ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΔΙΔΑΚΤΩΡ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΧΡ. ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΒΟΣΤΩΝΗΣ

Η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης τη Δευτέρα 23^η  Μαΐου 2011,απένειμε επίτιμο διδακτορικό δίπλωμα Θεολογίας στον κορυφαίο καθηγητή Θεολογίας - Φιλοσοφίας και συγγραφέα Χρήστο Γιανναρά, το Σάββατο 21 Μαΐου στη διάρκεια της 69ης αποφοίτησης της Θεολογικής Σχολής και του Ελληνικού Κολεγίου.

Η απονομή έγινε από τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο. Παρόντες ήταν οι ιεράρχες Βοστώνης Μεθόδιος, Ολύμπου Άνθιμος (πρώην Βοστώνης και Ντένβερ), Ξάνθου Δημήτριος και Φιλομηλίου Ηλίας, ηγουμενεύων της Πατριαρχικής Μονής Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου Νέας Υόρκης.

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

Σύντομη παρουσίαση

Το βιβλίο «Ο Ορθόδοξος Δρόμος» του Επισκόπου Διοκλείας Καλλίστου Γουέαρ, είναι μια γενική έκθεση της διδασκαλίας, της λατρείας και της ζωής των ορθοδόξων χριστιανών, από τον συγγραφέα του κλασσικού πια βιβλίου «Η Ορθόδοξη Εκκλησία».

ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

ΑΦΥΠΝΙΣΗ  ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ

ΤΟΥ ΠΡΩΤ.  ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΛΟΥ

«Προς ζωήν αγαθήν, η παιδεία και η αρετή μάλιστα άγουσιν»
Η μόρφωση και η άσκηση της αρετής οδηγούν προπαντός σε έντιμη ζωή.
Αριστοτέλης

Σε κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, που απαιτεί ιδιαίτερη και συνεχή εγρήγορση της συνείδησης, αλλά και σε κάθε επίδοση υπεισέρχεται ο παράγοντας  ενδιαφέρον ή «διαφέρον», για να διαδραματίσει ένα αποφασιστικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου.

Το ενδιαφέρον είναι μία πολύ σημαντική ορμή της ψυχής η οποία παίρνει κάθε φορά δυναμική και σκόπιμη έκφραση σύμφωνα με τις εξωτερικές επιδράσεις και τους εξωτερικούς ερεθισμούς. Με άλλα λόγια είναι εσωτερικό ελατήριο, που κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις της

ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Οι δύο απόστολοι είναι λαμπροί φωστήρες, λαμπρύνοντας την Εκκλησία με τη συνάντησή τους κατά την εορτή της 29ης Ιουνίου, η οποία δεν προκαλεί έκλειψη, αλλά έκλαμψη. Υπενθυμίζοντας τις πράξεις τους τίποτε δεν προσθέτομε στα αγαθά τους, αλλ’ αυξάνομε αντίθετα τα δικά μας αγαθά. Κεντρικό σημείο της ομιλίας είναι η περιγραφή της αντιθετικής κινήσεως του πειρασμού και της μετάνοιας. Ο πειραστής έπεισε τον Πέτρο να επιδιώκει περισσότερο ζήλο από τον αναγκαίο, αλλ’ ενώ αυτός έφθασε στο σημείο όπου αρχίζει η

Σταφίδες με φυτοφάρμακο στα σχολεία

 ΠΡΟΣΟΧΗ!!! 

Δευτέρα, 6 Ιουνίου 2011

Υπολείμματα απαγορευμένου φυτοφαρμάκου εντοπίστηκαν σε αποξηραμένη σταφίδα που μοιράστηκε στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος που χρηματοδοτείται με 2.221.083 ευρώ (τα μισά κονδύλια προέρχονται από τον κρατικό προϋπολογισμό) για την προώθηση της κατανάλωσης φρούτων από μαθητές. Αν και οι ποσότητες που ανιχνεύθηκαν δεν είναι άμεσα τοξικές για τους μικρούς μαθητές, σοβαρά ερωτήματα εγείρονται όσον αφορά τους ελέγχους που θα έπρεπε να έχουν πραγματοποιηθεί, αλλά και την προέλευση του προϊόντος.

