ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ

«ΑΝΑΣΤΗΤΩ Ο ΘΕΟΣ»!

Του Πρωτ. Γεωργίου Σούλου

Χριστός Ανέστη!

Ακούγεται και εφέτος ο αναστάσιμος παιάνας της Εκκλησίας «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν  ζωήν χαρισάμενος»!

Είναι το μήνυμα, που πλημμυρίζει την ψυχή μας, από χαρά και ειρήνη.  Είναι το μήνυμα, που έρχεται από τον τάφο της Αναστάσεως.  Το μήνυμα αυτό είναι μήνυμα προσωπικό, για κάθε άνθρωπο, και του ζητά να επιστρέψει στο Θεό της θυσίας και της αγάπης. Το μήνυμα εκ του κενού τάφου είναι μήνυμα ηθικής και πνευματικής αναγεννήσεως.  Είναι μήνυμα ψυχικής σωτηρίας.   Είναι μήνυμα ζωής αιωνίου εις την Ουράνια Βασιλεία του

Θεού.

Ατμόσφαιρα χαράς και αγάπης κυριαρχεί σήμερα παντού, αφού ο ευφρόσυνος χαιρετισμός ηχεί στην οικουμένη. Η ναυς της Εκκλησίας πλέει σε ωκεανούς αγαλλιάσεως και ευφορίας. Οι ύμνοι της διασαλπίζουν τα συναισθήματά της: «Αύτη η ημέρα, ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή». Αυθόρμητα έρχεται στα χείλη όλων μας ο αναστάσιμος χαιρε­τισμός: «Χριστός Ανέστη», καθώς  και η αυθόρμητη  απάντηση: «Αληθώς Ανέστη»!

Αλλά, πόσο ορθά όλοι εμείς έχουμε κατανοήσει το γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου; Πώς μπορούμε να γιορτάζουμε τη Λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού, μέσα σ' ένα κόσμο που σπαράσσεται από μίση, μικρότητες και πάθη; Ποιο νόημα έχει να ψάλλουμε «Χριστός ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας», όταν συνεχίζουμε να αγοράζουμε τον θάνατο, δια της αμαρτίας;

Πώς μπορούμε να αγνοούμε τον λόγο του Αποστόλου Παύλου, που μας διδάσκει ότι «τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος»;  Είναι δυνατόν αυτή η λαμπροφόρος νύχτα της Αναστάσεως, να διαρκεί μόνο λίγα λεπτά της ώρας και μετά να την διαδεχθεί και πάλιν το σκοτάδι, η ρουτίνα, η άθλια επανάληψη των προηγούμενων ημερών;

Έχουμε εννοήσει ποιες υποχρεώσεις γεννά το γεγονός ότι «ηγέρθη ο Κύριος όντως»;  Έχουμε αναλογισθεί τις συνέπειες και τις ευθύνες, που αναλαμβάνουμε με τον χαιρετισμό «Χριστός Ανέστη»; Πιστεύουμε με όλο το είναι μας, στην Ανάσταση του Κυρίου; Εάν ναι, τότε και εμείς πρέ­πει να κάνουμε ό,τι και οι άγιοι Απόστολοι. Να το κηρύττουμε, να το διαλαλούμε, να το διασαλπίσουμε παντού το μήνυμα της Αναστάσεως.

Επηρεάζεται ολόκληρη η ζωή μας, από την Ανάσταση του Κυρίου; Προσέξαμε πώς άλλαξε η ζωή των μαθητών; Πριν ήσαν φοβισμένοι, δει­λοί, άτολμοι. Μετά την πίστη τους στον Αναστάντα Κύριο, παίρνουν θάρρος, τόλμη, παρρησία. Παρατηρήσαμε την μεταστροφή που είχε η ζωή του Αποστόλου Παύλου, από την στιγμή που πίστεψε στον Αναστη­μένο Κύριο;

Γίναμε, λοιπόν, και  εμείς άνθρωποι της  Αναστάσεως;  Η ζωή εκείνου που πιστεύει στην Ανάσταση πρέ­πει να είναι πολύ διαφορετική, από τη ζωή εκείνου που δεν πιστεύει, διότι ο άπιστος ζει μία ζωή αδιαφορίας και ηθικής καταπτώσεως.  Εάν πιστεύουμε ότι «ηγέρθη ο Κύριος όντως», τότε η ζωή μας δεν θα είναι προσκολλημένη στα γήινα και στα φθαρτά.

