ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄  ΛΟΥΚΑ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«απεκρίθη ουν αιτώ ο Κύριος και είπεν· υποκριτ, έκαστος υμών τω σαββτ ου λει τον βουν αυτού ή τον όνον  από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει  (Λουκ. ιγ΄15,)
Η διήγηση της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής μας περιγράφει τη θεραπεία της συγκύπτουσας, γυναίκας,  η οποία ήταν κυρτωμένη και ταλαιπωρούνταν επί δεκαοκτώ έτη. Όταν την είδε ο Χριστός, ένα Σάββατο που δίδασκε στη Συναγωγή, την σπλαχνίστηκε, μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, και με ένα Του λόγο, χωρίς αυτή να το ζητήσει, τη θεράπευσε.
Ωστόσο το θαύμα αυτό, αντί να κάνει τους σκληρόκαρδους φαρισαίους να χαρούν μαζί με όλο το λαό, για τα θαυμαστά έργα του Θεού, προξένησε την αγανάκτηση του Αρχισυνάγωγου, ο οποίος απευθυνόμενος στο πλήθος τους κάλεσε να προσέρχονται τις άλλες μέρες για να θεραπεύονται και να μη «καταλύουν» την αργία του Σαββάτου.
 Όμως, ο Ιησούς, μη πτοούμενος, από το εκρηκτικό και απρεπές ύφος του Αρχισυναγώγου, του απαντά: «Υποκριτ! Ο καθένας δεν λύνει το Σάββατο το βόδι του ή το γαϊδουράκι του για να πάει να το ποτίσει; Αυτή η γυναίκα, που δεν είναι ζώο,  αλλά παιδί του Αβραάμ, δεν έπρεπε να λυθεί από τα δεσμά που επί δεκαοχτώ χρόνια την είχε δέσει ο διάβολος, επειδή σήμερα είναι Σάββατο»;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα».
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή περιγράφει δύο θαύματα του Ιησού Χριστού. Το ένα είναι η θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός και το άλλο η ανάσταση της θυγατέρας του Αρχισυναγώγου Ιαείρου. Η αιμορροούσα ήταν μια απλή γυναίκα μέσα στο πλήθος, που ακολουθούσε τον Χριστό, ενώ ο Ιάειρος ήταν αξιωματούχος της Συναγωγής.  
Ο καθένας προσεγγίζει τον Χριστό, με διαφορετικό τρόπο. Η αιμορροούσα γυναίκα δεν τολμά να ζητήσει από τον Κύριο να τη θεραπεύσει, απλά Τον πλησιάζει και ακουμπά την άκρη των ιματίων Του, και το θαύμα γίνεται. Ο Αρχισυνάγωγος ζητά από τον Χριστό,  να μεταβεί στο σπίτι του, δια να θεραπεύσει τη μονάκριβη κόρη του, η οποία ώσπου να φθάσει ο Χριστός στο σπίτι, είχε ήδη αποθάνει.  Όμως ο Χριστός πηγαίνει και ανασταίνει την δωδεκάχρονη κόρη του Ιαείρου, καθώς λέγει η περικοπή, ότι «επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα», εξ’ αιτίας της βαθιά ριζωμένη πίστης του πονεμένου πατέρα και Αρχισυνάγωγου Ιαείρου. Εξ’ ίσου βαθιά ήταν και πίστη της αιμορροούσης γυναικός.   

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
 «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»

