υπάρχει σοφία στο δρόμο της καθημερινής μας ζωής και ότι είμαστε στην δύσκολη θέση να επιδιώκουμε τελείως αντιφατικά πράγματα και ότι μόνο με την  εθελούσια απάρνηση, ή λιτότητα θα μας διασώσει από την φενάκη, τις χίμαιρες και τις κρίσεις του οικονομικού συστήματος που έχουν οδηγηθεί σε σημείο ακραίου περιβαλλοντικού αδιεξόδου.

 Τελικά, ως καταναλωτές πρέπει να απελευθερωθούμε από την κατανάλωση προϊόντων που δεν τα έχουμε πραγματικά ανάγκη, διότι στην ουσία επιδιώκεται η αλλοτρίωση της ίδιας μας της ελευθερίας, μέσω υποσχέσεων, για μια ανεύθυνη και αέναα εκπληρούμενη καταναλωτική επιθυμία. Να επικρατήσει το πνεύμα της ομαδικότητας, που χρειαζόμαστε και για την θεραπεία μας από τον ατομικισμό της αλλοτρίωσης, για τη βιωματική νοητικότητα και υπερβατικότητα, που χρειαζόμαστε απέναντι στην ανεξέλεγκτα παραγωγική, νοησιαρχική και καταναλωτική μαζική κοινωνία. Είναι ανάγκη να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας, να γίνουμε ο εαυτός μας, στο καθεστώς της ομαδικότητας, του πνευματικού και πολιτισμικού μερισμού, καθώς και της βαθιάς ψυχολογικής μαθητείας και ανέλιξης, της καλής θέλησης και της βιωματικής εσωτερικότητας επέκεινα της επιθυμίας.

Η νεωτερικότητα έκρυψε το ανθρωπολογικό πρόβλημα της εξέλιξης, της μαθητείας, της πνευματικής μύησης του ανθρώπου και της εσωτερικότητάς του, παρά το γεγονός, ότι συνεργοί της νεωτερικότητας υπήρξαν μεγάλοι στοχαστές, ξεκινώντας από τον «Διαφωτισμό» και φτάνοντας μέχρι τη «Φαινομενολογία» και τον «Υπαρξισμό».

Χρειαζόμαστε καθαρή έκφραση αλήθειας, που να φωτίζει τις βαθιές και τις πνευματικές μας ανάγκες και να απαγκιστρώνει την ελευθερία από το μαζικό αγοραίο της κύκλο. Χρειαζόμαστε μια οικονομία που να υποστηρίζει το ανθρωπιστικό αίτημα της βιωματικής εξέλιξης και απελευθέρωσης του ομαδικού μερισμού και της οικολογικής εξέλιξης και βιωσιμότητας.

Χρειαζόμαστε όλη την πνευματική διάσταση και όλη την πνευματική δυναμική της ελευθερίας, όχι πια της ελευθερίας, ως ιδιοτέλεια, ως ατιμώρητη απληστία, αλαζονεία, ατελεύτητο θάνατο και απεχθή λαγνεία. Το θεμελιώδες αυτό κακό πρέπει να το αντιμετωπίσουμε και να το σφραγίσουμε. Να κλείσουμε την πύλη του και αντί αυτού να προσεγγίσουμε ξανά το αγαθό, το ωραίο και το αληθινό, τη σύνθεση του μοναδικού και του παγκόσμιου μέσα μας, την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφοσύνη με δικαιοσύνη και μερισμό.

Ο ρόλος των ανθρώπων στις κοινωνικές εξελίξεις είναι ζήτημα οντολογικής μεταμόρφωσης, του ανθρώπου, όταν ο ίδιος συντελεί στη μεταβολή της κοινωνίας του. Η νέα κοινωνία οφείλει να είναι αυτόνομη γιατί η κοινωνική εξέλιξη είναι δημιούργημα των ατόμων και είναι θέμα παιδείας και εκπαίδευσης των ατόμων στο να αποδέχονται, ότι αυτά ορίζουν τους κανόνες, τις αξίες, τις σημασίες που δίνουν νόημα στην ατομική και κοινωνική ζωή. Μόνον έτσι επιτυγχάνεται η σύγκλιση του «θεωρείν» με το «ζειν».

