ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ


ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Σούλος
Στην ευαγγελική περικοπή της ΙΔ΄ Κυριακής του Ματθαίου, ο Χριστός μιλά, για το κάλεσμα  του Θεού προς τον άνθρωπο και τον   παρομοιάζει με ένα βασιλιά, που προσκαλεί στο γάμο του υιού του, πολλούς καλεσμένους (Ματθ. 22,1-14). Οι προσκεκλημένοι είναι πολλοί, αλλά συμβαίνει κάτι το εντυπωσιακό. Ουδείς εξ’ αυτών   δέχεται να συμμετάσχει  στη γαμήλια γιορτή. Ο καθένας επικαλείται ότι έχει κάτι άλλο να κάνει.
Πρόκειται για την παραβολή των βασιλικών γάμων η οποία  διδάσκει, ότι ο Θεός καλεί όλους μας, να επιστρέψουμε κοντά του και ότι για την ανταπόκριση ευθύνεται ο καθένας προσωπικά.
 Στους βασιλικούς γάμους της σημερινής ευαγγελικής παραβολής είναι προσκεκλημένοι ανεξαιρέτως όλοι οι άνθρωποι, αναδεικνύοντας την οικουμενικότητα της Εκκλησίας, ως αυθεντικής κοινωνίας αγάπης. Συνεπώς, κάθε ανθρώπινη ύπαρξη είναι προσκεκλημένη σε κοινωνία με τον Χριστό και μετέχει της κοινωνίας αγάπης.
Βέβαια, ο κάθε άνθρωπος  είναι προσκεκλημένος στους γάμους, στη χαρά της βασιλείας του Θεού, αλλά έχει τη δυνατότητα να δεχθεί ή να απορρίψει την πρόσκληση της θείας αγάπης. Αυτό φαίνεται και από το ότι οι «δούλοι» παρά το γεγονός ότι έλαβαν την πρόσκληση για τους γάμους «ουκ ήθελον ελθείν». Όμως, αυτή η άρνηση προσβάλει εκείνον, που καλεί και ταυτόχρονα φανερώνει
τον εγωισμό και την ακαταστασία του εσωτερικού κόσμου εκείνου, που καλείται, διότι ο εγωκεντρισμός του ανθρώπου δεν του επιτρέπει να έχει βιώματα κοινωνίας με τον Θεό και γι’ αυτό απορρίπτει την προσφερόμενη αγάπη του Θεού και τη συμμετοχή του στη χαρά της γαμήλιας τελετής και παραμένει εκτός του νυμφώνος. Δεν αντέχει να βρεθεί στο χώρο της προσφερόμενης θείας αγάπης και καταδικάζει την ύπαρξή του σε απομόνωση και μοναξιά. Βυθίζεται στο έρεβος της αμετανοησίας σε σημείο που η ζωή βιώνεται ως θάνατος και κόλαση.
Ο μακρόθυμος  Θεός είναι πάντοτε  καλός μαζί μας και μας προσφέρει δωρεάν την αγάπη Του,  τη χαρά Του, και προ πάντων τη σωτηρία. Εμείς όμως τις περισσότερες φορές  δεν αποδεχόμαστε  τις δωρεές του και θέτουμε σε άμεση προτεραιότητα τις προσωπικές και εγκόσμιες απασχολήσεις και τα ενδιαφέροντά μας.
Συνεπώς, οι συνεχείς προσκλήσεις του βασιλιά, δεικνύουν το μέγα έλεος και τη μακροθυμία του Θεού. Το Δείπνο είναι τελικά το ολοκληρωμένο γεύμα της Βασιλείας του Θεού που προσφέρεται από τώρα στο λειτουργικό χώρο και χρόνο της Εκκλησίας με το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Σ’ αυτό το Δείπνο, τον άρτο της ζωής, το ουράνιο μάννα, καλείται να μετέχει ο κάθε άνθρωπος.
