Η Εθνική επέτειος της Επανάστασης της 25ης Μαρτίου του 1821




Του Διευθυντή του 8ου Δημοτικού Σχολείου Αργυρούπολης Αττικής
Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Σούλου
Την 25η Μαρτίου κάθε χρόνο οι Έλληνες, που ζούμε εδώ στην ωραία μας πατρίδα, την Ελλάδα, αλλά και οι Έλληνες, που ζουν εκτός Ελλάδος, τιμάμε  δύο σημαντικά γεγονότα. Ένα θρησκευτικό και ένα εθνικο-ιστορικό. Το πρώτο, το θρησκευτικό, είναι ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, όπου ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, μετέφερε στην Παρθένο Μαρία την θέληση του Θεού Πατέρα να κατέλθει στον κόσμο, ως άνθρωπος, για να σώσει τον άνθρωπο, από τη φθορά και το θάνατο. Η λέξη «Ευαγγελισμός» σημαίνει χαρούμενο μήνυμα, χαρμόσυνη είδηση.  Και ήταν πράγματι το μήνυμα του Γαβριήλ προς την Θεοτόκο χαρμόσυνο μήνυμα.  Γιατί από τη στιγμή εκείνη αρχίζει το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου, από τα δεσμά της δουλείας του κακού, της φθοράς και του θανάτου.
Το δεύτερο γεγονός που γιορτάζουμε, είναι η αρχή του ξεσηκωμού του ελληνικού γένους, την επανάσταση των ελλήνων προγόνων μας, από τη δουλεία και τη σκλαβιά, που ζούσαμε για
τετρακόσια και χρόνια κάτω από τον τούρκο κατακτητή και βασανιστή του ελληνικού λαού.  Και αυτό το γεγονός της Επανάστασης, ας μου επιτραπεί, να το χαρακτηρίσω, ως άλλον «Ευαγγελισμό». Γιατί, πράγματι, η είδηση του ξεσηκωμού, η διακήρυξη της Επανάστασης, ήταν για τον υπόδουλο, αλλά ουδέποτε υποταγμένο ελληνικό λαό, ως χαρμόσυνο μήνυμα, ως άγγελμα ανάστασης.
Δύο, λοιπόν, «Ευαγγελισμούς» γιορτάζουμε σήμερα.  Ο ένας ευαγγελίζεται τον ερχομό του Θεανθρώπου στη γη, όπου με τη Σταυρική Του θυσία, οδηγεί τον άνθρωπο στη λύτρωση και στην απελευθέρωση από σκλαβιά του διαβόλου, ενώ ο άλλος ευαγγελίζεται τη λύτρωση και την ελευθερία του ελληνικού γένους και των ελλήνων, από τη σκλαβιά του τουρκικού ζυγού η οποία συνέβη την αποφράδα ημέρα της 29ης Μαΐου 1453 και διήρκησε,  για περισσότερο από τέσσερις αιώνες. Οι «ραγιάδες», όπως ονομάζονταν οι κατακτημένοι χριστιανοί, υπόκειντο σε απαγορεύσεις και υποχρεώσεις. Η τιμή, η ανθρώπινη αξία, η περιουσία δεν έχουν κανένα αντίκρισμα. Απαγορεύεται οι ραγιάδες να ανεβαίνουν σε άλογο και να φέρουν όπλα, να χτίζουν εκκλησίες και να χρησιμοποιούν καμπάνες. Η μαρτυρία τους δεν είχε αξία για τη δικαιοσύνη, ενώ ήταν υποχρεωμένοι να φορούν ειδικά ρούχα. Φοβερή δοκιμασία ήταν επίσης και ο εξισλαμισμός με κύριο χαρακτηριστικό την πιο βαριά επιβάρυνση, για τους χριστιανούς, που  ήταν η στρατολόγηση των παιδιών τους από ηλικίας έξι ως δεκαπέντε ετών, με σκοπό να προσαρμόζονταν στα τουρκικά ήθη. Φοιτούσαν σε ειδικά σχολεία, για να  γίνουν οι μετέπειτα γενίτσαροι, οι οποίοι αποτελούσαν τη ραχοκοκαλιά  του οθωμανικού στρατού.
