Αφού εκφράσω τις οφειλόμενες ευχαριστίες μου προς τους διοργανωτές για την τιμητική πρόσκληση και το προνόμιο να συμμετέχω σ αυτή την Στρογγυλή Τράπεζα, θα ήθελα να στρέψω το βλέμμα σας σ ένα σύνθημα που θαρρώ πως και εσείς θα έχετε δει γραμμένο σε κάποιο τοίχο: «κράτος εκκλησία, ίδια εξουσία». Δεν έχω πρόθεση να σχολιάσω την προέλευσή του, ούτε να υπεισέλθω στο περιεχόμενό του. Με έχει προβληματίσει όμως το υπόβαθρο αυτής της σκέψης, που νομίζω ότι παραπέμπει, επιτρέψτε μου να πω, σε μία παγιωμένη αντίληψη. Μια αντίληψη που κρατάει καλά στη σκέψη πολλών νεοελλήνων, σύμφωνα με την οποία το κράτος είναι δεκανίκι της Εκκλησίας και η τελευταία θεραπαινίδα της κρατικής εξουσίας. Μια τέτοια εκκλησία, λοιπόν, δι' ενός εκπροσώπου της, τι έχει να πει για την οικονομική κρίση;
Αν βρίσκομαι απόψε μαζί σας για να καταθέσω μερικές σκέψεις προσέγγισης των κοινωνικών και πνευματικών διαστάσεων της ποικιλόμορφης κρίσης της σύγχρονης Ελλάδας, είναι διότι δεν πιστεύω