ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΑΝΑΛΗΨΕΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ


ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΛΟΥ
 ΕΠΙ ΤΗ ΑΝΑΛΗΨΕΙ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ
Πανοσιολογιώτατε Αρχιμανδρίτα, π Αθηναγόρα!
Σας ευχαριστώ θερμά δια την παρουσίασή μου, εις το ευλαβέστατο εκκλησίασμα της ενορίας του ιστορικού και περικαλλούς τούτου ιερού Ναού της Αγίας Μαρίνης Θησείου.
Δεχθείτε παρακαλώ τις εν Χριστώ αδελφικές εγκάρδιες ευχές μου, για ευόδωση των στόχων και των οραμάτων σας, παρά Χριστώ τω αθανάτω Βασιλεί και Θεώ ημών.   
Αξιότιμοι Εκκλησιαστικοί Σύμβουλοι,
Ερίτιμοι Κυρίαι του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου,
Καλλικέλαδοι Ιεροψάλτες: κ. Δημήτριε Κατρακούλη & κ. Νεκτάριε Γιαννούλη
Αξιότιμε κ. Θεοφάνη Παππά, Νεωκόρε του Ι. Ναού,
Αγαπημένοι φίλοι και συγγενείς, που με τιμάτε, σήμερα, με την παρουσία σας
Ευλαβέστατοι χριστιανοί!
Η Αυτού Θειοτάτη Μακαριότης ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Κύριος, Κύριος Ιερώνυμος,  με τα υπ’ αριθμόν έγγραφά του 1860 και 1862 της 4ης Ιουνίου 2015, με διορίζει αφ’ ενός Εφημέριο και αφ’ ετέρου Πρόεδρο του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου  του Ιερού τούτου Ναού, της  Αγίας Μαρίνης Θησείου και  με προτρέπει πατρικά λέγων: «προτρεπόμεθα όπως αναλαβών τα καθήκοντά σου επιτελείς αυτά μετά ζήλου και εν φόβω Θεού, εν αρμονία και αγάπη, συνεργαζόμενος μετά των λαϊκών μελών του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου, προς ευόδωσιν του πνευµατικού έργου της Ενορίας και των συμφερόντων του Ναού».
Με τη χάρη του Τριαδικού μας Θεού, από σήμερα Κυριακή 14η Ιουνίου 2015, αναλαμβάνω, μετά φόβου Θεού  την επιτέλεση των υψηλών καθηκόντων, του Προϊσταμένου του Ιερού Ναού, με στόχο την συνοδοιπορία μας, προς την Αγιότητα και την «Θέωση», γιατί η αποστολή  ημών των κληρικών, είναι ο αγιασμός και η σωτηρία των ψυχών.
Κληρικοί και Λαϊκοί, συνεχίζουμε το έργο των αγίων Αποστόλων, που έλαβαν την εντολή, από τον Αναστάντα εκ νεκρών Κύριο, να διδάξουν, να κατηχήσουν, να βαπτίσουν και να φωτίσουν τους ανθρώπους,  «ίνα τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένα συναγάγωσιν εις εν» (Ιωάν. 11, 52).

Η Ενορία είναι ο πυρήνας της Ποιμαντικής και Διοικητικής δομής της Εκκλησίας, ως «σώματος Χριστού». Ο πιστός ζει το μυστήριο της Εκκλησίας στην ζωή και στην πράξη της Ενορίας του, μέσα στην οποία, αγωνιζόμενος και αγιαζόμενος, ενώνεται με τον Νυμφίο της Εκκλησίας, αλλά και με τους εν Χριστώ αδελφούς του, πραγματώνοντας την εν Χριστώ ύπαρξη και εκκλησιοποίησή  του. Ο λόγος, συνεπώς, δια την ενορία και την ζωή της είναι κατ' ουσίαν λόγος, δια την ίδια την Εκκλησία και την παρουσία της εις τον κόσμον. 