Πάτερ ελήλυθεν η ώρα

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ-ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΗ

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

22α Απριλίου 2011

Ποιά είναι αὐτὴ ἡ ώρα; Αυτή είναι η ώρα!  Κοιτάξτε Τον! Αποχαιρετίστε Τον!   Τώρα που είμαστε εμπρός στον Σταυρό Του! Εκείνος κι εμείς.   Η ώρα του Σταυρού και της Σταύρωσης.  Η ώρα του θανάτου του Ιησού Χριστού!  Η ώρα της Θείας Αποκαθήλωσης.

Τα Πάθη του Κυρίου πάντοτε μάς  συγκινούν. Ο Θεός που πάσχει εξαιτίας της αγάπης Του στον άνθρωπο, ο Αθώος που σταυρώθηκε χωρίς να μάθουμε το κατηγορητήριο.  Σταυρώθηκε Αυτός που ευεργέτησε τον κόσμο, που έδωσε ζωή, που ενσάρκωσε τις ελπίδες των ανθρώπων για μία κοινωνία

Σύγχρονη Οικονομική – Πνευματική κρίση, Πνευματικές και κοινωνικές διαστάσεις

Αφού εκφράσω τις οφειλόμενες ευχαριστίες μου προς τους διοργανωτές για την τιμητική πρόσκληση και το προνόμιο να συμμετέχω σ αυτή την Στρογγυλή Τράπεζα, θα ήθελα να στρέψω το βλέμμα σας σ ένα σύνθημα που θαρρώ πως και εσείς θα έχετε δει γραμμένο σε κάποιο τοίχο: «κράτος εκκλησία, ίδια εξουσία». Δεν έχω πρόθεση να σχολιάσω την προέλευσή του, ούτε να υπεισέλθω στο περιεχόμενό του. Με έχει προβληματίσει όμως το υπόβαθρο αυτής της σκέψης, που νομίζω ότι παραπέμπει, επιτρέψτε μου να πω, σε μία παγιωμένη αντίληψη. Μια αντίληψη που κρατάει καλά στη σκέψη πολλών νεοελλήνων, σύμφωνα με την οποία το κράτος είναι δεκανίκι της Εκκλησίας και η τελευταία θεραπαινίδα της κρατικής εξουσίας. Μια τέτοια εκκλησία, λοιπόν, δι' ενός εκπροσώπου της, τι έχει να πει για την οικονομική κρίση;

Αν βρίσκομαι απόψε μαζί σας για να καταθέσω μερικές σκέψεις προσέγγισης των κοινωνικών και πνευματικών διαστάσεων της ποικιλόμορφης κρίσης της σύγχρονης Ελλάδας, είναι διότι δεν πιστεύω

Εξουσία και Διακονία στη Ζωή και τις Δομές της Εκκλησίας

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου

Η χριστιανική Εκκλησία εμφανίστηκε ιστορικά ως βίωση μιας νέας, καινούργιας ζωής, ως μια «οδός»[1], ως ένας καινός τρόπος του βίου των μελών μιας κοινότητας που πίστεψαν μέσω προσωπικής επαφής ή μέσω του κηρύγματος των Αποστόλων στο πρόσωπο, τη ζωή και την αποστολή του Ιησού από τη Ναζαρέτ.

Είναι ιδιαίτερης σημασίας, όμως, το γεγονός ότι ο χριστιανισμός δεν εμφανίστηκε ως μια νέα πολιτική ή θρησκευτική ιδεολογία, ως ένα φιλοσοφικό ή ηθικό δόγμα ή ακόμη και ως μια νέα θρησκεία. Μάλιστα, σύγχρονοι θεολόγοι ομιλούν για το «τέλος της θρησκείας»[2] με τον Χριστιανισμό. Αν οι ιδεολογίες, φιλοσοφίες και θρησκείες αναζητούν την αλήθεια, η κάθε μια με τον τρόπο της, η Εκκλησία είναι το Σώμα της ενυπόστατης Αλήθειας, του Χριστού, ο οποίος είναι η Κεφαλή της: «εγώ ειμί η οδός η αλήθεια και η ζωή»[3].