Ο ελληνικός τρόπος ζωής περιέχει την ποιητική ικανότητα ανασυνθέσεως νοημάτων, που επιβεβαιώνεται με το «κοινωνείν» και κληροδοτείται στη κοινωνία της νεολαίας, που είναι αναμφισβήτητα, το ευοίωνο μέλλον της πατρίδας μας.

Είναι γεγονός ότι οι αντιλήψεις της νέας γενιάς δεν συνδέονται με την αλλαγή αντίληψης για τον κοινωνικό χρόνο αλλά και τη αναδιάταξη του κοινωνικού χώρου. Γι’ αυτό  απαιτείται καλύτερη συνθετική προσέγγιση στο ζήτημα της νέας γενιάς στο βαθμό που οι παραδοσιακές και νεωτερικές κοινωνικές δομές, όπως αυτές της οικογένειας, του φύλου, της τάξης, του έθνους, της θρησκείας, κ.ά., οι οποίες έχουν χάσει την οικουμενική τους ισχύ, ωστόσο παραμένουν ενεργοί συντελεστές στο πλαίσιο διαμόρφωσης της νεανικής ταυτότητας. Χρειάζεται εφαρμογή συστηματικότερης μελέτης του νεανικού habitus, δηλαδή των πρακτικών απόκτησης και εφαρμογής της γνώσης στα καθημερινά περιβάλλοντα, που θα συνδυάζουν δυναμικά τις προσωπικές επιλογές με τις κοινωνικές καταβολές και τις παρούσες γενεαλογικές και κοινωνικές απόψεις του νέου ανθρώπου. Για την καλύτερη κατανόηση των πολλαπλών ταυτίσεων του νεανικού πληθυσμού με το κοινωνικό σύνολο, χρειάζεται η συνάρθρωση ενός διεπιστημονικού σώματος γνωστικών επιστημονικών πεδίων,  που θα συνθέτει αναλυτικά προγράμματα και μεθόδους έρευνας, προκειμένου, να καταγράψει και να μελετήσει αφενός τις γενικότερες τάσεις και αφετέρου τις διαφοροποιούμενες υφές της νέας γενιάς.

Η πραγμάτωση των παραπάνω θέσεων προϋποθέτει μια οργανωμένη κοινωνία, ένα σοβαρό και αποτελεσματικό κράτος, του οποίου οι θεσμικοί του λειτουργοί, (πολιτικοί, θρησκευτικοί, εκπαιδευτικοί, κ.ά.),  θα αποδεικνύουν καθημερινά, με τον βίο και το ήθος τους την επάρκεια και την αποτελεσματικότητά τους. Δυστυχώς σήμερα κυριαρχεί η εικόνα της διάχυτης δυσπιστίας, με έξαρση με τον χώρο της πολιτικής και τους πολιτικούς.

Η δυσπιστία απέναντι του πολιτικού συστήματος και των μελών του, αποτελεί μια σταθερά, που σηματοδοτεί πλέον τη θέση των νέων έναντι της πολιτικής και της λειτουργίας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε πολλές χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο λαός αποστρέφεται τα πολιτικά κόμματα σύμφωνα με την ετήσια έρευνα της Public Issue, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό ελληνικής κυριακάτικης εφημερίδας. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα, οι πολίτες εμπιστεύονται μόνο το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς ο βαθμός εμπιστοσύνης τους, προς τα πολιτικά κόμματα και την κρατική μηχανή, είναι χαμηλός.
Σχετική είναι η ακόλουθη θέση που διατυπώνει ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών ο Αιδεσιμολογιώτατος Ιστορικός και Συγγραφέας Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός: «Οι αξίες που γέννησε αυτός ο τόπος, και ως αρχαίος και ως χριστιανικός, έχουν υποτιμηθεί απελπιστικά. Το ειδικό όμως, εδώ, πρόβλημα είναι πώς αναδεικνύονται -(ορθότερα «κατασκευάζονται»)- οι πνευματικοί και οι πολιτικοί διάκονοι του λαού μας. Το στοιχείο της διακονίας συνδέει στη λειτουργία τους, τους δύο αυτούς χώρους. Οι «υπουργοί» (υπηρέτες) του πολιτικού βίου και οι «διάκονοι» (υπηρέτες) του πνευματικού βίου, δεν «γίνονται» (με κάποιο εξωτερικό χρίσμα), αλλά «γεννώνται». Μιλώντας ο ι. Χρυσόστομος για την χειροτονία του πρωτομάρτυρα Στεφάνου παρατηρεί: «προσθήκη Πνεύματος εγένετο». Η «έξωθεν» δηλαδή Χάρη προϋποθέτει την εσωτερική. Το ίδιο και με τον πολιτικό. Η αγάπη για τον Λαό και η συνείδηση της διακονίας είναι οι αδιαφιλονίκητες προϋποθέσεις.  Κληρικός και Πολιτικός στην παράδοσή μας εισέρχονται στη δημόσια «λειτουργία» τους, την διακονία του Λαού, με την εσωτερική τους αξία ή απαξία τους. Και στην μεν περίπτωση των Πολιτικών η ευθύνη δεν είναι μόνο του Λαού που «εκλέγει», αλλά και των προσώπων και μηχανισμών, που προωθούν τους υποψηφίους, με τις γνωστές μεθόδους, για να «εκλεγούν» από ένα κατάλληλα «χειραγωγούμενο» λαϊκό σώμα, που συνήθως αυτοχαρακτηρίζονται μετά τις εκλογές «κοψοχέρηδες».