Η ­αποστολική περικοπή της Κυριακής Γ΄ Λουκά είναι από την Β΄ πρς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εις την οποία ο Α­­πό­στολος Παύλος, υπερασπίζεται την αποστολική του ιδιότητα,  σε όσους την αμφισβητούσαν και προσπαθούσαν να τον μειώσουν την αποδοχή του  από τους χριστιανούς. Το πιο σημαντικό επιχείρημα υπεράσπισής του είναι το «όραμα», που είδε λίγο πριν φθάσει στη Δαμασκό και τον οδήγησε, τελικά, στην πλήρη μεταστροφή και ένταξή του στην ομάδα των πρώτων χριστιανών με αποκλειστική πια ασχολία τη διάδοση του λόγου του Θεού.  Ο  ου­­­ρανοβάμων Απόστολος σιω­πούσε, για δεκατέσσερα έτη και όταν αναγκάσθηκε να το δημοσιοποιήσει,  τα περιέγραψε με απλότητα και μετριοφροσύ­νη Το γεγονός της μεταστροφής,  εκτός από τις επιστολές του ιδίου του Παύλου, το αναφέρει και το Βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων».  
Όμως το άξιο θαυμασμού είναι ότι, ενώ ο παντοδύναμος Κύριος, έκανε στον Σαύλο και κατόπιν  Παύλο, την ύψιστη τιμή, αφού «αρπα­γέντα τον τοιούτον, έως τρίτου ουρανού και ήκουσε άρρητα ρήματα», ουδαμώς παρεμβαίνει, ώστε να μην περάσει μία μεγάλη δοκι­μασία, από βαριά ασθένεια. Μία ­χρόνια ασθένεια από την οποία δεν θεραπευόταν  και δεν μπορούσε να ­απαλλαγεί, παρά την έντονη προσευ­χή που έ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ (ΣΠΟΡΕΩΣ)
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού»
Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας είναι μία από τις παραβολές, που κήρυξε ο Χριστός και ονομάζεται ως η «Παραβολή του σπορέως». Στην Παραβολή του σπορέως, καθώς ο γεωργός έσπερνε σπόρους στο χωράφι του, άλλοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο του χωραφιού, καταπατήθηκαν από τους διαβάτες και τους κατέφαγαν τα πουλιά του ουρανού. Άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, και αφού φύτρωσαν, ξεραθήκαν, επειδή δεν είχαν υγρασία. Άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια τελείως. Και άλλοι σπόροι έπεσαν στην εύφορη γη και έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο.
Οι μαθητές Του ρωτούσαν τι μπορεί να σημαίνει αυτή η παραβολή και Εκείνος τους είπε: «Σ’ εσάς έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, αλλά στους λοιπούς λέγονται με παραβολές».  Συνέχισε λέγων: «έστι δε αύτη η παραβολή· ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού».
Την ίδια ονομασία με την συγκεκριμένη Παραβολή, έχει και η σημερινή Κυριακή που λέγεται «Κυριακή του Σπορέως», διότι διαβάζεται η σχετική παραβολή στους Ναούς μας. Επίσης από  την παρούσα Κυριακή γίνεται η έναρξη του θείου κηρύγματος, με αφορμή την παραβολή του «σπορέως», διότι μας διδάσκει

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Η Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Α΄ Λουκά αναφέρεται στην άμεση ανταπόκριση στο κάλεσμα, που δέχθηκαν από τον Χριστό, οι πρώτοι τέσσερις μαθητές Του. Πρόκειται για τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τους, υιούς του Ζεβεδαίου Ιάκωβο και Ιωάννη. Τούτοι μετά την αίσια έκβαση που είχε το ψάρεμα της ημέρας, κατόπιν της θαυματουργικής ενέργειας του Χριστού, επηρεάσθηκαν  και  άφησαν κάθε ασχολία με το βιοποριστικό τους επάγγελμα, που ήταν το ψάρεμα και ακολούθησαν τον Χριστό.
Ο Χριστός θέλοντας να εκπληρώσει την σωτηριολογική Του αποστολή, επέλεξε την διδακτική μέθοδο, γι’ αυτό και ως αυθεντικός Διδάσκαλος αποφάσισε να έχει μαζί Του μαθητές, οι οποίοι θα μαθήτευαν κοντά Του, προκειμένου να συνεχίσουν το έργο της διδασκαλίας και της σωτηρίας Του, «εις πάντα τα έθνη» και να γίνουν «αλιείς ανθρώπων», δηλαδή κήρυκες του Θείου Λόγου και Απόστολοι και Ευαγγελιστές της οικουμένης. Αυτό εννοούσε ο Χριστός, όταν  καθησύχασε τον ταγμένο Σίμωνα λέγοντάς του, «μη φοβού από του νυν ανθρώπους έσει ζωγρών».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Σήμερα είναι η Κυριακή μετά την Ύψωσιν  του Τιμίου Σταυρού  που συμπίπτει με την «απόδοση της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού».  Έτσι, για μια ακόμη φορά μας δίδεται η δυνατότητα για να προβληματιστούμε πάνω στο μέγιστο μυστήριο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου μας, το οποίο είναι ένα υπαρκτό ιστορικό γεγονός.
Ο Χριστός σταυρώθηκε στην Ιουδαία όταν ηγεμών ήταν ο Πόντιος Πιλάτος και συνεπώς το γεγονός της Σταυρικής θυσίας του Ιησού το φανερώνει  η ιστορική αλήθεια.  που παρέχει τη δυνατότητα σε όποιον ενδιαφέρεται να το ερευνήσει. Συνεπώς, η αποδοχή της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού και των παθών Του είναι, ιστορικά, αναμφισβήτητη. Η Εκκλησία το πιστοποιεί με τον επισημότερο και αυθεντικότερο τρόπο, δια του Συμβόλου  της Πίστεως: «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς».(αρθ. 4ο & 5ο   )
Ο Θεάνθρωπος, Υιός και Λόγος του Θεού, δια του Σταυρού «αίρει την αμαρτία του κόσμου» και κατά συνέπεια καταργείται από τον άνθρωπο όλο «το σώμα της αμαρτίας». Ό,τι απώλεσε ο άνθρωπος με την ανυπακοή των πρωτοπλάστων, το κέρδισε πολλαπλάσια, με τη έως θανάτου υπακοή του Χριστού, του νέου Αδάμ. Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι «ει γάρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ, δια του θαντου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζω αυτού». Δηλαδή, «Παρ’ ότι ήμασταν εχθροί με τον Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί Του ο σταυρικός θάνατος του Υιού Του. Και όπως η παρακοή του ενός ανθρώπου έκανε όλη την ανθρωπότητα αμαρτωλή, έτσι και με την υπακοή του ενός θα αναγνωριστούν όλοι, ως δίκαιοι από τον Θεό» (Ρωμ. 5, 10. 19). «Άρα ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2, 19).

