Η συμπεριφορά αναδεικνύει την προσωπικότητα του ανθρώπου

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Η προσωπικότητα ενός ανθρώπου αναδεικνύεται από τους τρόπους με τους οποίους σκέφτεται, αισθάνεται και συμπεριφέρεται και τον καθιστούν να είναι ξεχωριστός στο κοινωνικό περιβάλλον, που ζει.
Οι θεωρίες σχετικά με το τί είναι η προσωπικότητα και πώς αυτή αναπτύσσεται είναι πολλές. Στη δημιουργία και διαμόρφωση μιας προσωπικότητας εμπλέκονται κυρίως βιολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Στον βιολογικό τομέα περιλαμβάνονται οι γενετικοί και κληρονομικοί παράγοντες. Στον περιβαλλοντικό τομέα εμπλέκονται οι συνθήκες με τις οποίες ένα παιδί μεγαλώνει, ανατρέφεται, διαπαιδαγωγείται και ζει.
Η διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου αρχίζει από τις πρώτες στιγμές της ζωής του. Η προσωπικότητα πηγάζει από τον εσωτερικό του κόσμο και παραμένει περίπου η ίδια, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του.   
Η συνοχή είναι ένα βασικό σημείο στην προσωπικότητα. Γενικά, υπάρχει μια αναγνωρίσιμη τάξη και κανονικότητα, στη συμπεριφορά του ανθρώπου, ανάλογα με την προσωπικότητά του. Αυτό σημαίνει, ότι ένας άνθρωπος με προσωπικότητα, αντιδρά με τον ίδιο ή παρόμοιο τρόπο σε μια σειρά καταστάσεων.
Η προσωπικότητα, παρά το γεγονός, ότι είναι μια ψυχολογική έννοια, εν τούτοις έχει σχέση με την βιολογία του ατόμου. Οι βιολογικές ανάγκες ενός ατόμου, όπως επίσης και διάφορες βιολογικές λειτουργίες,
που τυχόν ενεργοποιούνται, για διάφορους λόγους, επηρεάζουν την προσωπικότητά του.
Συνεπώς, οι βασικές ψυχολογικές ανάγκες καθορίζουν στον άνθρωπο τον τρόπο της συμπεριφοράς του και αναδεικνύουν την προσωπικότητά του. Για να είναι σε θέση οι ψυχολογικές ανάγκες να καθορίζουν ορθά τον τρόπο συμπεριφοράς τους, χρειάζεται να λειτουργούν σωστά και ισορροπημένα και οι  σωματικές ή βιολογικές ανάγκες.  
Αλλά και αν ακόμη η τροφή, το νερό ή ο ύπνος, που είναι οι απαραίτητες σωματικές και βιολογικές ανάγκες, έχουν ικανοποιηθεί, υπάρχουν και άτομα,  που εξακολουθούν να μην έχουν την αίσθηση της απόλυτης πληρότητας.
Γι’ αυτό, η «Ψυχολογία της Συμπεριφοράς», που είναι κλάδος της Ψυχολογίας, αποδέχεται την ύπαρξη και άλλων σημαντικών αναγκών.  Πρόκειται για τις ανάγκες της «ψυχής» ή του «πνεύματος», οι οποίες έχουν ονομαστεί «ψυχολογικές ανάγκες» και ασκούν ευρεία και διαρκή επίδραση στη συμπεριφορά του καθενός. Η ικανοποίηση των αναγκών αυτών έχει δυναμική επίδραση και αποτελεί τη βάση, για πολλές από τις καθημερινές μας δραστηριότητες στις βασικές ψυχολογικές ανάγκες.