Η Ανάσταση του Κυρίου είναι για όλους μας, ανεξά­ντλητη πηγή χάριτος και δωρεών. Το Ευαγγελικό ανάγνωσμα  της ημέρας της Ανα­στάσεως λέγει: «Και εκ του πληρώματος αυτού ημείς πάντες ελάβομεν, και χάριν αντί χάριτος». (Ιωάν. Α΄, 16). Ο Κύριος, δια του σταυρικού Του θανάτου, έλαβε τις αμαρτίες μας. «Ούτος τας αμαρτίας ημών φέρει», λέγει ο Απ. Παύλος. (Α΄ Κορ. ΙΕ΄, 17). Θυσίασε τον εαυτόν Του, για τη δική μας σωτηρία. Έχυσε το αίμα Του για να μας καθαρίσει τις δικές μας αμαρτίες.

Δια της Αναστάσεως λαμβάνουμε «χάριν αντί χάριτος». Λαμβάνουμε πλήθος χαρίτων και δωρεών. Γράφει ο των Εθνών Απόστολος: «Ει γαρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τω Θεώ, δια του θανάτου του υιού αυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τη ζωή αυτού». (Ρωμ. Ε’, 10). Εάν δια του θανάτου κερδίσαμε τόση χάρη, φαντάζεσθε τι κερδίζουμε δια της Αναστά­σεώς Του; Εάν δια του Σταυρού υπάρχει χάρις, δια της Αναστάσεως έχουμε «χάριν αντί χάριτος».

Όλα όσα απο­λαμβάνουμε είναι δώρα και καρποί της Αναστάσεως. Αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, πραότης, εγκράτεια, προσευχή, γαλήνη, μετάνοια κ.τ.λ. Όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας είναι καρποί της Αναστάσεως, τα οποία προήλθαν, εκ του κενού τάφου.

Η Ανάσταση του Κυρίου εγγυάται την ανάσταση όλων των ανθρώπων.  Η Ανάσταση του Χριστού είναι η απαρχή της νέας ζωής. Ζωής αληθινής. Ζωής αφθάρτου και αθανάτου, εις την οποία θα συναντηθούν μετά των οικείων τους όλα τα τέκνα του Θεού, όσα εχωρίσθησαν και όσα θα χωρισθούν δια του θανάτου.

Η Ανάσταση του Χριστού δικαιώνει τη μοναδικότητα και αποκλειστικότητά Του, ως Σωτήρα που ζωοποιεί αληθινά και μεταγγίζει την Ζωή Του, στη φθαρτή ζωή μας. Η Ανάσταση του Χριστού, ως ανάσταση και του ανθρώπου και όλης της κτίσης, αποκτά νόημα μόνο στο πλαίσιο της αγιοπνευματικής ζωής, η οποία πρέπει να είναι συσταύρωση, για να ακολουθήσει η συνανάσταση με τον Χριστό. 

Συνεορτάζοντες όλοι μαζί την Ανάσταση του Σωτήρα Χριστού και δια της Χάριτος του Αναστάντος Κυρίου, ας εισέλθουμε στην νέα εν Χριστώ ζωή. Ας πιστεύσουμε και ας συζήσουμε μετά του Αναστάντος Χριστού και τότε, αναμφιβόλως, θα γίνουμε, κατά τον Απόστολο Παύλο, «συμμέτοχοι της αναστάσεως Αυτού».

Αληθώς Ανέστη!