Και συνεχίζει παρακάτω: «Η διακονία του δημόσιου, πνευματικού και πολιτικού, βίου είναι πολύ σοβαρή υπόθεση, ώστε να αρκούν οι γνωριμίες («σχέσεις»), οι προσωπικές φιλοδοξίες, η ένταξη στα οποιαδήποτε κυκλώματα για την ανάδειξη των αντίστοιχων διακόνων-λειτουργών. Γι’ αυτό και στις δύο περιπτώσεις καταντούμε συχνά αντί «φορείς», «αχθοφόροι» (μεταφορείς) του χαρίσματος-λειτουργήματος, που ο Θεός δια του Λαού Του μας εμπιστεύεται. Οι υπάρχουσες εξαιρέσεις και στις δύο πλευρές παύουν να είναι εξαιρέσεις, όταν δέχονται αδιαμαρτύρητα την κραυγαλέα και στους δύο χώρους δυσλειτουργία.

Ο αληθινός Κληρικός και Πολιτικός είναι αυτός, που δίνει στον δημόσιο βίο πολλά περισσότερα από όσα παίρνει από αυτόν. Αυτό είναι το αυθεντικό αγιοπατερικό πρότυπο, που ενέπνευσε και πολιτικούς μας, όπως ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης, ο Πλαστήρας. Οι Άγιοι –και των δύο χώρων- εισέρχονται στη δημόσια διακονία πλούσιοι, για να βγουν απ’ αυτήν πάμπτωχοι (π.χ. Μ. Βασίλειος, Καποδίστριας). Εμείς, συνήθως, εισερχόμεθα πτωχοί, για να εξέλθουμε πάμπλουτοι! Και είναι ευνόητο, στην εξυπηρέτηση μιας παρόμοιας στοχοθεσίας, όλα τα προσφερόμενα μέσα να θεωρούνται θεμιτά. Έτσι όμως προδίδεται – και στις δύο περιπτώσεις- η εσωτερική μας γυμνότητα και ακαταστασία, αλλά και η ευθύνη των οποιωνδήποτε «χειροτονούντων».

Βρίσκω εξαιρετικά επίκαιρο, όσο και χρήσιμο, το βιβλίο του  Παναγιώτη Κονδύλη, των Εκδόσεων «Θεμέλιο», 1992, με θέμα:  Πλανητική πολιτική μετά τον ψυχρό πόλεμο, από το οποίο παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα, προκειμένου να προβληματισθούμε και να φρονηματιστούμε, πολίτες και πολιτικοί, άρχοντες και αρχόμενοι, ψηφοφόροι και εψηφισμένοι.   