Μια απαραίτητη πτυχή στις σχέσεις του ανθρώπου με τους συνανθρώπους του, είναι η μεταξύ τους αποδοχή. Θέλουμε, δηλαδή, να συναναστρεφόμαστε με ανθρώπους που αναγνωρίζουν τα γνωρίσματα και τα χαρακτηριστικά του χαρακτήρα μας, που μας προσδιορίζουν, ως ύπαρξη. Ταυτόχρονα, απαιτούμε  να μας αποδέχονται με όποια ιδιαίτερα γνωρίσματα διαθέτουμε και να σέβονται τις ιδέες μας. Θα πρέπει, όμως, να αντιληφθούμε ότι αυτό που μας κάνει αποδεκτούς είναι η προσωπικότητά μας, η οποία είναι το αποτέλεσμα του τρόπου που σκεπτόμαστε, αισθανόμαστε και συμπεριφερόμαστε και κατά συνέπεια δεν μπορούμε, να απαιτούμε την αποδοχή και τον σεβασμό των άλλων, αν και εμείς δεν συμπεριφερόμαστε με ευγένεια και καλοσύνη.
Η προσωπικότητά μας διαμορφώνεται σταδιακά από τα βιώματα της παιδικής μας ηλικίας, καθώς και τις μετέπειτα εμπειρίες της ζωής, σε συνδυασμό με το γενετικό μας προφίλ, καθώς ο άνθρωπος από τη φύση του είναι κοινωνικό ον και γι’ αυτό επιβάλλεται να έχει ομαλή κοινωνική συμβίωση, συνεργασία, αμοιβαίες υποχωρήσεις, κανόνες, καθώς και κατανόηση, προς τον συνάνθρωπό του.
Τι γίνεται όμως, όταν επιβάλλεται σε κάποιον, να συνεργαστεί με έναν αγενή, εριστικό και αλαζόνα χαρακτήρα στον κοινωνικό ή επαγγελματικό  χώρο,  εις τον οποίον όσο και αν φέρεται κανείς, με καλοσύνη και ευγένεια, δια  να συνυπάρχουμε ειρηνικά και αρμονικά, ουδόλως διορθώνεται; Διότι, δεν πρόκειται για έναν αγενή συνεπιβάτη σε ένα ταξίδι ή έναν εριστικό συνδαιτημόνα σε μία κοινωνική εκδήλωση, τον οποίο αγνοούμε.  Όταν, όμως, πρόκειται για κάποιον ιδιόρρυθμο άνθρωπο, που  είμαστε υποχρεωμένοι σε καθημερινή συναναστροφή και συνεργασία, τότε σίγουρα μάς ενοχλεί ο ανάγωγος και απρεπής τρόπος συμπεριφοράς του και λαμβάνονται μέτρα και τηρούνται αποστάσεις.  
Αυτά τα άτομα είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, ότι  έχουν όλα τα χαρακτηριστικά της «διαταραγμένης προσωπικότητας» και αδυνατούν να διαχειριστούν τις ανακύπτουσες στρεσσογόνες καταστάσεις. Οι αντιδράσεις τους είναι ακραίες, με αποτέλεσμα να  υστερούν στις διαπροσωπικές σχέσεις και να δημιουργούν  προβλήματα παντού και πάντοτε και ανά πάσαν στιγμή και ώρα. Αντίθετα οι άνθρωποι με υγιή προσωπικότητα και κυριαρχία του θυμικού και της σκέψης, μπορούν να διαχειριστούν λειτουργικά στρεσσογόνες καταστάσεις και δεν αντιμετωπίζουν δυσκολία στις διαπροσωπικές ή στις επαγγελματικές τους σχέσεις.
Η συμπεριφορά, λοιπόν, του κάθε ανθρώπου εξαρτάται, από τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του και από τις καταστάσεις που βιώνει. Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα άτομο, διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο πώς αντιδρά.  
Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις οι αντιδράσεις των ανθρώπων, συσχετίζονται με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους.  Τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς αυτών των ατόμων, που παραπέμπουν στις πιο συχνές διαταραχές προσωπικότητας, σύμφωνα τα επιστημονικά πορίσματα, διακρίνονται, σε δέκα κύριες διαταραχές της προσωπικότητας:
1.      Παρανοειδής διαταραχή:  Το άτομο είναι δύσπιστο, καχύποπτο και πιστεύει ότι οι άλλοι το εκμεταλλεύονται, το βλάπτουν και το εξαπατούν. Διαβάζει κρυμμένα μειωτικά ή απειλητικά μηνύματα σε καλοπροαίρετες παρατηρήσεις και γεγονότα,  βλέπει επιθέσεις εναντίον του χαρακτήρα ή της φήμης του που δεν είναι εμφανείς στους άλλους και αντιδρά με θυμό ή αντεπιτίθεται. Κρατά επίμονα κακία, δηλαδή δεν συγχωρεί προσβολές ή υποτιμήσεις.