Το έργο της ενορίας είναι αγιαστικό και σωτηριολογικό και έχει την αποκλειστική αποστολή και ευθύνη, του «ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» και παράλληλα να διαδώσει  τον λόγο του Θεού, όπως έπραξαν οι Απόστολοι του Χριστού και της Εκκλησίας Του, που κήρυξαν «Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον», κατά την Παύλειο ρήση.
Η Ενορία είναι το υγιές κύτταρο της Εκκλησίας Του Χριστού και έχει ανάλογη παρουσία στο εκκλησιαστικό σώμα στην συγκεκριμένη ιστορική πραγματικότητα. Η Ενορία-Εκκλησία δεν τεμαχίζει τον άνθρωπο και γι' αυτό η διακονία της και η προσφορά της προς τον άνθρωπο και την κοινωνία είναι πνευματική και υλική, ωσάν δύο όψεις του ιδίου νομίσματος.

Με αυτήν την προϋπόθεση διαμορφώνεται και αναπτύσσεται το ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο της Ενορίας και γι’ αυτούς τους λόγους το έργο της Ενορίας, χρειάζεται τη συνδρομή και την συνεργασία αφοσιωμένων και έντιμων στελεχών. Η Ενορία χρειάζεται στελέχη με ήθος και φρόνημα εκκλησιαστικό. Μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται ακούραστους κήρυκες του Ευαγγελίου, υπεύθυνους και έντιμους Ποιμένες και Διδασκάλους, με άρτια μόρφωση και βίο ανεπίληπτο.  Είναι αδιανόητο να αποσυνδέουμε την οντότητα της Ενορίας, από το έργο και την αποστολή της Εκκλησίας. Είναι ολέθριο σφάλμα να μη συνειδητοποιούμε, ως Κληρικοί, ότι η Ενορία έχει σωτηριολογική αποστολή. Είναι φοβερό λάθος να επαναπαυόμαστε, να αδρανούμε ή να αδιαφορούμε, χωρίς να μοχθούμε και να κοπιάζουμε για το έργο αυτό.
Κληρικοί και Λαϊκοί συναντώμεθα στο ένα Σώμα, ως κυβερνώσα και κυβερνωμένη τάξη, όχι βέβαια κατά τα κοσμικά πρότυπα. Οι Λαϊκοί έχουν την θεόσδοτη δυνατότητα να αναπτύξουν τα χαρίσματά τους στην διακονία του όλου Σώματος. Άλλωστε, το «κυβερνάν» και «κυβερνάσθαι» στην Εκκλησία δεν είναι δικαίωμα, αλλά καθήκον.

Το έργο της Ενορίας είναι σύνθετο και πολυεπίπεδο. Δεν είναι δυνατόν, π.χ. η Ορθόδοξη Εκκλησία να αδιαφορεί για τη ζωή και τις συνθήκες ζωής των ανθρώπων, όπως αυτές διαμορφώνονται στον σύγχρονο κόσμο, με τα τόσα προβλήματα και τα αδιέξοδα, τα οποία συνθλίβουν και απειλούν τον σημερινό άνθρωπο. Μια τέτοια συμμετοχή και ένας τέτοιος ρόλος στο έργο της Ενορίας είναι τιμή και ευλογία. Η ίδια η ζωή μας, η ταυτότητα και το πρόσωπό μας, προσδιορίζονται από τη μετοχή μας στη αποστολή της Εκκλησίας.
Στην ενοριακή ζωή δεν υπάρχουν αξιώματα και εξουσίες, με την κοσμική έννοια του όρου, αλλά λειτουργήματα και διακονίες. Κάθε διακόνημα απορρέει από τον Χριστόν και είναι διακονία του Σώματος του Χριστού, διότι Εκείνος υπήρξε ο πρώτος Διάκονος του ανθρώπου, καθώς ο ίδιος είπε ότι «ουκ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι». Γι’ αυτό στην Θεία Λειτουργία δεν υπάρχουν «τελούντες» και «παρακολουθούντες», αλλά «συνεπιτελούντες» και «συμμετέχοντες», διότι η Λειτουργία είναι «λείτου έργον», έργο του Λαού, ολόκληρης, δηλαδή, λατρευτικής συνάξεως. Πόσο μάλιστα, που ο λειτουργός, λόγω της ειδικής Ιερωσύνης του «την εαυτού δανείζει γλώτταν και την εαυτού παρέχει χείρα», κατά τον ιερόν Χρυσόστομο, δια να τελέσει, τελικά, τα πάντα ο «αοράτως συν ημίν ων», Ιησούς Χριστός.