Η οδός, η αλήθεια και η ζωή της Εκκλησίας δεν βιώνονται ως κάτι θεωρητικό, διανοητικό απλώς και αφηρημένο γεγονός, αλλά με πολύ συγκεκριμένο τρόπο ως μια «πράξη τροφής»[4]. Η Εκκλησία είναι «βρώσις» και «πόσις». Η Αλήθεια της Εκκλησίας, ο Χριστός, «τρώγεται» και «πίνεται». «Η

Το «πνεύμα της εποχής» και η Πνευματικότητα της Εκκλησίας.

Του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου

Ευρισκόμενοι στη Μεγάλη Σαρακοστή, οδεύουμε, όπως έχει ειπωθεί, σε ένα «πνευματικό ταξίδι που προορισμός του είναι το Πάσχα, η “εορτή των εορτών”». Η λειτουργική αυτή περίοδος, που στην αρχαία Εκκλησία αποτελούσε την κορύφωση και την ένταση της μακρόχρονης προετοιμασίας των κατηχουμένων, πριν οδηγηθούν στην πασχάλια και αναστάσιμη εμπειρία του Βαπτίσματος, είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να προβληματιστούμε για το νόημα και το περιεχόμενο της Πνευματικότητας στην Εκκλησία, σε αντιπαράθεση όμως με τις ποικίλες έννοιες που ο όρος αυτός προσλαμβάνει στην εποχή μας. Η αντιπαράθεση αυτή είναι μείζονος σημασίας, καθώς θεωρούμε ότι υπάρχει σύγχυση και απώλεια των προϋποθέσεων διάκρισης του «πνεύματος της εποχής» από την Πνευματικότητα της Εκκλησίας.

Παρά τις συνήθεις οιμωγές και τους θρήνους για την έλλειψη ή την απώλεια της πνευματικότητας από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, παρά την «κρισιολογία» που χαρακτηρίζει ποικίλες πλευρές του λόγου

Τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.

Ομιλία εις την Ε΄ Κυριακή των Νηστείων

του π. Ἰουστίνου Πόποβιτς

(1965)

[Μετάφρασις ἀδελφῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους, ἀπό τό βιβλίο

PASHALNE BESEDE (Πασχαλινές Ὁμιλίες),Βελιγράδι 1998]

Εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἰδού ἡ πέμπτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Κυριακή [πού σφραγίζει τήν ἑβδομάδα] τῶν μεγάλων ἀγρυπνιῶν καί τῶν μεγάλων ἀσκήσεων, τήν ἑβδομάδα τῶν μεγάλων θρήνων καί ἀναστεναγμῶν, ἡ Κυριακή τῆς πιό μεγάλης μεταξύ τῶν ἁγίων γυναικῶν Ἁγίας, τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας.......

Σαράντα ἑπτά χρόνια ἔκανε στήν ἔρημο, καί ὁ Κύριος τῆς ἔδωσε ἐκεῖνο πού σπάνια δίνει σέ κάποιον ἀπό τούς Ἁγίους. Χρόνια ὁλόκληρα δέν γεύθηκε ψωμί καί νερό. Στήν ἐρώτησι τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ἐκείνη ἀπάντησε: «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. δ΄ 4). Ὁ Κύριος τήν ἔτρεφε μέ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο καί τήν ὡδηγοῦσε στήν ἐρημητική ζωή, στούς ἐρημητικούς της ἀγῶνες.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ:Η θυσιαστική πορεία του Θεανθρώπου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Μαρίας της Αιγύπτιας).

(Μάρκου κεφ. ι' στίχοι 32-45)

Του Κληρικού- Εκπαιδευτικού Πρωτ. Γεωργίου Σούλου.