«Η σημερινή Ελλάδα αποτελεί ακριβώς περίπτωση φθίνοντος έθνους, το οποίο εκλαμβάνει τις έμμονες μυθολογικές του ιδέες για τον εαυτό του ως ρεαλιστική αυτεπίγνωση. Δεν είναι διόλου περίεργο ότι η ψυχολογική αυτή κατάσταση συχνότατα παρουσιάζει συμπτώματα παθολογικού αυτισμού, γιατί το απαραίτητο υπόβαθρο και πλαίσιο της υγιούς αυτεπίγνωσης είναι η γνώση του ευρύτερου περιβάλλοντος κόσμου, μέσα στον οποίο καλείται να δράσει ένα ατομικό ή συλλογικό υποκείμενο, αποτιμώντας κατά το δυνατόν νηφάλια τις δυνατότητες του και υποκαθιστώντας τη νοσηρά εγωκεντρική αρχή της ηδονής με τη φυσιολογικά εγωκεντρική αρχή της πραγματικότητας….

Το σημερινό ελληνικό έθνος θα όφειλε να δει την οικονομική του εκλογίκευση,  ως πάλη κατά του παρασιτισμού, ως αντικατάσταση μιας κοινωνικής συμβίωσης, όπου ο ένας «κλάδος» ζει απομυζώντας άμεσα ή έμμεσα (δηλ. μέσω της κυβερνητικής διαχείρισης των δημοσίων πόρων) κάποιον άλλον, ενώ όλοι μαζί ζουν υποθηκεύοντας το εθνικό μέλλον…

Το γεγονός, το οποίο περιπλέκει αφάνταστα τη σημερινή ελληνική κατάσταση, κάνοντάς τη να φαίνεται κατ’ αρχήν αδιέξοδη, είναι ότι η υπέρβαση του παρασιτικού καταναλωτισμού ειδικότερα και του κοινωνικού και ιστορικού παρασιτισμού γενικότερα, η εκλογίκευση της οικονομίας και της εθνικής προσπάθειας στο σύνολο της, δεν προσκρούουν απλώς στα οργανωμένα συμφέροντα μιας μειοψηφίας, η οποία στο κάτω-κάτω θα μπορούσε να παραμερισθεί με οποιαδήποτε μέσα και προ παντός με τη συμπαράσταση της μεγάλης πλειοψηφίας. Τα πράγματα είναι ακριβώς αντίστροφα. Η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού όλων των κοινωνικών στρωμάτων έχει εν τω μεταξύ συνυφάνει, κατά τρόπους κλασσικά απλούς ή απείρως ευρηματικούς, την ύπαρξη και τις απασχολήσεις της με τη νοοτροπία και με την πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού και του κοινωνικού παρασιτισμού….

Οι κοινωνικές και ατομικές συμπεριφορές, πού ευδοκιμούν μοιραία σε τέτοιο μικροβιολογικό περιβάλλον, συμφυρόμενες με ζωτικότατα κατάλοιπα αιώνων ραγιαδισμού, βαλκανικού πατριαρχισμού και πελατειακού κοινοβουλευτισμού, αποτελούν την άκρα αντίθεση και τον κύριο φραγμό προς κάθε σύλληψη και λύση των προβλημάτων της εθνικής επιβίωσης πάνω σε βάση μακροπρόθεσμης και οργανωμένης συλλογικής προσπάθειας. Η σημερινή ψυχοπνευματική εξαθλίωση του ελληνικού λαού στο σύνολο του δεν νοείται ωστόσο εδώ με τη στενή σημασία των διαφόρων ηθικολόγων, παρά πρωταρχικά ως μέγεθος πολιτικό: έγκειται στην επίμονη και ιδιοτελή παραγνώριση της αδήριτης σχέσης πού υφίσταται ανάμεσα σε απόδοση και απόλαυση, και κατ’ επέκταση στην αδιαφορία απέναντι στην υπονόμευση του εθνικού μέλλοντος εξ αιτίας απολαύσεων μη καλυπτομένων από αντίστοιχη απόδοση…..

Έτσι η διάσταση ανάμεσα σε απόλαυση και απόδοση έγινε εκρηκτική, με αποτέλεσμα τον τελευταίο καιρό να ξαναγίνουν επίκαιρες ορισμένες στοιχειώδεις οικονομικές αλήθειες πού η Ελλάδα νόμιζε ότι τις είχε ξεπεράσει με την απλή μέθοδο του δανεισμού. Επίσης, η «ευρωπαϊκή ένταξη» διόλου δεν θα λύσει τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής εθνικής πολιτικής κατά τον ευθύγραμμο τρόπο πού φαντάζονται πολλοί Έλληνες «ευρωπαϊστές», ποζάροντας από τώρα ως ξεσκολισμένοι και υπερώριμοι «Ευρωπαίοι»…..»