Οι αιώνες 17ος και 18ος χαρακτηρίζονται, στο σύνολό τους, ως η πιο κρίσιμη εποχή, για τους Έλληνες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι συνεχείς πόλεμοι, οι σφαγές, εξισλαμισμοί, οι εξανδραποδισμοί και οι μαζικές μεταναστεύσεις στο εξωτερικό, ελάττωσαν στο έπακρο τον ελληνικό πληθυσμό. Αρκετά νησιά ερημώθηκαν, ενώ όσοι έμεναν στη χώρα, ενάμισι (1,5) εκατομμύριο περίπου, κατέφευγαν στα βουνά. Έτσι, δημιουργήθηκε το κίνημα των Κλεφτών, οι οποίοι σχημάτιζαν οπλισμένες ομάδες, που ζούσαν με τη λεηλασία σε βάρος των Τούρκων και συχνά και πλούσιων Ελλήνων γαιοκτημόνων. Αλλά, σέβονταν και προστάτευαν τον κλήρο των αγροτών.
Η ανάγκη για τη διατήρηση της τάξης στη χώρα και για τη φύλαξη των συνοριακών θέσεων ανάγκασε τους Τούρκους να καταφύγουν στη βοήθεια των χριστιανών κατοίκων των περιοχών αυτών και, κατά το παράδειγμα των Βυζαντινών, να σχηματίσουν ειδικές πολιτοφυλακές, αποτελούμενες αποκλειστικά από χριστιανούς, με αρχηγούς Τούρκους ή Αλβανούς. Αυτές οι πολιτοφυλακές ήταν τα σώματα των Αρματολών.Κλέφτες και Αρματολοί παίρνοντας μέρος στους πολέμους εναντίον της Οθωμανικής αυτοκρατορίας στο πλευρό των χριστιανικών δυνάμεων, ανέπτυσσαν βαθμιαία εθνική συνείδηση κι ενσάρκωναν την ένοπλη αντίσταση του έθνους κατά του κατακτητή. Αυτοί αποτέλεσαν αργότερα τις ένοπλες δυνάμεις του πολέμου για την ανεξαρτησία.
Στη διάρκεια της σκλαβιάς έχουμε  μια μακρόχρονη οικονομική και πνευματική προετοιμασία του υπόδουλου Ελληνισμού, που τον οδήγησε στην επανάσταση εναντίον του οθωμανικού δεσποτισμού. Κατ’ αρχάς η Εκκλησία, η οποία φρόντισε και ενίσχυσε τη δημιουργία σχολείων, τα «κρυφά σχολειά», τα οποία κάποιοι ανιστόρητοι θέλουν, παραχαράσσοντας την ιστορία μας, να μας πείσουν, ότι δεν λειτουργούσαν τέτοια σχολεία, την περίοδο της σκλαβιάς. Αλλά,  και οι πλούσιοι έμποροι που ζούσαν στις ελληνικές παροικίες του εξωτερικού, ενίσχυαν την προετοιμασία της Επανάστασης. Σημαντική ήταν και η βοήθεια των  Ελλήνων Διαφωτιστών όπως του Αδαμάντιου Κοραή, ο οποίος πίστευε, ότι η απελευθέρωση θα πραγματοποιηθεί με τη μόρφωση, του  Κοσμά του Αιτωλού, που από όπου πέρασε ίδρυε κι ένα σχολείο, για αυτό κι ο λαός τον τιμούσε, από τότε, σαν άγιο, και ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο στην Ήπειρο το 1779,  του Ρήγα Φεραίου, που προσπάθησε να εξεγείρει όλους τους υπόδουλους στους Τούρκους λαούς της Βαλκανικής εναντίον του κοινού τυράννου και τον οποίο οι Τούρκοι σκότωσαν, δια στραγγαλισμού, το 1798 στο Βελιγράδι.  Εξίσου σημαντικό και αποτελεσματικό  ρόλο είχε η Φιλική Εταιρία, που  ιδρύθηκε στην Οδησσό από τρεις Έλληνες εμπόρους, τον Νικόλαο Σκουφά, τον Αθανάσιο Τσακάλωφ και τονΕμμανουήλ Ξάνθο, το Σεπτέμβριο του 1814.