Ο ομότιμος καθηγητής της Θεολογίας, Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος  π. Γ. Μεταλληνός, υπήρξε δάσκαλός μου και εξακολουθώ, να μελετώ το συγγραφικό του έργο, γράφει σε ένα άρθρο του, ότι «ο Εφημέριος στην Ενορία, ενεργεί σε κάθε περίπτωση, ως Πνευματικός Πατέρας και «θεραπευτής» των ψυχών των πνευματικών του τέκνων, με στόχο την κάθαρση του νου και της καρδίας, τον αγιοπνευματικό φωτισμό και την θέωση του όλου ανθρώπου» και συνεχίζει ο π. Μεταλληνός λέγων ότι, «είναι πορεία θεώσεως η ζωή της Ενορίας,  με την ένταξη συνόλου της ζωής στον εκκλησιαστικό, δηλαδή τον εν Χριστώ τρόπον υπάρξεως». 
Συνεπώς, επιβάλλεται η εκ νέου «ανακάλυψη» της Ενορίας, ως τόπου φανερώσεως του μυστηρίου της Εκκλησίας και της δυνατότητος βιώσεώς του. Πρακτικά και νομικά μέτρα βοηθούν, ως ένα σημείο, όταν όμως δεν αναιρούν το εκκλησιολογικό, λειτουργικό και εσχατολογικό περιεχόμενό της, μεταβάλλοντάς την σε ένα κοσμικό η νομικό θεσμό, αναιρετικό της αληθινής ταυτότητάς της.
Ενθυμούμαι ακόμα τη διδασκαλία, ενός άλλου εκ των εκλεκτών μου διδασκάλων, του αειμνήστου Διδάκτορος της θεολογίας, Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου κυρού Μιχαήλ Καρδαμάκη, που μας έλεγε ότι «οι Ενορίες μας είναι απλώς επιβεβαίωση του απρόσωπου χαρακτήρα της ανθρώπινης ζωής στις σύγχρονες κοινωνίες. Ο εφημέριος καλείται να ξαναγίνει, αυτό που δεν είναι. Δηλαδή πνευματικός πατέρας, ανταποκρινόμενος στις ουσιαστικές ανάγκες των πνευματικών του τέκνων, με την εν Χριστώ και εν Αγίω Πνεύματι ιεράρχησή τους». 



Αγαπητοί μου!
Ιδού το πνεύμα συμμετοχής και συνεργασίας. Πλησιάστε την ενορία σας. Νιώσετε την σαν το σπίτι σας. Συμμετέχετε σε κάθε πνευματική, κοινωνική ή πολιτιστική δραστηριότητα, που θα οργανώνουμε.  Σας καλώ να αναπτύξουμε μεταξύ μας κοινωνία αδελφικής αγάπης και ειρήνης Θεού.
Κοινός στόχος όλων μας, πρέπει να είναι η διακονία του ανθρώπου και των αναγκών του, δια να έχουμε πάντοτε ζωντανή την προοπτική της αιωνιότητας. Αυτό εξασφαλίζεται με το να γίνει η Ενορία «εργαστήριο αγιότητος», όπως οραματιζόταν την Εκκλησία ο ιερός Χρυσόστομος.
