Η ΕΝΑΝΘΡΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΩΣ ΣΥΝΕΡΓΟΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ .

 «Και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάν, α΄, 14).

Η χριστιανική πίστις είναι η βεβαιότης της σωτηρίας του ανθρώπου υπό του Θεού της αγάπης, ο οποίος προσέλαβε φιλανθρώπως την ημετέρα φύση και εχαρίσατο ημίν πάλι το διά της πτώσεως απολεσθέν «καθ’ ομοίωσιν», ικανώσας ημάς εις την κατ’ αλήθειαν ζωήν εν τω Σώματι Αυτού, τη Εκκλησίᾳ. Σύνολος η ζωή της Εκκλησίας εκφράζει το μυστήριον της θεανθρωπότητος. Ο Θεάνθρωπος Σωτήρ ανέλαβε «εκκλησίας σάρκα» και έδειξε, «πρώτος και μόνος», «τον αληθινόν άνθρωπο τέλειον τρόπων και ζωής και των άλλων ένεκα πάντων», γράφει στην «Πατριαρχική Απόδειξη» ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος.

Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΜΑΣ.

 

Η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΜΑΣ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Επειδή τα τελευταία χρόνια στην πατρίδα μας γίνεται μεθοδικά  προσπάθεια να υποβαθμισθεί  και να εξαλειφθεί η Εθνική συνείδηση του ελληνικού λαού, ιδίως μεταξύ των νέων, θα θέλαμε να ασχοληθούμε με τον κίνδυνο της απώλειας ή της νοθείας του μέγιστου αυτού αγαθού, μακριά από κάθε τάση φυλετισμού ή σωβινισμού, αλλά με γνώμονα την κοινή καταγωγή, την κοινή γλώσσα, την  θρησκεία και τα κοινά ήθη και έθιμα, τα οποία υπήρξαν πάντα τα ενωτικά στοιχεία του ελληνικού Έθνους.

Το νόημα της εορτής του Αγίου Πνεύματος

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι ὁ Θεός, διότι τὸ τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, παντοδύναμο ὅπως ὁ Πατέρας καὶ ὁ Υἱός. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ζωογονεῖ, ἐμψυχώνει καὶ ἐνδυναμώνει τὰ πλάσματα. Αὐτὸ δίνει στὰ ζῶα τὴ ζωή, στοὺς ἀνθρώπους τὸ νοῦ καὶ στοὺς χριστιανοὺς τὴν ἀνώτερη ζωή, τὴν πνευματική. Αὐτὸ φωτίζει τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν βοηθάει νὰ μπεῖ στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δίνεται στὸν καθένα μας, ὄχι σύμφωνα μὲ τὴν ἀξία τῶν καλῶν ἔργων μας, ἀλλὰ δίνεται ως δωρεάν, σύμφωνα μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Η εορτή της Πεντηκοστής κατά τον Αγ. Γρηγόριο Παλαμά

Η εορτή της  Πεντηκοστής κατά τον  Αγ. Γρηγόριο Παλαμά

Όταν συμπληρωνόταν η πεντηκοστή ημέρα μετά την Ανάσταση, της οποίας έφθασε τώρα η μνήμη, ενώ όλοι οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι μαζί και ευρίσκονταν ομόψυχοι στο υπερώο (οίκος) εκείνου του ιερού, αλλά και στο προσωπικό του υπερώο, στο νου του, συναγμένος ο καθένας τους (διότι ήσαν σε ησυχία και αφιερωμένοι στη δέηση και στους ύμνους προς το Θεό), ξαφνικά, λέγει ο ευαγγελιστής Λουκάς, «ακούσθηκε ήχος από τον ουρανό, σαν από ορμή βιαίου ανέμου και εγέμισε τον οίκο όπου κάθονταν».(Πραξ.2, 1-11). Είναι βίαιος γιατί νικά τα πάντα και ξεπερνά τα τείχη του πονηρού, γκρεμίζει κάθε οχύρωμα του εχθρού, ταπεινώνει τους υπερήφανους, ανυψώνει τους ταπεινούς στη καρδιά και διασπά τους συνδέσμους των αμαρτημάτων. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ

(Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

«Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν»

Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών, ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, διότι μετά από τη Μεγάλη Δοξολογία στον Όρθρο, προβάλλεται ο Ζωηφόρος Σταυρός, για προσκύνηση, για βοήθεια, παρηγοριά και ενθάρρυνση.

