Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ
(Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου
«Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν Δέσποτα, και την Αγίαν Σου Ανάστασιν δοξάζομεν»
Η τρίτη Κυριακή των Νηστειών, ονομάζεται Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, διότι μετά από τη Μεγάλη Δοξολογία στον Όρθρο, προβάλλεται ο Ζωηφόρος Σταυρός, για προσκύνηση, για βοήθεια, παρηγοριά και ενθάρρυνση.
Οι Άγιοι Πατέρες τοποθέτησαν τον Σταυρό, εν τω μέσω της Αγίας Σαρακοστής, για να θυμίζει στους πιστούς το Άγιο Πάθος του Χριστού, που μεταμόρφωσε το επικατάρατο δέντρο, σε «ξύλον ζωής», σε «τρισμακάριστον και πανσεβάσμιον ξύλον», που επέφερε τη νίκη της ζωής, επί του θανάτου και αναδείχθηκε, ως παντοδύναμο όπλο κατά των δαιμόνων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Με την σημερινή Κυριακή της Τυρινής, η οποία είναι αφιερωμένη στην εκδίωξη των πρωτοπλάστων από τον παράδεισο της τρυφής, ολοκληρώνεται ο εόρτιος εκκλησιαστικός κύκλος του Τριωδίου και εισερχόμαστε στην περίοδο της Μεγάλης Σαρακοστής, η οποία περιλαμβάνει πέντε Κυριακές, που λέγονται Κυριακές των Νηστειών με αύξουσα αλφαβητική σειρά.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα από το ευαγγελικό Ανάγνωσμα, θεωρείται, ένα από τα ωραιότερα φιλολογικά κείμενα. Περιγράφει την μακραίωνη περιπέτεια του ανθρώπου, διαχρονικά που εγκαταλείπει τη σιγουριά και την ασφάλεια της ζωής, νομίζοντας ότι θα ανακαλύψει το τέλειο και το ιδανικό. Ξεκινάει μια περιπέτεια, η οποία τις περισσότερες φορές δεν του προσφέρει αυτά που θα ήθελε και αναγκάζεται να επιστρέφει στην προτέρα κατάσταση, έχοντας βέβαια αποκομίσει εμπειρία και σοφία, μέσα από τα λάθη και τα παθήματα της άδοξης περιπέτειάς του


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ
ΑΡΧΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Τριώδιο είναι η Εκκλησιαστική περίοδος της πνευματικής προετοιμασίας των πιστών, προ των φρικτών γεγονότων του Θείου Πάθους. Το ιερό Τριώδιο προσπαθεί να συγκροτήσει στα όμματα των πιστών και των κληρικών την ζωντανή εικόνα του αληθινού ποιμένος, που είναι τύπος καί τόπος Χριστοῦ επί της γης. Η αγγελική ζωή του κάθε θεοφώτιστου κληρικού ανοίγει τους πνευματικούς ορίζοντες και προσελκύει τους πιστούς σε ουράνια πορεία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Της Χαναναίας)


ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Της Χαναναίας) 
 (Ματθ. Κεφ. ΙΕ΄, στ. 21 – 28).
Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου
Η σημερινή Κυριακή πέρα από την αριθμητική της ονομασία, δηλαδή, ως Κυριακή ΙΖ΄ Ματθαίου, έχει ονοματοδοτηθεί, ως Κυριακή της «Χαναναίας». Πρόκειται για  ταλαιπωρημένη και πονεμένη μητέρα, της οποίας το όνομά της, ήταν Ιούστα, σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας και κατοικούσε στην περιοχή της Χαναάν, εξ’ ου και ο επιθετικός  προσδιορισμός «Χαναναία».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ - ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
«άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς»·
Η παραβολή που ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα ονομάζεται «η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου». Αναφέρεται σε έναν ευκατάστατο άνθρωπο, ο οποίος ετοίμασε δείπνο, και κάλεσε πολλούς. Όταν ήρθε η ώρα του δείπνου, έστειλε τον υπηρέτη του, για να τους ειδοποιήσει, ότι όλα ήταν έτοιμα. Τότε ο ένας μετά τον άλλον αρνιόταν την πρόσκληση, προφασιζόμενοι διάφορες αιτίες. Ο ένας είπε ότι αγόρασε ένα χωράφι, και πρέπει να πάει να το δει, ο άλλος ότι αγόρασε πέντε ζευγάρια βόδια και πρέπει να πάει να τα δοκιμάσει, κι ένας τρίτος ότι παντρεύτηκε, και όλοι τους παρακαλούν τον οικοδεσπότη να τους συγχωρήσει για την απουσία τους.
Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στους Αγίους Προπάτορες, οι οποίοι αποτελούν το θεμέλιο της Εκκλησίας, γιατί φανερώνουν την αφορμή της σχέσεως του Θεού μετά των ανθρώπων. Φανερώνουν  και τη Σωτηριολογική αποστολή του Σωτήρος Χριστού στον κόσμο. Οι Προπάτορες,  άνθρωποι, όπως όλοι οι τότε άνθρωποι. Όμως παρά το ότι ήσαν άνθρωποι, συνέβαλαν στην πραγμάτωσιν της Ενανθρώπισης και της Σωτηριολογική αποστολή Του Θεανθρώπου στον κόσμο. προετοίμασαν οι σήμερον τιμώμενοι Άγιοι Προπάτορες.
Το γεγονός της θείας Ενανθρωπήσεως αποτελεί τον πιο μεγάλο σταθμό Θείας Οικονομίας. Είναι η