«Τω καιρώ εκείνω παραλαβών ο Ιησούς πάλιν τους δώδεκα μαθητάς αυτού, ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν, ότι ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι και τοις γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοις έθνεσι, και έμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν, Και τη τρίτη ήμερα αναστήσεται. Και προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος και Ιωάννης οι υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες. Διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ο εάν αιτήσωμεν ποίησης ημίν. ο δε είπεν αυτοίς· τί θέλετε ποιήσαί με υμίν; οι δε είπον αυτώ· δός ημίν ίνα είς εκ

Η α΄ ωδή του κανόνος του Ακαθίστου ύμνου

Ανδρέα Θεοδώρου

Ομότιμου Καθηγητή Θεολογικής Σχολής

Πανεπιστημίου Αθηνών

Ωδή Α'. Ο Ειρμός

«Ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος και λόγον ερεύξομαι, τη βασιλίδι Μητρί· και οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων και άσω γηθόμενος ταύτης τα θαύματα».

Θ' ανοίξω το στόμα μου και θα γεμίσει από Πνεύμα άγιον και θ' απευθύνω λόγον προς την βασίλισσα Μητέρα του Θεού· και θα με δουν να πανηγυρίζω με φαιδρότητα, ψάλλοντας με ευφρόσυνη χαρά τα θαυμαστά μεγαλεία της.

Ο προφορικός λόγος είναι η εξωτερίκευση του μυστικού ενδιάθετου λόγου. Εκφράζεται με τα όργανα ομιλίας· είναι λόγος στοματικός. Και οι δύο λόγοι - ενδιάθετος και προφορικός - είναι εκδηλώματα της πνευματικής υποστάσεως του ανθρώπου, της εικόνας του Θεού, η οποία έχει την ικανότητα να διαλέγεται εσωτερικά με τον εαυτό της και τον Θεό και να επικοινωνεί εξωτερικά με τους άλλους ανθρώπους. Τα υπόλοιπα ζώα δεν έχουν λόγους. Έχουν μονάχα ένστικτα, φυσικές κινήσεις και ορμές.  Οι λόγοι που βγαίνουν από το

Μετενσάρκωση - Το Βαρύ πυροβολικό της "Νέας Εποχής"

Eδώ και κάποιες δεκαετίες κάποιες νέες θεωρίες έχουν εισβάλλει στη χώρα μας, μέσα στα πλαίσια της νεοεποχίτικης προπαγάνδας. H «Nέα Eποχή» είναι ένα σύστημα ιδεολογιών, που βασίζεται στον συγκρητισμό και στην αναβίωση αρχαίων (παγανιστών – ειδωλολατρικών) λατρειών. Tο “βαρύ πυροβολικό” λοιπόν της «Nέας Eποχής» για τα τελευταία χρόνια είναι η θεωρία της μετενσάρκωσης. Πολλοί είναι αυτοί που θα σκεφτούν ότι η θεωρία αυτή χρονολογείται από την προ Xριστού εποχή· και θα έχουν δίκιο, αλλά εν μέρει. H θεωρία της μετενσάρκωσης αναπτύχθηκε από τους αρχαίους Aιγυπτίους και από τους Bαβυλώνιους στη Mεσοποταμία. Έπειτα, την αποδέχτηκαν και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας. Παρόμοια την εννοούσαν και άλλες θρησκείες όπως ο Bουδισμός και ο Iνδουισμός. Πίστευαν ότι η ψυχή του ανθρώπου προέρχεται από φυτά, ψάρια, ζώα κ.λπ. ή ότι η ψυχή μπορεί να μετενσαρκωθεί σε αντίστοιχα είδη π.χ. σε κάμπια. Mέχρι την εμφάνιση των «νεοεποχίτικων» διδασκαλιών πριν από λίγες δεκαετίες, η θεωρία της μετενσάρκωσης ήταν συνυφασμένη με την παραπάνω αρχή.