Παρά την άρνηση των συγκεκριμένων καλεσμένων ο  Θεός δεν ματαιώνει το σχέδιό του, δεν απογοητεύεται, δεν ματαιώνει τη γαμήλια γιορτή, αλλά προσκαλεί άλλους, χωρίς περιορισμούς. Στέλνει τους αγγελιοφόρους Του  στις πλατείες  και στα σταυροδρόμια  για να συγκεντρώσουν  όσους βρουν, ώστε η αίθουσα του Γάμου να είναι γεμάτη. «Πορεύεσθε ουν επὶ τας διεξόδους των οδών, και όσους εάν εύρητε καλέσατε εις τους γάμους».  
Έτσι δημιουργείται ένα μεγάλο πλήθος από φτωχούς, εγκαταλελειμμένους, αδιάφορους, καλούς και κακούς, χωρίς καμία διάκριση, μόνο που πρέπει να φορούν το κατάλληλο ένδυμα για τον γάμο.
Το επισημαίνει ο ιερός Ευαγγελιστής Ματθαίος, στο σημείο του ιερού κειμένου, που λέγει χαρακτηριστικά, ότι όταν εισήλθε ο βασιλιάς, για να δει εκείνους που κάθονταν, για να φάνε, είδε εκεί έναν άνθρωπο που δεν ήταν ντυμένος με ένδυμα γάμου και του λέγει αυστηρά, «πώς εισήλθες ώδε μη έχων ένδυμα γάμου»;  Συνεπώς με την παραβολή του ο Κύριος διδάσκει ότι  είμαστε όλοι καλεσμένοι στο γαμήλιο Δείπνο της  Βασιλείας του Θεού, με την προϋπόθεση να είμαστε ενδεδυμένοι με το κατάλληλο ένδυμα γάμου.
Η φράση «ένδυμα γάμου» που αναφέρει ο Χριστός στην σημερινή παραβολή εννοεί τα έργα της πίστεως, της αγάπης και της δικαιοσύνης, της φιλαλληλίας, που πρέπει να πράττουν οι κεκλημένοι του Θεού.  Αυτά τα έργα είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της νέας εν Χριστώ ζωής, είναι έργα φωτός και διαφέρουν από τα έργα του σκότους. Με τα έργα αυτά δοξάζεται το όνομα του Θεού. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς». Δηλαδή, έτσι να λάμψει και το δικό σας φως μπροστά στους ανθρώπους για να δουν τα καλά σας έργα και να δοξολογήσουν τον ουράνιο Πατέρα σας.
Συνεπώς η πρόσκληση στο δείπνο των βασιλικών γάμων ή μάλλον στο δείπνο της βασιλείας Του Θεού είναι διαρκής και ισχύει εις τους αιώνας, μέχρι την ώρα που θα πραγματοποιηθεί αυτό το δείπνο. Ο Θεός από συγκατάβαση και αγάπη καλεί τον άνθρωπο να γίνει κοινωνός τις δικής του χαράς. Προσφέρει τη χάρη και αφήνει στον άνθρωπο, δηλαδή και στον κάθε ένα από εμάς να κάνουμε την επιλογή.
Με την αποδοχή της πρόσκλησης σημαίνει, ότι βγάζουμε την στολή της αμαρτίας και ντυνόμαστε «την στολήν την πρώτην» (Λουκ. ιε΄22) κατά την παραβολή του ασώτου. Αυτή η στολή θα πρέπει να «κεντηθεί» με τα καλά έργα για να καταστεί επάξια «ενδυμασία γάμου», ώστε να έχουμε την δυνατότητα  να αντικρίσουμε τον «βασιλιά της δόξης», κατά την ώρα της της Δευτέρας και ενδόξου Παρουσίας Του.