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ (ΣΠΟΡΕΩΣ)


Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού»
Η παραβολή του σπορέα, που ακούσαμε στην ευαγγελική περικοπή, είναι η πρώτη από μια κατηγορία παραβολών, που λέγονται παραβολές της βασιλείας, γιατί κεντρικό τους θέμα είναι η βασιλεία του Θεού. Με την σημερινή παραβολή, η Eκκλησία προβάλλει το έργο του σπορέα – Χριστού και ταυτόχρονα θυμίζει στον πιστό λαό της, την ανάγκη της καρποφορίας, που είναι το αποτέλεσμα του κηρυγματικού, του αγιαστικού και του ποιμαντικού της έργου, που δια της Θείας Χάριτος, επιτελούν οι Ποιμένες της και οι ενάρετοι και αφοσιωμένοι συνεργάτες αυτών, που από κοινού σπέρνουν, σαν καλοί γεωργοί τον λόγο του Θεού.
Ο λόγος του Θεού κοινωνείται, μεταλαμπαδεύεται, διδάσκεται ή παραβολικά σπέρνεται, από τους «γεωργούς» του Θεού με το Θείο Κήρυγμα, είτε γραπτώς, είτε προφορικώς. Ο λόγος του Θεού, δια του κηρύγματος,  απευθύνεται στον πιστό λαό του Θεού, στα μέλη της Εκκλησίας του Χριστού, αναπτύσσοντας το θεματολόγιό του, από την Αγία Γραφή και από τα Πατερικά κείμενα με σκοπό να

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ


Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
Όταν ο Χριστός ξεκίνησε την πορεία του, για να διδάξει τον κόσμο, ολοκληρώνοντας την αποστολή του, ως αυθεντικός διδάσκαλος αποφάσισε να έχει κοντά του μαθητές, τους οποίους θα εκπαίδευε, προκειμένου να τους αφήσει, δια να συνεχίσουν το έργο της διδασκαλίας Του, «εις πάντα τα έθνη». Για τον λόγο αυτόν επέλεξε για μαθητές του απλούς ανθρώπους της ζωής και του μόχθου, οι οποίοι με τα λόγια και τις πράξεις τους, θα βοηθούσαν  τους ανθρώπους να αισθάνονταν την παρουσία του Χριστού δίπλα τους.
Προετοίμασε λοιπόν τους μαθητές του για να γίνουν «αλιείς ανθρώπων», όπως είπε στον Πέτρο και στον αδερφό του Ανδρέα, που ήταν ψαράδες, όταν τους κάλεσε κοντά του. Τα ίδια λόγια είπε και στους άλλους αδελφούς, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, εννοώντας ότι θα τους μάθει να κερδίζουν τις καρδιές των ανθρώπων. Όταν, πάλι, ένας άλλος μαθητής, ο Φίλιππος, έφερε έναν καλό φίλο του, το Ναθαναήλ, για να γνωρίσει τον Ιησού, κέρδισε την εμπιστοσύνη του Κυρίου, καθώς του είπε: «Να ένας καλός Ισραηλίτης που στην καρδιά του δεν έχει πονηρία».
Το έργο των μαθητών του Χριστού, θα ήταν πολύ δύσκολο, καθώς ο Ίδιος ο Χριστός τους προειδοποίησε, ότι τους στέλνει σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους και τους προετοίμασε να δεχτούν την οργή και το φθόνο των ανθρώπων, οι οποίοι θα τους οδηγούσαν σε δικαστήρια και σχεδόν  όλοι