Επιστημονική Θεώρηση του εγκεφαλικού θανάτου

Του Σεραφείμ Νανά

Επίκουρου Καθηγητού Ενταντικής Θεραπείας

Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Στο χώρο της εντατικής θεραπείας και στα τμήματα των επειγόντων περιστατικών, η μάχη με το θάνατο είναι άμεση. Η δυσκολία είναι μεγαλύτε­ρη όταν ο γιατρός καλείται να θέσει μία διαχωριστική γραμμή μεταξύ θανάτου και ζωής. Αισθάνεται κανείς δέος καθώς άπτεται του μυστηρίου του θανάτου. Αλλά η επιστήμη και η ιατρική είναι δώρο του Θεού. Εμείς οι ιατροί, υπηρέ­τες της ιατρικής, λειτουργούμε ως εντο­λοδόχοι Εκείνου, στεκόμαστε με σεβα­σμό μπροστά στον άρρωστο, ως πρόσω­πο κατ' εικόνα Θεού. Έχουμε ιερή υπο­χρέωση να μαθητεύουμε την ιατρική επι­στήμη με επιμέλεια και υψηλό φρόνημα ευθύνης. Οι δεοντολογικοί και ηθικοί προβληματισμοί είναι πιο έντονοι

Οι θεωρίες της «εξέλιξης» και του «ομοιομορφισμού»

Ο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

ΤΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΣΜΟΥ

Α.ΦΡΑΓΚΟΥ

ΜΕΛΟΥΣ ΤΩΝ A.G.U., A.I.A.A., A.M.S.

Α'. Η θεωρία της εξελίξεως, ως γνωστόν, παραδέχεται την αυτόματη εμφάνισι της ζωής πάνω στην γη με τυχαίες διαδι­κασίες στο απώτερο παρελθόν και έπειτα την βαθμιαία ή μη εξέλιξί της από τις απλούστερες και ατελέστερες μορφές της σε περισσότερο πολύπλοκες και τελειότερες μέχρι και τον άνθρωπο.

Η θεωρία της εξελίξεως χαρακτηρίζεται^˙

1) Από την πλήρη αδυναμία της να αποδείξη επιστημονικά ότι υπάρχει και λειτουργεί σήμερα η εξέλιξη από ένα ζωικό ή φυτικό είδος σε άλλο· ότι, δηλαδή, η εξέλιξη αποτελεί μια δια­πιστωμένη αρχή και νόμο στον φυσικό κόσμο, που προκαλεί ανάπτυξη από μια κατάσταση αποδιοργανώσεως σε μια κατάσταση οργανώσεως, ενώ ακριβώς το αντίθετο έχει αναμφισβή­τητα διαπιστωθή (νόμος εντροπίας).

Κοραής και Γρηγόριος Ε'

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου

Το προηγούμενο έτος κυκλοφόρησε ένα ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Κοραής καί Γρηγόριος Ε’» και υπότιτλο «κοινωνικές συγκρούσεις και διαφωτισμός στην προεπαναστατική Σμύρνη (1788-1820)» από τον Γιώργο Καραμπελιά. Το βιβλίο που είναι πολύ αποκαλυπτικό και ενημερωτικό, διότι ξεκαθαρίζει πολλές συγκεχυμένες απόψεις που έχουν καλλιεργηθεί γύρω από το δίπολο Διαφωτισμός και Εκκλησία, πριν την Επανάσταση του 1821.

Το βιβλίο αυτό είναι σημαντικό καί πρέπει κανείς να το μελετήσει με προσοχή, γιατί παρατίθενται

Το ’21 και οι Συντελεστές του

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ.  Μεταλληνός

Αμφισβητήσεις και επακριβώσεις

Ενα από τα φοβερότερα ανοσιουργήματα στο χώρο της Ιστορίας-αυτόχρημα αναιρετικό της ιστορικής επιστήμης- είναι η ιδεολογική ερμηνεία και χρήση των ιστορικών δεδομένων. Τότε ο Ιστορικός δέν κάνει επιστήμη (απροκατάληπτη δηλαδή και ελεύθερη έρευνα), αλλά πολιτική. Ενα δε από τά ιστορικά γεγονότα, πρωταρχικής για τον Ελληνισμό σημασίας, που δεινοπαθεί ιδιαίτερα από την ιδεολογικοποιημένη ιστορία, είναι το 1821, ή Μεγάλη Επανάσταση του Ελληνικού Γένους/Εθνους και ο αληθινός χαρακτήρας της. Το '21 σηματοδοτεί την αρχή του Ελληνικού Κράτους και γι' αυτό όλες oι ιδεολογίες ζητούν να το παρουσιάσουν ως δικό τους, να σφετερισθούν τη δόξα του.

