- ΜΕΤΑΠΤΩΤΙΚΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ:Η θυσιαστική πορεία του Θεανθρώπου

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Μαρίας της Αιγύπτιας).

(Μάρκου κεφ. ι' στίχοι 32-45)

Του Κληρικού- Εκπαιδευτικού Πρωτ. Γεωργίου Σούλου.

«Τω καιρώ εκείνω παραλαβών ο Ιησούς πάλιν τους δώδεκα μαθητάς αυτού, ήρξατο αυτοίς λέγειν τα μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν, ότι ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις αρχιερεύσι και τοις γραμματεύσι, και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοις έθνεσι, και έμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν και εμπτύσουσιν αυτώ και αποκτενούσιν αυτόν, Και τη τρίτη ήμερα αναστήσεται. Και προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος και Ιωάννης οι υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες. Διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ο εάν αιτήσωμεν ποίησης ημίν. ο δε είπεν αυτοίς· τί θέλετε ποιήσαί με υμίν; οι δε είπον αυτώ· δός ημίν ίνα είς εκ

Ανδρέα Θεοδώρου

Ομότιμου Καθηγητή Θεολογικής Σχολής

Πανεπιστημίου Αθηνών

Ωδή Α'. Ο Ειρμός

«Ανοίξω το στόμα μου και πληρωθήσεται πνεύματος και λόγον ερεύξομαι, τη βασιλίδι Μητρί· και οφθήσομαι, φαιδρώς πανηγυρίζων και άσω γηθόμενος ταύτης τα θαύματα».

Θ' ανοίξω το στόμα μου και θα γεμίσει από Πνεύμα άγιον και θ' απευθύνω λόγον προς την βασίλισσα Μητέρα του Θεού· και θα με δουν να πανηγυρίζω με φαιδρότητα, ψάλλοντας με ευφρόσυνη χαρά τα θαυμαστά μεγαλεία της.

Ο προφορικός λόγος είναι η εξωτερίκευση του μυστικού ενδιάθετου λόγου. Εκφράζεται με τα όργανα ομιλίας· είναι λόγος στοματικός. Και οι δύο λόγοι - ενδιάθετος και προφορικός - είναι εκδηλώματα της πνευματικής υποστάσεως του ανθρώπου, της εικόνας του Θεού, η οποία έχει την ικανότητα να διαλέγεται εσωτερικά με τον εαυτό της και τον Θεό και να επικοινωνεί εξωτερικά με τους άλλους ανθρώπους. Τα υπόλοιπα ζώα δεν έχουν λόγους. Έχουν μονάχα ένστικτα, φυσικές κινήσεις και ορμές. Οι λόγοι που βγαίνουν από το

Eδώ και κάποιες δεκαετίες κάποιες νέες θεωρίες έχουν εισβάλλει στη χώρα μας, μέσα στα πλαίσια της νεοεποχίτικης προπαγάνδας. H «Nέα Eποχή» είναι ένα σύστημα ιδεολογιών, που βασίζεται στον συγκρητισμό και στην αναβίωση αρχαίων (παγανιστών – ειδωλολατρικών) λατρειών. Tο “βαρύ πυροβολικό” λοιπόν της «Nέας Eποχής» για τα τελευταία χρόνια είναι η θεωρία της μετενσάρκωσης. Πολλοί είναι αυτοί που θα σκεφτούν ότι η θεωρία αυτή χρονολογείται από την προ Xριστού εποχή· και θα έχουν δίκιο, αλλά εν μέρει. H θεωρία της μετενσάρκωσης αναπτύχθηκε από τους αρχαίους Aιγυπτίους και από τους Bαβυλώνιους στη Mεσοποταμία. Έπειτα, την αποδέχτηκαν και οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Πυθαγόρας και ο Πλάτωνας. Παρόμοια την εννοούσαν και άλλες θρησκείες όπως ο Bουδισμός και ο Iνδουισμός. Πίστευαν ότι η ψυχή του ανθρώπου προέρχεται από φυτά, ψάρια, ζώα κ.λπ. ή ότι η ψυχή μπορεί να μετενσαρκωθεί σε αντίστοιχα είδη π.χ. σε κάμπια. Mέχρι την εμφάνιση των «νεοεποχίτικων» διδασκαλιών πριν από λίγες δεκαετίες, η θεωρία της μετενσάρκωσης ήταν συνυφασμένη με την παραπάνω αρχή.