Η επίγνωση του λόγου υπάρξεως της Ενορίας, θα οδηγήσει στην επανεύρεση του αυθεντικού σκοπού της και τότε θα αντιληφθούμε, ότι ο Ναός  δεν είναι τόπος κάποιας συμπωματικής συναντήσεως, αλλά το κέντρο της ζωής μας. Ο Ναός μας δεν είναι χώρος «τελετών», αλλά τόπος τελέσεως της «αναίμακτης θυσίας του Υιού του Θεού».
Ο διακεκριμένος Ρώσος καθηγητής θεολογίας π. Αλ. Σμέμαν λέγει χαρακτηριστικά:  «Η Θ. Λειτουργία είναι η ζωή της Εκκλησίας, η εμπειρία της, το μυστήριό της, η ελπίδα της, η στιγμή της αλήθειάς της και μόνο μέσα στην Θ. Λειτουργία της Εκκλησίας κατανοείται η θέση της σ’ αυτόν τον κόσμο και η σχέση της με αυτόν τον κόσμο και η ύπαρξή της «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας».
Όντως αυτή πρέπει να είναι η μόνη έγνοια μας. Η αποστολή μας «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας». Είναι μια πειστική πρόταση, για πνευματική εγρήγορση, η οποία μπορεί να δράσει, ως αφύπνιση των αποχαυνωμένων  και αποκοιμισμένων συνειδήσεων κάποιων. Πρέπει να αποκτήσουμε υγιή συνείδηση, στην άσκηση της ποιμαντική μας ευθύνης και να μεταποιηθεί σε άμεση προτεραιότητα και χρέος ο ορθοτόμος εκκλησιαστικός διδακτικός λόγος, «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας», και τότε μπορούμε να διασαλπίζουμε ότι:
Ναι, με τη Χάρη του Θεού, μπορούμε, όλοι μαζί, να σώσουμε τον Κόσμο! Επειδή, πρώτοι εμείς οι Ποιμένες και ύστερα εσείς οι λαϊκοί συνεργάτες μας, θα βιώνουμε, λατρευτικά κι έμπρακτα το γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού μας, το οποίο μας απομακρύνει από την απελπισία της σκιάς του θανάτου, διότι ο Χριστός αναστήθηκε, αφού προηγουμένως «θανάτω θάνατον πατήσας».

Ναι, με τη Χάρη του Θεού, μπορούμε, όλοι μαζί, να σώσουμε τον Κόσμο! Όταν οι Ναοί μας λειτουργούν, ως μυσταγωγικοί και πνευματικοί τόποι και όχι, ως παρένθετοι χώροι των πόλεων.
Ναι, με τη Χάρη του Θεού, μπορούμε να σώσουμε τον κόσμο, αν όλοι μαζί, εργασθούμε και συνεργασθούμε με πίστη, με αγάπη, με σωφροσύνη, με σύνεση και κυρίως με ήθος και ευπρέπεια, σε τούτη την ενορία της Αγίας Μαρίνης Θησείου, που είναι οντολογικά «επάνω όρους κειμένη», μπορούμε και επιβάλλεται να την κάνουμε ορατή και ολόφωτη, που θα εκπέμπει μηνύματα ορθόδοξης πνευματικής ζωής, μηνύματα ήθους και ευπρέπειας, μηνύματα «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας».
Περαίνοντας τούτο τον πρώτο μου λόγο, ως Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου και Προϊστάμενος της ενορίας ταύτης,  επιθυμώ να ευχαριστήσω θερμά, τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κύριο, κύριο Ιερώνυμο, δια την εμπιστοσύνη του, εις το πρόσωπό μου, αναθέτοντάς μου τα υψηλά τούτα καθήκοντα.
Έτι δε ευχαριστώ τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, Πανοσιολογιώτατον Αρχιμανδρίτη π. Συμεών Βολιώτη, που εισηγήθηκε την τοποθέτησή μου εις τον Ιερό τούτο Ναό, καθώς και τον έως τώρα Προϊστάμενο της ενορίας ταύτης, εκλεκτό αδελφό και συλλειτουργό, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Αθηναγόρα  Σουπουρτζή, και τους Εκκλησιαστικούς Συμβούλους, καθώς και τα μέλη του Ε.Φ.Τ.  διότι μου παρέδωσαν μία ενορία, χωρίς οικονομικά βάρη ή οφειλές.