Μια ομάδα ερευνητών προσεγγίζουν το '21 με ένα πνεύμα αμφισβητήσεως και διάθεση απορριπτική

Ἡ συμβολὴ τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου στὴν Ἐπανάσταση τοῦ 1821

Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, ὡς ἐπιστέγασμα τῆς αὐγῆς καὶ ἀναγέννησης τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔνδοξους καὶ σπουδαίους σταθμοὺς τῆς ἱστορικῆς μας πορείας. Δὲν ἦταν μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνας λαός, μὲ τὸν πολιτισμό του καὶ τὴν ψυχή του ἀκέραια, ἀνακτᾶ τὴν ἐλευθερία του καὶ τὴν πολιτική του ὀντότητα μετὰ ἀπὸ μακρὰ περίοδο δουλείας ποὺ δὲν γνώρισε ποτὲ ἄλλοτε στὴν ἱστορία του, πραγματοποιώντας μερικῶς τοὺς σκοπούς του μὲ τὴν δημιουργία ἑλληνικοῦ κράτους. Ἡ σημασία τοῦ Εἰκοσιένα καὶ τῶν χρόνων ποὺ προηγοῦνται ἔγκειται, πιστεύω, στὸ ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς δίνει ἱστορικὰ τὴν ἀπάντηση στὸ πῶς μπορεῖ νὰ συνυπάρξει στὸν νεώτερο κόσμο, αὐτὸν τῆς ἀποικιοκρατίας καὶ τῶν δυτικῶν γιγάντων, κατορθώνοντας μὲ τρόπο θαυμαστό, καὶ μάλιστα ἔναντι ἑνὸς ἀντιπάλου συντριπτικὰ ἰσχυρότερου, ὅ,τι δὲν κατάφερε στοὺς τελευταίους βυζαντινοὺς αἰῶνες, ὅπου ἡ αὐτοκρατορία του, παρὰ τὴν πνευματική ἀκμή της, ἐσωστρεφῶς καὶ ἀμήχανα, θὰ συρρικνωθεῖ καὶ θὰ καταρρεύσει ὁλότελα, θά ’λεγε κανείς, ὑπὸ τὸ βάρος τῆς τεράστιας κληρονομιᾶς της.

Ὅμως «ἡ Ἑλλὰς συνετάφη τῷ Χριστῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ τοῦθ’ ἕνεκα καὶ ἀνέστη ὡς

Η Εθνική επέτειος της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου του 1821

Του Διευθυντή του 8^ου Δημοτικού Σχολείου Αργυρούπολης Αττικής

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Την 25^η Μαρτίου κάθε χρόνο οι Έλληνες, που ζούμε εδώ στην ωραία μας πατρίδα, την Ελλάδα, αλλά και οι Έλληνες, που ζουν εκτός Ελλάδος, τιμάμε  δύο σημαντικά γεγονότα. Ένα θρησκευτικό και ένα εθνικο-ιστορικό. Το πρώτο, το θρησκευτικό, είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, μετέφερε στην Παρθένο Μαρία την θέληση του Θεού Πατέρα να κατέλθει στον κόσμο, ως άνθρωπος, για να σώσει τον άνθρωπο, από τη φθορά και το θάνατο. Η λέξη «Ευαγγελισμός» σημαίνει χαρούμενο μήνυμα, χαρμόσυνη είδηση.  Και ήταν πράγματι το μήνυμα του Γαβριήλ προς την Θεοτόκο χαρμόσυνο μήνυμα.  Γιατί από τη στιγμή εκείνη αρχίζει το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου, από τα δεσμά της δουλείας του κακού, της φθοράς και του θανάτου.