Του Σεραφείμ Νανά

Επίκουρου Καθηγητού Ενταντικής Θεραπείας

Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Στο χώρο της εντατικής θεραπείας και στα τμήματα των επειγόντων περιστατικών, η μάχη με το θάνατο είναι άμεση. Η δυσκολία είναι μεγαλύτερη όταν ο γιατρός καλείται να θέσει μία διαχωριστική γραμμή μεταξύ θανάτου και ζωής. Αισθάνεται κανείς δέος καθώς άπτεται του μυστηρίου του θανάτου. Αλλά η επιστήμη και η ιατρική είναι δώρο του Θεού. Εμείς οι ιατροί, υπηρέτες της ιατρικής, λειτουργούμε ως εντολοδόχοι Εκείνου, στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στον άρρωστο, ως πρόσωπο κατ' εικόνα Θεού. Έχουμε ιερή υποχρέωση να μαθητεύουμε την ιατρική επιστήμη με επιμέλεια και υψηλό φρόνημα ευθύνης. Οι δεοντολογικοί και ηθικοί προβληματισμοί είναι πιο έντονοι

Ο ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ

ΤΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΣΜΟΥ

Α.ΦΡΑΓΚΟΥ

ΜΕΛΟΥΣ ΤΩΝ A.G.U., A.I.A.A., A.M.S.

Α'. Η θεωρία της εξελίξεως, ως γνωστόν, παραδέχεται την αυτόματη εμφάνισι της ζωής πάνω στην γη με τυχαίες διαδικασίες στο απώτερο παρελθόν και έπειτα την βαθμιαία ή μη εξέλιξί της από τις απλούστερες και ατελέστερες μορφές της σε περισσότερο πολύπλοκες και τελειότερες μέχρι και τον άνθρωπο.

Η θεωρία της εξελίξεως χαρακτηρίζεται^˙

1) Από την πλήρη αδυναμία της να αποδείξη επιστημονικά ότι υπάρχει και λειτουργεί σήμερα η εξέλιξη από ένα ζωικό ή φυτικό είδος σε άλλο· ότι, δηλαδή, η εξέλιξη αποτελεί μια διαπιστωμένη αρχή και νόμο στον φυσικό κόσμο, που προκαλεί ανάπτυξη από μια κατάσταση αποδιοργανώσεως σε μια κατάσταση οργανώσεως, ενώ ακριβώς το αντίθετο έχει αναμφισβήτητα διαπιστωθή (νόμος εντροπίας).

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου

Το προηγούμενο έτος κυκλοφόρησε ένα ενδιαφέρον βιβλίο με τίτλο «Κοραής καί Γρηγόριος Ε’» και υπότιτλο «κοινωνικές συγκρούσεις και διαφωτισμός στην προεπαναστατική Σμύρνη (1788-1820)» από τον Γιώργο Καραμπελιά. Το βιβλίο που είναι πολύ αποκαλυπτικό και ενημερωτικό, διότι ξεκαθαρίζει πολλές συγκεχυμένες απόψεις που έχουν καλλιεργηθεί γύρω από το δίπολο Διαφωτισμός και Εκκλησία, πριν την Επανάσταση του 1821.

Το βιβλίο αυτό είναι σημαντικό καί πρέπει κανείς να το μελετήσει με προσοχή, γιατί παρατίθενται

Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Αμφισβητήσεις και επακριβώσεις

Ενα από τα φοβερότερα ανοσιουργήματα στο χώρο της Ιστορίας-αυτόχρημα αναιρετικό της ιστορικής επιστήμης- είναι η ιδεολογική ερμηνεία και χρήση των ιστορικών δεδομένων. Τότε ο Ιστορικός δέν κάνει επιστήμη (απροκατάληπτη δηλαδή και ελεύθερη έρευνα), αλλά πολιτική. Ενα δε από τά ιστορικά γεγονότα, πρωταρχικής για τον Ελληνισμό σημασίας, που δεινοπαθεί ιδιαίτερα από την ιδεολογικοποιημένη ιστορία, είναι το 1821, ή Μεγάλη Επανάσταση του Ελληνικού Γένους/Εθνους και ο αληθινός χαρακτήρας της. Το '21 σηματοδοτεί την αρχή του Ελληνικού Κράτους και γι' αυτό όλες oι ιδεολογίες ζητούν να το παρουσιάσουν ως δικό τους, να σφετερισθούν τη δόξα του.