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Σήμερα Κυριακή 20η Σεπτεμβρίου 2015, είναι η Κυριακή μετά την Ύψωσιν  του Τιμίου Σταυρού  που συμπίπτει με την «απόδοση της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού».  Έτσι, για μια ακόμη φορά μας δίδεται η δυνατότητα για να προβληματιστούμε πάνω στο μέγιστο μυστήριο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου μας, το οποίο είναι ένα υπαρκτό ιστορικό γεγονός, που συνέβη όταν ηγεμών ήταν ο Πόντιος Πιλάτος και συνεπώς το γεγονός της Σταυρικής θυσίας του Ιησού το φανερώνει  η ιστορική αλήθεια,  που παρέχει τη δυνατότητα σε όποιον ενδιαφέρεται να το ερευνήσει. Συνεπώς, η αποδοχή της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού και των παθών Του είναι, ιστορικά, αναμφισβήτητη. Η Εκκλησία το πιστοποιεί με τον επισημότερο και αυθεντικότερο τρόπο, δια του Συμβόλου  της Πίστεως: «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς».(αρθ. 4ο & 5ο   )
Ο Θεάνθρωπος, Υιός και Λόγος του Θεού, δια του Σταυρού «αίρει την αμαρτία του κόσμου» και κατά συνέπεια καταργείται από τον άνθρωπο όλο «το σώμα της αμαρτίας». Ό,τι απώλεσε ο άνθρωπος με την ανυπακοή των πρωτοπλάστων, το κέρδισε πολλαπλάσια, με τη έως θανάτου υπακοή του Χριστού, του νέου Αδάμ. Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι «ει γάρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ, δια του θαντου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζω αυτού». Δηλαδή, «Παρ’ ότι ήμασταν εχθροί με τον Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί Του ο σταυρικός θάνατος του Υιού Του. Και όπως η παρακοή του ενός ανθρώπου έκανε όλη την ανθρωπότητα αμαρτωλή, έτσι και με την υπακοή του ενός θα αναγνωριστούν όλοι, ως δίκαιοι

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ


ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
Στην ευαγγελική περικοπή της ΙΔ΄ Κυριακής του Ματθαίου, ο Χριστός μιλά, για το κάλεσμα  του Θεού προς τον άνθρωπο και τον   παρομοιάζει με ένα βασιλιά, που προσκαλεί στο γάμο του υιού του, πολλούς καλεσμένους (Ματθ. 22,1-14). Οι προσκεκλημένοι είναι πολλοί, αλλά συμβαίνει κάτι το εντυπωσιακό. Ουδείς εξ’ αυτών   δέχεται να συμμετάσχει  στη γαμήλια γιορτή. Ο καθένας επικαλείται ότι έχει κάτι άλλο να κάνει.
Πρόκειται για την παραβολή των βασιλικών γάμων η οποία  διδάσκει, ότι ο Θεός καλεί όλους μας, να επιστρέψουμε κοντά του και ότι για την ανταπόκριση ευθύνεται ο καθένας προσωπικά.
 Στους βασιλικούς γάμους της σημερινής ευαγγελικής παραβολής είναι προσκεκλημένοι ανεξαιρέτως όλοι οι άνθρωποι, αναδεικνύοντας την οικουμενικότητα της Εκκλησίας, ως αυθεντικής κοινωνίας αγάπης. Συνεπώς, κάθε ανθρώπινη ύπαρξη είναι προσκεκλημένη σε κοινωνία με τον Χριστό και μετέχει της κοινωνίας αγάπης.
Βέβαια, ο κάθε άνθρωπος  είναι προσκεκλημένος στους γάμους, στη χαρά της βασιλείας του Θεού, αλλά έχει τη δυνατότητα να δεχθεί ή να απορρίψει την πρόσκληση της θείας αγάπης. Αυτό φαίνεται και από το ότι οι «δούλοι» παρά το γεγονός ότι έλαβαν την πρόσκληση για τους γάμους «ουκ ήθελον ελθείν». Όμως, αυτή η άρνηση προσβάλει εκείνον, που καλεί και ταυτόχρονα φανερώνει