Οι Άγιοι Πατέρες τοποθέτησαν τον Σταυρό, εν τω μέσω της Αγίας Σαρακοστής, για να θυμίζει στους πιστούς το Άγιο Πάθος του Χριστού, που μεταμόρφωσε το επικατάρατο δέντρο, σε «ξύλον ζωής», σε «τρισμακάριστον και πανσεβάσμιον ξύλον», που επέφερε τη νίκη της ζωής, επί του θανάτου και αναδείχθηκε, ως παντοδύναμο όπλο κατά των δαιμόνων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Με την σημερινή Κυριακή της Τυρινής, η οποία είναι αφιερωμένη στην εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο της τρυφής, ολοκληρώνεται ο εόρτιος εκκλησιαστικός κύκλος του Τριωδίου και εισερχόμαστε στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, η οποία περιλαμβάνει πέντε Κυριακές, που λέγονται Κυριακές των Νηστειών με αύξουσα αλφαβητική σειρά.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα από το ευαγγελικό Ανάγνωσμα, θεωρείται, ένα από τα ωραιότερα φιλολογικά κείμενα. Περιγράφει την μακραίωνη περιπέτεια του ανθρώπου, διαχρονικά που εγκαταλείπει τη σιγουριά και την ασφάλεια της ζωής, νομίζοντας ότι θα ανακαλύψει το τέλειο και το ιδανικό. Ξεκινάει μια περιπέτεια, η οποία τις περισσότερες φορές δεν του προσφέρει αυτά που θα ήθελε και αναγκάζεται να επιστρέφει στην προτέρα κατάσταση, έχοντας βέβαια αποκομίσει εμπειρία και σοφία, μέσα από τα λάθη και τα παθήματα της άδοξης περιπέτειάς του

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Τριώδιο είναι η Εκκλησιαστική περίοδος της πνευματικής προετοιμασίας των πιστών, προ των φρικτών γεγονότων του Θείου Πάθους. Το ιερό Τριώδιο προσπαθεί να συγκροτήσει στα όμματα των πιστών και των κληρικών την ζωντανή εικόνα του αληθινού ποιμένος, που είναι τύπος καί τόπος Χριστοῦ επί της γης. Η αγγελική ζωή του κάθε θεοφώτιστου κληρικού ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες και προσελκύει τους πιστούς σε ουράνια πορεία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Της Χαναναίας)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Της Χαναναίας) 

 (Ματθ. Κεφ. ΙΕ΄, στ. 21 – 28).

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Η σημερινή Κυριακή πέρα από την αριθμητική της ονομασία, δηλαδή, ως Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου, έχει ονοματοδοτηθεί, ως Κυριακή της «Χαναναίας». Πρόκειται για  ταλαιπωρημένη και πονεμένη μητέρα, της οποίας το όνομά της, ήταν Ιούστα, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας και κατοικούσε στην περιοχή της Χαναάν, εξ’ ου και ο επιθετικός  προσδιορισμός «Χαναναία».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ - ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος

«άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς»·

Η παραβολή που ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα ονομάζεται «η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου». Αναφέρεται σε έναν ευκατάστατο άνθρωπο, ο οποίος ετοίμασε δείπνο, και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον υπηρέτη του, για να τους ειδοποιήσει, ότι όλα ήταν έτοιμα. Τότε ο ένας μετά τον άλλον αρνιόταν την πρόσκληση, προφασιζόμενοι διάφορες αιτίες. Ο ένας είπε ότι αγόρασε ένα χωράφι, και πρέπει να πάει να το δει, ο άλλος ότι αγόρασε πέντε ζευγάρια βόδια και πρέπει να πάει να τα δοκιμάσει, κι ένας τρίτος ότι παντρεύτηκε, και όλοι τους παρακαλούν τον οικοδεσπότη να τους συγχωρήσει για την απουσία τους.

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στους Αγίους Προπάτορες, οι οποίοι αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, γιατί φανερώνουν την αφορμή της σχέσεως του Θεού μετά των ανθρώπων. Φανερώνουν  και τη Σωτηριολογική αποστολή του Σωτήρος Χριστού στον κόσμο. Οι Προπάτορες,  άνθρωποι, όπως όλοι οι τότε άνθρωποι. Όμως παρά το ότι ήσαν άνθρωποι, συνέβαλαν στην πραγμάτωσιν της Ενανθρώπισης και της Σωτηριολογική αποστολή Του Θεανθρώπου στον κόσμο. προετοίμασαν οι σήμερον τιμώμενοι Άγιοι Προπάτορες.

Το γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως αποτελεί τον πιο μεγάλο σταθμό Θείας Οικονομίας. Είναι η

Η συμπεριφορά αναδεικνύει την προσωπικότητα του ανθρώπου

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Η προσωπικότητα ενός ανθρώπου αναδεικνύεται από τους τρόπους με τους οποίους σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται και τον καθιστούν να είναι ξεχωριστός στο κοινωνικό περιβάλλον, που ζει.