Στόχος της Φιλικής Εταιρίας ήταν η απελευθέρωση του ελληνικού έθνους. Μετά το 1818 οι μυημένοι σ΄ αυτήν ανέρχονταν σε χιλιάδες και γι’ αυτό υπήρξε η  ανάγκη να αποκτήσει αρχηγό με πανελλήνια αποδοχή και διεθνή αναγνώριση, που βρέθηκε στο πρόσωπο του    Αλέξανδρου Υψηλάντη. Με τον ορισμό του, ως αρχηγού της, οι μετέχοντες στην    Φιλική Εταιρεία, άρχισαν τις προετοιμασίες για την Επανάσταση. Έγινε προσπάθεια για συνεννόηση  και με τους άλλους Βαλκανικούς λαούς. Το σχέδιο της Φιλικής Εταιρίας προέβλεπε, ότι η επανάσταση, θα εκδηλωνόταν ταυτόχρονα σχεδόν από τον Προύθο ως την Πελοπόννησο και το Αιγαίο και από τη Σερβία, ως την Κωνσταντινούπολη. Όμως, διάφορα γεγονότα, περιόρισαν στο νότιο κυρίως τμήμα της Ελλάδας την ένοπλη εξέγερση.
Η επανάσταση του 1821 ξέσπασε. Ο Επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός σήκωσε το λάβαρο της Επανάστασης στο μοναστήρι της Μεγίστης Λαύρας στα Καλάβρυτα. Η κραυγή «Λευτεριά ή θάνατος» κλονίζει συθέμελα το θρόνο του Σουλτάνου. Το γεγονός αυτό θεωρείται ως η "επίσημη" έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, που σιγά-σιγά εξαπλώθηκε σε όλη την Πελοπόννησο. Ο αγώνας αυτός, που άρχισε στο Μοριά το Μάρτιο, έμελλε να διαρκέσει περίπου μια δεκαετία και να είναι νικηφόρος. Η πτώση της Τριπολιτσάς, τον Σεπτέμβριο, μετά από εξάμηνη πολιορκία, υπήρξε αποφασιστική για την εδραίωση και την εξέλιξη του Αγώνα, ο οποίος επεκτάθηκε και στην υπόλοιπη Ελλάδα και τον δεύτερο χρόνο εδραιώθηκε. Η επανάσταση του 1821 δημιούργησε ήρωες και ηρωικές πράξεις, ατομικές και ομαδικές, καθώς και μεγάλες επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες. Είχε ομοψυχία, αλλά και διχόνοιες με εσωτερικές συγκρούσεις. Ο αγώνας άλλαξε πολλές φορές μορφή. Άλλοτε φαινόταν πως θα έχει αίσιο τέλος και άλλοτε, πως όλα κόντευαν να χαθούν. Όπως το 1823 που παρουσιάσθηκε κάμψη της δραστηριότητας των Ελλήνων, αλλά και των Τούρκων, που οφείλεται σε εσωτερική κρίση και στα δυο στρατόπεδα.