  Το ένδυμα γάμου που χαρίζει σε κάθε πιστό ὁ Κύριος είναι η καθαρή στολή που προσφέρει το άγιο βάπτισμα. Έργο του πιστού είναι να τηρήσει με τoν αγώνα και την μετάνοιά του άσπιλο τον χιτώνα του βαπτίσματος, με τoν oποίο ενδύθηκε τoν Χριστό. Με αυτό το ένδυμα γίνεται ο πιστός άξιος της επουρανίου βασιλείας.  Οι πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι ένδυμα γάμου είναι τα αγαθά έργα που συνοδεύουν τη νέα ζωή του πιστού μέσα στην Εκκλησία. Είναι οι καρποί που προσφέρει ο χριστιανός ως απάντηση στη θεία κλήση και στη χάρη του Θεού. «Ενεδύσασθε ουν, ως εκλεκτοί Θεού άγιοι και ηγαπημένοι σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν» διδάσκει ο Απ. Παύλος.  
Ο ανάξιος που μπήκε στο γάμο χωρίς να ευπρεπιστεί αποκαλύπτει αυτόν που εισέρχεται στην Εκκλησία μαζί με την ακαθαρσία της προηγούμενης αμαρτωλής ζωής του. ῾Υπήρξαν άνθρωποι που θέλησαν να είναι χριστιανοί χωρίς να ζουν χριστιανικά. Αυτοί αργότερα αποκόπηκαν από την Εκκλησία, όπως σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης · «Εξ ημών εξήλθον, αλλ’ ουκ ήσαν εξ ημών· ει γαρ ήσαν εξ ημών, μεμενήκεισαν αν μεθ᾿ ημών». (Α´ Ιωάν. 2,19)
Αγαπητοί μου!  
Είναι γεγονός ότι ο Θεός μας δίνει την δυνατότητα να ανήκουμε στους «κλητούς», δηλαδή τους καλεσμένους. Εμείς πρέπει να ενεργοποιήσουμε την «πρόσκληση» μέσα από την πίστη και πράττοντας  ενάρετα έργα.
Αυτά θα αποτελούν και τον στολισμό της ψυχής μας και  εξαρτάται το κατά πόσο μπορούμε να είμαστε στους «κλητούς» και τους «εκλεκτούς» του βασιλικού γάμου. Όλα είναι προσφορά και δωρεά της αγάπης του Θεού. Αρκεί ο άνθρωπος μέσα από τα βιώματα της μετάνοιας, της συντριβής και της ταπείνωσης να «παραθέσει πάσαν τη ζωή του Χριστώ τω Θεώ».
Αν ο στολισμός της ψυχής μας δεν είναι ο κατάλληλος, ας έχουμε τουλάχιστον συναίσθηση της αμαρτωλότητάς μας και να προσευχόμεθα λέγοντες «ο χιτών με ελέγχει, ότι ουκ έστι του γάμου. Καθάρισον, Κύριε, τoν ρύπον της ψυχής μου και σώσόν με ως Φιλάνθρωπος».
Ο Θεός καλεί όλους τους ανθρώπους, όμως δεν αποδέχονται όλοι τήν πρόσκλησή Του. Όμως ο κάθε πιστός, πρέπει να φροντίσει ώστε από «κλητός Ιησού Χριστού», όπως γράφει ο Απ. Παύλος (Ρωμ.1,6) να γίνει εκλεκτός, ώστε «αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ης εκλήθη» (Εφεσ 4,1). Είναι μεγάλη και ύψιστη η τιμή που έκανε ο Θεός να καλέσει στους γάμους του Υιού του ή μάλλον στην μακαριότητα της βασιλείας των ουρανών, στα απερίγραπτα κάλλη του Παραδείσου.
Ας μείνουμε πιστοί μέχρι τέλους για να «εισέλθωμεν συν αυτώ εις τους γάμους» και ας δοξολογούμε τον Θεό, που μας έχει συμπεριλάβει στη λίστα των «κλητών» και ας τον ικετεύουμε, να μας αξιώσει να ανταποκριθούμε στην πρόσκλησή Του, ενδεδυμένοι του ενδύματος του βασιλικού γάμου. Γένοιτο!

Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