Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής αναφέρει τη θεραπεία των δέκα λεπρών. Το
θαύμα αυτό πραγματοποιείται από τον Χριστό κατά την διάρκεια της πορείας του
προς τα Ιεροσόλυμα όπου είχε περάσει από την Σαμάρεια και τη Γαλιλαία.
Μπαίνοντας σε ένα χωριό ο Χριστός, τον
συνάντησαν δέκα λεπροί, οι οποίοι
από μακριά του φώναζαν: «Ιησού επιστάτα
ελέησον ημάς».
Ο Κύριος, ως φιλεύσπλαχνος και ελεήμων, ανταποκρίνεται στις παρακλήσεις τους
και τους θεραπεύει και ταυτόχρονα τους επανεντάσσει και στην κοινωνία, στέλνοντάς
τους, στους ιερείς, που κατά τον Μωσαϊκό Νόμο, επιβεβαίωναν την αποκατάσταση
της συγκεκριμένης αρρώστιας.
Παρά το γεγονός της θεραπείας και της κοινωνικής αποκατάστασης και των
δέκα, μόνο ένας εξ’ αυτών σκέφτηκε, ότι πρέπει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του,
προς τον ευεργέτη του. Ο Χριστός επαινεί αυτή τη συμπεριφορά του ενός και επικρίνει
την αχάριστη συμπεριφορά των άλλων εννέα, λέγων: «Ουχί οι δέκα εκαθαρίσθησαν; Οι δε εννέα πού; Ουχ ευρέθησαν
υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ, ει μη ο αλλογενής ούτος;»
Δεν κάνει αυτή την επισήμανση ο Κύριος, διότι επιζητά τη δόξα και την
ανταπόδοση της δωρεάς του με την ευγνωμοσύνη του κάθε ευεργετημένου προς τον
Θεό ή διότι ο Θεός έχει ανάγκη από τις δοξολογίες του ανθρώπου. Ο Θεός είναι ο
απολύτως τέλειος και ο εντελώς ανενδεής και δεν Του προσθέτει κάτι η απόδοση
της ευγνωμοσύνης μας. Κάνοντας αυτή την επισήμανση ο Κύριος, διδάσκει τρόπους συμπεριφοράς.
Η έκφραση της ευγνωμοσύνης συντελεί στην κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Ευγνωμοσύνη
είναι η αναγνώριση της ευεργεσίας και η έκφραση της ευχαριστίας γι’ αυτήν. Το
θέμα της ευγνωμοσύνης είναι όντως εξαιρετικά σημαντικό για τον άνθρωπο και η
σημασία που έχει το να ευχαριστούμε ειλικρινά για τα πράγματα που λαμβάνουμε
είναι τεράστια.
Ο άγιος Ισαάκ λέγει, ότι «η
ευχαριστία του λαμβάνοντος ερεθίζει τον δίδοντα να δώσει δωρήματα μεγαλύτερα
από τα προηγούμενα». Και επίσης: «αυτό
που οδηγεί τα χαρίσματα του Θεού προς τον άνθρωπο είναι η καρδία η κινουμένη
προς ευχαριστία αδιάλειπτη».
Όσο περισσότερο ευχαριστούμε για τα καλά που δεχόμαστε, τόσο πιο πολύ
ανοίγει ο δρόμος για να δεχτούμε περισσότερα. Όταν είμαστε ευγνώμονες και το
εκφράζουμε είτε από κοντά σε κάποιον, είτε του στέλνουμε νοερά την ευγνωμοσύνη
μας από μακριά, η ενέργειά μας ανυψώνεται σε υψηλές συχνότητες, με αποτέλεσμα
να βιώνουμε μια αρμονική και γαλήνια εμπειρία.
Ο μέγας Βασίλειος λέγει: «είναι
αισχρό όταν τα πράγματα έρχονται ευνοϊκά,
να ευλογούμε τον Θεό, στα δε στενόχωρα και επίπονα να σιωπούμε».
Ο ιερός Χρυσόστομος παραγγέλλει στους χριστιανούς τα ακόλουθα: «Αυτό να είναι το έργο σας, να
ευχαριστείτε στις προσευχές και για τις φανερές και για τις αφανείς ευεργεσίες,
και για όσες ήταν σύμφωνες με το θέλημά σας και για όσες όχι. Και για την
βασιλεία των ουρανών και για την γέεννα του πυρός, και στην θλίψη και στην
άνεση».
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι, όταν εκφράζουμε ευγνωμοσύνη, δημιουργείται
μια τεράστια εσωτερική δύναμη εγγύτητας προς τους άλλους ανθρώπους. Είναι κοινή
πεποίθηση ότι η ευγνωμοσύνη ενισχύει την αλληλεγγύη και ενδυναμώνει τις σχέσεις
των ανθρώπων.