2.      Σχιζοειδής διαταραχή: Δεν επιθυμεί τις κοινωνικές σχέσεις, αποφεύγει τις κοινωνικές επαφές, γιατί δεν του δίνουν ευχαρίστηση, αγαπά την απομόνωση, δεν έχει φίλους. Ευχαριστείται με λίγες μοναχικές δραστηριότητες  ή με καμιά. Είναι αδιάφορο στον έπαινο ή την κριτική και φαίνεται απόμακρο. Έχει συναισθηματική ψυχρότητα.
3.      Σχιζότυπη διαταραχή: Είναι ιδιόρρυθμο άτομο, εκκεντρικό, έχει παράλογες σκέψεις και αντιλήψεις, μιλά, ντύνεται και φέρεται εκκεντρικά. Έχει παράξενες πεποιθήσεις ή μαγική σκέψη (πχ πιστεύει ότι έχει ειδικές δυνάμεις), αλλόκοτες φαντασιώσεις και αλλόκοτες ενασχολήσεις. Παρουσιάζει ανεπάρκεια ή δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις.
4.      Αντικοινωνική διαταραχή: Περιφρονεί και παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων, αδιαφορεί για το νόμο, έχει παράνομη συμπεριφορά και πλήρη απουσία ενοχής, ευερεθιστότητα και αδυναμία για σταθερή εργασία. Εμπλέκεται σε καυγάδες και βιαιοπραγίες.
5.      Μεταιχμιακή-οριακή διαταραχή: Είναι κυκλοθυμικό ή αμφιθυμικό άτομο, έχει έντονη παρορμητικότητα και άγχος για δυνητική απόρριψη, καθώς και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Οι διαπροσωπικές του σχέσεις είναι ασταθείς και χαοτικές, αλλάζει συχνά στόχους, φίλους και συντρόφους και  δεν έχει σταθερή εικόνα εαυτού. Έχει χρόνια αισθήματα κενού και μοναξιάς.
6.      Δραματική διαταραχή: Δεν νιώθει άνετα, αν δεν είναι το κέντρο της προσοχής, ο τρόπος ομιλίας του είναι δραματικός και θεατρικός με υπερβολική έκφραση συναισθημάτων και στερούμενος λεπτομερειών. Ενδιαφέρεται υπερβολικά για την εξωτερική του εμφάνιση και αναστατώνεται με το παραμικρό σχόλιο σχετικά με αυτήν. Συχνά εμφανίζεται σεξουαλικά προκλητικό ή σαγηνευτικό όχι μόνο προς κάποιον που μπορεί να ενδιαφέρεται αλλά  και προς άλλα άτομα στον κοινωνικό και επαγγελματικό του χώρο.
7.      Ναρκισσιστική διαταραχή: Έχει μεγαλειώδη αίσθηση σπουδαιότητας, περιμένει να αναγνωριστεί ως ανώτερο χωρίς όμως ανάλογα επιτεύγματα, παρουσιάζει έντονη ενασχόληση με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, εξυπνάδας, ομορφιάς. Απαιτεί υπερβολικό θαυμασμό, συχνά φθονεί τους άλλους ή νομίζει ότι οι άλλοι το φθονούν. Πιστεύει ότι είναι άτομο ξεχωριστό, μοναδικό και ζητά την παρέα των «επωνύμων». Η εικόνα που παρουσιάζει στους άλλους είναι αυτή του υπερόπτη, του αλαζόνα που περιφρονεί τους άλλους.
