ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Σήμερα είναι η Κυριακή μετά την Ύψωσιν  του Τιμίου Σταυρού  που συμπίπτει με την «απόδοση της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού».  Έτσι, για μια ακόμη φορά μας δίδεται η δυνατότητα για να προβληματιστούμε πάνω στο μέγιστο μυστήριο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου μας, το οποίο είναι ένα υπαρκτό ιστορικό γεγονός.
Ο Χριστός σταυρώθηκε στην Ιουδαία όταν ηγεμών ήταν ο Πόντιος Πιλάτος και συνεπώς το γεγονός της Σταυρικής θυσίας του Ιησού το φανερώνει  η ιστορική αλήθεια.  που παρέχει τη δυνατότητα σε όποιον ενδιαφέρεται να το ερευνήσει. Συνεπώς, η αποδοχή της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού και των παθών Του είναι, ιστορικά, αναμφισβήτητη. Η Εκκλησία το πιστοποιεί με τον επισημότερο και αυθεντικότερο τρόπο, δια του Συμβόλου  της Πίστεως: «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς».(αρθ. 4ο & 5ο   )
Ο Θεάνθρωπος, Υιός και Λόγος του Θεού, δια του Σταυρού «αίρει την αμαρτία του κόσμου» και κατά συνέπεια καταργείται από τον άνθρωπο όλο «το σώμα της αμαρτίας». Ό,τι απώλεσε ο άνθρωπος με την ανυπακοή των πρωτοπλάστων, το κέρδισε πολλαπλάσια, με τη έως θανάτου υπακοή του Χριστού, του νέου Αδάμ. Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι «ει γάρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ, δια του θαντου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζω αυτού». Δηλαδή, «Παρ’ ότι ήμασταν εχθροί με τον Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί Του ο σταυρικός θάνατος του Υιού Του. Και όπως η παρακοή του ενός ανθρώπου έκανε όλη την ανθρωπότητα αμαρτωλή, έτσι και με την υπακοή του ενός θα αναγνωριστούν όλοι, ως δίκαιοι από τον Θεό» (Ρωμ. 5, 10. 19). «Άρα ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2, 19).

Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ



Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου

Ο μήνας Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του εκκλησιαστικού έτους και είναι αφιερωμένος στο Σταυρό του Κυρίου μας. Στις 14 Σεπτεμβρίου γιορτάζουμε την ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Έτσι σ’ όλο το μήνα το θέμα του Σταυρού κυριαρχεί στα αναγνώσματα και στους ύμνους των ακολουθιών. Ο Σταυρός του Κυρίου είναι το σύμβολο θυσίας και αγιασμού και μαζί με την Ανάσταση συναποτελεί τους πυλώνες, πάνω στους οποίους στηρίζεται η ζωή των πιστών χριστιανών.
Η Ανάσταση έπεται και προϋποθέτει το Σταυρό και ο Σταυρός προμηνύει την Ανάσταση. Χωρίς Σταυρό δεν γίνεται Ανάσταση. Πάνω σε αυτές τις αρχές στηρίζεται η θεολογία του Σταυρού και είναι σπουδαία η σημασία του για τη ζωή της Εκκλησίας. Δηλαδή, ο άνθρωπος θα δικαιωθεί ή θα κατακριθεί, ανάλογα με το πόσο θεοκεντρικά και θεολογικά βίωσε το Μυστήριο του Σταυρού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ




ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Τη σήμερον ημέρα, Κυριακή μετά την Πεντηκοστήν, την των απανταχού της
οικουμένης εν Ασα, Λιβύη, και Ευρώπη, Βορρά τε και Ντω, Αγων πάντων
 εορτήν εορτάζομεν.
Η Κυριακή μετά την Πεντηκοστή είναι αφιερωμένη σε όλους τους αγίους της Εκκλησίας. Είναι αφιερωμένη στους μαθητές και αποστόλους, οι οποίοι μετά την Πεντηκοστή έγιναν Μάρτυρες της αλήθειας και της σωτηρίας που προσφέρει ο Χριστός «έως εσχάτου της γης». Είναι επίσης αφιερωμένη  στους πατέρες και διδασκάλους, στους οσίους και δικαίους, στους μάρτυρες και ομολογητές όλων των αιώνων και όλων των εποχών, «των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων αγίων».  
Με την Κυριακή των αγίων Πάντων, ολοκληρώνεται ο κινητός κύκλος των εορτών, που άρχισε από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Την περίοδο αυτή τόσο με τους ύμνους του Τριωδίου, όσο και με του Πεντηκοσταρίου η Εκκλησία μας παρουσίασε όλο το  έργο της θείας οικονομίας, που έχει ως κέντρο το γεγονός της Ανάστασης.

ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ




ΤΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Την δέκατη ημέρα από την Ανάληψη του Κυρίου, η ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει το οντολογικό γεγονός της Πεντηκοστής, κατά την οποία το Πανάγιο  Πνεύμα κατήλθε και κάθισε στις κεφαλές των μαθητών του Χριστού, εν είδη πυρήνων γλωσσών, χορηγώντας τους  την Θεία Επιφοίτησή Του. Η ημέρα της Επιφοίτησης των μαθητών, από το Άγιο Πνεύμα, είναι το σημείο έναρξης της  ιστορικής συγκρότησης της Εκκλησίας σε Θεανθρώπινο Σώμα,  γι αυτό η ημέρα της Πεντηκοστή εορτάζεται, ως η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας του Χριστού.

ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ




ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Με πίστη, ευλάβεια και κατάνυξη οι ορθόδοξοι χριστιανοί εκκλησιάζονται την ιερή ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου  εις τους ναούς, για να δοξολογήσουν με ωδές τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου Χριστό και να υμνήσουν την Ανάληψή Του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υμνεί και δοξολογεί, με βαθυστόχαστους ύμνους την επάνοδό του εκ νεκρών Αναστημένου Κυρίου στον αέναο τόπο της άφατης μεγαλοσύνης Του, εις τα δεξιά του Πατέρα Θεού, ως αιώνιος μεσίτης μας (Α΄Τιμ.2,5).  
Ο Αναστάς εκ νεκρών Χριστός, μετά την λαμπροφόρο Ανάστασή Του από τους νεκρούς, δεν αποχώρησε από τον κόσμο, αλλά παρέμεινε σαράντα ημέρες, κατά τις οποίες εμφανιζόταν συχνά στους μαθητές Του (Πράξ.1,3), διότι  έπρεπε οι δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να εμπεδώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Σταυρωθέντος και Ταφέντος Διδασκάλου τους, ώστε να συνειδητοποιήσουν το οντολογικό γεγονός της Αναστάσεώς και εν συνεχεία να κηρύξουν αυτήν, εις «πάντα τα έθνη», καθώς τους παρήγγειλε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Μέσα από το υπερθαύματο θαύμα, που έγινε σε ένα κάτοικο της πόλεως της Ιεριχούς, από τον Ιησού Χριστό, που περιγράφει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, διαπιστώνουμε ότι ο άνθρωπος μεταβαίνει από το κτιστό φως στο άκτιστο φως, δια του ανεσπέρου Φωτός, όταν ο άνθρωπος κατορθώσει να συναντήσει τον Θεό. Αυτή την συνάντηση με τον Θεάνθρωπο Χριστό είχε στην Ιεριχώ, ο «εκ γενετής τυφλός», ο οποίος έλαβε το κτιστό φως, για να βλέπει τον ορατό κόσμο, και συγχρόνως έλαβε, κατά χάριν, και το άκτιστο Φως, με το οποίο πλέον ορά τα αόρατα και θεάται τον Θεάνθρωπο, που είναι το «Φως του κόσμου», που είναι το «ανέσπερο Φως» που «έλαμψε εν ταις καρδίαις υμών» (Β΄ Κορ. 4,6).
Ο Χριστός, λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης, «ην το Φως το αληθινόν, ο φωτίζει πάντα άνθρωπο ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιω,1,19). Ο ίδιος ο Χριστός λέγει: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου. Ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήσει εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιω. 8,12). Αυτό ακριβώς συνέβη στον έως τώρα τυφλό. Δεν πρόκειται πλέον να περπατάει «εν τη σκοτία» με συνοδοιπόρο το σκότος, διότι ικέτευσε και έλαβε «το Φως το αληθινόν», προσευχήθηκε και απέκτησε «το φως της ζωής», το οποίο τον επανέφερε στην προπτωτική κατάσταση, δηλαδή, απέκτησε, εκ νέου, την αναμαρτησία και κυρίως βιώνει την θέα του Θεού, όπως οι πρωτόπλαστοι προπάτορες μας, οι οποίοι εκείνη την περίοδο, προ της παρακοής και της πτώσεως αυτών, εκ του παραδείσου της τρυφής,   συνομιλούσαν με τον ίδιο τον Θεό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Γύναι, πίστευσόν μοι!
Έρχεται ώρα και νυν εστίν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί
προσκηνύσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία»