Εκτός από την συμβολή της ευγνωμοσύνης στον πολιτισμό, φαίνεται ότι αυτή
προάγει και την υγεία. Σχετικές έρευνες έχουν δείξει πως οι άνθρωποι που
εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους είναι σε εγρήγορση, είναι «ζωντανοί» και
ενθουσιώδεις και δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τη ζωή και τους άλλους.
Ακόμη, σε αντίθεση με τους αγνώμονες, οι ευγνώμονες άνθρωποι είναι λιγότερο
πιθανό να αισθανθούν ζήλεια, θυμό, μνησικακία και συνεπώς εμφανίζουν και χαμηλότερα συμπτώματα
άγχους και στρες.
Εξετάζοντας την ψυχολογική διάθεση άνω των χιλίων μαθητών διαπιστώθηκε, ότι
όποιοι ένοιωθαν εντονότερα το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης είχαν καλύτερους
βαθμούς και περισσότερους φίλους. Επίσης, αποδείχθηκε ότι οι περισσότερο
ευγενείς μαθητές που εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους λέγοντας «ευχαριστώ», ήταν πιο ευτυχισμένοι.
Η σταθερή εσωτερική κατάσταση ευγνωμοσύνης, αποτελεί σύνδεση του υλικού με
τον πνευματικό κόσμο, που μας μεταφέρει σε πολύ υψηλά νοητικά επίπεδα. Η ψυχή
μας «τρέφεται» όταν εκπέμπουμε δυνατά συναισθήματα, που πηγάζουν από αληθινή
ευγνωμοσύνη.
Όταν ευχαριστούμε, ενεργοποιούμε μια θεραπευτική ενέργεια, για μας και για τους
άλλους. Είναι σημαντικό και ταυτόχρονα απαραίτητο, να καλλιεργούμε μέσα μας τα
αισθήματα της ευγνωμοσύνης!
Ιδιαιτέρως στις μέρες που περνάμε, όπου η οικονομική και πνευματική κρίση,
που μαστίζει τη ζωή μας, η ευγνωμοσύνη πρέπει να γίνει εντονότερη, πρέπει να
είναι στάση ζωής, να είναι η ευλογία της ορθά βιουμένης αληθινής χριστιανικής μας
πίστης.
Ο ένας εκ των δέκα θεραπευμένων λεπρών άνοιξε τις πόρτες του παραδείσου,
διότι επέστρεψε και ευχαρίστησε τον ευεργέτη του Χριστό, όπως χαρακτηριστικά
του είπε: «αναστάς πορεύου, η πίστις σου
σέσωκέ σε».
Είναι αληθές ότι πίστη στο Χριστό έδειξαν και οι άλλοι εννέα λεπροί, όταν
παρακαλούσαν φωνάζοντας «Ιησού επιστάτα,
ελέησον ημάς», καθώς και κατά την διαδρομή, που έκαναν, όταν ο Κύριος τους
στέλνει στους ιερείς. Όντως θεραπεύτηκαν, αφού πρώτα πίστεψαν στον λόγο Του και
«εν τω υπάγειν αυτούς εθεραπεύθησαν».
Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να έχω πίστη στον Χριστό και μάλιστα σ’ ένα βαθμό
ενεργουμένη, να εισπράττω από τον Κύριο την εκπλήρωση κάποιου αιτήματός μου, αλλά
τελικά να μην ανήκω στους σωσμένους. Το ζητούμενο δεν είναι να λάβω κάτι από το
Θεό, αλλά να δημιουργήσω μία μόνιμη σχέση μαζί Του, αυτό που κατάφερε, «ο αλλογενής» Σαμαρείτης.
Ένοιωσε ότι υπεράνω όλων, ακόμη και της κοινωνικής αποδοχής και της υγείας
του, ήταν να γυρίσει στον Χριστό. Να αποδώσει την ευγνωμοσύνη του, προς τον
σωτήρα του σώματος και της ψυχής του, διότι ένοιωσε, ότι Εκείνος ήταν η σωτηρία
του.
Ευγνωμοσύνη πρέπει να αποδίδουμε κάθε στιγμή, προς τον Παντοδύναμο Θεό, για
όλα όσα έχουμε, για οποιαδήποτε κατάσταση έρχεται στη ζωή μας, για οτιδήποτε
μας κάνει να νιώθουμε καλά, για τα μικρά και για τα μεγάλα, αλλά και για τα
θλιβερά και στενάχωρα.
Ας γίνουμε λοιπόν κι εμείς άνθρωποι της ευγνωμοσύνης, και να λέμε «ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον». Ας μη λείπει
ποτέ από το στόμα μας η ευχαριστία μας, προς το Θεό. Ας ακούσουμε τον ψαλμωδό
που λέγει: «Εν παντί ευχαριστείτε τον
Θεόν». Αμήν.
.jpg)