Το δεύτερο γεγονός που γιορτάζουμε, είναι η αρχή του ξεσηκωμού του ελληνικού γένους, την επανάσταση των ελλήνων προγόνων μας, από τη δουλεία και τη σκλαβιά, που ζούσαμε για

Η Γιόγκα στον τόπο μας

Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας

Κυρίου,  Κυρίου  Αναστασίου

Ποικίλες θρησκευτικὲς συνήθειες καὶ τάσεις ἀναπτύχθηκαν στὴ ζωὴ τῶν διαφόρων ἐθνῶν τῆς γῆς. Μιὰ σύντομη ἐνημέρωση γιὰ μερικὲς χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις ἐλπίζουμε νὰ βοηθήσει τόσο στὴν προσέγγιση τῆς νοοτροπίας ἄλλων λαῶν, ὅσο καὶ στὴν κατατόπισή μας πάνω σὲ διάφορα ρεύματα ποὺ ἔχουν εἰσδύσει στὸν τόπο μας.

Γυμναστική

Στὸ δυτικὸ κόσμο ἡ γιόγκα ἀρχικὰ παρουσιάστηκε σὰν ἕνα εἶδος «γυμναστικῆς», σὰν μέθοδος χαλαρώσεως καὶ ψυχολογικῆς ἠρεμήσεως. Ἡ βασική της διαφορὰ ἀπὸ τὴ γνωστὴ γυμναστικὴ βρίσκεται, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, στὴ χαρακτηριστική της ἀκινησία. Ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς ἀσκήσεις τῆς γιόγκα παρουσιάζουν αὐτὲς καθαυτὲς ὁρισμένα θετικὰ ἀποτελέσματα πάνω σὲ μερικὰ ἄτομα - πρᾶγμα πού, ἄλλωστε, συμβαίνει καὶ μὲ ἀσκήσεις ἄλλων συστημάτων. Γενικὰ ὅμως οἱ ἀσκήσεις αὐτὲς τοποθετοῦνται μέσα σ᾿ ἕνα πλαίσιο ἰνδουιστικῶν ἀντιλήψεων καὶ ἀποτελοῦν στάδια ἑνὸς εὐρύτερου ὅλου, μιᾶς γενικότερης πνευματικῆς πορείας. Στὴν πλήρη τους ἀνέλιξη ἀποσκοποῦν πολὺ μακρύτερα ἀπὸ τὰ ὅρια μιᾶς σωματικώς ευεξίας. Αὐτὰ ποὺ προηγοῦνται στὶς ἀσκήσεις γιόγκα ὅπως κι αὐτὰ ποὺ ἕπονται - τὰ ὁποῖα κατὰ κανόνα οἱ πολλοὶ ἀγνοοῦν – σχετίζονται στενὰ μὲ συστήματα «διαλογισμοῦ» καὶ ἐμπειριῶν, ποὺ βρίσκονται φορτισμένα μὲ ἰνδουϊστικὲς φιλοσοφικο-θρησκευτικὲς θεωρίες καὶ ἀξιώματα, κυρίως μὲ τὴ διδασκαλία περὶ μετενσαρκώσεως.

Καὶ γιὰ νὰ γίνουμε περισσότερο παραστατικοί: ὅπως οἱ γονυκλισίες (οἱ «μετάνοιες» τῆς μοναχικῆς μας παραδόσεως) δὲν εἶναι ἁπλὲς κινήσεις τοῦ σώματος, ἀλλ᾿ ἔχουν σχέση μὲ ἕνα γενικότερο πιστεύω καὶ ἐκφράζουν μία συγκεκριμένη διάθεση καὶ τάση ψυχῇς ἀποβλέποντας σὲ πνευματικοὺς σκοπούς,

Μαύρες σημαίες για τις συγχωνεύσεις

Ισχυρές κοινωνικές και πολιτικές δονήσεις σε όλη τη χώρα προκάλεσαν οι ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας για το νέο συρρικνωμένο -κατά 1.056 μονάδες- χάρτη των σχολείων, απόλυτα προσαρμοσμένο στους όρους του Μνημονίου.