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή (Ματθ.21,33-42) ο Χριστός χρησιμοποιώντας μία παραβολή  παρομοιάζει τη Βασιλεία του Θεού με αμπελώνα, τον οποίο ο ιδιοκτήτης του, τον μίσθωσε σε γεωργούς, για να τον καλλιεργήσουν και να τον αξιοποιήσουν, υπό τον όρο, ότι για μίσθωμα, θα δίδουν μέρος από την συγκομιδή των καρπών του αμπελώνα.
Όταν όμως έφτασε ο καιρός της συγκομιδής των σταφυλιών, οι γεωργοί - μισθωτές, όχι μόνο δεν απέδωσαν το ανάλογο μέρος των καρπών, αλλά εκδίωξαν τους απεσταλμένους του Ιδιοκτήτη του αμπελώνα, αρνούμενοι την συμφωνία της μίσθωσης.  
Τότε ο Ιδιοκτήτης έστειλε τον ίδιο το υιό του, θεωρώντας ότι θα τον σεβαστούν, αλλά οι μισθωτές γεωργοί τον φόνευσαν, γιατί νόμισαν ότι θα καταπατούσαν την περιουσία του Ιδιοκτήτη, μη έχων πια κληρονόμο.
Αφού τελείωσε το διήγημα της παραβολής ο Χριστός, απευθυνόμενος στους παρόντες Γραμματείς και Φαρισαίους, ρώτησε, τί θα πρέπει, να πράξει ο Ιδιοκτήτης του αμπελώνα της παραβολής.  Εκείνοι απάντησαν, ότι θα πρέπει να τους τιμωρήσει με την αυστηρότερη ποινή του θανάτου και να

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ
«Ο άνθρωπος εξορίζει από τη ζωή του τον Χριστό»
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
Σήμερα το Ιερό Ευαγγέλιο (Ματθ. η΄28 & θ΄1) αναφέρει τη θεραπεία δύο δαιμονισμένων, που ζούσαν σε μια πόλη που λεγόταν Γέργεσα. Επειδή ήταν επικίνδυνοι, έμεναν στα μνήματα καί κανένας δεν τολμούσε να περάσει από εκεί. Οι κάτοικοι της πόλεως αυτής ήταν προσκολλημένοι στην απόκτηση υλικών αγαθών, χρησιμοποιώντας ακόμα και παράνομα μέσα. Εκεί βρέθηκε ο Χριστός με τούς μαθητές του. Μόλις αντίκρισαν τον Χριστό τα πονηρά πνεύματα, ταράχτηκαν και φώναξαν δυνατά: «Τί ημίν και σοι, Ιησού υιέ του Θεού; ήρθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς;». Οι δαίμονες, κατάλαβαν ότι ο Χριστός θα τους ξερίζωνε από τούς δύο ανθρώπους, τον παρακάλεσαν να τους επιτρέψει, να εισέλθουν στους παράνομα εκτρεφομένους παρακείμενους χοίρους.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Προϊσταμένου του Ιερού Ναού
«Αμήν λέγω υμίν, ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον»  (Ματθ. Η΄ 5-13)
«Σας βεβαιώνω πώς ούτε ανάμεσα στους Ισραηλίτες βρήκα τόση πίστη».
Ο Ιησούς εκδηλώνει θαυμασμό για την πίστη του εκατόνταρχου. Μόνο σε δυο περιπτώσεις ο Χριστός εκδηλώνει θαυμασμό, για την πίστη τους, την οποία όχι απλώς εγκωμιάζει, αλλά και επιβραβεύει. Και οι δυο περιπτώσεις αφορούν ανθρώπους έξω από τον Ιουδαϊκό χώρο. Και οι δυο περιπτώσεις αφορούν ειδωλολάτρες. Η μια περίπτωση ήταν η Χαναναία και η άλλη ο Εκατόνταρχος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Και οι δυο περιπτώσεις, παρά το ότι ανήκουν στον ειδωλολατρικό χώρο και δεν είχαν διδαχθεί για τον ερχομό του Λυτρωτή, εν τούτοις, όταν έρχεται, τον αποδέχονται και ζητούν το έλεός του.
Ο Ιησούς δεν αρνείται την προσφορά του ελέους του, προετοιμάζοντας παράλληλα την ανθρωπότητα ότι είναι ο Λυτρωτής του κόσμου, ο Λυτρωτής όλων των ανθρώπων και των λαών και όχι μόνο του Ιουδαϊκού λαού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
«Διαγενομένου του Σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη, ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσι τον Ιησούν».
Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην Ιστορία. Είναι αυτό που διαφοροποιεί τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. 
«Ανάσταση Χριστού» σημαίνει ελπίδα θέωσης και ανάστασης της δικής μας υποστάσεως.  Αφού βρέθηκε το φάρμακο, υπάρχει ελπίδα ζωής, γι’ αυτό επικρατεί παντού ατμόσφαιρα χαράς και ο χαρμόσυνος χαιρετισμός, «Χριστός Ανέστη» κυριαρχεί, έως της Αναλήψεως.
Σ’ αυτήν την ατμόσφαιρα της χαράς και της ελπίδας, μας κατευθύνουν και  οι ύμνοι της Εκκλησίας, που διασαλπίζουν αυτά τα συναισθήματα. «Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή».
Σήμερα είναι η τρίτη Κυριακή, μετά το Πάσχα και  η Εκκλησία μας τιμά και εορτάζει τη μνήμη  των  αγίων  Μυροφόρων γυναικών, καθώς και του Ιωσήφ του εξ’  Αριμαθαας και του νυκτερινού μαθητή Νικοδήμου, οι οποίοι τόλμησαν να ζητήσουν και έλαβαν, τελικά, από τον Πιλάτο το νεκρό σώμα του Εσταυρωμένου, το οποίο τοποθέτησαν μέσα σε λαξευτό μνημείο κι έβαλαν μία μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου.
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο ευαγγελιστής Μάρκος καταγράφει την τόλμη και το θάρρος των Μυροφόρων εκείνων γυναικών, οι οποίες «λίαν πρωί της μιας των Σαββάτων έρχονται επί το μνημείον».