Στα πρώτα τρία χρόνια οι Έλληνες ενεργούσαν χωρίς σχέδιο, είχαν πολλούς αρχηγούς, οι οποίοι δεν κατάφερναν πάντα να συνεννοούνται. Στρατός και στόλος είχαν ελάχιστη συνεργασία και ο οπλισμός ήταν ελλιπής. Από την πλευρά των τούρκων υπήρχε  ένας τακτικός στρατός, ενώ οι Έλληνες στηρίζονταν σε ξαφνικές επιθέσεις, με γιουρούσια, όπως τα έλεγαν. Υπήρξε λοιπόν ανάγκη για συντονισμό και για  διακυβέρνηση.
Εν τω μεταξύ αναπτύχθηκαν οξύτατες αντιθέσεις μεταξύ των πολιτικών (προκρίτων), που θεωρούσαν φυσικό να συνεχίσουν να ελέγχουν την κατάσταση, και των στρατιωτικών, που ήθελαν να έχουν μερίδιο και λόγο στην εξουσία, με αποτέλεσμα τη διχόνοια και τους εμφύλιους πολέμους των ετών 1824 και 1825, που χαρακτηρίζεται ως την τραγικότερη και κρισιμότερη περίοδο της Επανάστασης.

ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ             Η φωνή του Μακρυγιάννη «Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ», ήταν πολύ αδύναμη για να πείσει.
Παρά τα εσωτερικά προβλήματα, ο αγώνας των Ελλήνων, προκάλεσε στην Ευρώπη συμπάθεια και θαυμασμό. Έτσι η Αγγλική πολιτική έγινε πιο φιλική προς την Ελλάδα, ενώ ακολούθησε και η Ρωσική συμπάθεια. Παράλληλα πολλοί ξένοι φιλέλληνες, άνθρωποι του πνεύματος κυρίως, προώθησαν τον αγώνα με την φωνή τους και τα έργα τους και κάποιοι γενναίοι προσήλθαν και πολέμησαν στο πλευρό των επαναστατημένων.


ΕΞΟΔΟΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
Όταν οι Τούρκοι απέτυχαν να καταπνίξουν την επανάσταση ο Σουλτάνος ήρθε σε συνεννόηση με τον Πασά της Αιγύπτου, για να στείλει τον γιο του, Ιμπραήμ με στρατό και στόλο στην επαναστατημένη Ελλάδα. Εκείνος αποβιβάστηκε τον Φεβρουάριο του 1825 στην Πελοπόννησο. Οι Έλληνες διαιρεμένοι και απροετοίμαστοι δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την απόβαση παρά τις προσπάθειές τους. Ενώ οι οπλαρχηγοί ήσαν στη φυλακή. Έτσι ο Ιμπραήμ διέσπειρε τις δυνάμεις του στην Πελοπόννησο καταστρέφοντας τις σοδειές, τα χωριά και τους οικισμούς. Στη συνέχεια ο Ιμπραήμ συγκέντρωσε τις δυνάμεις του γύρω από το Μεσολόγγι και άρχισε να το πολιορκεί. Τελικά η ηρωική αυτή πόλη έπεσε στα χέρια του, την Κυριακή των Βαΐων του 1826, αφού προηγουμένως το Μεσολόγγι κράτησε με την αντίστασή του ένα χρόνο τον αγώνα και η θυσία του κέρδισε το θαυμασμό των Ευρωπαίων, που πίεσαν τον Σουλτάνο να σταματήσει τον πόλεμο.  Ο Ιμπραήμ κατέλαβε στη συνέχεια και την Αθήνα. Ο Σουλτάνος μετά τις νίκες αυτές αρνείται να συζητήσει την πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων και ο Ιμπραήμ δεν συμμορφώνεται με τις αποφάσεις τους.