Οι θεωρίες σχετικά με το τί είναι η προσωπικότητα και πώς αυτή αναπτύσσεται είναι πολλές. Στη δημιουργία και διαμόρφωση μιας προσωπικότητας εμπλέκονται κυρίως βιολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Στον βιολογικό τομέα περιλαμβάνονται οι γενετικοί και κληρονομικοί παράγοντες. Στον περιβαλλοντικό τομέα εμπλέκονται οι συνθήκες με τις οποίες ένα παιδί μεγαλώνει, ανατρέφεται, διαπαιδαγωγείται και ζει.

Η διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου αρχίζει από τις πρώτες στιγμές της ζωής του. Η προσωπικότητα πηγάζει από τον εσωτερικό του κόσμο και παραμένει περίπου η ίδια, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.   

Η συνοχή είναι ένα βασικό σημείο στην προσωπικότητα. Γενικά, υπάρχει μια αναγνωρίσιμη τάξη και κανονικότητα, στη συμπεριφορά του ανθρώπου, ανάλογα με την προσωπικότητά του. Αυτό σημαίνει, ότι ένας άνθρωπος με προσωπικότητα, αντιδρά με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο σε μια σειρά καταστάσεων.

Η προσωπικότητα, παρά το γεγονός, ότι είναι μια ψυχολογική έννοια, εν τούτοις έχει σχέση με την βιολογία του ατόμου. Οι βιολογικές ανάγκες ενός ατόμου, όπως επίσης και διάφορες βιολογικές λειτουργίες,

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ (ΣΠΟΡΕΩΣ)

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

«ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού»

Η παραβολή του σπορέα, που ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή, είναι η πρώτη από μια κατηγορία παραβολών, που λέγονται παραβολές της βασιλείας, γιατί κεντρικό τους θέμα είναι η βασιλεία του Θεού. Με την σημερινή παραβολή, η Eκκλησία προβάλλει το έργο του σπορέα – Χριστού και ταυτόχρονα θυμίζει στον πιστό λαό της, την ανάγκη της καρποφορίας, που είναι το αποτέλεσμα του κηρυγματικού, του αγιαστικού και του ποιμαντικού της έργου, που δια της Θείας Χάριτος, επιτελούν οι Ποιμένες της και οι ενάρετοι και αφοσιωμένοι συνεργάτες αυτών, που από κοινού σπέρνουν, σαν καλοί γεωργοί τον λόγο του Θεού.

Ο λόγος του Θεού κοινωνείται, μεταλαμπαδεύεται, διδάσκεται ή παραβολικά σπέρνεται, από τους «γεωργούς» του Θεού με το Θείο Κήρυγμα, είτε γραπτώς, είτε προφορικώς. Ο λόγος του Θεού, δια του κηρύγματος,  απευθύνεται στον πιστό λαό του Θεού, στα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, αναπτύσσοντας το θεματολόγιό του, από την Αγία Γραφή και από τα Πατερικά κείμενα με σκοπό να

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ

Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος

Όταν ο Χριστός ξεκίνησε την πορεία του, για να διδάξει τον κόσμο, ολοκληρώνοντας την αποστολή του, ως αυθεντικός διδάσκαλος αποφάσισε να έχει κοντά του μαθητές, τους οποίους θα εκπαίδευε, προκειμένου να τους αφήσει, δια να συνεχίσουν το έργο της διδασκαλίας Του, «εις πάντα τα έθνη». Για τον λόγο αυτόν επέλεξε για μαθητές του απλούς ανθρώπους της ζωής και του μόχθου, οι οποίοι με τα λόγια και τις πράξεις τους, θα βοηθούσαν  τους ανθρώπους να αισθάνονταν την παρουσία του Χριστού δίπλα τους.

Προετοίμασε λοιπόν τους μαθητές του για να γίνουν «αλιείς ανθρώπων», όπως είπε στον Πέτρο και στον αδερφό του Ανδρέα, που ήταν ψαράδες, όταν τους κάλεσε κοντά του. Τα ίδια λόγια είπε και στους άλλους αδελφούς, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, εννοώντας ότι θα τους μάθει να κερδίζουν τις καρδιές των ανθρώπων. Όταν, πάλι, ένας άλλος μαθητής, ο Φίλιππος, έφερε έναν καλό φίλο του, το Ναθαναήλ, για να γνωρίσει τον Ιησού, κέρδισε την εμπιστοσύνη του Κυρίου, καθώς του είπε: «Να ένας καλός Ισραηλίτης που στην καρδιά του δεν έχει πονηρία».

Το έργο των μαθητών του Χριστού, θα ήταν πολύ δύσκολο, καθώς ο Ίδιος ο Χριστός τους προειδοποίησε, ότι τους στέλνει σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους και τους προετοίμασε να δεχτούν την οργή και το φθόνο των ανθρώπων, οι οποίοι θα τους οδηγούσαν σε δικαστήρια και σχεδόν  όλοι