Στην Ευαγγελική περικοπή της σημερινής Κυριακής ο Χριστός, δεν συναντάται,  εν πνεύματι και αληθεία μόνο με τη Σαμαρείτιδα, αλλά στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας συναντάται με ολόκληρη την αλλοτριωμένη ανθρωπότητα.  Γιατί, ο Χριστός, δεν είναι κάποιος  Ιουδαίος, που συναντάται και διαλέγεται με μια Σαμαρείτιδα.  Είναι ο Υιός του Θεού, που κοινωνεί και επικοινωνεί με τους ανθρώπους προσφέροντας την άδολη και αυθεντική, οντολογική Του αγάπη.
 Ο Χριστός στη συνάντηση Του με τη Σαμαρείτιδα κατευθύνει την πορεία της διδασκαλίας Του, έτσι ώστε, να της δώσει την δυνατότητα να ελέγξει τον εγωκεντρισμό της, ο οποίος της έχει διαφθείρει την ανθρώπινη εικόνα της,  και της ζητάει να του δώσει κάτι, εν προκειμένω να πιει νερό, από το φρέαρ του Ιακώβ. Δηλαδή η γυναίκα αυτή, πρέπει να φύγει από το «Εγώ» της και να αποδεχθεί το «Εσύ». Η απάντησή της στο αίτημα του Χριστού εμπεριέχει μίσος (εθνικό) και πολύ  εγωκεντρισμό, γι’ αυτό και αρνείται να προσφέρει το οτιδήποτε, ακόμα και λίγο το νερό, το οποίο δεν της ανήκει, διότι και εκείνη το αντλεί, από το φρέαρ του Ιακώβ και όχι από το δικό της φρέαρ. «Λέγει αυτή ο Ιησούς: Δος μοι πιείν. Λέγει ουν αυτώ η γυνή η Σαμαρείτις: πώς συ Ιουδαίος ων παρ’ εμού πιείν αιτείς, ούσης γυναικός Σαμαρείτιδος; Ου γαρ συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείταις».

Η ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ


Η ΤΟΛΜΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Η Εκκλησία αφιερώνει τη σημερινή Κυριακή στις Μυροφόρες μαθήτριες του Κυρίου, διότι είναι οι πρώτες αψευδείς μάρτυρες της Αναστάσεως του Κυρίου μας, αφού αυτές πήγαν «λίαν πρωί της μιας των σαββάτων» στο μνημείο του Χριστού, το οποίο βρήκαν κενό, αλλά άκουσαν από τον άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως και μετά αξιώθηκαν να ιδούν τον Αναστάντα Χριστό, ο οποίος τους έδωσε την εντολή να μεταφέρουν το αναστάσιμο γεγονός και στους αποστόλους .

Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ


Η ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ
ΑΝΑΣΤΗΤΩ Ο ΘΕΟΣ
Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Χριστός Ανέστη!
Ο αναστάσιμος παιάνας της Εκκλησίας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν  ζωήν χαρισάμενος», ψάλλεται μεγαλοπρεπώς και πανηγυρικώς κι εφέτος, σε κάθεορθόδοξη γειτονιά του κόσμου και προσφέρει μήνυμα ελπίδας και ζωής.
Χριστός Ανέστη!
Είναι το μήνυμα, που πλημμυρίζει την ψυχή μας, από χαρά και ειρήνη.  Είναι το μήνυμα, που έρχεται από τον τάφο της Αναστάσεως.  Είναι  μήνυμα προσωπικό, για κάθε άνθρωπο, και του ζητά να επιστρέψει στο Θεό της θυσίας και της αγάπης. Είναι μήνυμα εκ του κενού τάφου που εκπέμπει ήθος για πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου.  Είναι μήνυμα σωτηρίας της ψυχής. Είναι μήνυμα ζωής αιωνίου εις την Ουράνια Βασιλεία του Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ


ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου
Τιμάμε σήμερα Κυριακή Δ΄ των Νηστειών την ιερή και πανσέβαστο μνήμη, ενός κορυφαίου σοφού ασκητού, ο οποίος γενόμενος «μιμητής Χριστού», την ανθρώπινη γνώση, που απέκτησε, από τον ανώτερο κύκλο μορφώσεως που σπούδασε, την μεταποίησε σε αγιοπνευματική σοφία, η οποία τον ανέβασε στις υψηλές κορυφές της αγιότητας και της πατερικής γραμματολογίας.
Αναφερόμαστε στην φωτεινή θαυματουργική προσωπικότητα του Οσίου Πατρός ημών Ιωάννου του Σιναΐτου, που δια της χαριτόβρυτης σοφίας και της θεόπνευστης οντολογικής εμπειρίας του «Όντος Θεού», συμβάλλει, στην πνευματική ανύψωση του ανθρώπου, δια του θεόπνευστου έργου «Κλίμαξ» που συνέγραψε ο Όσιος με δεσπόζον θέμα τις αρετές, τις οποίες αναπτύσσει κλιμακωτά, σύμφωνα με τον τίτλο, που φέρει το θεόπνευστο ιερό κείμενο, που άφησε ως παρακαταθήκη στην Εκκλησία του Χριστού.

Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