Εν κατακλείδι επισημαίνουμε ότι οι μέρες και οι ώρες που περνάει ο λαός αυτής της χώρας είναι δύσκολες. Το κράτος (πολιτικοί) χαμένο στα δυσεπίλυτα προβλήματα, που το ίδιο δημιούργησε δεν μπορεί να βρει λύση.

Όμως αν ο καθένας με τις πενιχρές του δυνάμεις και όλοι μαζί ενώσουμε τον νουν και την καρδιά μας, μπορούμε να περιμένουμε εφικτές και λογικές λύσεις,  γιατί είναι καιρός να αλλάξουμε όλοι μας νοοτροπία και να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο με κατανόηση και εμπιστοσύνη, όχι τόσο για μας, όσο για το ευοίωνο μέλλον των επερχόμενων γενεών, ώστε τούτος ο ιερός τόπος, η Ελλάδα του πνεύματος και της σοφίας, να εκπέμπει ανελλιπώς την αίγλη και τον πολιτισμό.

Βεβαίως το βάρος και την ευθύνη των χειρισμών τη φέρουν οι πολιτικές δυνάμεις, που  οφείλουν, να μάχονται για μια θετική προοπτική. Χρειάζεται ενδελεχής προσπάθεια, ώστε η ευρωπαϊκή και η διεθνής κοινή γνώμη να αρχίσει να μας αντιμετωπίζει, ως χώρα που διαθέτει σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Ζώντας σε μια κοινωνία που βιώνουμε τεράστια προβλήματα οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά και κυρίως υπαρξιακά, εορτάζουμε και φέτος την κάθοδο και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και τη συγκρότηση του θεσμού της Εκκλησίας του Τριαδικού Θεού, εν τω κόσμω, παρά την έντονη

Η ΠΤΩΣΙΣ

Η δυσπερίγραπτη δύναμις του αυτεξουσίου έχει εμπρός της πάντοτε δύο ενδεχόμενα, όπως είδαμε προ ολίγου. Μπορεί να οδηγήση στην τελειότητα, όσο αυτή η κατάστασις είναι κατορθωτή από κτιστά όντα, αλλ ' επίσης μπορεί να οδηγήση και στην πτώσι του· ή στο ύψος ή στο βάθος. Μπορεί δηλαδή κανείς να εκλέξη να καταστή πράγμα· και αυτό ακριβώς είναι το ύψιστο δείγμα ελευθερίας του αυτεξουσίου, το ν' αρνήται κανείς την ύπαρξί του και αντί προσώπου να γίνεται πράγμα (1).

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΚΑΙ ΑΛΜΥΡΟΥ κ. κ. ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΣΤΟ 39ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

 Αγαπητοί μου, 

Ασκείτε όντως, δύσκολο μεν, όμως κατ' εξοχήν φιλάνθρωπο λειτούργημα, που επιστρατεύει τα πιο λεπτά αισθήματα της ανθρώπινης ψυχής, τη συμπόνοια, τη θυσία, την αυτοπροσφορά. Γι' αυτό και σας περιβάλλουμε με ιδιαίτερη εκτίμηση κι' εμπιστοσύνη. Γι' αυτό και προσευχόμεθα για σας θερμά, να σας ενισχύει ο Θεός, ώστε να προσφέρετε με ζήλο, γνώση και αγάπη τις πολύτιμες υπηρεσίες σας στη διακονία των ανθρώπων που πονούν. Γι' αυτό και αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα να βρίσκομαι απόψε εδώ προσκεκλημένος σας για να ευλογήσω το 39ο Πανελλήνιο Νοσηλευτικό Συνέδριο, και να σας ομιλήσω στην εναρκτήρια τούτη σύναξη. Σας ευχαριστώ γι' αυτή την τιμητική πρόσκληση, που συνάμα απηχεί την αγάπη σας προς την Εκκλησία αλλά και την αναγνώριση του φερέγγυου λόγου της και της προσφοράς της. Απευθύνω, λοιπόν, προς όλους σας μαζί με τον Αναστάσιμο χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη» και τις ειλικρινείς ευχές μου για επιτυχία στο Συνέδριό σας.

