- ΜΕΤΑΠΤΩΤΙΚΑ

Η Μεγάλη Σαρακοστή στη ζωή μας

Η Μεγάλη Σαρακοστή έχει, όχι μια απλή επιφανειακή, αλλά μια αληθινή επίδραση στην ύπαρξή μας, διότι τούτη η ζωή είναι πολύ διαφορετική από τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ζούσαν τον καιρό που γράφονταν οι ύμνοι και οι ακολουθίες και συντάσσονταν οι κανόνες και τα τυπικά.

Τότε οι άνθρωποι ζούσαν σε μια σχετικά μικρή αγροτική κοινωνία, μέσα σ' ένα οργανωμένο ορθόδοξο κόσμο και η Εκκλησία διαμόρφωνε το γενικό ρυθμό της ζωής των. Τώρα ζούμε σε τεράστια αστικά κέντρα, σε τεχνοκρατούμενες πολυπολιτισμικές και πολυθρησκευτικές κοινωνίες, με τα «πιστεύω» και τις απόψεις τους, για τον κόσμο και μέσα σ' αυτές εμείς οι ορθόδοξοι αποτελούμε μια ασήμαντη μειονότητα. Η Μεγάλη Σαρακοστή δεν είναι πια «αισθητή» όπως ήταν παλιά στην Ελλάδα ή στην Ρωσία, ας πούμε. Συνεπώς, πώς μπορούμε εμείς, εκτός από το να κάνουμε κάποιες «συμβατικές» προσαρμογές στην καθημερινή ζωή μας, να τηρήσουμε τη Σαρακοστή;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Πρωτ. Γεώργιος Σούλος

«Τριώδιο» είναι η εκκλησιαστική κινητή περίοδος της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, που αρχίζει, ως εισαγωγή της Μ. Σαρακοστής, την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και λήγει το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου. Ονομάσθηκε «Τριώδιο» από το ομότιτλο υμνολογικό βιβλίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που χρονολογείται από τον 5^ο ως τον 15^ο αιώνα και στο ότι ο "Κανών" των Ακολουθιών αποτελείται από τρεις ωδές, με σταθερές την 8η και την 9η πάντοτε, και μία από τις πέντε πρώτες. Το πρώτο έντυπο του Τριωδίου εξεδόθη στην ελληνική γλώσσα το 1522 μ.Χ.

Η ουσιαστική ύπαρξη αυτής της μακράς περιόδου είναι το διαχρονικό κάλεσμα της Εκκλησίας, προ τον άνθρωπο, για αλλαγή του τρόπου ζωής του και την επάνοδό του στην πρωτέρα αγιοπνευματική κατάσταση που ήταν, από την πρώτη στιγμή, που εξήλθε από τη Θεϊκή Βούληση.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας όρισαν η πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, να είναι αφιερωμένη στη διδακτική αυτή παραβολή του Κυρίου, του Τελώνου και του Φαρισαίου, για να συνειδητοποιήσουν οι πιστοί ότι η αμετανόητη κατάσταση, μεταποιείται σε αθεράπευτη ασθένεια του κακού στον άνθρωπο,

Ο εφιάλτης της νέας εποχής

ΣΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΠΟΧΗΣ

Randall N. Baer

Αποσπάσματα από το ομώνυμο βιβλίο των εκδόσεων «Στερέωµα»

Η ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΩΣ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ»

Το κίνηµα αυτό µπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό ως ένα ευρύ φάσµα µη Χριστιανικών φιλοσοφιών και παραδόσεων που µπορούν να ταξινοµηθούν ως ΝΕΟ-ΕΠΟΧΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ (ή Ουµανισµός). Ο ακρογωνιαίος λίθος του ανθρωπισµού αυτού είναι η πίστη ότι ο άνθρωπος έχει θεία φύση, κι εποµένως είναι ουσιαστικά ένας "θεός" ή ένας φωτισµένος "υπεράνθρωπος". Ο άνθρωπος της Νέας Εποχής, πιστεύοντας ότι είναι τέλειος και παντοδύναµος, τοποθετεί τον εαυτό του σ' ένα κοσµικό (συµπαντικό) θρόνο. Αυτός ο κατά φαντασίαν θεάνθρωπος