Ευχαριστώ θερμά όλους εσάς, δια την υπομονή, που είχατε καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας μου, την οποία διέκρινα ότι την παρακολουθήσατε με πολύ ενδιαφέρον. Ευχαριστώ τα Μέλη αμφοτέρων των Συμβουλίων δια τις εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού, προς εμέ.
Υπόσχομαι ότι θα είμαι ο Ποιμένας σας, ο Πνευματικός σας, ο Διδάσκαλός σας, ο Αδελφός και ο Πατέρας σας, σε κάθε ανάλογη περίπτωση. Μα πάνω απ’ όλα θα είμαι ο Λειτουργός σας, που θα προΐσταμαι των μυστηριακών και λειτουργικών μας συνάξεων, σαν  πλοηγός του σκάφους της εκκλησίας, που φέρει το όνομα «Αγία Μαρίνα Θησείου».
Τούτες τις πολύ γενικές και σύντομες σκέψεις, να τις θεωρήσετε σαν τον θεμέλιο λίθο του πνευματικού οικοδομήματος, που εγκαινιάζουμε σήμερα και το οποίο όλοι μαζί, θα κτίσουμε, αναλαμβάνοντας ο καθένας τον τομέα της αρμοδιότητάς του και τον ρόλο της ευθύνης του. 
   
Αγαπητοί μου!
Η σημερινή Κυριακή είναι γιορτινή, όχι μόνο για μένα, αλλά και για όλα τα μέλη της οικογενείας μου, που παρευρίσκονται ανάμεσά μας.
Είναι όμως ξεχωριστή και για έναν ακόμα λόγο. επειδή,  εκουσίως και αυθορμήτως, προσήλθαν εις την πεπληρωμένη ταύτην χαρά, μερικοί γνήσιοι και αυθεντικοί φίλοι, που χαρακτηρίζονται, ως διακεκριμένες και εξέχουσες προσωπικότητες του Επιστημονικού και κοινωνικού βίου. Επιτρέψτε μου να εκφράσω τις θερμότατες ευχαριστίες μου, στον καθένα προσωπικά.
Ø  Ευχαριστώ τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ηλιουπόλεως, αξιότιμο κ. Κωνσταντίνο Σεφτελή, που εκπροσωπεί και τον Δήμαρχο Ηλιουπόλεως αξιότιμο κ. Βασίλειο Βαλασσόπουλο. Αμφότεροι με στήριξαν σε κάθε προσπάθειά μου, στην Ενορία του Αγίου Κωνσταντίνου Ηλιουπόλεως. Πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου, αγαπητέ φίλε Κώστα, η φιλία μας μένει ανόθευτος, αυτό άλλωστε δηλώνει η σημερινή σου παρουσία Τα ίδια αισθήματα τρέφω και για τον αγαπητό μας Δήμαρχο, Βασίλη και την εκλεκτή του σύζυγο, Θεοδώρα και σε παρακαλώ να τους μεταφέρεις την αγάπη μου και τις ευχές μου.
Ø  Αξιότιμε πρώην Δήμαρχε Μεγαρέων, κ. Κωνσταντίνε Σωτηρίου, μετά της Εριτίμου συζύγου σας, εκλεκτέ της Νομικής Επιστήμης, σας είμαι ευγνώμων δια την τιμή και την χαρά, που μου προσφέρει η παρουσία σας.  
Ø  Αντιστράτηγε των Ειδικών Δυνάμεων, αξιότιμε κ. Νικήτα Πετρούλια, σας ευχαριστώ, που με τιμάτε με την παρουσία σας.
Ø  Ευχαριστώ τον εκλεκτό προπονητή του Ολυμπιακού, αξιότιμο κ. Αριστοτέλη Σωτήρχο.