Το πλαφόν στις αίθουσες και η αύξηση των μαθητών, μείζονα ζητήματα Στην περιφέρεια οργανώνονται λαϊκές συνελεύσεις, μαζικές «εισβολές» στις κατά τόπους διευθύνσεις, ενώ άρχισαν οι πρώτες μαθητικές καταλήψεις. Στην Αττική γονείς και εκπαιδευτικοί ανεβάζουν μαύρες σημαίες στα απειλούμενα σχολεία καταγγέλλοντας τις εκτεταμένες συγχωνεύσεις ενώ

Η Μεγάλη Σαρακοστή στη ζωή μας

Η Μεγάλη Σαρακοστή έχει, όχι μια απλή επιφανειακή, αλλά μια αληθινή επίδραση στην ύπαρξή μας, διότι  τούτη η ζωή είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ζούσαν τον καιρό που γράφονταν οι ύμνοι και οι ακολουθίες και συντάσσονταν οι κανόνες και τα τυπικά.

Τότε οι άνθρωποι ζούσαν σε μια σχετικά μικρή αγροτική κοινωνία, μέσα σ' ένα οργανωμένο ορθόδοξο κόσμο και η Εκκλησία διαμόρφωνε το γενικό ρυθμό της ζωής των.  Τώρα ζούμε σε τεράστια αστικά κέντρα, σε τεχνοκρατούμενες πολυπολιτισμικές και πολυθρησκευτικές  κοινωνίες,  με τα «πιστεύω» και τις απόψεις τους,  για τον κόσμο και μέσα σ' αυτές εμείς οι ορθόδοξοι αποτελούμε μια ασήμαντη μειονότητα. Η Μεγάλη Σαρακοστή δεν είναι πια «αισθητή» όπως ήταν παλιά στην Ελλάδα ή στην Ρωσία, ας πούμε. Συνεπώς,  πώς μπορούμε εμείς, εκτός από το να κάνουμε κάποιες  «συμβατικές» προσαρμογές στην καθημερινή ζωή μας, να τηρήσουμε τη Σαρακοστή;

Τριώδιο και Μετάνοια

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Πρωτ. Γεώργιος Σούλος

«Τριώδιο» είναι η εκκλησιαστική κινητή περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει, ως εισαγωγή της Μ. Σαρακοστής, την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και λήγει το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου. Ονομάσθηκε «Τριώδιο» από το ομότιτλο   υμνολογικό βιβλίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που χρονολογείται από τον 5^ο ως τον 15^ο αιώνα και στο ότι ο "Κανών" των Ακολουθιών αποτελείται από τρεις ωδές, με σταθερές την 8η και την 9η πάντοτε, και μία από τις πέντε πρώτες. Το πρώτο έντυπο του Τριωδίου εξεδόθη στην ελληνική γλώσσα το 1522 μ.Χ.

Η ουσιαστική ύπαρξη αυτής της μακράς περιόδου είναι το διαχρονικό κάλεσμα της Εκκλησίας, προ τον άνθρωπο, για αλλαγή του τρόπου ζωής του και την επάνοδό του στην πρωτέρα αγιοπνευματική κατάσταση που ήταν, από την πρώτη στιγμή, που εξήλθε από τη Θεϊκή Βούληση.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, να είναι αφιερωμένη στη διδακτική αυτή παραβολή του Κυρίου, του Τελώνου και του Φαρισαίου, για να συνειδητοποιήσουν οι πιστοί ότι η αμετανόητη κατάσταση, μεταποιείται σε αθεράπευτη ασθένεια του κακού στον άνθρωπο,

Ο εφιάλτης της νέας εποχής

ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Randall N. Baer

Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο των εκδόσεων «Στερέωµα»

Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΩΣ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ»

Το κίνηµα αυτό  µπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό ως ένα ευρύ φάσµα  µη Χριστιανικών φιλοσοφιών και παραδόσεων που  µπορούν να ταξινοµηθούν ως ΝΕΟ-ΕΠΟΧΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ  (ή Ουµανισµός).  Ο ακρογωνιαίος λίθος του ανθρωπισµού αυτού είναι η πίστη ότι ο άνθρωπος έχει θεία φύση, κι εποµένως είναι ουσιαστικά ένας "θεός" ή ένας φωτισµένος "υπεράνθρωπος".  Ο άνθρωπος της Νέας Εποχής,  πιστεύοντας ότι είναι τέλειος και παντοδύναµος, τοποθετεί τον εαυτό του σ' ένα κοσµικό (συµπαντικό)  θρόνο.  Αυτός ο κατά φαντασίαν θεάνθρωπος