Μέσα από αυτές τις συνθήκες βγήκε η απόφαση, για την πρόσκληση του Ιωάννη Καποδίστρια στην Ελλάδα, ως Κυβερνήτη. Το έθνος εξακολουθεί να έχει στραμμένο το βλέμμα του και τις ελπίδες του στην καλή θέληση των ισχυρών Δυνάμεων Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας. Η στάση των κρατών αυτών από την έναρξη της Επανάστασης απέναντι στο Ελληνικό ζήτημα καθόρισε, ως ένα σημείο, την έκβαση του Αγώνα. Ήταν μια στάση που υπαγορευόταν και από τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε Δύναμης. Στη ναυμαχία του Ναβαρίνου τον Οκτώβριο του 1827 καταστράφηκε ο τούρκο-αιγυπτιακός στόλος και οδήγησε σε λύση το ελληνικό ζήτημα, αν και η Τουρκία εξακολούθησε να είναι ανυποχώρητη.
Με την άφιξή του Καποδίστρια στο Ναύπλιο το 1828 αρχίζει μια νέα φάση της ιστορίας του τόπου μας. Ο Κυβερνήτης επιδόθηκε με ζήλο στην ανασυγκρότηση της χώρας. Η φτώχεια και η αναρχία κυριαρχούσαν παντού. Οι δυνάμεις του εχθρού κρατούν πολλές περιοχές και τα σύνορα του νέου κράτους δεν έχουν ακόμα προσδιοριστεί. Ο Ιωάννης Καποδίστριας έθεσε, ως στόχο της πολιτικής του, να πετύχει την αναγνώριση ανεξάρτητου ελληνικού κράτους με διευρυμένα σύνορα. Γι' αυτό τήρησε πολιτική ίσης φιλίας με τις τρεις Δυνάμεις και έφερε το «Ελληνικό Θέμα» σε πρώτη θέση στην ευρωπαϊκή διπλωματία. Η πολιτική του δικαιώθηκε και αναγνωρίσθηκε το 1830, με τη συνθήκη του Λονδίνου, όπου η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Ρωσία αναγνώρισαν την ύπαρξη ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους, που περιελάμβανε την Πελοπόννησο, την Εύβοια, τις Κυκλάδες και τις Σποράδες, ενώ τα βόρεια σύνορα της χώρας ορίζονταν από τους ποταμούς Σπερχειό-Αχελώο, ενώ λίγο αργότερα, ρυθμίστηκαν στη γραμμή Αμβρακικού-Παγασητικού. Ο Ιωάννης Καποδίστριαςστο εσωτερικό, κατ’ αρχάς, φροντίζει για τη δημόσια εκπαίδευση. Καταστέλλει την πειρατεία, διοργανώνει τη διοίκηση, υποβάλλει σε κάποια πειθαρχία το στασιαστικό πνεύμα των προκρίτων, που ήθελαν να αντικαταστήσουν στην ελεύθερη Ελλάδα τους Τούρκους αξιωματούχους. Γι’ αυτό το λόγο υπήρξε από την πλευρά τους ισχυρή αντίδραση, που τελικά δυο από μέλη της ισχυρής πελοποννησιακής οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων το 1831, διέπραξαν τη δολοφονία του Κυβερνήτη.  Η αναρχία, που ακολούθησε, επέτρεψε στις τρεις προστάτιδες δυνάμεις να επιβάλουν την απόλυτη μοναρχία, με μονάρχη της εκλογής τους τον Όθωνα, πρίγκιπα της Βαυαρίας, που έφτασε στο Ναύπλιο το 1833.