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ



Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο μήνας Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του εκκλησιαστικού έτους και είναι αφιερωμένος στο Σταυρό του Κυρίου μας. Στις 14 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Έτσι σ’ όλο το μήνα το θέμα του Σταυρού κυριαρχεί στα αναγνώσματα και στους ύμνους των ακολουθιών. Ο Σταυρός του Κυρίου είναι το σύμβολο θυσίας και αγιασμού και μαζί με την Ανάσταση συναποτελεί τους πυλώνες, πάνω στους οποίους στηρίζεται η ζωή των πιστών χριστιανών.
Η Ανάσταση έπεται και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση. Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και είναι σπουδαία η σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας. Δηλαδή, ο άνθρωπος θα δικαιωθεί ή θα κατακριθεί, ανάλογα με το πόσο θεοκεντρικά και θεολογικά βίωσε το Μυστήριο του Σταυρού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ




ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Τη σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά την Πεντηκοστήν, την των απανταχού της
οικουμένης εν Ασα, Λιβύη, και Ευρώπη, Βορρά τε και Ντω, Αγων πάντων
 εορτήν εορτάζομεν.
Η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή είναι αφιερωμένη σε όλους τους αγίους της Εκκλησίας. Είναι αφιερωμένη στους μαθητές και αποστόλους, οι οποίοι μετά την Πεντηκοστή έγιναν Μάρτυρες της αλήθειας και της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός «έως εσχάτου της γης». Είναι επίσης αφιερωμένη  στους πατέρες και διδασκάλους, στους οσίους και δικαίους, στους μάρτυρες και ομολογητές όλων των αιώνων και όλων των εποχών, «των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων αγίων».  
Με την Κυριακή των αγίων Πάντων, ολοκληρώνεται ο κινητός κύκλος των εορτών, που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Την περίοδο αυτή τόσο με τους ύμνους του Τριωδίου, όσο και με του Πεντηκοσταρίου η Εκκλησία μας παρουσίασε όλο το  έργο της θείας οικονομίας, που έχει ως κέντρο το γεγονός της Ανάστασης.

ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ




ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Την δέκατη ημέρα από την Ανάληψη του Κυρίου, η ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει το οντολογικό γεγονός της Πεντηκοστής, κατά την οποία το Πανάγιο  Πνεύμα κατήλθε και κάθισε στις κεφαλές των μαθητών του Χριστού, εν είδη πυρήνων γλωσσών, χορηγώντας τους  την Θεία Επιφοίτησή Του. Η ημέρα της Επιφοίτησης των μαθητών, από το Άγιο Πνεύμα, είναι το σημείο έναρξης της  ιστορικής συγκρότησης της Εκκλησίας σε Θεανθρώπινο Σώμα,  γι αυτό η ημέρα της Πεντηκοστή εορτάζεται, ως η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας του Χριστού.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ




ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Με πίστη, ευλάβεια και κατάνυξη οι ορθόδοξοι χριστιανοί εκκλησιάζονται την ιερή ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου  εις τους ναούς, για να δοξολογήσουν με ωδές τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου Χριστό και να υμνήσουν την Ανάληψή Του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υμνεί και δοξολογεί, με βαθυστόχαστους ύμνους την επάνοδό του εκ νεκρών Αναστημένου Κυρίου στον αέναο τόπο της άφατης μεγαλοσύνης Του, εις τα δεξιά του Πατέρα Θεού, ως αιώνιος μεσίτης μας (Α΄Τιμ.2,5).  
Ο Αναστάς εκ νεκρών Χριστός, μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν αποχώρησε από τον κόσμο, αλλά παρέμεινε σαράντα ημέρες, κατά τις οποίες εμφανιζόταν συχνά στους μαθητές Του (Πράξ.1,3), διότι  έπρεπε οι δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να εμπεδώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Σταυρωθέντος και Ταφέντος Διδασκάλου τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν το οντολογικό γεγονός της Αναστάσεώς και εν συνεχεία να κηρύξουν αυτήν, εις «πάντα τα έθνη», καθώς τους παρήγγειλε.

Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