Μια ομάδα ερευνητών προσεγγίζουν το '21 με ένα πνεύμα αμφισβητήσεως και διάθεση απορριπτική

Ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση, ὡς ἐπιστέγασμα τῆς αὐγῆς καὶ ἀναγέννησης τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ, ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ ἔνδοξους καὶ σπουδαίους σταθμοὺς τῆς ἱστορικῆς μας πορείας. Δὲν ἦταν μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι ἕνας λαός, μὲ τὸν πολιτισμό του καὶ τὴν ψυχή του ἀκέραια, ἀνακτᾶ τὴν ἐλευθερία του καὶ τὴν πολιτική του ὀντότητα μετὰ ἀπὸ μακρὰ περίοδο δουλείας ποὺ δὲν γνώρισε ποτὲ ἄλλοτε στὴν ἱστορία του, πραγματοποιώντας μερικῶς τοὺς σκοπούς του μὲ τὴν δημιουργία ἑλληνικοῦ κράτους. Ἡ σημασία τοῦ Εἰκοσιένα καὶ τῶν χρόνων ποὺ προηγοῦνται ἔγκειται, πιστεύω, στὸ ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς δίνει ἱστορικὰ τὴν ἀπάντηση στὸ πῶς μπορεῖ νὰ συνυπάρξει στὸν νεώτερο κόσμο, αὐτὸν τῆς ἀποικιοκρατίας καὶ τῶν δυτικῶν γιγάντων, κατορθώνοντας μὲ τρόπο θαυμαστό, καὶ μάλιστα ἔναντι ἑνὸς ἀντιπάλου συντριπτικὰ ἰσχυρότερου, ὅ,τι δὲν κατάφερε στοὺς τελευταίους βυζαντινοὺς αἰῶνες, ὅπου ἡ αὐτοκρατορία του, παρὰ τὴν πνευματική ἀκμή της, ἐσωστρεφῶς καὶ ἀμήχανα, θὰ συρρικνωθεῖ καὶ θὰ καταρρεύσει ὁλότελα, θά ’λεγε κανείς, ὑπὸ τὸ βάρος τῆς τεράστιας κληρονομιᾶς της.

Ὅμως «ἡ Ἑλλὰς συνετάφη τῷ Χριστῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ τοῦθ’ ἕνεκα καὶ ἀνέστη ὡς

Του Διευθυντή του 8^ου Δημοτικού Σχολείου Αργυρούπολης Αττικής

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Την 25^η Μαρτίου κάθε χρόνο οι Έλληνες, που ζούμε εδώ στην ωραία μας πατρίδα, την Ελλάδα, αλλά και οι Έλληνες, που ζουν εκτός Ελλάδος, τιμάμε δύο σημαντικά γεγονότα. Ένα θρησκευτικό και ένα εθνικο-ιστορικό. Το πρώτο, το θρησκευτικό, είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, μετέφερε στην Παρθένο Μαρία την θέληση του Θεού Πατέρα να κατέλθει στον κόσμο, ως άνθρωπος, για να σώσει τον άνθρωπο, από τη φθορά και το θάνατο. Η λέξη «Ευαγγελισμός» σημαίνει χαρούμενο μήνυμα, χαρμόσυνη είδηση. Και ήταν πράγματι το μήνυμα του Γαβριήλ προς την Θεοτόκο χαρμόσυνο μήνυμα. Γιατί από τη στιγμή εκείνη αρχίζει το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου, από τα δεσμά της δουλείας του κακού, της φθοράς και του θανάτου.