Η ΛΙΤΑΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ-ΑΤΤΙΚΗΣ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η ενορία των Αγίων ενδόξων θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης Ηλιουπόλεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών εόρτασε τιμώντας ευλαβικά και κατανυκτικά την πανίερη μνήμη των εορταζομένων αγίων της. Ανήμερα της εορτής,  Δευτέρα 21^η  Μαΐου 2012 και ώρα 7.00 π.μ. πραγματοποιήθηκε η έναρξη  της ιερής πανηγυρικής ακολουθίας του Όρθρου και ακολούθως η Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, της οποίας προέστη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μαραθώνος κ. Μελίτων, περιστοιχισμένος  των   κληρικών του ιερού  και πλήθος ευσεβών πιστών της ενορίας και πολλών προσκυνητών. O Θεοφιλέστατος κήρυξε τον Θείο Λόγο αναφερόμενος επιμελώς, εις τα πρόσωπα των εορταζομένων αγίων, καθώς και εις το έργο και τον ρόλο τους, συμβάλλοντας αποφασιστικά και αποτελεσματικά, εις την εδραίωση της χριστιανικής ομολογίας, εις τη νέα πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στην περιοχή του Βυζαντίου.

Οι μεγαλοπρεπείς λατρευτικές και εορταστικές εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν το εσπέρας της εορτής με πανηγυρικό Εσπερινό και λιτάνευση της ιεράς εικόνος των αγίων, με τη συμμετοχή των κληρικών της Ενορίας και άλλων εκ των ομόρων ενοριών του Δήμου Ηλιουπόλεως και άλλων παρακείμενων Δήμων και ολοκληρώθηκε με τη καθιερωμένη ακολουθία της  Ιερής Παράκλησης, αφιερωμένη εις τους εορτάζοντας αγίους μας.

Παρέστησαν και τίμησαν την ιερή μνήμη των πανηγυρικά εορταζομένων αγίων ο Βουλευτής της Β΄ Περιφέρειας Αθηνών κ. Αργύρης Ντινόπουλος, ο Δήμαρχος Ηλιουπόλεως κ. Βασίλειος Βαλασόπουλος, οι πρώην Δήμαρχοι κ. κ. Θεόδωρος Γεωργάκης και Ιωάννης Αναγνώστου, Δημοτικοί Σύμβουλοι, Εκπρόσωποι παραδοσιακών Σωματείων, ενδεδυμένοι με πατροπαράδοτες παραδοσιακές στολές, προσδίδοντας ιδιαίτερη αίγλη στο εορταστικό κλίμα και στην πανηγυρική ατμόσφαιρα της ημέρας, ενώ η Φιλαρμονική του Δήμου Ηλιουπόλεως συνόδευσε την ιερή εικόνα των αγίων εις την λιτανεία, προσδίδοντας στη ιερή τελετή ακόμα περισσότερη μεγαλοπρέπεια.

Αισιόδοξο, ελπιδοφόρο και εξαιρετικά ευχάριστο μήνυμα, σε τούτες τις χαλεπές ημέρες, που διέρχεται ο τόπος και η πολυβασανισμένη πατρίδας μας,  ήταν η συμμετοχή σε όλο το διήμερο των λατρευτικών και εορταστικών εκδηλώσεων του πιστού λαού και ιδιαίτερα των νέων σε ηλικία ανθρώπων, που προσήλθαν με ευλάβεια, με κατάνυξη και πίστη, για να προσευχηθούν και να λάβουν την ευλογία του Τριαδικού μας Θεού, δια των πρεσβειών των αγίων ενδόξων θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και της μητρός αυτού Ελένης.

«Του Σταυρού σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος, και ως ο Παύλος την κλήσιν ουκ εξ ανθρώπων δεξάμενος, ο εν Βασιλεύσιν Απόστολος σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τη χειρί σου παρέθετο· ήν περίσωζε διά παντός εν ειρήνη, πρεσβείαις της Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε».

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

Ο ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΑΓ. ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ

Χριστός Ανέστη!