8.      Ψυχαναγκαστική διαταραχή: Απασχολείται έντονα με λεπτομέρειες, κανόνες, λίστες και προγράμματα, ώστε τελικά χάνει το κύριο σημείο της δραστηριότητάς του. Έχει υπερβολική τελειοθηρία που παρεμποδίζει την ολοκλήρωση μιας εργασίας και υπερβολική αφοσίωση στην εργασία με αποκλεισμό δραστηριοτήτων ελευθέρου χρόνου και φιλικών σχέσεων (χωρίς να υπάρχει οικονομικός λόγος). Είναι άτομο ισχυρογνώμον, λεπτολόγο και άκαμπτο σε θέματα ηθικής και αξιών (που δεν εξηγείται από πολιτισμική ή θρησκευτική ταυτοποίηση) και απρόθυμο να κάνει καταμερισμό καθηκόντων ή να δουλέψει με άλλους, εκτός αν αυτοί υποταχθούν στον ακριβή δικό του τρόπο που κάνει τα διάφορα πράγματα.
9.      Αποφευκτική διαταραχή: Έχει έντονη κοινωνική αναστολή, αισθήματα ανεπάρκειας και υπερευαισθησία στην κριτική των άλλων. Νιώθει κατώτερο άτομο, μη αρεστό, είναι ντροπαλό, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση, φοβάται συνεχώς μην το κοροϊδέψουν. Αποφεύγει καταστάσεις με σημαντική διαπροσωπική επαφή από το φόβο της κριτικής, της αποδοκιμασίας και της απόρριψης.
10.  Εξαρτημένη διαταραχή: Έχει έντονη και υπερβολική ανάγκη να το φροντίζουν οι άλλοι, πράγμα που οδηγεί σε υποτακτική και εξαρτημένη συμπεριφορά και σε φόβο αποχωρισμού από τους άλλους. Βασίζεται πάντα σε κάποιον άλλο για τις βασικές ή καθημερινές αποφάσεις της ζωής του και φοβάται μη μείνει μόνο του, γιατί νιώθει ότι είναι ανήμπορο να τα βγάλει πέρα.  
Οι διαταραχές της προσωπικότητας χαρακτηρίζονται, από ένα διαρκές σύνολο εσωτερικών ψυχικών βιωμάτων και συμπεριφοράς, που αποκλίνουν σημαντικά από αυτά που θα αναμένονταν από ένα άτομο. Έχουν διαχρονική διάρκεια και σταθερότητα, είναι επίμονες, άκαμπτες, διαβρωτικές, διάχυτες και προκαλούν αγωνία ή μειονεξίες στην καθημερινή ζωή, στις διάφορες δραστηριότητες του ατόμου.
Οι αιτίες που προκαλούν τις διαταραχές της προσωπικότητας, αποτελούν επίμαχο θέμα συζητήσεων και αμφισβήτησης.
Μερικοί ειδικοί πιστεύουν ότι οι διαταραχές της προσωπικότητας προκαλούνται, από εμπειρίες νωρίς στη ζωή του ατόμου, οι οποίες δεν επέτρεψαν την ανάπτυξη του κανονικού τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς. Άλλοι πιστεύουν ότι οι βασικές αιτίες που προκαλούν τις διαταραχές προσωπικότητας είναι βιολογικοί ή γενετικοί παράγοντες. Δεν έχει ακόμη τεκμηριωθεί, ότι μια συγκεκριμένη αιτία ευθύνεται για την πρόκληση διαταραχών προσωπικότητας. Είναι ωστόσο πιθανόν, ότι πρόκειται για ένα συνδυασμό γενετικής προδιάθεσης και περιβαλλοντικών επιρροών, που συμβάλλουν στη δημιουργία τους.
Η έναρξη των διαταραχών της προσωπικότητας, μπορεί να προκύψει, κατά την εφηβεία ή στην αρχή της ενήλικης ζωής. Μερικές φορές δικαιολογούμε τέτοιες συμπεριφορές, διότι είναι κρυφές. Η ανησυχία συνήθως προκύπτει μέσα από μια κρίση. Για να θεωρηθεί η φύση μιας συμπεριφοράς παθολογική, πρέπει να παρουσιάζει ένα επαναλαμβανόμενο άκαμπτο θεματολόγιο. Πολλοί από αυτούς βιώνουν μια δυσφορία, την οποία αποδίδουν σε εξωγενείς παράγοντες -π.χ. στους ανθρώπους που συναναστρέφονται.