Το δεύτερο γεγονός που γιορτάζουμε, είναι η αρχή του ξεσηκωμού του ελληνικού γένους, την επανάσταση των ελλήνων προγόνων μας, από τη δουλεία και τη σκλαβιά, που ζούσαμε για

Η Γιόγκα στον τόπο μας

Του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων και πάσης Αλβανίας

Κυρίου, Κυρίου Αναστασίου

Ποικίλες θρησκευτικὲς συνήθειες καὶ τάσεις ἀναπτύχθηκαν στὴ ζωὴ τῶν διαφόρων ἐθνῶν τῆς γῆς. Μιὰ σύντομη ἐνημέρωση γιὰ μερικὲς χαρακτηριστικὲς περιπτώσεις ἐλπίζουμε νὰ βοηθήσει τόσο στὴν προσέγγιση τῆς νοοτροπίας ἄλλων λαῶν, ὅσο καὶ στὴν κατατόπισή μας πάνω σὲ διάφορα ρεύματα ποὺ ἔχουν εἰσδύσει στὸν τόπο μας.

Γυμναστική

Στὸ δυτικὸ κόσμο ἡ γιόγκα ἀρχικὰ παρουσιάστηκε σὰν ἕνα εἶδος «γυμναστικῆς», σὰν μέθοδος χαλαρώσεως καὶ ψυχολογικῆς ἠρεμήσεως. Ἡ βασική της διαφορὰ ἀπὸ τὴ γνωστὴ γυμναστικὴ βρίσκεται, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, στὴ χαρακτηριστική της ἀκινησία. Ἀρκετὲς ἀπὸ τὶς ἀσκήσεις τῆς γιόγκα παρουσιάζουν αὐτὲς καθαυτὲς ὁρισμένα θετικὰ ἀποτελέσματα πάνω σὲ μερικὰ ἄτομα - πρᾶγμα πού, ἄλλωστε, συμβαίνει καὶ μὲ ἀσκήσεις ἄλλων συστημάτων. Γενικὰ ὅμως οἱ ἀσκήσεις αὐτὲς τοποθετοῦνται μέσα σ᾿ ἕνα πλαίσιο ἰνδουιστικῶν ἀντιλήψεων καὶ ἀποτελοῦν στάδια ἑνὸς εὐρύτερου ὅλου, μιᾶς γενικότερης πνευματικῆς πορείας. Στὴν πλήρη τους ἀνέλιξη ἀποσκοποῦν πολὺ μακρύτερα ἀπὸ τὰ ὅρια μιᾶς σωματικώς ευεξίας. Αὐτὰ ποὺ προηγοῦνται στὶς ἀσκήσεις γιόγκα ὅπως κι αὐτὰ ποὺ ἕπονται - τὰ ὁποῖα κατὰ κανόνα οἱ πολλοὶ ἀγνοοῦν – σχετίζονται στενὰ μὲ συστήματα «διαλογισμοῦ» καὶ ἐμπειριῶν, ποὺ βρίσκονται φορτισμένα μὲ ἰνδουϊστικὲς φιλοσοφικο-θρησκευτικὲς θεωρίες καὶ ἀξιώματα, κυρίως μὲ τὴ διδασκαλία περὶ μετενσαρκώσεως.

Καὶ γιὰ νὰ γίνουμε περισσότερο παραστατικοί: ὅπως οἱ γονυκλισίες (οἱ «μετάνοιες» τῆς μοναχικῆς μας παραδόσεως) δὲν εἶναι ἁπλὲς κινήσεις τοῦ σώματος, ἀλλ᾿ ἔχουν σχέση μὲ ἕνα γενικότερο πιστεύω καὶ ἐκφράζουν μία συγκεκριμένη διάθεση καὶ τάση ψυχῇς ἀποβλέποντας σὲ πνευματικοὺς σκοπούς,

Ισχυρές κοινωνικές και πολιτικές δονήσεις σε όλη τη χώρα προκάλεσαν οι ανακοινώσεις του υπουργείου Παιδείας για το νέο συρρικνωμένο -κατά 1.056 μονάδες- χάρτη των σχολείων, απόλυτα προσαρμοσμένο στους όρους του Μνημονίου.