Έτσι, μετά από χρόνια αιματηρού αγώνα των Ελλήνων ήρθαν οι ξένοι να ρυθμίσουν την τύχη του ελληνικού λαού. Όμως ο λαός ήταν δυσαρεστημένος από την διακυβέρνηση, ενώ οι αγωνιστές παραμερισμένοι και ταπεινωμένοι, επαναστατούν και απαιτούν Σύνταγμα, το οποίο παραχωρείται, αλλά δεν αλλάζει τίποτα στην διακυβέρνηση.  Η δυσαρέσκεια συνεχίζεται και ο Όθωνας αναχωρεί το 1862, για να έρθει το 1863 ο Δανός πρίγκιπας Γεώργιος. Το 1864 η Μεγάλη Βρετανία παραχώρησε στην Ελλάδα τα Επτάνησα, σαν δώρο στο βασιλιά. Νέες ελπίδες, νέο Σύνταγμα…
Συνοψίζοντας μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα, ότι η Επανάσταση του 1821, ήταν μια εξέγερση στην οποία πήραν μέρος όλοι οι Έλληνες και μπόρεσαν να αποκτήσουν πρώτοι, την ελευθερία τους από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Το νέο κράτος μεγάλωσε σιγά-σιγά, περιλαμβάνοντας στους κόλπους του ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του Ελληνισμού. Το 1881 προσαρτήθηκε η Θεσσαλία και η περιοχή της Άρτας, και με πρωθυπουργό τον Τρικούπη γίνονται μεγάλα έργα όπως ήταν η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου, η αποξήρανση της Κωπαΐδας, το σιδηροδρομικό δίκτυο.  Η ελληνική επανάσταση ήταν το πρώτο καίριο πλήγμα που δέχτηκε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και έδωσε το έναυσμα, για τον ξεσηκωμό και άλλων υπόδουλων λαών. Στάθηκε το πιο σημαντικό για την εποχή του γεγονός.  Η Επανάσταση του 1821 ξεκίνησε με δικές της καθαρά δυνάμεις. Είναι κίνημα γιγαντωμένο και τραγουδισμένο μέσα από αιώνες σκλαβιάς. Όλες οι τάξεις, όλοι οι τόποι, ακόμα και οι πιο άμαχοι και παραμερισμένοι έδωσαν το αίμα τους και τη ζωή τους στον αγώνα. Η συμμετοχή κληρικών και λαϊκών, μικρών και μεγάλων, εγγράμματων  και αγράμματων, μόνιμων κατοίκων και ξενιτεμένων δημιούργησαν το τεράστιο πανεθνικού χαρακτήρα μεγαλούργημα του νέου Ελληνισμού. Ένα γεγονός, που καταγράφηκε στην παγκόσμια ιστορία, ως μια μοναδική εποποιία, που θάμπωσε όλους τους λαούς. Η Επανάσταση του 1821 είναι η αναγέννηση του Έθνους και το ξεκίνημα της νέας εθνικής μας ζωής, γι' αυτό και την τιμάμε, ως Εθνική γιορτή, επικεντρώνοντας τη σκέψη μας, στη μνήμη των αγωνιστών του 1821 και γονατίζουμε με ευλάβεια στα μνημεία των ηρώων, που με τους αγώνες, το αίμα και την θυσία τους, μας χάρισαν το πολύτιμο αγαθό της λευτεριάς. Αν σήμερα όλοι εμείς, αλλά και οι ξένοι που βρίσκονται στην Ελλάδα, μπορούμε να ζούμε ελεύθερα, να έχουμε σίγουρα και κατοχυρωμένα τα Εθνικά μας σύνορα, να έχουμε ένα οργανωμένο δημοκρατικό κράτος, που απολαμβάνει το σεβασμό όλων των άλλων κρατών, που συμμετέχει στους διεθνείς πολιτικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς ή συνασπισμούς, με ισότιμη μεταχείριση και αντιμετώπιση, το οφείλουμε κατά κύριο λόγο στους μεγάλους αγώνες της ελληνικής  φυλής μας, ανά τους αιώνες.  Ιδιαίτερα δε, το οφείλουμε και το χρωστάμε στους αθάνατους ήρωες της μεγάλης ελληνικής ανάστασης και Επανάστασης του 1821, που γιορτάζουμε κάθε χρόνο την 25η Μαρτίου, όλοι οι έλληνες και όλα τα ελληνόπουλα, εντός και εκτός συνόρων.