Τελικά, τα άτομα με διαταραχή προσωπικότητας, δύσκολα αποδέχονται, ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στη ζωής τους, απορρέουν από τη συμπεριφορά τους. Η αρχαιολόγος-φιλόλογος, Καίτη Βασιλάκου σε κείμενό της με τίτλο «Κακοί χαρακτήρες ή διαταραχή προσωπικότητας;», γράφει μεταξύ άλλων: «Είναι λοξοί, εκκεντρικοί, ιδιότροποι, αλαζόνες, καχύποπτοι, ακοινώνητοι, δειλοί, μονόχνωτοι, ευερέθιστοι. Κυκλοφορούν στην κοινωνία ή στο περιθώριό της, μπορεί να εργάζονται, να έχουν οικογένεια, μπορεί να είναι επιτυχημένοι και διάσημοι ή αποτυχημένοι και απογοητευμένοι, μπορεί να είναι φίλοι ή συγγενείς μας ή μπορεί να είμαστε κι εμείς οι ίδιοι και να μην το ξέρουμε. Μιλάμε για τα άτομα με διαταραχή προσωπικότητας, αυτά που στην καθομιλούμενη τα αποκαλούμε στραβόξυλα. Μας κάνουν τη ζωή δύσκολη, θυμώνουν με το παραμικρό, παρεξηγούνται, παρανοούν όσα λέμε, μελαγχολούν ξαφνικά και χωρίς λόγο ή επιτίθενται χωρίς λόγο, θέλουν να είναι το κέντρο της προσοχής, έχουν υστερία με την τάξη και την καθαριότητα, δεν εμπιστεύονται τους άλλους και δεν τελειώνει ο κατάλογος με τις παραξενιές και τις ιδιορρυθμίες τους. Αν κάνουν τη δική μας ζωή δύσκολη, η δική τους ζωή είναι ακόμα πιο δύσκολη, γιατί τα άτομα αυτά δεν μπορούν να διαχειριστούν την καθημερινότητά τους  με απλό και φυσιολογικό τρόπο. Τα πράγματα, οι άνθρωποι, τα γεγονότα τούς προκαλούν ανησυχία, εκνευρισμό, καχυποψία και γεννούν μέσα τους δυσάρεστα συναισθήματα μειονεξίας, θυμού, ενοχής, ντροπής, φόβου. Κάποτε όλους αυτούς τους χαρακτηρίζαμε μυστήριους ή αναποδιασμένους και δεν είχαμε καμιά διάθεση να τους καταλάβουμε, πολύ λιγότερο να τους συμπονέσουμε.
Σήμερα η ψυχιατρική μάς λέει ότι αυτοί οι άνθρωποι φέρονται έτσι, επειδή δεν μπορούν να φερθούν διαφορετικά. Η αντίδρασή τους σε στρεσσογόνες καταστάσεις είναι άκαμπτη, ακραία και δυσπροσαρμοστική με αποτέλεσμα να υστερούν στις τρεις βασικές διαστάσεις της ζωής: την αγάπη, την εργασία και τη διασκέδαση. Φυσικά δεν είναι ευτυχισμένοι άνθρωποι. Όμως δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι οι ίδιοι είναι κατά μεγάλο μέρος υπαίτιοι για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, δυσκολίες που οφείλονται στο δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς τους. Αγνοούν ότι τους ταλαιπωρεί μια διαταραχή προσωπικότητας, αποδίδουν στο περιβάλλον και στους άλλους τα προβλήματά τους και γι αυτό δεν σκέφτονται να ζητήσουν βοήθεια από τους ειδικούς.»