Το πλαφόν στις αίθουσες και η αύξηση των μαθητών, μείζονα ζητήματα Στην περιφέρεια οργανώνονται λαϊκές συνελεύσεις, μαζικές «εισβολές» στις κατά τόπους διευθύνσεις, ενώ άρχισαν οι πρώτες μαθητικές καταλήψεις. Στην Αττική γονείς και εκπαιδευτικοί ανεβάζουν μαύρες σημαίες στα απειλούμενα σχολεία καταγγέλλοντας τις εκτεταμένες συγχωνεύσεις ενώ

Η Μεγάλη Σαρακοστή έχει, όχι μια απλή επιφανειακή, αλλά μια αληθινή επίδραση στην ύπαρξή μας, διότι τούτη η ζωή είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ζούσαν τον καιρό που γράφονταν οι ύμνοι και οι ακολουθίες και συντάσσονταν οι κανόνες και τα τυπικά.

Τότε οι άνθρωποι ζούσαν σε μια σχετικά μικρή αγροτική κοινωνία, μέσα σ' ένα οργανωμένο ορθόδοξο κόσμο και η Εκκλησία διαμόρφωνε το γενικό ρυθμό της ζωής των. Τώρα ζούμε σε τεράστια αστικά κέντρα, σε τεχνοκρατούμενες πολυπολιτισμικές και πολυθρησκευτικές κοινωνίες, με τα «πιστεύω» και τις απόψεις τους, για τον κόσμο και μέσα σ' αυτές εμείς οι ορθόδοξοι αποτελούμε μια ασήμαντη μειονότητα. Η Μεγάλη Σαρακοστή δεν είναι πια «αισθητή» όπως ήταν παλιά στην Ελλάδα ή στην Ρωσία, ας πούμε. Συνεπώς, πώς μπορούμε εμείς, εκτός από το να κάνουμε κάποιες «συμβατικές» προσαρμογές στην καθημερινή ζωή μας, να τηρήσουμε τη Σαρακοστή;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Πρωτ. Γεώργιος Σούλος

«Τριώδιο» είναι η εκκλησιαστική κινητή περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει, ως εισαγωγή της Μ. Σαρακοστής, την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και λήγει το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου. Ονομάσθηκε «Τριώδιο» από το ομότιτλο υμνολογικό βιβλίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που χρονολογείται από τον 5^ο ως τον 15^ο αιώνα και στο ότι ο "Κανών" των Ακολουθιών αποτελείται από τρεις ωδές, με σταθερές την 8η και την 9η πάντοτε, και μία από τις πέντε πρώτες. Το πρώτο έντυπο του Τριωδίου εξεδόθη στην ελληνική γλώσσα το 1522 μ.Χ.

Η ουσιαστική ύπαρξη αυτής της μακράς περιόδου είναι το διαχρονικό κάλεσμα της Εκκλησίας, προ τον άνθρωπο, για αλλαγή του τρόπου ζωής του και την επάνοδό του στην πρωτέρα αγιοπνευματική κατάσταση που ήταν, από την πρώτη στιγμή, που εξήλθε από τη Θεϊκή Βούληση.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, να είναι αφιερωμένη στη διδακτική αυτή παραβολή του Κυρίου, του Τελώνου και του Φαρισαίου, για να συνειδητοποιήσουν οι πιστοί ότι η αμετανόητη κατάσταση, μεταποιείται σε αθεράπευτη ασθένεια του κακού στον άνθρωπο,

Ο εφιάλτης της νέας εποχής

ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Randall N. Baer

Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο των εκδόσεων «Στερέωµα»

Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΩΣ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ»

Το κίνηµα αυτό µπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό ως ένα ευρύ φάσµα µη Χριστιανικών φιλοσοφιών και παραδόσεων που µπορούν να ταξινοµηθούν ως ΝΕΟ-ΕΠΟΧΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ (ή Ουµανισµός). Ο ακρογωνιαίος λίθος του ανθρωπισµού αυτού είναι η πίστη ότι ο άνθρωπος έχει θεία φύση, κι εποµένως είναι ουσιαστικά ένας "θεός" ή ένας φωτισµένος "υπεράνθρωπος". Ο άνθρωπος της Νέας Εποχής, πιστεύοντας ότι είναι τέλειος και παντοδύναµος, τοποθετεί τον εαυτό του σ' ένα κοσµικό (συµπαντικό) θρόνο. Αυτός ο κατά φαντασίαν θεάνθρωπος