Ελληνικό-Αργυρούπολη, 23η Μαρτίου 2011
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΔΗΣΗ

Το ιστορικό λάβαρο της Αγίας Λαύρας του 1821 μεταφέρεται στο Σικάγο, για να παρουσιαστεί στις 26 Μαρτίου σε εορταστική εκδήλωση που διοργανώνει ο Ελληνοαμερικανικός Σύλλογος Καλαβρυτινών Σικάγου «Αγία Λαύρα».

Η εκδήλωση διοργανώνεται στο πλαίσιο των εορτασμών της 190ης επετείου της 25ης Μαρτίου και τα 85χρονα του ιστορικού συλλόγου.
Το ιερό λάβαρο της ελληνικής επανάστασης θα μεταφέρει στις ΗΠΑ ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Γιώργος Α. Λαζουράς, συνοδευόμενος από τον βουλευτή Αχαΐας Γεώργιο Σπηλιωτόπουλο.
Στην εκδήλωση θα παραβρεθούν ο κυβερνήτης του Σικάγου Πατ Κουίν (Pat Quinn) οι υπουργοί Εξωτερικών και Οικονομικών της Πολιτείας του Ιλινόι Τζέσε Γουάιτ (Jesse White) και Τζούντι Μπάαρ Τοπίνκα (Judy Baar Topinka), ο δήμαρχος του Άντισον του Ιλινόι Λάρυ Χάρτγουιγκ (Larry Hartwig) η Επίτροπος της Μητροπολιτικής Περιφέρειας για την Αποκατάσταση των Υδάτων της Μείζονος περιοχής του Σικάγο, Μαριάννα Σπυροπούλου, πλήθος φιλελλήνων και προσωπικοτήτων της Αμερικανικής και Ελληνοαμερικανικής κοινωνίας.
Η πρωτοβουλία για τη μεταφορά του ιστορικού κειμηλίου ανήκει στον πρόεδρο του Συλλόγου Ιωάννη Μπίρμπα και στον πρόεδρο της επιτροπής διοργάνωσης, Δημήτρη Μητρόπουλο, μία προσπάθεια που είχε την αμέριστη στήριξη του Θεόδωρου Σπυρόπουλου, Συντονιστή ΣΑΕ, Περιφέρεια ΗΠΑ, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από τα Καλάβρυτα.
«Είναι ιδιαίτερη η συγκίνηση όλων μας, καθώς πρόκειται για μία από τις κορυφαίες εκδηλώσεις του Ελληνισμού της περιοχής στο πλαίσιο του εορτασμού της εθνικής παλιγγενεσίας», επισημαίνει σε δηλώσεις του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Σπυρόπουλος. Και συνεχίζει: «Το ιερό λάβαρο της Επανάστασης του ΄21 και παγκόσμιο σύμβολο της ελευθερίας, ταξιδεύει για πρώτη φορά στο εξωτερικό. Συγχαίρω τους διοργανωτές και ευχαριστώ τον δήμαρχο των Καλαβρύτων για τη συνεργασία του, που θα συμβάλει στην ευαισθητοποίηση πολλών φιλελλήνων στις ΗΠΑ. Ελπίζουμε την επόμενη φορά να μας δοθεί η ευκαιρία να ταξιδέψει το ιερό λάβαρο και σε άλλες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών».
Στόχος του Ελληνοαμερικανικού Συλλόγου Καλαβρυτινών Σικάγου, «Αγία Λαύρα», είναι η διατήρηση και προβολή της ελληνικής πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς. Από την ίδρυσή του ο Σύλλογος αναπτύσσει έντονη φιλανθρωπική δράση και στηρίζει την ελληνική εκπαίδευση, με την παροχή υποτροφιών σε φοιτητές Καλαβρυτινής καταγωγής.
Πηγή: ΑΠΕ

Ιστολόγιο Γενικού Περιεχομένου

metaptotíka.blogspot.com. Από το Blogger.

ΦΙΛΙΚΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ

ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ

ΜΕΝΟΥ