            Πράγματι, σε πολλές περιπτώσεις τα άτομα με διαταραχή προσωπικότητας περνούν απαρατήρητα και ξεγελούν τους ανθρώπους ή κάποιοι απλώς νομίζουν ότι είναι, απλά, ιδιότροποι. Οι ίδιοι πιστεύουν ότι έχουν πάντοτε το δίκιο με το μέρος τους και ότι η ζωή, η κοινωνία, η οικογένεια, οι φίλοι, οι άλλοι γενικώς «αρμενίζουν στραβά»  και ότι οι άλλοι είναι υπεύθυνοι για την κακή τους τύχη.
Έχουν γραφεί πολλά βιβλία για τη συμπεριφορά και τη διαταραχή της προσωπικότητας. Υπάρχουν, όμως, πολλές και μεγάλες ατομικές διαφορές, που οφείλονται κυρίως στη νοημοσύνη του ανθρώπου, στη μόρφωση, στην κοινωνική τάξη και στη σύνθεση των εκφράσεων, που είναι δύσκολο να συμπεριληφθούν σε μία γενική περιγραφή. Αλλά η βάση της συμπεριφοράς είναι κοινή και έχει να κάνει με τις αξίες και ιδιαίτερα με τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπεια και όταν δεν υπάρχουν στον άνθρωπο εύκολα πέφτει σε χαμηλό ζωώδες επίπεδο και εξευτελίζεται. Οι άνθρωποι που έχουν υψηλό «γνώθι σαυτόν», δηλαδή αυτογνωσία, συμμορφώνονται με τους κοινωνικούς κανόνες μιας κοινωνίας και είναι σταθεροί σε σχέσεις και αλληλοεπιδρούν σε σχέσεις αναπτύσσοντας τη δημιουργικότητα και προσαρμοστικότητα άλλων ανθρώπων.
Σύμφωνα με την «Ψυχολογία της συμπεριφοράς» μπορούμε να ταξινομήσουμε τους ανθρώπους σε συνεργάσιμους ή ανταγωνιστικούς, σε φιλικούς ή εχθρικούς, σε ίσους ή άνισους, σε ουσιαστικούς ή επιπόλαιους, σε τυπικούς ή μη τυπικούς, σε κοινωνικούς ή αντικοινωνικούς.
Ο Ρ. Ταγκόρ γράφει μέσα στην απλότητα της ποίησής του: «Με έπλασες αιώνιο, αυτό ήταν το θέλημά σου». Γι΄ αυτό ας αναλογιστεί ο καθένας τον τρόπο διαχείρισης του «εγώ» και του «υπερεγώ»  του, της αλαζονείας και της οίησής του, προς τους άλλους, γιατί τα αθώα παιδάκια χτίζουν σπίτια με άμμο κι αφήνουν καραβάκια χάρτινα στις παραλίες, με όνειρο να πλέουν στην ατίθαση θάλασσα.
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ:
Το παρόν άρθρο είναι μια σύντομη έρευνά μας, όπως την αναπτύσσει ο χώρος της  Ψυχολογίας και έχει ως σκοπό να ευαισθητοποιήσει «εαυτόν και αλλήλους», προκειμένου να αποφεύγονται κάθε είδους δύστροπες και εριστικές συμπεριφορές. Του δόθηκε ο τίτλος « Η συμπεριφορά αναδεικνύει την προσωπικότητα του ανθρώπου», διότι, όντως, η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου, εκφράζεται με πολλές μορφές συμπεριφοράς. Όχι μόνο πώς ένας άνθρωπος ανταποκρίνεται ή προσαρμόζεται στο περιβάλλον του, αλλά και πώς ενεργεί και εκδηλώνεται στις σκέψεις, στα αισθήματα, στις φιλικές σχέσεις, με ψυχοδυναμικές, συμπεριφορικές, ανθρωπιστικές και άλλες αλληλεπιδράσεις, που ανάλογα με την υγιή ή διαταραγμένη προσωπικότητά του, τον καθιστούν αποδεκτό ή μη αποδεκτό, στο περιβάλλον, που ζει και δραστηριοποιείται.
 
 
 
 
 
 


Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