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄  ΛΟΥΚΑ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«απεκρίθη ουν αιτώ ο Κύριος και είπεν· υποκριτ, έκαστος υμών τω σαββτ ου λει τον βουν αυτού ή τον όνον  από της φάτνης και απαγαγών ποτίζει  (Λουκ. ιγ΄15,)
Η διήγηση της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής μας περιγράφει τη θεραπεία της συγκύπτουσας, γυναίκας,  η οποία ήταν κυρτωμένη και ταλαιπωρούνταν επί δεκαοκτώ έτη. Όταν την είδε ο Χριστός, ένα Σάββατο που δίδασκε στη Συναγωγή, την σπλαχνίστηκε, μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς, και με ένα Του λόγο, χωρίς αυτή να το ζητήσει, τη θεράπευσε.
Ωστόσο το θαύμα αυτό, αντί να κάνει τους σκληρόκαρδους φαρισαίους να χαρούν μαζί με όλο το λαό, για τα θαυμαστά έργα του Θεού, προξένησε την αγανάκτηση του Αρχισυνάγωγου, ο οποίος απευθυνόμενος στο πλήθος τους κάλεσε να προσέρχονται τις άλλες μέρες για να θεραπεύονται και να μη «καταλύουν» την αργία του Σαββάτου.
 Όμως, ο Ιησούς, μη πτοούμενος, από το εκρηκτικό και απρεπές ύφος του Αρχισυναγώγου, του απαντά: «Υποκριτ! Ο καθένας δεν λύνει το Σάββατο το βόδι του ή το γαϊδουράκι του για να πάει να το ποτίσει; Αυτή η γυναίκα, που δεν είναι ζώο,  αλλά παιδί του Αβραάμ, δεν έπρεπε να λυθεί από τα δεσμά που επί δεκαοχτώ χρόνια την είχε δέσει ο διάβολος, επειδή σήμερα είναι Σάββατο»;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα».
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή περιγράφει δύο θαύματα του Ιησού Χριστού. Το ένα είναι η θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός και το άλλο η ανάσταση της θυγατέρας του Αρχισυναγώγου Ιαείρου. Η αιμορροούσα ήταν μια απλή γυναίκα μέσα στο πλήθος, που ακολουθούσε τον Χριστό, ενώ ο Ιάειρος ήταν αξιωματούχος της Συναγωγής.  
Ο καθένας προσεγγίζει τον Χριστό, με διαφορετικό τρόπο. Η αιμορροούσα γυναίκα δεν τολμά να ζητήσει από τον Κύριο να τη θεραπεύσει, απλά Τον πλησιάζει και ακουμπά την άκρη των ιματίων Του, και το θαύμα γίνεται. Ο Αρχισυνάγωγος ζητά από τον Χριστό,  να μεταβεί στο σπίτι του, δια να θεραπεύσει τη μονάκριβη κόρη του, η οποία ώσπου να φθάσει ο Χριστός στο σπίτι, είχε ήδη αποθάνει.  Όμως ο Χριστός πηγαίνει και ανασταίνει την δωδεκάχρονη κόρη του Ιαείρου, καθώς λέγει η περικοπή, ότι «επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα», εξ’ αιτίας της βαθιά ριζωμένη πίστης του πονεμένου πατέρα και Αρχισυνάγωγου Ιαείρου. Εξ’ ίσου βαθιά ήταν και πίστη της αιμορροούσης γυναικός.   