Ø  Ένα μεγάλο ευχαριστώ, εκ μέσης καρδίας, οφείλω στον αγαπημένο επιστήθιο φίλο και αδελφό, τον αγγειοχειρουργό Δρα Γιώργο Κούστα, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα της συμμετοχής και της προσέλευσης των προαναφερθέντων, στην πρώτη μου Θεία Λειτουργία σε τούτο τον Ιερό Ναό και τους οποίους έχω την τιμή, να γνωρίζω, μέσω εκείνου, που συντόνισε την εκλεκτή αυτή συντροφιά. Έχει διαπρέψει, ως αγγειοχειρουργός  στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και μάλιστα στην Αμερική, που σπούδασε, στο Πανεπιστήμιο του Harvard, στο Πανεπιστήμιο Loyola Chicago, στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης του Πανεπιστημίου του Harvard. Είναι Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και Διευθυντής της Αγγειοχειρουργικής Κλινικής, καθώς και Ιδρυτής των κλινικών «Διαβητικό πόδι» του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών και του Ιατρικού Περιστερίου. Μας συνδέει η αγαπημένη μας Κέρκυρα, που είναι ο κοινός τόπος γεννήσεώς μας, αλλά και αξέχαστα πρόσωπα, όπως ήταν ο επιστήθιος φίλος του και πνευματικός μου πατέρας ο μακαριστός Μητροπολίτης Κερκύρας κυρός Τιμόθεος, εις τον οποίο οφείλω άπειρη ευγνωμοσύνη. Ιατρέ μου, φίλε και εν Χριστώ αδελφέ, δέξου τις άπειρες ευχαριστίες μου και την παντοτινή ευγνωμοσύνη μου.
Ø  Η Δρ. Στούπη Αθηνά MD, Διευθύντρια του Ιατρείου Ταξιδίων “Travel Health” του Ιατρικού Αθηνών, είναι διδάκτωρ και Συνεργάτης στο Πανεπιστήμιο στο Northwestern στο Chicago, στην Ιατρική Σχολή του Illinois και στο Πανεπιστήμιο του Brown – Ιατρική Σχολή Providence, Rhode Island. Από 12ετίας, διευθύνει το Τμήμα Λοιμώξεων του Ιατρικού Αθηνών και υπεύθυνος λοιμωξιολόγος του τμήματος μεταμοσχεύσεων του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου. Είναι σύζυγος του ως άνω Αγγειοχειρουργού κ. Γεωργίου Κούστα.
Ø  Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Στούπης, συνταξιούχος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής και πατέρας της Δρος Αθηνάς Στούπη.


Αγαπητοί μου χριστιανοί!
Κά­θε έργο για να γί­νει χρει­ά­ζε­ται ερ­γά­τες, γι’ αυτό και ο Κύ­ριος, κα­τά τον Απόστολο Παύλο, τοποθέτησε στην Εκ­κλη­σί­α, «πρώτον Αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους».
Η ενέργεια αυτή του Κυ­ρί­ου είχε σκοπό να διδάξει και να καταρτίσει τα μέ­λη της Εκ­κ­λη­σί­ας, στο να γίνουν ικανοί να κατανοήσουν τα μυστήρια του Θεού και να γένουν έτοι­μοι για τον αγιασμό και την ολοκληρωμένη ένωσή τους με το Θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, δηλαδή την Εκ­κ­λησία. Αυτό το έργο εγκαινιάζουμε όλοι μαζί σήμερα.
Καλή και ευλογημένη αρχή, να έχουμε, εν αρμονία και αγάπη, όπως με σοφία, μας προτρέπει ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπός και Ποιμενάρχης μας κ. Ιερώνυμος, στο διοριστήριο έγγραφό του. Ας μην αγνοήσουμε τις συμβουλές του, καθώς και ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε· αυτοί γαρ αγρυπνούσιν υπὲρ των ψυχών υμών ως λόγον αποδώσοντες».







Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