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Σήμερα Κυριακή 20^η Μαΐου του σωτηρίου έτους 2012 τελέσθηκε με ιερή ευλάβεια, με βαθειά κατάνυξη και εκκλησιαστική τάξη και μεγαλοπρέπεια,  με την παρουσία πολυάριθμων ευλαβών πιστών προσκυνητών , ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός της εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Ηλιουπόλεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στην ομώνυμη Ενορία.

Ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός τελέσθηκε προεξάρχοντος του χοροστατούντος Θεοφιλεστάτου  Επισκόπου Μαραθώνος κ. Μελίτωνος, με τη συμμετοχή, εκτός των εφημερίων της Ενορίας, πολλών κληρικών από τις όμορες ενορίες του Δήμου Ηλιουπόλεως, καθώς και προσελθόντων κληρικών, από  ενορίες άλλων  όμορων Δήμων.

Τους ύμνους του Μεγάλου Εσπερινού απέδωσε, ο πολυμελής βυζαντινός  χορός του πρωτοψάλτη του Ιερού Ναού Μουσικολογιωτάτου κ. Πέτρου Δασκαλοθανάση.

Εις την ευλαβική πανηγυρική σύναξη παρέστησαν δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Ηλιουπόλεως και άλλοι αξιωματούχοι της πόλεως.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μαραθώνος κ. Μελίτων, αρχικά μετέφερε τις ευχές και τις ευλογίες, του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. κ. Ιερωνύμου προς τον ιερό κλήρο, τον ευλαβή λαό και τους εορτάζοντας πιστούς.  Στη συνέχεια κήρυξε τον θείο λόγο, εξάρων τις αρετές των εορταζομένων αγίων, ιδιαιτέρως δε, στάθηκε στο ιερό πρόσωπο του αυτοκράτορα Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου, κυρίως εις ό, τι αφορά τη στάση του απέναντι των χριστιανών και της εξάπλωσης της χριστιανικής διδασκαλίας, χωρίς παρεκκλίσεις του ορθού δόγματος.

Ο Θεοφιλέστατος δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος, ως αυτοκράτορας και ιδρυτής της «Νέας Ρώμης», ο συγκαλέσας και προεξάρχων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, ο αυτοκράτορας του «εν τούτω νίκα» έκανε και ορισμένα αναπόφευκτα για ηγέτη, λάθη, όπως συμβαίνει με κάθε ηγέτη και τον παραλλήλισε με Προφητάνακτα Δαυίδ.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στο γεγονός της ενσυνείδητης απόφασης του αυτοκράτορα να ενσωματωθεί, ψυχή τε και σώματι, εις την εκκλησία του Χριστού, δεχόμενος τον φωτισμό και τον εξαγνισμό του Αγίου Πνεύματος, δια του Ιερού Μυστηρίου του Βαπτίσματος, το οποίον  «την των εκουσίων και ακουσίων αμαρτημάτων άφεσιν» δωρίζει και συγχρόνως χαρίζει σε κάθε νεοφώτιστον «τη σφραγίδα και την δωρεά του Αγίου και Παντοδυνάμου Πνεύματος» και επιτρέπει εις αυτόν «την μετάληψιν του αγίου Σώματος και του τιμίου Αίματος του Χριστού» και διατηρεί πλέον «εν αγνεία και δικαιοσύνη την ψυχήν αυτού»,  ώστε «εν παντί έργω και λόγω» ευχαριστεί τον επουράνιο Θεό και γίνεται πλέον «κληρονόμος της επουρανίου βασιλείας» Του. Πάντα ταύτα, λοιπόν,  κατέστησαν τον νεοφώτιστο αυτοκράτορα στη συνείδηση της Εκκλησίας και του λαού, άξιον της αγιότητας, την οποία με λαμπρότητα πανηγυρικώς σήμερα εορτάζουμε.

Εις τον επίλογο του πεφωτισμένου θείου λόγου του ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μαραθώνος κ. Μελίτων, έδωσε, δια πρεσβειών των Αγίων ενδόξων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, τις ιδιαίτερες προσωπικές πατρικές και αρχιερατικές ευχές και ευλογίες σε κληρικούς και λαϊκούς και παρότρυνε το ευλαβές εκκλησίασμα, να συμμετάσχει και εις την αυριανή Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, της οποίας θα προστεί, συν Θεώ, ο ίδιος, εκπροσωπών και πάλιν τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. κ. Ιερώνυμο.