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
 «η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»

Η ­αποστολική περικοπή της Κυριακής Γ΄ Λουκά είναι από την Β΄ πρς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου, εις την οποία ο Α­­πό­στολος Παύλος, υπερασπίζεται την αποστολική του ιδιότητα,  σε όσους την αμφισβητούσαν και προσπαθούσαν να τον μειώσουν την αποδοχή του  από τους χριστιανούς. Το πιο σημαντικό επιχείρημα υπεράσπισής του είναι το «όραμα», που είδε λίγο πριν φθάσει στη Δαμασκό και τον οδήγησε, τελικά, στην πλήρη μεταστροφή και ένταξή του στην ομάδα των πρώτων χριστιανών με αποκλειστική πια ασχολία τη διάδοση του λόγου του Θεού.  Ο  ου­­­ρανοβάμων Απόστολος σιω­πούσε, για δεκατέσσερα έτη και όταν αναγκάσθηκε να το δημοσιοποιήσει,  τα περιέγραψε με απλότητα και μετριοφροσύ­νη Το γεγονός της μεταστροφής,  εκτός από τις επιστολές του ιδίου του Παύλου, το αναφέρει και το Βιβλίο «Πράξεις των Αποστόλων».  
Όμως το άξιο θαυμασμού είναι ότι, ενώ ο παντοδύναμος Κύριος, έκανε στον Σαύλο και κατόπιν  Παύλο, την ύψιστη τιμή, αφού «αρπα­γέντα τον τοιούτον, έως τρίτου ουρανού και ήκουσε άρρητα ρήματα», ουδαμώς παρεμβαίνει, ώστε να μην περάσει μία μεγάλη δοκι­μασία, από βαριά ασθένεια. Μία ­χρόνια ασθένεια από την οποία δεν θεραπευόταν  και δεν μπορούσε να ­απαλλαγεί, παρά την έντονη προσευ­χή που έ

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ (ΣΠΟΡΕΩΣ)
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
«ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού»
Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας είναι μία από τις παραβολές, που κήρυξε ο Χριστός και ονομάζεται ως η «Παραβολή του σπορέως». Στην Παραβολή του σπορέως, καθώς ο γεωργός έσπερνε σπόρους στο χωράφι του, άλλοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο του χωραφιού, καταπατήθηκαν από τους διαβάτες και τους κατέφαγαν τα πουλιά του ουρανού. Άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, και αφού φύτρωσαν, ξεραθήκαν, επειδή δεν είχαν υγρασία. Άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια τελείως. Και άλλοι σπόροι έπεσαν στην εύφορη γη και έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο.
Οι μαθητές Του ρωτούσαν τι μπορεί να σημαίνει αυτή η παραβολή και Εκείνος τους είπε: «Σ’ εσάς έχει δοθεί να γνωρίσετε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, αλλά στους λοιπούς λέγονται με παραβολές».  Συνέχισε λέγων: «έστι δε αύτη η παραβολή· ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού».
Την ίδια ονομασία με την συγκεκριμένη Παραβολή, έχει και η σημερινή Κυριακή που λέγεται «Κυριακή του Σπορέως», διότι διαβάζεται η σχετική παραβολή στους Ναούς μας. Επίσης από  την παρούσα Κυριακή γίνεται η έναρξη του θείου κηρύγματος, με αφορμή την παραβολή του «σπορέως», διότι μας διδάσκει

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ


ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Η Ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Α΄ Λουκά αναφέρεται στην άμεση ανταπόκριση στο κάλεσμα, που δέχθηκαν από τον Χριστό, οι πρώτοι τέσσερις μαθητές Του. Πρόκειται για τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τους, υιούς του Ζεβεδαίου Ιάκωβο και Ιωάννη. Τούτοι μετά την αίσια έκβαση που είχε το ψάρεμα της ημέρας, κατόπιν της θαυματουργικής ενέργειας του Χριστού, επηρεάσθηκαν  και  άφησαν κάθε ασχολία με το βιοποριστικό τους επάγγελμα, που ήταν το ψάρεμα και ακολούθησαν τον Χριστό.
Ο Χριστός θέλοντας να εκπληρώσει την σωτηριολογική Του αποστολή, επέλεξε την διδακτική μέθοδο, γι’ αυτό και ως αυθεντικός Διδάσκαλος αποφάσισε να έχει μαζί Του μαθητές, οι οποίοι θα μαθήτευαν κοντά Του, προκειμένου να συνεχίσουν το έργο της διδασκαλίας και της σωτηρίας Του, «εις πάντα τα έθνη» και να γίνουν «αλιείς ανθρώπων», δηλαδή κήρυκες του Θείου Λόγου και Απόστολοι και Ευαγγελιστές της οικουμένης. Αυτό εννοούσε ο Χριστός, όταν  καθησύχασε τον ταγμένο Σίμωνα λέγοντάς του, «μη φοβού από του νυν ανθρώπους έσει ζωγρών».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Σήμερα είναι η Κυριακή μετά την Ύψωσιν  του Τιμίου Σταυρού  που συμπίπτει με την «απόδοση της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού».  Έτσι, για μια ακόμη φορά μας δίδεται η δυνατότητα για να προβληματιστούμε πάνω στο μέγιστο μυστήριο της Σταυρικής Θυσίας του Κυρίου μας, το οποίο είναι ένα υπαρκτό ιστορικό γεγονός.
Ο Χριστός σταυρώθηκε στην Ιουδαία όταν ηγεμών ήταν ο Πόντιος Πιλάτος και συνεπώς το γεγονός της Σταυρικής θυσίας του Ιησού το φανερώνει  η ιστορική αλήθεια.  που παρέχει τη δυνατότητα σε όποιον ενδιαφέρεται να το ερευνήσει. Συνεπώς, η αποδοχή της ιστορικότητας του Ιησού Χριστού και των παθών Του είναι, ιστορικά, αναμφισβήτητη. Η Εκκλησία το πιστοποιεί με τον επισημότερο και αυθεντικότερο τρόπο, δια του Συμβόλου  της Πίστεως: «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα. Και αναστάντα τη τρίτη ήμερα κατά τας Γραφάς».(αρθ. 4ο & 5ο   )
Ο Θεάνθρωπος, Υιός και Λόγος του Θεού, δια του Σταυρού «αίρει την αμαρτία του κόσμου» και κατά συνέπεια καταργείται από τον άνθρωπο όλο «το σώμα της αμαρτίας». Ό,τι απώλεσε ο άνθρωπος με την ανυπακοή των πρωτοπλάστων, το κέρδισε πολλαπλάσια, με τη έως θανάτου υπακοή του Χριστού, του νέου Αδάμ. Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι «ει γάρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ, δια του θαντου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζω αυτού». Δηλαδή, «Παρ’ ότι ήμασταν εχθροί με τον Θεό, μας συμφιλίωσε μαζί Του ο σταυρικός θάνατος του Υιού Του. Και όπως η παρακοή του ενός ανθρώπου έκανε όλη την ανθρωπότητα αμαρτωλή, έτσι και με την υπακοή του ενός θα αναγνωριστούν όλοι, ως δίκαιοι από τον Θεό» (Ρωμ. 5, 10. 19). «Άρα ουκέτι εστέ ξένοι και πάροικοι, αλλά συμπολίται των αγίων και οικείοι του Θεού» (Εφεσ. 2, 19).

Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